Մեր վերաբերմունքը պոպուլյար արտիստների հանդեպ

[Ուլուանա]

Պոպուլյար արտիստներին պոպուլյար են դարձնում շատերի կողմից սիրված կատարումները: Իսկ ինչը դառնում է մասսայական, կորցնում է իր արժեքի մեծ մասը: Մարդուն դուր է գալիս լինել յուրահատուկ, լինել առաջինը, լավագույնը: Մարդը չի ուզում էժան կատարում վայելել: Մարդը ուզում է առաջինը հասկանալ մի բան, որը շատերը չեն կարողացել հասկանալ: Իսկ էն, ինչը շատերն են հասկանում, էդ տիպի մարդկանց համար արդեն հետաքրքիր չի: Ոնց որ Radiohead սիրողները "creep" ը չեն սիրում, կամ Queen սիրողները էլ հաճույք չեն ստանում "The show must go on"- ից:

Ճիշտն ասած՝ էդ մոտեցումը, որն, ի դեպ, խիստ տարածված ա ինտելեկտուալների շրջանում, մաքուր սնոբություն եմ համարում։ Ո՞նց կարելի ա որևէ բանի արժեքը որոշել պոպուլյարության աստիճանով, այսինքն՝ ավելի լուրջ չափանիշները մի կողմ դնենք, տեսնենք՝ քանի տոկոսն ա լսում տվյալ երգը, որ դրանով որոշե՞նք՝ լավն ա, թե զիբիլ ա։

Ի դեպ, ես Queen–ի շատ թունդ երկրպագու եմ եղել տարիներով, խմբի գործունեությունը լավ մանրամասն ուսումնասիրել եմ, բոլոր երգերն ու ալբոմները գիտեմ, բայց The Show Must Go On–ը եղել և մնում ա Queen–ի իմ սիրած երգերի շարքում։ Ուրիշ բան, որ խմբի հիթերի մեջ կան երգեր, որոնք ինձ էնքան էլ դուր չեն գալիս, ու իմ խիստ անձնական կարծիքով, հեչ արժանի չէին հիթ համարվելու, ինչպես նաև շատ կորած–մոլորած երգերի մեջ կան էնպիսիք, որոնք իմ ամենասիրելինրից են։ Բայց երգից հիասթափվել ու անարժեք համարել զուտ էն պատճառով, որ տվյալ երգը շատերն են սիրում, մի տեսակ հիվանդ մոտեցում ա, ըստ իս։