Կինոսանտա

[Smokie]

Սմոք, բախտդ բերել ա հեռախոսով եմ, թե չէ կասեի հա

Oops Բյուր ջան

[Վոլտերա]

Ես իմ Սանտայից էնքան շնորհակալ եմ նվերի համար, իհարկե հեսա կասեմ ինչի
Ուրեմն The village ( таинственный лес ) 2004 թ., ԱՄՆ, ռեժիսոր` Նայթ Շյամալան

Ֆիլմը մի անգամ սկսել էի, բայց հինգ րոպե էլ չէի ձգել, հավանաբար էդ պահի անհավեսության պատճառով: Լրիվ հարավային գոտիկա էր ( չնայած դեպքերը Փենսիլվանիայում են տեղի ունենում) , էդ ժանրին բնորոշ լիքը հատկանիշներ կային` մեկուսացում, տեղական լեգենդներ, որոնք շատ խորն են նստած մարդկանց մեջ, լիքը սիմվոլիկա, մանավանդ գույների տեսքով, միստիկ մթնոլորտ և այլն:

Սյուժեն չեմ պատմում, գնացեք կարդացեք

Շատ սիրուն էր նկարած ֆիլմը, էսթետիկ հաճույք էի ստանում նայելուց, էլ չասեմ երաժշտությունն ինչ լավն էր, սիմվոլները` մանավանդ կարմիր գույնը, որը bad color էր, բաղեղը, կարմիր ու վտանգավոր հատապտուղը, դեղին պաշտպանիչ գույնը:

Ամենաշատը Նոյի կերպարն է ազդել վրաս, Էդրիան Բրոուդինի ընտիր խաղի շնորհիվ: Մեծահասակների համայնքը շատ լավ էր ներկայացրած

Այվիի ու Լյուցիի սերը մի տեսակ կոպիտ ձևով ա ֆիլմ մտնում, լրիվ անսպասելի ու փոխում ա ուղղությունը: Ֆիլմի ռացիոնալ կողմը ահագին ուշ ա գալիս, չնայած դա երևի անսպասելիության համար են արել: Որ սովորում ես էդ հրեշիկների գոյությանը, հետո վերջում մեկը գալիս ասում ա ճիշտը ու դու զարմանում ես, բայց քո զարմանալը հեչ, ուզում ես որ կինոյի մյուս հերոսներն էլ իմանան ճիշտը ու մոտդ հիստերիկ սասպենս ա սկսվում

Վերջում կարևոր էլ չէր Լյուցին ապրում ա, թե չէ: Վատն էն էր, որ վերջում իրենք չեն հաղթահարում մեկուսացումը, այլ որոշում են շարունակել նույն կերպ: Էդ առումով աբիժնիկություն կար էս ֆիլմում: Հա մեկ էլ ավելորդ մասեր համարյա չկային, ավելորդ խոսակցություններ առավել ևս:

Հիմա ասեմ ինչի եմ Սանտային էդքան շնորհակալ, որովհետև նախ եթե ինքը չտար էս ֆիլմը, դժվար էլ նորից դնեի ու նայեի: Դե մեկ էլ որովհետև շատ դուրս եկավ ֆիլմը, կարոտել էի էս տեսակ մթնոլորտը

9/10

[մարիօ]

Առաջարկում եմ՝ ակումբցիների կւղմից կազմված ռեվյուներն առանձին թեմայում տեղադրել, որ չկորեն մեկնաբանությունների մեջ, իսկ ստեղ դրվեն դրանց հղումները:

Վերջում բաժնի մոդերին կխնդրենք տեղափոխի Նայեցի այս ֆիլմն ու... թեմա, որովհետև եթե հիմա տեղափոխեն անհարմար կլինի քննարկումները ինձ թվում է, կխառնվեն իրար:

[մարիօ]

Շատ սիրուն էր նկարած ֆիլմը, էսթետիկ հաճույք էի ստանում նայելուց, էլ չասեմ երաժշտությունն ինչ լավն էր, սիմվոլները` մանավանդ կարմիր գույնը, որը bad color էր, բաղեղը, կարմիր ու վտանգավոր հատապտուղը, դեղին պաշտպանիչ գույնը:

Ամենաշատը Նոյի կերպարն է ազդել վրաս, Էդրիան Բրոուդինի ընտիր խաղի շնորհիվ: Մեծահասակների համայնքը շատ լավ էր ներկայացրած

Այվիի ու Լյուցիի սերը մի տեսակ կոպիտ ձևով ա ֆիլմ մտնում, լրիվ անսպասելի ու փոխում ա ուղղությունը: Ֆիլմի ռացիոնալ կողմը ահագին ուշ ա գալիս, չնայած դա երևի անսպասելիության համար են արել: Որ սովորում ես էդ հրեշիկների գոյությանը, հետո վերջում մեկը գալիս ասում ա ճիշտը ու դու զարմանում ես, բայց քո զարմանալը հեչ, ուզում ես որ կինոյի մյուս հերոսներն էլ իմանան ճիշտը ու մոտդ հիստերիկ սասպենս ա սկսվում

Վերջում կարևոր էլ չէր Լյուցին ապրում ա, թե չէ: Վատն էն էր, որ վերջում իրենք չեն հաղթահարում մեկուսացումը, այլ որոշում են շարունակել նույն կերպ: Էդ առումով աբիժնիկություն կար էս ֆիլմում: Հա մեկ էլ ավելորդ մասեր համարյա չկային, ավելորդ խոսակցություններ առավել ևս:

առաջին 46 րոպեն մեռնելով եմ նայել, ինքս ինձ համոզելով, խնդրելով հազիվ մի կերպ նայեցի, բայց ահավորն էր, կարելի էր 3 րոպեում տալ էդ պատկերը, 46-րդ րոպեից հետո համաձայն եմ հետդ, շատ սիրուն էր, տպավորիչ, դերասանակն խաղը լավն էր, Բրոուդիին շատ եմ սիրում, համ ու հոտն էր կինոյի:
Բայց ամեն դեպքում հաստատ չեմ ասի, որ սիրել եմ էս կինոն, ինձ թվում ա էս ֆիլմ չի, որ նայես ու ինքը մնա մեջդ, մի երկու օրից կմոռանամ երևի, որ նայել եմ:

[Աթեիստ]

Բրոուդին իմ համար էն կարգի Серый мышка-յա, որ սկի չէր տպավորվել, որ էս ֆիլմում ինքն ա խաղում ։)

Չեմ սիրում էդ դերասանին ու համարում եմ խիստ գերագնահատված համ իրան, համ իրա «Դաշնակահարը»։

[StrangeLittleGirl]

Աաաա, իմ կինոն երեք ժամ ա

[մարիօ]

Բրոուդին իմ համար էն կարգի Серый мышка-յա, որ սկի չէր տպավորվել, որ էս ֆիլմում ինքն ա խաղում ։)

Չեմ սիրում էդ դերասանին ու համարում եմ խիստ գերագնահատված համ իրան, համ իրա «Դաշնակահարը»։

Ես Բրոուդիին մենակ Detachment-ի համար եմ սիրում ու հենց էդ գորշ մկնիկության համար էլ սիրում եմ, տաղանդավոր ա, մենակ թե լիքը վատ դերեր ունի, ապուշ կինոներում ու երկրորդական դերերում ա խաղում, ինքն իրան արժեզրկում: Թույն միմիկաներ ունի, ինձ դուր են գալիս:

[Բերսերկեր]

էդ վատ դերը Խիշչնիկի հետ չես չէ?

[մարիօ]

էդ վատ դերը Խիշչնիկի հետ չես չէ?

ՈՒ նաև դրա, իմ համար իրա դերերի մեծամասնությունը վատն են, բայց շատ ափսոս:

[Բերսերկեր]

ՈՒ նաև դրա, իմ համար իրա դերերի մեծամասնությունը վատն են, բայց շատ ափսոս:

Վերջերս մի հատ ահավոր վատ ֆիլմում էր նկարվել (Վիշապի թուր էր, ինչ զիբիլ էր), բայց մեկ ա իրան հավանում եմ. ինձ համար մի ֆիլմն էլ ա հերիք, որ դերասանին(ուհուն) հավանեմ

[մարիօ]

Վերջերս մի հատ ահավոր վատ ֆիլմում էր նկարվել (Վիշապի թուր էր, ինչ զիբիլ էր), բայց մեկ ա իրան հավանում եմ. ինձ համար մի ֆիլմն էլ ա հերիք, որ դերասանին(ուհուն) հավանեմ

Հա, մի ֆիլմի դերասաններ, բա դու ո՞ր կինոյի համար ես սիրում:

[Բերսերկեր]

Հա, մի ֆիլմի դերասաններ, բա դու ո՞ր կինոյի համար ես սիրում:

դե բնականաբար The Jacket-ը: բացի էդ առանձին մի երկու ֆիլմում իրա կերպարն հավանում եմ, օրինակ նույն Խիշչնիկը, որ զիբիլ ա, բայց, եսիմ, ինքը վատ չէր նայվում, մեկ էլ Կեսգիշերը Փարիզում ֆիլմում Դալիի դերն ա խաղում, արտաքին նմանությունը շատ տպավորիչ էր, էն էլ երկրորդ-երրորդական դեր էր

[Վոլտերա]

առաջին 46 րոպեն մեռնելով եմ նայել, ինքս ինձ համոզելով, խնդրելով հազիվ մի կերպ նայեցի, բայց ահավորն էր, կարելի էր 3 րոպեում տալ էդ պատկերը, 46-րդ րոպեից հետո համաձայն եմ հետդ, շատ սիրուն էր, տպավորիչ, դերասանակն խաղը լավն էր, Բրոուդիին շատ եմ սիրում, համ ու հոտն էր կինոյի:
Բայց ամեն դեպքում հաստատ չեմ ասի, որ սիրել եմ էս կինոն, ինձ թվում ա էս ֆիլմ չի, որ նայես ու ինքը մնա մեջդ, մի երկու օրից կմոռանամ երևի, որ նայել եմ:

Մար, ֆիլմն ամբողջությամբ սիրուն էր` սկզբից մինչև վերջ, այսինքն նենց չի որ քառասուներորդ րոպեից սկսած փոխվում ա: Ուղղակի երևի սկիզբը մի քիչ ջանջալոտ ա, բայց մի տաս, տասնհինգ րոպեից ընտելանում ես:

Բրոուդիին ես տենց չեմ սիրում, բայց էս Նոյի կերպարը էնքան լավ էր ստացվել, ամենատպավորվողը ինքն էր միջներից

[մարիօ]

դե բնականաբար The Jacket-ը: բացի էդ առանձին մի երկու ֆիլմում իրա կերպարն հավանում եմ, օրինակ նույն Խիշչնիկը, որ զիբիլ ա, բայց, եսիմ, ինքը վատ չէր նայվում, մեկ էլ Կեսգիշերը Փարիզում ֆիլմում Դալիի դերն ա խաղում, արտաքին նմանությունը շատ տպավորիչ էր, էն էլ երկրորդ-երրորդական դեր էր

Jacket-ը մոռացել էի, չեմ սիրում ֆիլմը, բայց ինքը լավն ա, Կեսգիշերը Փարիզում, ոնց որ չեմ նայել, հըմ: Կնայեմ

[մարիօ]

Մար, ֆիլմն ամբողջությամբ սիրուն էր` սկզբից մինչև վերջ, այսինքն նենց չի որ քառասուներորդ րոպեից սկսած փոխվում ա: Ուղղակի երևի սկիզբը մի քիչ ջանջալոտ ա, բայց մի տաս, տասնհինգ րոպեից ընտելանում ես:

Բրոուդիին ես տենց չեմ սիրում, բայց էս Նոյի կերպարը էնքան լավ էր ստացվել, ամենատպավորվողը ինքն էր միջներից

Վոլտ սիրուն ֆիլմ, հլը չի նշանակում լավը, հա սիրուն ա, և՞: Իմ ասածն էն ա, թող չբռնաբարեն առաջին 40 րոպեն, եթե կարան 10 րոպե բռնաբարեն մենակ: