Ղարաբաղցիների համար մենք արեցինք հնարավորը՝ կանգնեցինք, պահանջեցինք, պայքարեցինք, կռվեցինք, մինչև հիմա զրկվում ենք հնարավորություներից:
Ինչով պատասխանեցին նրանք մեզ?
Թշնամանքով, իրենց թվաց՝ մենք իրենց պոկեցինք Բաքվից, կռիվ գցեցինք, մարտնչեցինք, սովի մատնեցինք:
Ղարաբաղցիների մեծ մասը, նույնիսկ, չգիտի, որ Հայաստանի ամբողջ սահմանով է պատերազմը գնացել:
Այ որ հարցնում ես՝ իսկ մենք ազերիների հետ ինչ խնդիր ունեինք, որ պատերազմում էինք ողջ սահմանով, զարմանում են:
Երբ հարցնում ես՝ ինչի պատճառով էր մեր շրջափակումը , զարմանում են:
Բայց չեն հապաղում ասել, որ Ռոբերտը Սերժի թաթիկը բռնած, եկավ Հայաստանը զարգացրեց:
Իհարկե, զարգացրեց:
Էնպես զարգացրեց, որ դեռ Սովետական Հայաստանի արդյունաբերական զարգացմանը երանի ենք տալիս:
Էնպես զարգացրեց, որ ինչքան գործից հասկացող մասնագետ ունեինք, արագ դուրս փախան, որ համբալ չախատեն թվանքի կոթը թողածների մոտ:
Էնպես զարգացրեցին երկուսով, որ իրենց անձնական հաշիվները դարձան մեր պետական պարտքը:
Ամենակարևորը, էնպիսի կոբայական շղթա կառուցեցին, որ խելոք մարդը կամ պտի սուս մնա, կամ բանտում է հայտնվելու, կամ՝ երկնքում:
Հիմա, ղարաբաղցիներ, քանի որ դուք պարբերաբար ինձ ջղայնացնում եք, ես էլ ձևեր թափելու հավես չունեմ, ուղիղ հարցնում եմ՝ չեք ուզենա գնաք ձեր ձարգացած հատվածով ձեր երկիր ու մեզնից անկախ ապրեք:
Մենք կճանաչենք ձեր անկախությունը, զենքով կօգնենք, բայց զորքով, չէ, դուք կանգնեք, պաշտպանեք ձեզ: Մենք ավելորդ ենք, դուք տեղից շատ հզոր եք:
Գնացեք, իրար փաթաթվեք, ձեր տոտալիտարիզմով ապրեք: Մենք էլ թողեք մեր շաշումաշ լիբեռալիզմը իրականացնենք, գլուխներս ոնց կարողանում ենք, պահենք:
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ