Ի՞նչ լավ բաներ կան Հայաստանում

[StrangeLittleGirl]

Բյուր չգիտեմ ում մասնավոր օրինակի հիման վրա ես պնդում, թե միշտ ու ամեն ինչում երեխան ա զիջողը, բայց էդ տենց չի, բոլորի անունից ընդհանրացումներ մի արա։ Հլը ծնող դառի, տեսնենք էլի տենց կմտածե՞ս Հայ ծնողին տենց ընդհանրական հրեշ պետք չի դարձնել։

Հայ ծնողին հրեշ չեմ դարձնում, բայց սարուձոր տարբերություններ եմ տեսնում հայ ծնողի ու ոչ հայ ծնողի պահվածքի միջև։ Ամեն դեպքում, ես չեմ կարծում, թե չափահաս երեխաների վրա նման կերպ կփորձեմ ազդել։ Ու ասում եմ՝ մի քանի մասնավոր օրինակների վրա եմ էս ամենն ասում։ Կոնկրետ հենց հիմա չորս հոգի մտքիս կան, որ ծնողներից առանձին են ապրում Երևանում, մի հոգի էլ, որ չի կարողանում առանձնանալ նշված ֆինանսական խնդիրների պատճառով։

Ես ոնց հասկանում եմ, արդեն անհույս ու անիմաստ բան ա կրկնելը, որ ես ոչ մեկին չեմ պիտակում, ու ոչ մեկին չեմ մեղադրում, չեմ դատում։ Ամեն մարդ ինքն ա որոշում, թե որն ա իր համար լավ։ Մեկ ա դու ընկալելու ես նենց, ոնց քեզ հարմար ա ընկալելը։

Բյուր ջան, ես հասկանում եմ, որ քո համար էս ցավոտ թեմա ա ու քեզ թվում ա, թե քեզ մեղադրում եմ, ու վիրավորվել ես ու հիմա էմոցիոնալ պատասխաններ ես տալիս, առանց գրածս հասկանալու փորձի։ Ինչ ասեմ, ավելի լավ ա ստեղ ավարտենք քննարկումը, որտև ոչ քեզ մեղադրելու ու վիրավորելու ցանկություն ունեմ, ոչ էլ որևէ օգուտ եմ տեսնում նույն բանը կրկնելուց։

Ես կարող ա կարծիք ունենամ ու էդ կարծիքն արտահայտեմ՝ ինչ–որ մեկին օգտակար լինելու հույսով‎։ Կարծիք արտահայտելու իրավունքը ունեմ։ Բայց բնականաբար ես չեմ դիտարկում իմ կարծիքը որպես միակ ու անբեկանելի ճշմարտություն ու երբեք չեմ փորձում ուրիշին ստիպել իմ կարծիքով շարժվել։ Ու դու լավ կանես իմ բերանը փակել չփորձես։ Կարծիքի իրավունք մենակ դու չի, որ ունես։

Իհարկե դու կարաս քո կարծիքն ունենաս, բայց տվյալ դեպքում քո կարծիքը բավական վերևից նայողի, խնդրի հետ չառընչվածի ու խնդիրը հասկանալ չփորձողի կարծիք ա։ Ու ոչ էլ փորձում եմ բերանդ փակել։ Կարող ես արտահայտվել ինչքան ուզում ես։ Ես արդեն բացատրեցի, թե որն ա խնդիրը կոնկրետ քո կարծիքի մեջ։

[Արշակ]

Հայ ծնողին հրեշ չեմ դարձնում, բայց սարուձոր տարբերություններ եմ տեսնում հայ ծնողի ու ոչ հայ ծնողի պահվածքի միջև։

Իսկ հայ զավակի ու ոչ հայ զավակի մեջ տարբերություններ չես տեսնու՞մ

Իհարկե դու կարաս քո կարծիքն ունենաս, բայց տվյալ դեպքում քո կարծիքը բավական վերևից նայողի, խնդրի հետ չառընչվածի ու խնդիրը հասկանալ չփորձողի կարծիք ա։ Ու ոչ էլ փորձում եմ բերանդ փակել։ Կարող ես արտահայտվել ինչքան ուզում ես։ Ես արդեն բացատրեցի, թե որն ա խնդիրը կոնկրետ քո կարծիքի մեջ։

Հա ու երևի ամենագետ StrangeLittleGirl–ն ա չէ՞ որոշողը, թե ում կարծիքն ա վերևից նայողի, չառընչվածի, իսկ իսկ ով ա էդ ոլորտի ու ընդհանրապես բոլոր ոլորտների թունդ էքսպերտ
Ինչի՞ ա քեզ թվում, թե մենակ դու՛ ծնող ունես, դու՛ ես հայկական հասարակության հետ առնչվել, մենակ դու՛ ծանոթներ ունես ու իրանց օրինակների վրա հետևություններ կարաս անես, իսկ մնացած բոլորը օդի մեջ խոսացող են։

[StrangeLittleGirl]

Իսկ հայ զավակի ու ոչ հայ զավակի մեջ տարբերություններ չես տեսնու՞մ

Տեսնում եմ։ Հայ զավակը շատ հաճախ էնքան ինքնուրույն ու համարձակ չի, ինչքան ոչ հայ զավակը։

Հա ու երևի ամենագետ StrangeLittleGirl–ն ա չէ՞ որոշողը, թե ում կարծիքն ա վերևից նայողի, չառընչվածի, իսկ իսկ ով ա էդ ոլորտի ու ընդհանրապես բոլոր ոլորտների թունդ էքսպերտ
Ինչի՞ ա քեզ թվում, թե մենակ դու՛ ծնող ունես, դու՛ ես հայկական հասարակության հետ առնչվել, մենակ դու՛ ծանոթներ ունես ու իրանց օրինակների վրա հետևություններ կարաս անես, իսկ մնացած բոլորը օդի մեջ խոսացող են։

Ես ասեցի՞, որ ես եմ որոշում։ Ինձ չի թվում, թե մենակ ես ունեմ ծանոթներ ու մենակ ես եմ ծանոթ հայ հասարակությանը, բայց դու խոսում ես բավական անէմպաթիկ՝ չփորձելով խնդիրը հասկանալ, շուռ տալով դա անձնական մակարդակի վրա, թե՝ բերանդ եմ փորձում փակել կամ եսիմինչ։ Էդտեղից էլ ենթադրում եմ, որ ո՛չ անձամբ ես բախվել, ո՛չ քո մտերիմներն են բախվել դրան, ինչը միանգամայն նորմալ ա, որովհետև ինչքան շատ են առանձին ապրելու ցանկություն ունեցող ջահելները, նույնքան շատ են նաև էնպիսիք, որոնք մահացու մեղք են համարում առանց լուրջ պատճառի ծնողներից առանձին ապրելը։ Ու դա իրենց գործն ա։ Նաև շատ են նրանք, ովքեր հաջողությամբ առանձնացել են ու ամիսը մեկ ծնողներին հյուր են գնում, ամեն ինչ նորմալ ա։ Ես մենակ ուզում էի քեզ բացատրել, որ ամեն ինչ էնքան հեշտ չի, ինչքան դու պատկերացնում ես։ Իսկ դու անցնում ես անձնական մակարդակի։ Հեչ լավ չի։

[Har-am]

Տեսնում եմ։ Հայ զավակը շատ հաճախ էնքան ինքնուրույն ու համարձակ չի, ինչքան ոչ հայ զավակը։

եթե դժվար չի կասես թե ինչովա էս կարծիքդ պայմանավորված? ու ոչ հայ զավակ ասելով բոլոր ազգերին նկատի ունես? թե ասենք մենակ դանիացիներին կամ սենեգալցիներին

[StrangeLittleGirl]

եթե դժվար չի կասես թե ինչովա էս կարծիքդ պայմանավորված? ու ոչ հայ զավակ ասելով բոլոր ազգերին նկատի ունես? թե ասենք մենակ դանիացիներին կամ սենեգալցիներին

Ավելի շատ արևմտյան երկրների զավակներին նկատի ունեմ, Եվրոպայի հարավները հանած, որտև Հայաստանից շատ տարբերվում:
Կարծիքս պայմանավորված ա նրանով, որ շատ եմ շփվել թե՛ հայերի, թե՛ ոչ հայերի հետ ու նկատել եմ զանազան խնդիրներ: Ասենք, միջին վիճակագրական հայ տղան խոհանոցին մինիմալ չի տիրապետում, ու հենց մենակ ա մնում, խառնվում ա իրար: Պրիմիտիվ բան ա, բայց խոսում ա ինքնուրույնության բացակայությունից:

[Har-am]

Ավելի շատ արևմտյան երկրների զավակներին նկատի ունեմ, Եվրոպայի հարավները հանած, որտև Հայաստանից շատ տարբերվում:
Կարծիքս պայմանավորված ա նրանով, որ շատ եմ շփվել թե՛ հայերի, թե՛ ոչ հայերի հետ ու նկատել եմ զանազան խնդիրներ: Ասենք, միջին վիճակագրական հայ տղան խոհանոցին մինիմալ չի տիրապետում, ու հենց մենակ ա մնում, խառնվում ա իրար: Պրիմիտիվ բան ա, բայց խոսում ա ինքնուրույնության բացակայությունից:

Ամեն մարդ հարմարվումա են միջավայրին որտեղ ապրումա ու իրա ինքնուրույնությունն էլ ձևավորումա ըստ իր միջավայրի պահանջների: Միջին վիճակագրական հայ տղան խոհանոցի փոխարեն կարա ինքնուրույնություն դրսևորի ասենք փողոցում, կամ ընենց իրավիճակներում որտեղ ֆիզիկական գոյությունը պահպանելու խնդիրա առաջացել: Ամեն ինչ հարաբերականա:

[Արշակ]

Տեսնում եմ։ Հայ զավակը շատ հաճախ էնքան ինքնուրույն ու համարձակ չի, ինչքան ոչ հայ զավակը։

Ես հենց էդ մասին էի խոսում Որ Հայաստանում առանձնանալու համար ինքնուրույնություն ու համարձակություն ա պահանջվում։ ՈՒ որ ծնողների փոխվելու համար էլ զավակների կողմից էդպիսի քայլեր են պետք։

Ես ասեցի՞, որ ես եմ որոշում։ Ինձ չի թվում, թե մենակ ես ունեմ ծանոթներ ու մենակ ես եմ ծանոթ հայ հասարակությանը, բայց դու խոսում ես բավական անէմպաթիկ՝ չփորձելով խնդիրը հասկանալ, շուռ տալով դա անձնական մակարդակի վրա, թե՝ բերանդ եմ փորձում փակել կամ եսիմինչ։ Էդտեղից էլ ենթադրում եմ, որ ո՛չ անձամբ ես բախվել, ո՛չ քո մտերիմներն են բախվել դրան, ինչը միանգամայն նորմալ ա, որովհետև ինչքան շատ են առանձին ապրելու ցանկություն ունեցող ջահելները, նույնքան շատ են նաև էնպիսիք, որոնք մահացու մեղք են համարում առանց լուրջ պատճառի ծնողներից առանձին ապրելը։ Ու դա իրենց գործն ա։ Նաև շատ են նրանք, ովքեր հաջողությամբ առանձնացել են ու ամիսը մեկ ծնողներին հյուր են գնում, ամեն ինչ նորմալ ա։ Ես մենակ ուզում էի քեզ բացատրել, որ ամեն ինչ էնքան հեշտ չի, ինչքան դու պատկերացնում ես։ Իսկ դու անցնում ես անձնական մակարդակի։ Հեչ լավ չի։

Էն որ Հայաստանում ծնողները շատ հաճախ հանգիստ չեն տանում երեխեքի առանձնանալը, էդ մինչև հիմա կարծում էի որ ակնհայտ ա։ Իմ խոսքը զավակներին էր ուղղված, էդ իրավիճակում զավակի հնարավոր քայլերն ու լուծումներն էինք քննարկում, ինչը բոլորովին չի նշանակում, թե ծնողները տեղ անելու բան չունեն, կամ ծնողներին «արդարացնում եմ»։
«Անէմփաթիքը» զուտ քո սեփական ընկալումն ա, էդ կապակցությամբ շատ բան չեմ կարող անել։ Դու փորձում ես ներկայացնել, թե ծնողից ազատվելու միակ պրակտիկ ելքը Հայաստանը լքելն ա, ես փորձում եմ ասել, որ դա միակ ելքը չի, ինչից դու վիրավորվում ես ու ենթադրում, որ քեզ մեղադրում կամ դատապարտում եմ ու քո դժվարությունների նկատմամբ էմփաթիա չունեմ։ Ես էլ ի՞նչ ասեմ քեզ։

Անձնական մակարդակ ես ե՞մ անցել։ Ինչո՞վ եմ անցել։ Դու սկսեցիր ինձ ասել․ «Լավ կլինի՝ ուրիշների համար կոչ չանես», ինձ «վերևից նայող», «անէմփաթիկ» անվանել։ Որտե՞ղ ես իմ կողմից «կոչ» տեսել։ Էդ գրածդ ի՞նչ էր, եթե ոչ բերանս փակելու փորձ: