Ի՞նչ լավ բաներ կան Հայաստանում

[Գաղթական]

Ասենք երբ Վաչիկը փոքր խանութ ա պահում, դրանով ապրուստ ա վաստակում, բայց մեկ էլ էդ խանութի կողքը հսկայական սուպերմարկետ են բացում, ու իրա բիզնեսը տակ ա տալիս, ինքը գնում ա Հայաստանից մի քիչ սոցիալական անարդարությունից հիասթափված, մի քիչ էլ որովհետև ուղղակի պետք ա ապրուստ վաստակել ընտանիքի համար։

դա սոցիալական անարդարություն չի Բյուր ջան,
դա մրցակցությանը դիմանալու անկարողությունա կոչվում..

ասենք` ինչքանովա վստահ Վաչիկը, որ Հայաստանից գնա, ուրիշ երկրի վարք ու բարք սովորի, էնտեղ էլի խանու իրա փոքր խանութը բացի` կողքը նորից սուպերմարկետ չի հայտնվի

[ivy]

Ես հաճախ եմ մտածում հետ գնալու մասին։
Կարծում եմ, կարող եմ ինձ դուր եկող լավ աշխատանք գտնել Հայաստանում։ Իմ խնդիրը Սոնյայի հարցն է. չգիտեմ` որն ավելի լավ կլինի իր համար։
Բայց մինչև դպրոց գնալն արդեն պիտի որոշեմ` հետ գնալ, թե մնալ (կամ ուրիշ երկիր տեղափոխվել)։
Հայաստանում լինելու առավելություններն ինձ համար շատ են, բայց չգիտեմ` Սոնյայի համար ինչն ավելի լավ կլինի։ Բարդ հարց է։

[StrangeLittleGirl]

դա սոցիալական անարդարություն չի Բյուր ջան,
դա մրցակցությանը դիմանալու անկարողությունա կոչվում..

ասենք` ինչքանովա վստահ Վաչիկը, որ Հայաստանից գնա, ուրիշ երկրի վարք ու բարք սովորի, էնտեղ էլի խանու իրա փոքր խանութը բացի` կողքը նորից սուպերմարկետ չի հայտնվի

Գաղթական ջան, Հայաստանում կապիտալիզմը լրիվ ամենաթողության ա հասել, իսկ արևմտյան շատ երկրներում միջին ու փոքր բիզնեսները լավ պաշտպանված են զանազան օրենքներով՝ սկսած նրանից, թե որտեղ սուպերմարկետները կարող են գտնվել, վերջացրած զբաղեցրած տարածքով ու վաճառվող ապրանքներով: Դե էլ չխոսեմ հարկային քաղաքականության մասին: Հայաստանում դա էլ ա պատճառ, որ միջին ու փոքր բիզնեսներն ուղղակի չեն դիմանում մրցակցությանը: Ու դա շատ կարևոր բան ա, որտև ըստ էության Հայաստանում ահագին մեծ էր էն ընտանիքների թիվը, որոնք բիզնեսից եկած եկամուտով էին ապրում:

[Գաղթական]

Գաղթական ջան, Հայաստանում կապիտալիզմը լրիվ ամենաթողության ա հասել, իսկ արևմտյան շատ երկրներում միջին ու փոքր բիզնեսները լավ պաշտպանված են զանազան օրենքներով՝ սկսած նրանից, թե որտեղ սուպերմարկետները կարող են գտնվել, վերջացրած զբաղեցրած տարածքով ու վաճառվող ապրանքներով: Դե էլ չխոսեմ հարկային քաղաքականության մասին: Հայաստանում դա էլ ա պատճառ, որ միջին ու փոքր բիզնեսներն ուղղակի չեն դիմանում մրցակցությանը: Ու դա շատ կարևոր բան ա, որտև ըստ էության Հայաստանում ահագին մեծ էր էն ընտանիքների թիվը, որոնք բիզնեսից եկած եկամուտով էին ապրում:

էս հարցում լրիվ համաձայն եմ..
Հայաստանում հարկայաին քաղաքականությունը (ենթադրվում է, որ կա այդպիսին), մեղմ ասած, խայտառակ վիճակումա..

փոքրիկ օրինակ.
ինձ` որպես սկսնակ բիզնեսմենի, առաջարկեցին ինքնուրույն որոշել, թե հարկային որ կատեգորիա եմ ուզում մտնել..
հարկերը գանձվում են 3 տարի առաջվա եկամտի հիման վրա..
բայց եթե նոր ես սկսում` ինքդ ես որոշում միանգամից շատ տալ թե քիչ..
3 տարի հետո այդ տարվա վերահաշվարկը կկատարվի ու տարբերությունը նորից կգանձեն կամ ավել վճարածդ հետ կստանաս..
այսինքն` քեզ 3 տարով <պիրյոդ> են գցում..
կարող ես չնչին հարկեր մուծել ու տարբերությունը ավելի շատ ներդնել բիզնեսդ զարգացնել..
հետո կծաղկես կմուծես..

իսկ Հայաստանում նորածին խոճկորին բռնում մորթում են..
չեն սպասում խոզ դառնա, որ ավելի շատ միս ստանան

[Գաղթական]

Ես հաճախ եմ մտածում հետ գնալու մասին։
Կարծում եմ, կարող եմ ինձ դուր եկող լավ աշխատանք գտնել Հայաստանում։ Իմ խնդիրը Սոնյայի հարցն է. չգիտեմ` որն ավելի լավ կլինի իր համար։
Բայց մինչև դպրոց գնալն արդեն պիտի որոշեմ` հետ գնալ, թե մնալ (կամ ուրիշ երկիր տեղափոխվել)։
Հայաստանում լինելու առավելություններն ինձ համար շատ են, բայց չգիտեմ` Սոնյայի համար ինչն ավելի լավ կլինի։ Բարդ հարց է։

Այվի ջան, ինձ թվումա` վերջնական որոշում կայացնելուց առաջ, ավելի նպատակահարմար կլինի ասենք մի կես տարով փորձել ապրելը..
ավելի հստակ կտեսնեք, թե ոնց եք ձեզ էնտեղ զգում..

Գերմանիայում շատ լավ սոցիալական ծրագրեր կան,
օրենքներն ինձնից լավ կիմանաս
կարելի է մի կես տարով թոշակ դասավորել, որ Հայաստանում բավական ժամանակ ունենաս աշխատանք գտնելու..
երեխային էլ ես մանկապարտեզ կամ որևէ խմբակ կտանեյի, որ տեսնեյի, թե ինչպես է ադապտացվում

[ivy]

Գաղթական ջան, հարցը երեխայի ադապտացվելը չի. չեմ կարծում, էդ հարցում որևէ խնդիր լինի։ Հարցն իր ապագան է, իր կյանքը։ Իմ որոշումներն իր կյանքի ընթացքն են որոշում։
Իսկ վեց ամսով էքսպերիմենտներ անելն էդքան էլ հեշտ չի. գնալուց ես կորցնում եմ աշխատանքս (էն էլ միանգամից` երկուսը), բնակարանս, երեխայի մանկապարտեզի տեղը։ Հետ գալուց ես էդ ամենը չեմ ունենալու, պիտի լիքը դժվարության առաջ կանգնեմ (երեխան էլ հետը), մինչև նորից դասավորվեմ։
Էքսպերիմենտները դժվար են։ Եթե գնում եմ, ուրեմն գնում եմ։

[Գաղթական]

Գաղթական ջան, հարցը երեխայի ադապտացվելը չի. չեմ կարծում, էդ հարցում որևէ խնդիր լինի։ Հարցն իր ապագան է, իր կյանքը։ Իմ որոշումներն իր կյանքի ընթացքն են որոշում։
Իսկ վեց ամսով էքսպերիմենտներ անելն էդքան էլ հեշտ չի. գնալուց ես կորցնում եմ աշխատանքս (էն էլ միանգամից` երկուսը), բնակարանս, երեխայի մանկապարտեզի տեղը։ Հետ գալուց ես էդ ամենը չեմ ունենալու, պիտի լիքը դժվարության առաջ կանգնեմ (երեխան էլ հետը), մինչև նորից դասավորվեմ։
Էքսպերիմենտները դժվար են։ Եթե գնում եմ, ուրեմն գնում եմ։

Եթե աշխատանք(ներ)դ մշտական պայմանագրային հիմունքներով են, ապա դու ունես մի շարք իրավունքներ:

Օրինակ Բելգիայում աշխատողն իրավունք ունի, իր ողջ կարիերայի ընթացքում, ընդհանուր առմամբ 5 տարով տարկետում վերցնել (ընդհանուր առմամբ՝ այսինքն կարող ես ասենք մի 6 ամիս հիմա վերցնել, 1.5 տարի՝ 20 տարուց և այլն), որի ընթացքում ինքն ազատվում է աշխատելու պարտականությունից, բայց չի կորցնում իր աշխատանքը ու շարունակում է «աշխատավարձ» ստանալ (եթե չեմ սխալվում՝ Բրուտտոյի 75%-ի չափով):

Կարծում եմ Գերմանիայում էլ նմանատիպ օրենք կլինի..
Կարելի է աշխատանքային օրենսգիրքը թերթել..

Իսկ ինչ վերաբերում է տանը՝ մշտական աշխատանքային պայմանագրի առկայության դեպքում՝ ցանկացած immo ընկերություն պիտի որ հիմք չունենա քեզ մերժել վարձակալել

[Յոհաննես]

Միակ լավ բանը ես եմ ու մեր գյուղի տունը,դրսում էդ էլ չկա,դրա համար չեմ արտագաղթում

[Chuk]

Եկեք էս թեման նորից ակտիվացնենք։
Էստեղ կա՞ն մարդիկ, որ անգամ հնարավորության դեպքում չէին գնա Հայաստանից։ Ու ինչո՞ւ։

Ես:
Ինչու՞: Ենթադրենք որտև ախմախ եմ:

[StrangeLittleGirl]

Ես հաճախ եմ մտածում հետ գնալու մասին։
Կարծում եմ, կարող եմ ինձ դուր եկող լավ աշխատանք գտնել Հայաստանում։ Իմ խնդիրը Սոնյայի հարցն է. չգիտեմ` որն ավելի լավ կլինի իր համար։
Բայց մինչև դպրոց գնալն արդեն պիտի որոշեմ` հետ գնալ, թե մնալ (կամ ուրիշ երկիր տեղափոխվել)։
Հայաստանում լինելու առավելություններն ինձ համար շատ են, բայց չգիտեմ` Սոնյայի համար ինչն ավելի լավ կլինի։ Բարդ հարց է։

Ռիփ, ես քեզ ինչ հիշում եմ, դու Հայաստան վերադառնալու մասին ես մտածում։ Անգամ Սոնյայի ծնվելուց առաջ։ Ստեղ հարց ա առաջանում. իրո՞ք էդքան ուզում ես գնալ։ Կարծում եմ՝ ցանկացած դրսում բնակվող հայ, եթե իրոք էդ աստիճանի մեծ ցանկություն ունենա գնալու, ոչ մի բան չի կարա իրան հետ պահի. ո՛չ երեխան, ո՛չ տուն-տեղը, ո՛չ սիրած մարդը։ Նույն մայրս 97 թվին երբ որոշեց հետ գնալ Հայաստան, երեխաների ապագան հանկարծ երկրորդ պլան մղվեց, ու ոնց որ թե էնքան էլ վատ ապագա չունեցանք։

Կարծում եմ՝ ուղղակի շատերս էդքան շատ չենք ուզում գնալ, դրա համար կողքից զանազան պատճառներ ենք բռնում։ Ես էլ ասում եմ՝ մինչև ինձ հիմիկվա աշխատանքի պես աշխատանք չառաջարկեն, Հայաստան հետ գնացողը չեմ։ Հանգիստ ասում եմ, որովհետև գիտեմ, որ էդպիսի աշխատանք չեն առաջարկի։ Եթե առաջարկեն, ուրիշ պատճառ պիտի բռնեմ չգնալու։

[Գաղթական]

Ռիփ, ես քեզ ինչ հիշում եմ, դու Հայաստան վերադառնալու մասին ես մտածում։ Անգամ Սոնյայի ծնվելուց առաջ։ Ստեղ հարց ա առաջանում. իրո՞ք էդքան ուզում ես գնալ։ Կարծում եմ՝ ցանկացած դրսում բնակվող հայ, եթե իրոք էդ աստիճանի մեծ ցանկություն ունենա գնալու, ոչ մի բան չի կարա իրան հետ պահի. ո՛չ երեխան, ո՛չ տուն-տեղը, ո՛չ սիրած մարդը։ Նույն մայրս 97 թվին երբ որոշեց հետ գնալ Հայաստան, երեխաների ապագան հանկարծ երկրորդ պլան մղվեց, ու ոնց որ թե էնքան էլ վատ ապագա չունեցանք։

Կարծում եմ՝ ուղղակի շատերս էդքան շատ չենք ուզում գնալ, դրա համար կողքից զանազան պատճառներ ենք բռնում։ Ես էլ ասում եմ՝ մինչև ինձ հիմիկվա աշխատանքի պես աշխատանք չառաջարկեն, Հայաստան հետ գնացողը չեմ։ Հանգիստ ասում եմ, որովհետև գիտեմ, որ էդպիսի աշխատանք չեն առաջարկի։ Եթե առաջարկեն, ուրիշ պատճառ պիտի բռնեմ չգնալու։

Անկեղծ էր՝ հարգեցի )))

[ivy]

Ռիփ, ես քեզ ինչ հիշում եմ, դու Հայաստան վերադառնալու մասին ես մտածում։ Անգամ Սոնյայի ծնվելուց առաջ։ Ստեղ հարց ա առաջանում. իրո՞ք էդքան ուզում ես գնալ։ Կարծում եմ՝ ցանկացած դրսում բնակվող հայ, եթե իրոք էդ աստիճանի մեծ ցանկություն ունենա գնալու, ոչ մի բան չի կարա իրան հետ պահի. ո՛չ երեխան, ո՛չ տուն-տեղը, ո՛չ սիրած մարդը։ Նույն մայրս 97 թվին երբ որոշեց հետ գնալ Հայաստան, երեխաների ապագան հանկարծ երկրորդ պլան մղվեց, ու ոնց որ թե էնքան էլ վատ ապագա չունեցանք։

Կարծում եմ՝ ուղղակի շատերս էդքան շատ չենք ուզում գնալ, դրա համար կողքից զանազան պատճառներ ենք բռնում։ Ես էլ ասում եմ՝ մինչև ինձ հիմիկվա աշխատանքի պես աշխատանք չառաջարկեն, Հայաստան հետ գնացողը չեմ։ Հանգիստ ասում եմ, որովհետև գիտեմ, որ էդպիսի աշխատանք չեն առաջարկի։ Եթե առաջարկեն, ուրիշ պատճառ պիտի բռնեմ չգնալու։

Որ հաստատ որոշեմ, կգնամ իհարկե: Ես հենց էդ էլ ասում եմ, որ «մտածում եմ», ոչ թե որոշել եմ, չգիտեմ ոնց իրականացնել: Կամ ինձ կոտորում եմ, էնպես եմ ուզում, բայց չի ստացվում:
Պատճառ բռնելը չի հարցը, այլ էն, որ գոյություն ունեցող պատճառները ազդում են թե ցանկության, թե համոզվածության վրա:
Հա, համոզված չեմ: Որ համոզված լինեի, արդեն հետ գնացած կլինեի:

[Ծլնգ]

Որ հաստատ որոշեմ, կգնամ իհարկե: Ես հենց էդ էլ ասում եմ, որ «մտածում եմ», ոչ թե որոշել եմ, չգիտեմ ոնց իրականացնել: Կամ ինձ կոտորում եմ, էնպես եմ ուզում, բայց չի ստացվում:
Պատճառ բռնելը չի հարցը, այլ էն, որ գոյություն ունեցող պատճառները ազդում են թե ցանկության, թե համոզվածության վրա:
Հա, համոզված չեմ: Որ համոզված լինեի, արդեն հետ գնացած կլինեի:

Բա էլ ինչո՞ւ ես տանջվում։ Թե կարիքը լիներ, լավ էլ համոզված կլինեիր։ Իսկ երկու «լավերի» միջև սովորաբար ընտրում են այն որը քիչ դիմադրության ուղով է հասանելի։ Ու ստացվում է որ Հայաստանում ապրող ու լավը տեսնողը մնում է Հայաստանում (դրսում նոր կյանք ստեղծելը լիքը դիմադրության ակնկալիքով է գալիս), իսկ դրսում գտնվողը մնում է դրսում (վերադարձի ճամփան էլ լիքը դիմադրություն է պարունակում)։ Այս պատճառով կարծում եմ հարցադրումը այնքան էլ ճիշտ չէ։ Հայրենադարձվում են մարդիկ ոչ թե «լավ» բաների համար, այլ «վատ» բաներին չնայած։ Այլապես վերադարձը շատ երկար չի տևի։ Չնայած, որոշ մարդկանց համար այդ կարճաժամկետ վերադարձն էլ է կենսական հանգիստ բերում (դադարում են տանջվել վերադառնալ-չվերադառնալ թեմայով)։

[ivy]

Բա էլ ինչո՞ւ ես տանջվում։

Չեմ տանջվում ։)

[Նաիրուհի]

Էս պահին չկա էնպիսի բան, ինչի համար ես Հայաստան վերադառնալ ուզենամ: Հիմա նույնիսկ արձակուրդներին մի շաբաթով գնալու ցանկություն չկա, չնայած մի քանի մարդու ու մի քանի ուտելիք կարոտում եմ: