Ի՞նչ լավ բաներ կան Հայաստանում

[Տրիբուն]

Մարդն ինքն ա իրա դիրքը դնում հասարակության մե՞ջ: Դու անչափ թերագնահատում ես հասարակության հզորությունը: Եթե հասարակությունը որոշել ա, որ կաշառք տալն օքեյ ա, ինչքան ուզում ես, դրան դեմ էղի, մեկ ա, մի օր դա գալու ա, վզիդ կանգնի ու որոշում կայացնես՝ դու ուզու՞մ ես էդ հասարակության անդամ լինել, թե չէ:

Համայնքը չի ընդունիր, համայնքը զորավոր է ․․․

[Արշակ]

Բայց լիքը հայեր էլ կռվով-դավով հեռանում են ծնողների տնից: Ամեն դեպքում, Հայաստանից շատ ջահելներ արտագաղթում են հենց էդ ինքնուրույն կյանք սկսել չկարողանալու պատճառով:

Տենց վերջերս մի աղջկա հետ էի խոսում, Շվեդիա էր եկել ժամանակավոր գործով ու գործ էր ման գալիս որ մնա։ Ասում եմ՝ ինչի՞ ես ուզում մնաս, ասում ա՝ ճիշտ ա տնեցիքիս շատ եմ սիրում ու իրանց շատ կկարոտեմ, բայց ուզում եմ տնեցիներից առանձին ապրեմ, որ երբ ուզեմ գամ տուն, երբ ուզեմ դուրս գնամ և այլն։ Ասում եմ՝ հա բայց քեզ ո՞վ ա խանգարում, որ էդ նույն բանը Հայաստանում անես։ Հարցը էն ա, որ էդ աղջիկը դիզայներ էր, նորմալ ածխատավարձ ստացող ու Հայաստանում առանձին տունը վարձելը շատ ավելի հեշտ կստացվեր ֆինանսապես, քան՝ Շվեդիայում։ Ասում ա՝ հա, կարամ վարձեմ, բայց տնեցիք չեն հասկանա․ ո՞վ ա լսել տան աղջիկը առանց ամուսնանալու գնա առանձին ապրի։ Բայց որ գնում ես ուրիշ երկիր, նորմալ են ընդունում։
Բայց ջոկում ե՞ք էդ օրը ցերեկով քյալություն ա Ե՛վ ծնողների կողմից, որ դուրս ղրկելը օկ ա, բայց նույն քաղաքում առանձին ապրելը՝ չէ։ Ե՛վ էդ աղջկա կողմից, որ էնքան ռիսկ չունի որ տնեցիքին բացատրի էդքան բան, հանուն դրա գնում ա աշխարհի ծերը հասնի, ինչ ա թե տնեցիքից առանձին տանը ապրի։ Մի խոսքով, էդ աղջկան բացատրեցի, որ իր արածը քյալություն ա, ու եթե իր երկրից գնալու միակ նպատակը տնեցիքից առանձին ապրելն ա, էդ Հայաստանում էլ կարա անի, որ հա, տնեցիք սկզբում չեն հասկանա, կնեղանան, բայց դե իրանց երեխեն ա, հո սաղ կյանքում խռով չե՞ն պահելու․ մի քիչ շուխուռ կանեն, հետո կընտելանան։ Վերջը ոնց–որ թե ընդունեց ասածս Բայց դե ընդունելը դեռ քիչ ա‎։ Տենց էլ չիմացա հետո ինչ արեց, բայց հավանաբար նոր արդարացումներ կգտներ դուրս գնալու, մենակ թե հոր դեմը չկանգնի ու ասի, որ ուզում ա առանձին ապրի։

[Արշակ]

Բայց ջոկում ե՞ք, էս գյոզալ թեման էլ վերածվեց․ «երգիրը երգիր չի» փնթփնթոցի

[Արշակ]

Մի հատ լավ բան էլ Հայաստանի մասին․ Հայաստանում եթե ծրագրավորող ես աշխատում, թագավոր տղա ես․ ասենք խանութում աշխատողից մի 50-200 անգամ ավելի շատ ես աշխատավարձ ստանում։ Իսկ էս անտեր Շվեդիայում, ուզում ես ամենաթույն մասնագետը եղիր, խանութի վաճառողն ու ծրագրավորման բարդ խնդիր լուծողը մոտավորապես նույն եկամուտն ունեն․ ավագ ծրագրավորողը շատ–շատ մի երկու անգամ ավել կարող ա ստանա։ Դե մեր մեջ ասած, էս էնքան էլ լավ բան չի, բայց դե ծրագրավորողներիս համար լավ ա

Հա, մեկ էլ Հայաստանում ծրագրավորման ոլորտում գենդերային հավասարություն ա տիրում․ իմ աչքաչափով ֆիրմաներում միջինում 30%-ը աղջիկ են, ընդ որում մեջները ահագին ծրագրավորողներ կան։ Մինչդեռ Եվրոպայում IT–ում խոշորացույցով ընկած կին ծրագրավորող են ման գալիս ու չեն գտնում։ Շատ–շատ տեստավորողների մեջ ա կին հանդիպում, էն էլ հիմնականում հնդիկ են։

[StrangeLittleGirl]

Տենց վերջերս մի աղջկա հետ էի խոսում, Շվեդիա էր եկել ժամանակավոր գործով ու գործ էր ման գալիս որ մնա։ Ասում եմ՝ ինչի՞ ես ուզում մնաս, ասում ա՝ ճիշտ ա տնեցիքիս շատ եմ սիրում ու իրանց շատ կկարոտեմ, բայց ուզում եմ տնեցիներից առանձին ապրեմ, որ երբ ուզեմ գամ տուն, երբ ուզեմ դուրս գնամ և այլն։ Ասում եմ՝ հա բայց քեզ ո՞վ ա խանգարում, որ էդ նույն բանը Հայաստանում անես։ Հարցը էն ա, որ էդ աղջիկը դիզայներ էր, նորմալ ածխատավարձ ստացող ու Հայաստանում առանձին տունը վարձելը շատ ավելի հեշտ կստացվեր ֆինանսապես, քան՝ Շվեդիայում։ Ասում ա՝ հա, կարամ վարձեմ, բայց տնեցիք չեն հասկանա․ ո՞վ ա լսել տան աղջիկը առանց ամուսնանալու գնա առանձին ապրի։ Բայց որ գնում ես ուրիշ երկիր, նորմալ են ընդունում։
Բայց ջոկում ե՞ք էդ օրը ցերեկով քյալություն ա Ե՛վ ծնողների կողմից, որ դուրս ղրկելը օկ ա, բայց նույն քաղաքում առանձին ապրելը՝ չէ։ Ե՛վ էդ աղջկա կողմից, որ էնքան ռիսկ չունի որ տնեցիքին բացատրի էդքան բան, հանուն դրա գնում ա աշխարհի ծերը հասնի, ինչ ա թե տնեցիքից առանձին տանը ապրի։ Մի խոսքով, էդ աղջկան բացատրեցի, որ իր արածը քյալություն ա, ու եթե իր երկրից գնալու միակ նպատակը տնեցիքից առանձին ապրելն ա, էդ Հայաստանում էլ կարա անի, որ հա, տնեցիք սկզբում չեն հասկանա, կնեղանան, բայց դե իրանց երեխեն ա, հո սաղ կյանքում խռով չե՞ն պահելու․ մի քիչ շուխուռ կանեն, հետո կընտելանան։ Վերջը ոնց–որ թե ընդունեց ասածս Բայց դե ընդունելը դեռ քիչ ա‎։ Տենց էլ չիմացա հետո ինչ արեց, բայց հավանաբար նոր արդարացումներ կգտներ դուրս գնալու, մենակ թե հոր դեմը չկանգնի ու ասի, որ ուզում ա առանձին ապրի։

Էդ ծնողներից առանձին ապրելու խնդիրը տարբեր լեվելներով ա խնդիր։ Նույն խնդրից ես էլ եմ ունեցել էն դեպքում, երբ իմ ընտանիքը բավական ազատամիտ ա, ու խնդիրը բացարձակապես «մարդիկ ինչ կասեն» բնույթի չի, ասելն էլ, որ առանձին եմ ուզում ապրել, չի փրկում։ Ասենք ավելի ավանդակապաշտ ընտանիքներում ծնողները կարան ասեն՝ ոչ մի առանձին ապրել, իսկ իմ ընտանիքում հոգեբանական բարդ մանիպուլյացիաներ էին գնում։ Ճիշտ ա՝ վերջին հաշվով առանձին ապրելու ցանկությունս միակ պատճառը չի, որ Հայաստանից գնացել եմ, բայց բազմաթիվ կարևոր պատճառներից մեկն ա։

[StrangeLittleGirl]

Մի հատ լավ բան էլ Հայաստանի մասին․ Հայաստանում եթե ծրագրավորող ես աշխատում, թագավոր տղա ես․ ասենք խանութում աշխատողից մի 50-200 անգամ ավելի շատ ես աշխատավարձ ստանում։ Իսկ էս անտեր Շվեդիայում, ուզում ես ամենաթույն մասնագետը եղիր, խանութի վաճառողն ու ծրագրավորման բարդ խնդիր լուծողը մոտավորապես նույն եկամուտն ունեն․ ավագ ծրագրավորողը շատ–շատ մի երկու անգամ ավել կարող ա ստանա։ Դե մեր մեջ ասած, էս էնքան էլ լավ բան չի, բայց դե ծրագրավորողներիս համար լավ ա

Հա, մեկ էլ Հայաստանում ծրագրավորման ոլորտում գենդերային հավասարություն ա տիրում․ իմ աչքաչափով ֆիրմաներում միջինում 30%-ը աղջիկ են, ընդ որում մեջները ահագին ծրագրավորողներ կան։ Մինչդեռ Եվրոպայում IT–ում խոշորացույցով ընկած կին ծրագրավորող են ման գալիս ու չեն գտնում։ Շատ–շատ տեստավորողների մեջ ա կին հանդիպում, էն էլ հիմնականում հնդիկ են։

Բայց Հայաստանում ոչ թե ծրագրավորողն ա բարձր աշխատավարձ ստանում, այլ խանութի աշխատողը՝ շատ ցածր։ Ու ծրագրավորումն էն քիչ ոլորտներից ա, որտեղ աշխատողն ըստ պատշաճի ա վարձատրվում։

Ամեն դեպքում, փաստորեն Շվեդիայում սոցիալական արդարություն ավելի շատ կա, քան Դանիայում։ Էստեղ այթիիշնիկները լավ բարձր աշխատավարձ են ստանում, ու մենք հա քֆրտում ենք իրանց, թե մենք օր ու գիշեր լաբերում լռվում ենք գիտությունն առաջ մղելու համար, իսկ այթիիշնիկները շաբաթը 37 ժամ աշխատելով մեր կրկնակին են ստանում ։))

[Արշակ]

Բայց Հայաստանում ոչ թե ծրագրավորողն ա բարձր աշխատավարձ ստանում, այլ խանութի աշխատողը՝ շատ ցածր։ Ու ծրագրավորումն էն քիչ ոլորտներից ա, որտեղ աշխատողն ըստ պատշաճի ա վարձատրվում։

Ամեն դեպքում, փաստորեն Շվեդիայում սոցիալական արդարություն ավելի շատ կա, քան Դանիայում։ Էստեղ այթիիշնիկները լավ բարձր աշխատավարձ են ստանում, ու մենք հա քֆրտում ենք իրանց, թե մենք օր ու գիշեր լաբերում լռվում ենք գիտությունն առաջ մղելու համար, իսկ այթիիշնիկները շաբաթը 37 ժամ աշխատելով մեր կրկնակին են ստանում ։))

Իրականում երկուսն էլ կա՝ Հայաստանում հա՛մ խանութի աշխատողն ա շատ ցածր աշխատավարձ ստանում, հա՛մ էլ ծրագրավորողը՝ բարձր, ապրանքների գների համեմատ։ Հայաստանում ավագ ծրագրավորողը օրինակ աշխատելով ու փող հետ գցելով մի հինգ տարուց կարող ա տուն առնի Երևանում, լրիվ գումարը ինքնուրույն վճարելով ու առանց հիփոթեքի տակ ճկռելու։ Իսկ Շվեդիայում լավագույն դեպքում մի ամբողջ կյանք կտևի մինչև հիփոթեքի տակից դուրս գաս։ Շվեդիայում աշխատավարձի բարձրացմանը զուգահեռ հարկերն ու սոցիալական վճարները նենց են բարձրանում, որ ինչ–որ պահի արդեն պրակտիկորեն անիմաստ ա դառնում աշխատավարձիդ բարձրացումը։

[Ծլնգ]

Հա, մեկ էլ Հայաստանում ծրագրավորման ոլորտում գենդերային հավասարություն ա տիրում․ իմ աչքաչափով ֆիրմաներում միջինում 30%-ը աղջիկ են, ընդ որում մեջները ահագին ծրագրավորողներ կան։

Հա՛, էնքան գենդերային հավասարություն ա, որ քո նման զարգացած ու ազատամիտ տղան այսպիսի արտահայտություն ա անում նույն գրառման մեջ.

Հայաստանում եթե ծրագրավորող ես աշխատում, թագավոր տղա ես

[Արշակ]

Էդ ծնողներից առանձին ապրելու խնդիրը տարբեր լեվելներով ա խնդիր։ Նույն խնդրից ես էլ եմ ունեցել էն դեպքում, երբ իմ ընտանիքը բավական ազատամիտ ա, ու խնդիրը բացարձակապես «մարդիկ ինչ կասեն» բնույթի չի, ասելն էլ, որ առանձին եմ ուզում ապրել, չի փրկում։ Ասենք ավելի ավանդակապաշտ ընտանիքներում ծնողները կարան ասեն՝ ոչ մի առանձին ապրել, իսկ իմ ընտանիքում հոգեբանական բարդ մանիպուլյացիաներ էին գնում։ Ճիշտ ա՝ վերջին հաշվով առանձին ապրելու ցանկությունս միակ պատճառը չի, որ Հայաստանից գնացել եմ, բայց բազմաթիվ կարևոր պատճառներից մեկն ա։

Հա բայց դուրս ա գալիս, որ մարդ փոխանակ ընտանիքի կարծիքից անկախ գործելու վախերը հաղթահարի, փախնում ա արտասահման։ ՈՒ արդյունքում կոմպլեքսներդ հո չանհետացա՞ն․ մեկ ա հետդ են մնում, ուղղակի դրանց դրսևորման միջավայրից ես փախնում։ ՈՒ ստացվում ա, որ դու ուզում ես հասարակությունը փոխվի, բայց դու ինքդ փոխվելու քայլ չես անում, ուղղակի թռնում ես իրավիճակից։ Իրականում էդ հոգեբանական ճնշումները մինչև քայլ անելն են լինում, անելուց հետո ծնողները սենց թե ենց խելոք համակերպվում են։ Տենց քանի դեպք գիտեմ‎։ Հո ձեռդ չե՞ն բռնելու չթողեն։ Իսկ էն քո ասած ավանդական ընտանիքներում, արխային, կինը էնքան անկախ մտածողություն չունի էլ, որ բանը հասնի սկի տենց բան մտածելուն։

Մի խոսքով, ասածս էն ա, որ իրականում խնդիրը ավելի շատ առանձնանալ ուզողի ներքին վախերն են, քան թե ընտանիքի խանգարելը։ Սովորաբար երբ առաջինը հաղթահարվում ա, երկրորդը նույնպես տեղի ա տալիս։ Մինչդեռ հակառակ հերթականությամբ չի լինում ու չի կարա լինի: Ոչ ոք քեզ չի համոզելու, որ իրանցից անկախ դառնաս

[Ծլնգ]

Մի խոսքով, ասածս էն ա, որ իրականում խնդիրը ավելի շատ առանձնանալ ուզողի ներքին վախերն են, քան թե ընտանիքի խանգարելը։ Սովորաբար երբ առաջինը հաղթահարվում ա, երկրորդը նույնպես տեղի ա տալիս։ Մինչդեռ հակառակ հերթականությամբ չի լինում ու չի կարա լինի: Ոչ ոք քեզ չի համոզելու, որ իրանցից անկախ դառնաս

Դե թե անձնական վախերին ենք վերագրում խնդիրը, արի մի քայլ էլ գնանք, ու ընտանիքից առանձին ապրելու ցանկությունը անվանենք քմահաճույք. յանի թող ինքը իրա մեջ հաղթահարի էդ ցանկությունը...

Որոշ մարդիկ միգուցե համարում են, որ ուրիշի կարծիքները մանիպուլյացիայով փոխելը այնքան էլ ճիշտ ուղի չի, որոշներն էլ միգուցե կարծում են որ ընտանիքի հետ սկայպով հավես շփվելը ավելի լավ բան է, քան իրար աշխարհագրորեն մոտիկ, բայց լարված վիճակներում գոյատևելը։ Որոշները միգուցե ոչ միայն ընտանիքի դրվածքից են փախնում, այլ ամբողջ հասարակության։ Որոշներին էլ պատրվակ է պետք, որ տարագրի ճամփի վախերը հաղթահարի։

[Արշակ]

Հա՛, էնքան գենդերային հավասարություն ա, որ քո նման զարգացած ու ազատամիտ տղան այսպիսի արտահայտություն ա անում նույն գրառման մեջ.

Թե չգիտեի, որ էդ գրածիս կպնելու ա մեկը Սութի պոլիտկոռեկտություն մի արեք էլի Ես իմ օրինակով եմ ընդհանրացնում, «թագավոր տղա» եմ ասում, ու ընդհանրապես էդ արտահայտությունը տենց ա լեզվում մտած։ Շատ ես ուզում ինքդ «թագուհի աղջիկ» արտահայտությունն արա, հաստատ չեմ նեղվի։

ՈՒ ընդհանրապես, կանանց դերն ու անկախությունը բարձրացնելու համար նախ կանայք պիտի իրանք իրանց անկախ ու լիարժեք ընկալեն։ Իմ կյանքի փորձն ու դիտարկումները ցույց են տալիս, որ պրոբլեմը ավելի շատ կանանց սեփական ինքնագնահատականն ա, քան տղամարդկանց վերաբերմունքը։ Առաջինի փոխվելու դեպքում երկրորդը սովորաբար արագ փոխվում ա։ Ես կասեի նույնիսկ, որ տղամարդիկ կանանց իրավահավասար ու լիարժեք ընկալելու առումով ավելի առաջ են ընկել, քան հենց կանայք իրանց ինքնագնահատականի հարցում։ Բառերով ֆեմինիզմի շուխուռ են անում, բայց բնազդաբար իրանց գլխի վերևը պատալոկներ են դնում ու իշխող տղամարդ են փնտրում:
Սխալ թիրախ եք ընտրել

[Ծլնգ]

Թե չգիտեի, որ էդ գրածիս կպնելու ա մեկը Սութի պոլիտկոռեկտություն մի արեք էլի Ես իմ օրինակով եմ ընդհանրացնում, «թագավոր տղա» եմ ասում, ու ընդհանրապես էդ արտահայտությունը տենց ա լեզվում մտած։ Շատ ես ուզում ինքդ «թագուհի աղջիկ» արտահայտությունն արա, հաստատ չեմ նեղվի։

ՈՒ ընդհանրապես, կանանց դերն ու անկախությունը բարձրացնելու համար նախ կանայք պիտի իրանք իրանց անկախ ու լիարժեք ընկալեն։ Իմ կյանքի փորձն ու դիտարկումները ցույց են տալիս, որ պրոբլեմը ավելի շատ կանանց սեփական ինքնագնահատականն ա, քան տղամարդկանց վերաբերմունքը։ Առաջինի փոխվելու դեպքում երկրորդը սովորաբար արագ փոխվում ա։ Ես կասեի նույնիսկ, որ տղամարդիկ կանանց իրավահավասար ու լիարժեք ընկալելու առումով ավելի առաջ են ընկել, քան հենց կանայք իրանց ինքնագնահատականի հարցում։ Բառերով ֆեմինիզմի շուխուռ են անում, բայց բնազդաբար իրանց գլխի վերևը պատալոկներ են դնում ու իշխող տղամարդ են փնտրում:
Սխալ թիրախ եք ընտրել

Արշակ ջան, կոնկրետ քո դեմ չէր ուղղված գրառումս, չկարծես թե «կեղտ եմ բռնում», կամ, քո ասած՝ թիրախ եմ ման գալիս։ Բայց այդ քո արտահայտությունն էլ, այս վերջին գրառումդ էլ սիսթեմիկ սեքսիզմի (ու ընդհանրապես՝ համակարգային գենդերային խտրականության) սիմպտոմներ են։ Շատ երկար ու խորը զրույց ա, որի հավեսը կոնկրետ հիմա ու կոնկրետ այս թեմայում չունեմ։ Միմիայն քո մեկ գրառման մեջ հակասություններն էի նշում, ու քո նման մարդու կատարած արտահայտությունների օրինակով մատնանշում խնդրի գոյությունը Հայաստանում։

«Դուք»-իդ հակաընտանևարությունն էլ նկատել՝ գնահատելով, հրավիրում եմ անցնենք «դու»-ի։

[Արշակ]

Դե թե անձնական վախերին ենք վերագրում խնդիրը, արի մի քայլ էլ գնանք, ու ընտանիքից առանձին ապրելու ցանկությունը անվանենք քմահաճույք. յանի թող ինքը իրա մեջ հաղթահարի էդ ցանկությունը...

Որոշ մարդիկ միգուցե համարում են, որ ուրիշի կարծիքները մանիպուլյացիայով փոխելը այնքան էլ ճիշտ ուղի չի, որոշներն էլ միգուցե կարծում են որ ընտանիքի հետ սկայպով հավես շփվելը ավելի լավ բան է, քան իրար աշխարհագրորեն մոտիկ, բայց լարված վիճակներում գոյատևելը։ Որոշները միգուցե ոչ միայն ընտանիքի դրվածքից են փախնում, այլ ամբողջ հասարակության։ Որոշներին էլ պատրվակ է պետք, որ տարագրի ճամփի վախերը հաղթահարի։

Ծլնգ ջան, արի իմ չասած բաները ինձ մի վերագրի էլի։ Ես չեմ ասել, թե Հայաստանից մենակ տնեցիքից առանձին ապրելու համար են գնում։ Ես կոնկրետ մի դեպք եմ ընդամենը նկարագրել, որ մարդը կոնկրետ ասում էր, որ էդ ա պատճառը, նենց որ ես հենց էդ պատճառի մասին էի խոսում։ Բնականաբար հազար ու մի պատճառ կարող ա լինի, ու ի տարբերություն էս դեպքի՝ հաճախ ավելի տրամաբանված ու հիմնավոր։ Ես դա բոլորովին չեմ ժխտում ու ոչ մի տեղ իմ խոսքում չեմ ժխտել։
ՈՒ առավել ևս, պետք չի նենց ներկայացնել, թե քմահաճույք եմ անվանում առանձին ապրելու ցանկությունը կամ մեղադրում եմ տենց ցանկության համար։ Որովհետև իմ գրածներից ոչ մի բան տենց բան չէր հետևում։ Հակառակը, կարծում եմ ակնհայտ պիտի լիներ, որ առանձին ապրելու նկատմամբ բացասական վերաբերմունք չունեմ (չնայած միասին ապրելու նկատմամբ էլ չունեմ)։

Եթե տենց ծուռ «հետևություններով» ենք քննարկումը տանելու, ինձ ուղղակի անհետաքրքիր կդառնա շարունակելը։

[Արշակ]

Արշակ ջան, կոնկրետ քո դեմ չէր ուղղված գրառումս, չկարծես թե «կեղտ եմ բռնում», կամ, քո ասած՝ թիրախ եմ ման գալիս։ Բայց այդ քո արտահայտությունն էլ, այս վերջին գրառումդ էլ սիսթեմիկ սեքսիզմի (ու ընդհանրապես՝ համակարգային գենդերային խտրականության) սիմպտոմներ են։ Շատ երկար ու խորը զրույց ա, որի հավեսը կոնկրետ հիմա ու կոնկրետ այս թեմայում չունեմ։ Միմիայն քո մեկ գրառման մեջ հակասություններն էի նշում, ու քո նման մարդու կատարած արտահայտությունների օրինակով մատնանշում խնդրի գոյությունը Հայաստանում։

Ծլնգ ջան, քո ասածները պատմականորեն հասարակության մեջ կնոջ ու տղամարդու ստանձնած դերերի հետևանք ա, ու հա, կոնկրետ ժողովրդի լեզվից կարելի ա հետևություններ անել տվյալ լեզվի կրող հասարակության մեջ լեզվի ձևավորման ընթացքում դերերի բաշխումը և այլն‎։ Բայց չեմ կարծում, թե արդեն ձևավորված լեզուն իմ մասնավոր դեպքի հերքում ա Նկատենք, որ ես չեմ պնդել, թե Հայաստանում թունդ գենդերային հավասարություն ա տիրում։ Ընդամենը ասել եմ, որ կոնկրետ IT–ում էդ առումով ավելի առաջ ենք բազմաթիվ եվրոպական երկրներից։

Ի դեպ, անգլերենի he/she–ն էլ հնարավոր ա, որ քո ասած սեքսիզմի դրսևորում ա։ Ինչը հաճելիորեն հայերենում չկա Թե չէ զահլես գնում ա անգլերենով ամեն անգամ ինչ–որ օրինակ բերելուց հանուն պոլիտկորեկտության պարտադիր "he or she" ասելուց։

[StrangeLittleGirl]

Հա բայց դուրս ա գալիս, որ մարդ փոխանակ ընտանիքի կարծիքից անկախ գործելու վախերը հաղթահարի, փախնում ա արտասահման։ ՈՒ արդյունքում կոմպլեքսներդ հո չանհետացա՞ն․ մեկ ա հետդ են մնում, ուղղակի դրանց դրսևորման միջավայրից ես փախնում։ ՈՒ ստացվում ա, որ դու ուզում ես հասարակությունը փոխվի, բայց դու ինքդ փոխվելու քայլ չես անում, ուղղակի թռնում ես իրավիճակից։ Իրականում էդ հոգեբանական ճնշումները մինչև քայլ անելն են լինում, անելուց հետո ծնողները սենց թե ենց խելոք համակերպվում են։ Տենց քանի դեպք գիտեմ‎։ Հո ձեռդ չե՞ն բռնելու չթողեն։ Իսկ էն քո ասած ավանդական ընտանիքներում, արխային, կինը էնքան անկախ մտածողություն չունի էլ, որ բանը հասնի սկի տենց բան մտածելուն։

Մի խոսքով, ասածս էն ա, որ իրականում խնդիրը ավելի շատ առանձնանալ ուզողի ներքին վախերն են, քան թե ընտանիքի խանգարելը։ Սովորաբար երբ առաջինը հաղթահարվում ա, երկրորդը նույնպես տեղի ա տալիս։ Մինչդեռ հակառակ հերթականությամբ չի լինում ու չի կարա լինի: Ոչ ոք քեզ չի համոզելու, որ իրանցից անկախ դառնաս

Արշակ, էդ ներքին վախ կամ կոմպլեքս չի, այլ շատ կոնկրետ խնդիր կոնկրետ իրավիճակով ու ծնողներով, որոնք իրենց մանիպուլյատիվ վարքով պրակտիկորեն անհնար են դարձնում առանձին ապրելը։ Հայաստանի ներսում հաճախ առանձին ապրելու միակ տարբերակը մնում ա ծնողների հետ ընդհանրապես որևէ տեսակի կապը կտրել, ինչը, ի դեպ, ինձ ծանոթ շատ մարդիկ արել են, բայց էդպես էլ ծնողների հետ տարիներով չեն խոսում, ու հասարակությունը դրանից չի դզվում։

Դեռ եղբայրս նույնիսկ արել էր էդ առանձնալու փորձը, բայց դա ընդամենը երկու շաբաթ տևեց։ Դու ուղղակի թերագնահատում ես մեր ծնողների մանիպուլյատիվ ունակությունները։ Իհարկե դժվար նա հանուն առանձին ապրելու արտասահման մեկնի, բայց փաստն էն ա, որ ընկերուհու հետ առանձնանալն անհոջողությամբ պսակվեց։