Շատ հոյակապ ահագին խուսափեցիք ուղիղ հարցի ուղիղ պատասխանից կամ պատասխանի տարբերակից ... դատելուց ու քննադատելուց ես հասկացա որ շատերը շատ լավ են: Ես չեմ կրկնի ու բացատրի իմ թերի հայոց լեցվի քերականության մասին որը կտանի 90-ականներ: Կավելացնեմ մենակ մի բան, շատ բարեհաջող հնարավորա աշխատել համ ինֆորմի համ անգլերենի ու համել ուղղափառ կրոնի առարկայի ուսուցիչ ... մարդու մտքին տեղ լինի , գիտելիք ունենա ու սիրի երեխաներին, վերջինների հետ ես խնդիր չունեմ:
Ցավոք տեսնում եմ որ ոչինչ չի փոխվի ու ինչքան մենք գանք էս երկիր ենքան էս սրանք ավելի լավ էն զգալու ու ավելի շատ են իրանց եսիմ ինչի տեղ դնելու ... ու ես ոնց-որ շատերը ստիպված եմ լինելու խուսափեմ իմ հայրենիքում աշխատելուց ... ամսեկան 25000 դրամով ...
Ինձ շատ հետաքրքիր ա, թե դու ի՞նչ պատասխան էիր ուզում լսել էս հարցերին.
Ասենք սե՞նցԱսեք ինձ խնդրեմ կարո՞ղա ինչ-որ մեկը ինձ ասի թե ինչու՞ եմ ես ստիպված իմ երկրից դուրս աշխատեմ ու ինչու՞ չեմ կարող նորմալ գումար վաստակեմ (էնքան որ ինձ կարողանամ պահեմ ... դեռ չեմ ասում ընտանիքի) լինելով ուսուցիչ Հայաստանում։
«Դու ստիպված ես երկրից դուրս վաստակել, որովհետև սրիկա ղեկավարությունը զբաղվում ա սեփական հարստահարմամբ, իսկ երկիրը գլորվում ա անդունդը»
Կամ
«Դու ստիպված ես երկրից դուրս վաստակել, որովհետև անբարոյական բարքեր են տիրում երկրում, իսկ ուսումը գնացել ա վերջին պլան»:
Կամ
«Դու ստիպված ես երկրից դուրս վաստակել, որովհետև էն օրը մեր հարևան Անո տոտայի ատամը ցավում էր»:
Բազմաթիվ մարդիկ բազբաթիվ պատճառներով Հայաստանից դուրս են գնում: Դու գնացել ես, որովհետև չես կարողացել գտնել աշխատանք, որը քո կարիքները կհոգա: Մենք քեզ ի՞նչ ասենք:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Արտ, էստեղ էլ ա Բյուրի ասածի պես, շեշտը դրվում ա դասավանդել կարողանալու վրա, ոչ թե առարկան ամբողջ խորությամբ իմանալու: Էստեղ որ ես երեկոյան խմբակներում դաս եմ տալիս, ոչ ոք չստուգեց, թե որքանով եմ տիրապետում լեզվին, ազնիվ խոսքին հավատացին, բայց հետս լիքը աշխատանք տարան՝ դասավանդել սովորացնելու համար: Հլա լեզուն դասավանդելըը դեռ էլի պարտադրում ա քեզ ամեն դեպքում լեզվին տիրապետել, բայց ասենք աշխարհագրության կամ քաղաքական թատրոնի դեպքում դասընթացի կազմակերպիչներ կան ու ուղղակի դասավանդողներ,դասավանդողները կարան նյութին ծանոթանան ուղղակի դասընթաից առաջ, ու սա համալսարանական մակարդակում: Համակարգը լրիվ այլ ա, դրա համար դժվար ա պատկերացնելը, թե դա ոնց ա արվում: Ու ոնց որ բրիտանական կրթական համակարգը ամենավատերից չի, եթե հաշվի առնենք տասը ամենաբարձր վարկանիշ ունեցող բուհերից չորսը բրիտանական ա:
Փաստորեն սաղ աշխարհում խիարը թարս ա աճում
Շին ջան, ես հրաշալի հասկանում եմ, ինչ եք ասում: Բայց էդ համակարգը կիրառելի ա միջին վիճակագրական սովորողների համար՝ իմ համոզմամբ: Օրինակը սենց բերեմ, մեր դասախոսներից մի քանիսը հրաշալի մատուցում էին նյութը, կարողանում պահել լսարանը, հասկանալի էին: Բայց հենց շեղվում էիր նյութից, խորը հարց էիր տալիս, կախվում էին ու սկսում կռուտիտ լինել: Արդյունքում իրանք մեր կուրսի թույլ խմբերի համար հրաշալի դասախոսներ էին, կուրսի ուժեղ խմբի համար՝ վատ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Աթեիստ (17.12.2015)
Բոլորին շնորհակալություն
Արտ, հաշվի առնելով, որ հասարակության մեծ մասը հենց էդ միջին վիճակագրականն ա կազմում ու հաշվի առնելով, որ էսպես կոչված ուժեղ ուսանողը սենց թե նենց բավականաչափ մոտիվացիա ունի ինքնուրույն սովորելու համար, կարծում եմ՝ ճիշտ ա միջին վիճակագրականի վրա կենտրոնանալը: Թե չէ արդյունքում ունենում ես 5 տոկոս լավ մասնագետ ու 95 տոկոս թափելու բան: Էդ թափելու բաներն էլ գնում, պաշտոններ են զբաղեցնում, էս են դառնում, էն են դառնում, էդ 5 տոկոսն էլ իրա տեղը չի գտնում: Վերջում ստանում ես դեգրադացված հասարակություն:
Պարզ ա, որ տենց պետք ա լինի, բայց ստեղ հարց ա առաջանում՝ ի՞նչ ա նշանակում լավ գիտակ: Դպրոցում մաթեմ դասավանդելու համար պետք չի էլի PhD ունենալ մաթեմից: Հերիք ա համապատասխան կրթությունն ունենաս ու վերջ: Բայց մյուս կողմից էլ կրթությամբ մաթեմի ու պատմության դասատուին առանց լրացուցիչ կրթություն ստանալու թույլ չեն տա ֆիզիկա դասավանդել:
Հ.Գ. Ու նաև պետք ա սահմանել, թե որն ա լավ մանկավարժը: Նա, ով օլիմպիադաների հաղթողնե՞ր ա պատրաստում, թե՞ ում դասարանում ոչ ոք քննությունից չի կտրվում: Սրանք տարբեր շեշտադրումներ են, տարբեր նպատակներ:
Արտ, ուղղկաի դասախոսի-դասատուի ֆունկցիաների ընկալման տարբերությունն ա: Դասախոսի խնդիրն ա՝ ուղղություն ցույց տալ, խնդիրները լուծելու գործիքների հետ ծանոթացնել, ոչ թե քո հարցերի պատասխանները իմանալ, իսկ հարցեր ունես, գնա, պրպտի, գտիր պատասխանները ինքդ: ԵՊՀ-ից իմամենասիրելի դասախոսներից մեկը, ով մեզ նոր շրջանի արաբական գրականություն էր տալիս, էն ժամանակ դեռ ամենախոր գիտելիքները չուներ մասնագիտությունից, մենք իր առաջին փորձն էինք, հիմա իհարկե ավելի հմտացած կլինի, բայց ինքը Նիդերլանդներ մագիստրատուրա էր սովորել, ու էնտեղի փորձով էր մեզ հետ աշխատում, երրորդ կուրսի երրորդ կիսամյակում ես առաջին անգամ զգացի, որ ոնց որ սխալ մասնագիտություն չեմ ընտրել, երբ ինքը սկսեց էդ դասընթացը վարել:
Իսկ իմ ղեկավարը ասում էր՝ ճիշտն ասած չգիտեմ, պետք է փնտրել, պրպտել Ոնց էի սիրում իր էդ չգիտեմը: Ու էստեղ ինձ ասում են՝ հնարավորինս մի պատասխանիր, դրդիր, որ գտնեն պատասխանները, նույնիսկ եթե գիտես, իսկ եթե չգիտես, քննարկելով ես գալիս հարցի պատասխանին շատ ժամանակ, եթե խոսքը քերականության մասին ա, որ մաթեմատիկային համեմատաբար մոտ ա հումանիտար գիտություններից: Դասախոսը հարցերի պատասխանող չի:
Բյուր, ինձ վերջերս առաջարկում էին ուսումնական ձեռնարկներ գրել, առարկաներից, որոնց գիտակը չեմ: Ասում էին, որ իմ գրավոր լեզուն շատ լավն ա: Տեսականորեն կարող ա իսկապես լավ գրեմ, բայց ես պետք ա նստեմ ուրիշ գրքեր կարդամ, դրանց հիման վրա իմ լեզվով շարադրեմ, ու արդյունքում ինչ-որ նրբություններ բաց թողնեմ:
Խոսքը սրա մասին ա: Ես գիտեմ, որ կարող եմ ցանկացած առարկա վերցնել, դասից երկու ժամ առաջ տվյալ դասը սերտել ու լավ մատուցել: Բայց ինձ լրջորեն պատրաստվել ա պետք, եթե ուզում եմ նորմալ դասատու լինեմ: Շատ քչերը կարող են իրարից տրամագծորեն տարբերվող առարկաներից տենց պատրաստվել:
Ֆիզիկայի դասատուն, օրինակ, հեշտորեն կարող ա պատրաստվի մաթեմին: Անգլերենինը՝ ռուսերենին (եթե տիրապետում ա լեզվին): Պատմության դասատուն՝ գրականությանը: Բայց լեզվի դաստուն ֆիզիկային աննորմալոտ ա, կենսաբի դասատուն ինֆորմինին՝ աննորմալոտ ա ու տենց շարունակ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ահա, ու էստեղ ինչ-որ բանից PhD ունենալ չի նշանակում, որ սաղ հարցերի պատասխանները գիտես, չի նշանակում, որ սաղ գրականությունը ծամած ունես, ու ուղեղդ մի հատ առանձին վիքիպեդիա ա քո թեմայից, այլ նշանակում ա, որ մասնագիտական դաշտում արագ կողմնորոշվում ես, խնդիրներին լուծումներ ես տալիս, գիտես՝ ինչը որտեղ ու ոնց փնտրես, որ աղբյուրին վստահես, որին չէ ու ինչու: Ու սենց ա կրթական համակարգի բոլոր մակարդակներում:
Արտ, որովհետև դու կրթությամբ ֆիզիկոս ես, դասատու էլ չես: Այ եթե կրթությամբ ֆիզիկայի ու պատմության դասատու լինեիր, տեսնեմ՝ ոնց չէիր կարողանա դասավանդել կամ ձեռնարկներ գրել: Էդ հին սովետական մտածելակերպն ա, որ եթե մի բանից լավ ես, ուրեմն դա ա ու վերջ: Գրեթե ցանկացած մարդ պոտենցիալ ունի զանազան բնագավառներում իրան դրսևորելու: Ու եթե մեկն ընտրել ա լինել մաթեմի ու պատմության դասատու ու համապատասխան կրթությունը ստացել ա, քննությունները հանձնել ա, ոչ ոք չի կարա ասի՝ դու լավ դասատու չես:
Բյուր, իմ կրթությունն էնպիսին ա, որ ես կարողանում եմ հեշտությամբ յուրացնել ինձ պետքականը: Իմ գրած ձեռնարկները ֆիզիկայից չեն ու ասում են, որ վատը չեն: Բայց դրանք էլի իմ յուրացրածին են վերաբերում: Ես չեմ ասում, որ անհնար ա, որ մարդը երկու տարբեր բաների կարողանա տիրապետել, բայց կտրուկ տարբերվողներինը լավ տիրապետելը ավելի քիչ դեպքերում են լինում:
Իսկ հիմա՝ հակադարձ
Ես հիշում եմ քո «հարձակումները» էն ֆիզիկների վրա, ովքեր լեզվաբանությամբ էին զբաղվում: Էն ֆիզիկների վրա, ովքեր բժշկության մեջ էին մտնում: Մի տեսակ հակասում ա, չէ՞:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ