Ինչու՞ եմ ստիպված ․․․

[StrangeLittleGirl]

Հեչ կարիք չեմ տեսնում, որ պարտադրանք լինի իրարից շատ տարբերվող առարկաներ դասավանդելու: Ով ինչերից ուժեղ ա, թող դա էլ սովորի ու դասավանդի: Կարող ա մեծ մասը մոտիկ առարկաներ լինեն, բայց հեռուներ էլ կլինեն:
Չգիտեմ Դանիայում ոնց ա, թող Բյուրն ասի` արդյո՞ք խրախուսվում են շատ տարբերվող առարկաները: Եթե հա, ապա ինչ նպատակով:

Խրախուսելը չէի ասի, բայց ցանկացած ուսանող գիտի, որ եթե երկու շատ տարբեր առարկայի մասնագետ լինի, գործ ճարելը, հատկապես պրիստիժնի դպրոցում, շատ ավելի հեշտ կլինի: Էստեղ դասատուի գործ ճարելն ահագին բարդ ա: Ամենպրիստիժնի մասնագիտություններից ա: Օրինակ մեկին գիտեմ, անգլերենի ու պատմության դասատու էր, վերջը դպրոցում գործ չճարեց, գնաց DHL-ում աշխատելու:

Ռամշ, բայց իմ դիտարկումները ցույց են տալիս, որ ավելի հաճախ մարդիկ կամ հումանիտար առարկաներից են ուժեղ, կամ՝ բնական (իհարկե՝ բացառություններ կան)։ Ու նաև սա ա պատճառը, որ ասում եմ նորմալ չի, իրարից կտրուկ տարբերվող առարկաներ տալը։ Չեմ ասում, որ ընդհանրապես մեկից ավելի առարկա տալը վատ ա։

Արտ, սա էլ ա բավական հնացած տեսակետ: Երևի հազվագյուտ բացառությունները չհաշված, մնացած բոլոր մարդիկ քչից-շատից հումանիտարից էլ են լավ, բնագիտականից էլ: Ավելին ասեմ. էսօրվա օրով չես կարող լավ հումանիտար մասնագետ լինել առանց կողքից հումանիտարի հետ կապ չունեցող հմտություններով:

ո՞նց ա արդարացրել, կկիսվե՞ս չիմացողները իմանան :
իսկ դու ընդանրապես Խաբար ե՞՞ս թե կրեդիտային համակարգը ինչ բան ա ու ոնց ա գործում,,, ու ընդանրապես. թե ոնց ես ավարտելուց հետո գործի մտնում ու քանի տոկոս ա կազմում ավարտածների մեջ
1. ընդանրապես գործ գտնողերը
2. մասնագիտական գործ գտնողները

որպես օրինակ ասեմ, որ կանադական համալսարանական շրջանավարտների 70 տոկոսը անգործ ա մնում ավարտելուց հետո 3 և ավել տարի: իսկ էն 30 տոկոսի մի մասը գնում ա աշխաելու /հայերեն ասած/ պեռաշկիանոցում: սակայն սրանց տոկոսը կոնկրետ հայտնի չի:
Իսկ կանադական աշխատանքի շուկայում ասեմ, որ շատ ավելի հեշտ է գործ ճարելը, քան եվրոպականում

Անհուշ, չգիտեմ՝ ինչու սենց ագրեսիվ ռեակցիա տվեցիր Շինարարի գրածին, հատկապես երբ ինքն իրա դիտարկումներով էր կիսվում ու կիսվում էր Շոտլանդիայից, ոչ թե Կանադայից:
Եթե չգիտես, ասեմ իմանաս, որ էդ քո ասած կրեդիտային համակարգը տարբեր կերպ ա գործում տարբեր երկրներում: Ինչքան էլ փորձում են ընդհանրացնել, մեկ ա, շատ տարբեր ա ստացվում: Նույն 30 կրեդիտը Ֆինլանդիայում լրիվ ուրիշ բան էր, Գերմանիայում՝ ուրիշ:

Ինչ վերաբերում ա գործ գտնել-չգտնելուն, ապա երկրորդ մասնագիտություն ընտրելը դրա հետ կապ չունի: Լիքը ուրիշ ֆակտորներ կան, որոնք խանգարում են գործ գտնելուն, մասնավորապես՝ զանազան ընկերությունների՝ աշխատանքային փորձ պահանջելը: Ու չգիտեմ՝ Կանադայում ոնց, բայց Դանիայում գործազրկությունը բավական ցածր ա: Ավելին ասեմ՝ էստեղ երբեք բարձրագույն կրթությամբ մեկը պեռաշկիանոցում չի աշխատում: Պեռաշկիանոցի աշխատողները մաքսիմում դպրոցականներ են կամ բակալավրիատի ցածր կուրսերի ուսանողներ: Մյուսներն արդեն մասնագիտական ուսանողական փարթ-թայմ գործեր են ճարում: Ու ի տարբերություն ԱՄՆ-ի և հավանաբար Կանադայի, ուղղիր ինձ, եթե սխալվում եմ, Դանիայում PhD ունեցողների գործազրկությունը հասնում ա գրեթե զրո տոկոսի: