User Tag List

Էջ 1 15-ից 1234511 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 219 հատից

Թեմա: Արտերկրում մեծացող երեխաների հայերենի պահպանման հարցը

  1. #1
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Արտերկրում մեծացող երեխաների հայերենի պահպանման հարցը

    Արտասահմանում ապրող ակումբցիներից շատերը երեխաներ ունեն, ու կարծում եմ՝ տվյալ խնդիրը բոլորի համար էլ այս կամ այն չափով ակտուալ է։ Ի՞նչ անել, որ օտարալեզու միջավայրում ապրելով՝ երեխան ոչ միայն սովորի խոսել ու գրել հայերեն, այլև իմացածը պահպանի ու նաև զարգացնի, այնպես, որ հայերենը նրա համար մայրենի լինի ու մնա, այսինքն՝ գոնե երկու մայրենիներից մեկը լինի։ Գիտեմ, որ շատ դժվար է, ու մարդկանց մեծ մասին դա չի հաջողվում։ Ցավոք, շրջապատումս բազմաթիվ են չհաջողված դեպքերը, ավելին՝ հաջողված դեպքերն ուղղակի հազվագյուտ են, ըստ իմ դիտարկումների։ Չեմ ուզում դատել կամ մեղադրել, բայց, ինչքանով ես եմ նկատել տարբեր ծանոթներիս տեսնելով, էն մարդիկ, որոնց երեխաները չեն խոսում հայերեն կամ վատ են տիրապետում հայերենին, հիմնականում առանձնապես ջանքեր չեն էլ գործադրել երեխաների հայերենը պահպանելու համար։

    Պիտի խոստովանեմ, որ մինչև երեխա ունենալը ավելի շատ էի մեղադրում էդպիսի ծնողներին, որովհետև ավելի վատ էի պատկերացնում խնդրի լրջությունը։ Իրականում սա իսկապես շատ բարդ գործ է ու պահանջում է մշտական, հետևողական ջանքեր ու աշխատանք։ Երբ երեխայի համար հայերենի միակ աղբյուրը ծնողներն են կամ ընտանիքը, իսկ մնացած ամեն ինչն օտար լեզվով է, երեխան ինքնաբերաբար ավելի շատ հակվում է օտար լեզվին։ Շատ հայ ծնողներից եմ լսել, որ մանկապարտեզ կամ դպրոց գնալուն պես երեխան սկսում է տանն էլ անգլերեն խոսել, նույնիսկ ծնողների հայերեն հարցերին անգլերենով պատասխանել և այլն։ Ու երևի հենց էդ պահն է ամենանուրբն ու վճռականը, երբ ծնողները տեղի են տալիս, ու հետո արդեն ուշ է լինում։ Կամ իրենք էլ են սկսում անգլերեն խոսել երեխաների հետ, կամ պարզապես հաշտվում են էն փաստի հետ, որ իրենք հայերեն պիտի խոսեն, իսկ երեխան իրենց անգլերեն պատասխանի։ Ծնողներ էլ կան, որ հատուկ ուսուցիչ են վարձում, որ իրենց երեխային հայերեն սովորեցնի, բայց իրենք, Հայաստանի հայ լինելով, երեխայի հետ անգլերեն են խոսում։ Նման մոտեցումը ոչ մի կերպ չեմ հասկանում։ Բայց դե իրենք իրենց կյանքը։

    Անձամբ ինձ համար շատ–շատ կարևոր է, որ երեխաներս գերազանց տիրապետեն հայերենին՝ որպես իրենց մայրենի լեզու, ու փորձում եմ ամեն ինչ անել, որ էդպես լինի։ Բայց արդեն զգում եմ, որ բարդ է, գնալով բարդանում է։ Ու մի թեթև բացթողումն անգամ կարող է ճակատագրական լինել էդ առումով։

    Տղայիս հետ հենց սկզբից հայերեն ենք խոսել։ Մինչև նախամանկապարտեզ գնալը, որն անցյալ տարի էր, անգլերեն ընդհանրապես չգիտեր, բացի տառերից։ Մանկապարտեզում սկզբից դժվար էր, իհարկե, բայց շատ արագ սովորեց, հիմա, չասեմ գերազանց կամ սահուն, բայց բավական ազատ խոսում է անգլերեն։ Ճիշտ է, քերականական սխալներ է անում երբեմն, բառապաշարն էլ իր տարիքի անգլախոս երեխաների համեմատ դեռ աղքատիկ է, բայց ընդհանուր առմամբ նորմալ խոսում ու արտահայտվում է։ Հայերենից շատ լավ բառապաշար ունի, տարբեր մարդկանց կարծիքով, իր տարիքի երեխաներից անհամեմատ ավելի հարուստ։ Բայց վերջերս նկատում եմ, որ մեկ–մեկ որոշ հայերեն նախադասություններ կամ արտահայտություններ անգլերեն կառույցներով է ասում, մի քիչ էլ անգլերեն ակցենտով է սկսել նկատվել։ Ճիշտ է, ուղղելուց հետո ճիշտ է արտասանում, բայց դե խնդիրը կա, փաստորեն։ Ու գիտեմ, որ գնալով ավելի վառ է արտահայտվելու էդ ամենը, եթե հետևողական պայքար չտանենք էդ ուղղությամբ։ Երբ նոր էր սկսել մանկապարտեզ գնալ, երբեմն ինչ–որ բաներ անգլերեն էր ասում, բայց տանը խիստ դրվածք սահմանեցինք, որ իրար հետ միայն հայերեն պիտի խոսենք, բացառությամբ տնային անելիս կամ իրեն անգլերենի հետ կապված ինչ–որ բան բացատրելիս։ Հիմա տանը համարյա չի խոսում անգլերեն։ Նաև ամեն օր իր համար հայերեն գրքեր ենք կարդում։ Գրել դեռ չենք սկսել, բայց մի օր դա էլ կանենք։ Սկզբում, երբ նոր էր սկսում անգլերեն սովորել, մտածում էինք՝ խթանելու համար տանը մի քիչ հետը անգլերեն էլ խոսենք, բայց հետո մտածեցինք (կողքից էլ շատ լսեցինք), որ իմաստ չունի, անգլերենն էսպես թե էնպես սովորելու է. անգլերենին հաստատ վտանգ չի սպառնում, պետք է հնարավորինս հայերենի վրա կենտրոնանալ։

    Կուզենայի, որ էս թեմայում բոլորը պատմեին իրենց փորձից։ Ենթադրում եմ, որ ակումբցիների մեջ պիտի որ էս հարցը կարևորողներ շատ լինեն։ Թե չէ՝ ԱՄՆ–ում, կոնկրետ իմ միջավայրում, ես ինձ էդ առումով ահագին մենակ եմ զգում, մի տեսակ կարծես նորմալ երևույթ համարվի հայերենի աստիճանական մոռացությունը, կարծես էդպես էլ պիտի լիներ։

    Մի խնդրանք. ինձ համար սա շատ նուրբ թեմա է, ու շատ տհաճ կլինի կարդալ «մեկ ա, ինչ էլ անես, հայերենը մոռանալու ա, եթե ԱՄՆ–ում մնաք», «հայերենը կամաց–կամաց հետ ա գնալու, տենց էլ պիտի լինի, ու դա լրիվ նորմալ ա» կարգի կարծիքներ։ Հավատացեք, ես դրանցից լիքը լսել եմ ու մինչև կոկորդս կուշտ եմ։ Դրական ու հնարավորինս պրակտիկ բնույթի գրառումներ եմ ուզում։ Կարծում եմ՝ շատերի համար օգտակար կլինի։ Կոնկրետ տղայիս հետ կապված առայժմ ինչ–որ լուրջ անհանգստանալու վիճակ չեմ տեսնում, առնվազն ներկայումս կարծես թե ընդհանուր առմամբ վերահսկելի է իրավիճակը, բայց ինչքա՞ն ժամանակ էդպիսին կմնա, չգիտեմ։ Դրա համար փորձում ենք վերահսկողությունը չկորցնել ու աշխատել հայերենի ուղղությամբ, հուսով եմ՝ կհաջողվի։ Ամեն դեպքում գիտեմ, որ իմ ուզածը հնարավոր է, որովհետև կան կոնկրետ դրական օրինակներ, ցավոք, քիչ են, բայց կան։ Էնպես որ ավելի լավ է մտածել, թե ոնց հասնել դրան, ոչ թե բացասական օրինակներին նայելով՝ համակերպվել էն մտքի հետ, որ ոչինչ անել հնարավոր չէ։

    Մի խոսքով՝ Ակումբի ծնողներ, խնդրում եմ, գրեք, ի՞նչ մեթոդներ եք կիրառում ձեր երեխաների հայերենի պահպանման ու զարգացման համար։ Ի՞նչ մեթոդներ, ձեր կարծիքով, չարժե կիրառել, որոնցում համոզվել եք սեփական կամ այլոց փորձի հիման վրա։ Մի խոսքով՝ եկեք էստեղ քննարկենք էս խնդիրը, փորձի փոխանակում անենք, խորհուրդներ, առաջարկներ ներկայացնենք։

    Ծնողներին դիմելով եմ գրել, բայց ցանկացած մարդ էլ, իհարկե, կարող է խորհուրդներ ու առաջարկներ անել կամ պատմել ծանոթ մարդկանց փորձերից, եթե վերևում նշածս անցանկալի մոտեցումը ցույց չի տալու։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anhush (28.10.2015), Chuk (28.10.2015), Lion (28.10.2015), Mr. Annoying (28.10.2015), Գաղթական (08.06.2016), Լուսաբեր (28.10.2015), Հարդ (31.10.2015), Նաիրուհի (28.10.2015)

  3. #2
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ապրես Ուլուանա: Շատ կարևոր հարց ես քննարկում, գոնե ինձ համար:
    Մեր փոքրիկը 1 տարեկան է դառնալու օրերս, ու դեռ չի խոսում:
    Մենք էլ որոշել ենք, որ մայրը իր հետ խոսալու է միմիայն հայերեն: հոր խնդիրը մի քիչ բարդ է, քանի որ լինելով Հայաստանցի հայի զավակ, շատ քիչ գիտեր հայերեն ծնողների ախմախ խելքից: Ծնողները ռուսախոս էին:
    Հիմա մենք ինչ որ անում ենք, անում ենք ինտուիցիայով: Ու ճիշտն ասած չգիտենք էլ թե դա ինչի կբերի:
    Ընկերոջս երեխան 6 տարեկան է, ու քո նկարագրած վիճակն է: Տանը Միայն հայերեն են խոսում բոլորն էլ, իսկ երեխան արդեն անկախ իրենից դպրոցից տուն է բերում անգլերենը: Երբ որ արագ ինչ որ բան է ուզում ասել առանց մտածելու, մեջը անգլերեն բառեր է կոխում, մի տեսակ հայերեն բառը ինքը պետք է արհեստականորեն հիշի նոր ասի: Ասենք երբ ասում էր որ "խնձոր եմ ուզում" խնձոի տեղը օգտագործում էր անգլերենը:
    ....
    հիմա ես էի մտածում թե ինչ պետք է անենք:
    Տորոնտոյում բավականին շատ լիբանանցի հայեր կան, որոնք գաղթել են մոտ 40 տարի առաջ:
    իրենց երեխաները ծնված լիւնելով Կանադայում մաքուր հայերեն են խոսում, առանց մտածելու: Պետք է փորձեմ իրենցից հարցուփորձ անեմ, թե ինչպես են իրենք վարվել:
    Դա իմ իմացած լավագույն փորձն է, որը կարելի է կիրառել, քանի որ արդյունքը աչքիս առաջ է: Երեխաները անգլերեն խոսում են առանց պրոբլեմի:
    Համարյա բոլորը գիտեն նաև արաբերեն: իսկ դպրոցում տիրաելեն են նաև ֆրանսերենի, ոնց որ ասենք մեր Հայասանյան դպրոցի աշակերտը ռուսերեն- էտ մակարդակով:
    Ընդանրապես արևմտահայերի 99 տոկոսը շատ լավ հայերեն գիտի: Լինեն պարսկահայ թե սիրահայ:
    Մի բան հաստատ գիտեմ, որ իրենց գերակշիռ մասը երեխաներին տալիս է հայկական դպրոց:
    Այսեղ մի շատ լավ/ուժեղ դպրոց ունենք Կիլիկյայի թեմի եկեղեցուն կից: Անգամ օտարներն են այնտեղ հաճախում, այնքան լավն է այդ դպրոցի անունը: վատը այն է, որ պետությունը ոչ մի կոպեկով չի օգնում, ու լրիվ համայքի ու եկեղեուց ուսերին է դպրոցը:

    բայց էլի հետաքրքիր է որ հայաստանցու երեխան այնտեղ հաճախելով էլի հայերենից կաղում է, իսկ արևմտահային ոչ: ի՞նչ ֆենոմեն է չեն կարողանում հասկանամ:
    ...
    Եթե մի բան հասկացա , անպատճառ կգրեմ: Դու էլ կիսվիր քո ճանաչած մարդկանց փորձով:

  4. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Գաղթական (08.06.2016), Ուլուանա (28.10.2015)

  5. #3
    Ձայ Ձայնալար-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.04.2007
    Տարիք
    41
    Գրառումներ
    5,289
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մտքիս երկու պրիմիտիվ բան ա գալի՝ տանը խոսել միայն հայերեն, հնարավորության դեպքում պարբերաբար Հայաստան բերել: Կարծում եմ, առաջի սերունդի համար առանձնապես խնդիր չկա, քանի դեռ ծնողների առաջին լեզուն հայերենն ա: Համենայնդեպս, իմ բազմաթիվ արտագաղթած մտերիմների երեխեքը հանգիստ խոսում են հայերեն: Խնդիրները սկսում են, երբ ծնողները տանը անգլերեն են փորձում խոսել, կամ իրանց կամ երեխեքի անգլերենը բացելու համար:

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Գաղթական (08.06.2016), Մուշու (01.11.2015)

  7. #4
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ծնող չեմ, բայց արի որպես կլինիկական լեզվաբան խոսեմ, որ մի քիչ ծանոթ եմ ոնց են էրեխեքը լեզու յուրացնում:

    Նախ, տղայիդ ներկա իրավիճակի համար անհանգստանալու կարիք բացարձակապես չկա. երկլեզու էրեխեքն էդպես են լեզու սովորում: Սկզբում երկու լեզուները լավ խառնում են իրար, բայց հետո կամաց-կամաց ամեն ինչ իր տեղն է ընկնում: Երկրորդ, ճիշտ հակառակն եմ ասելու, ինչ մյուսները. բալանսավորված երկլեզու երեխա մեծացնելն էնքան մեծ խնդիր չի, ինչքան ծնողներն են ներկայացնում: Տվյալ դեպքում դուք մի մեծ առավելություն ունեք. երկուսդ էլ հայերենի լեզվակիր եք, այսինքն՝ երեխայի երկու ծնողներն էլ նույն լեզուն են խոսում:

    Շատ կարևոր ա, որ շարունակեք տանը հայերեն խոսելն ու ընդհանրապես տանը անգլերենը մինիմումի հասցնեք, որ երեխայի ուղեղում տպավորվի, որ հայերենը տան լեզուն ա: Կարող ա ինչ-որ պահից անգլերենով դիմադրի, բայց հետո կհանձնվի: Մեկ էլ կարևոր ա, որ հայերենի նկատմամբ թշնամանք չձևավորի, այսինքն՝ միշտ հայերեն բաները հաճույքով արեք:

    Լեզու սովորելիս մի ուրիշ կարևոր հանգամանք էլ կա, կոչվում ա՝ input: Ինչքան շատ լինի input-ը, էնքան լավ կտիրապետի լեզվին: Դրա համար ուղղակի աշխատեք հայերեն շատ-շատ լսացնել: Հայաստան գնացեք, երբ հնարավորություն կա, հայերեն խոսք, ասենք ռադիո-բան միացրեք, թող ֆոնին գնա:

    Գրել-կարդալն ա մի քիչ խնդիր, բայց որ հետևողական լինեք, դա էլ կսովորացնեք:

    Չգիտեմ՝ Ծովինարին գիտես, թե չէ: Հրաչ Մարտիրոսյանի աղջիկն ա: Իրա հայերենը Հայաստանի բնակչի հայերենից չի տարբերվում: Իրենց պատմությունը գիտեմ. որոշ ժամանակ համարյա զոռով բակից տուն էին բերում, որ հայերենի դասեր տան, որ գրի-կարդա: Հենց ֆեյսբուքում հայտնվեց, ավելի լավացավ հայերենը:

    Ֆեյսբուքը պարտադիր չի, բայց հենց մի քիչ մեծանա, անպայման Արեգին գրանցեք ակումբում

  8. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (28.10.2015), Chuk (28.10.2015), Kita (03.04.2016), Գաղթական (08.06.2016), Լուսաբեր (28.10.2015), Ձայնալար (28.10.2015), մարդագայլուկ (29.10.2015), Մուշու (01.11.2015), Նաիրուհի (29.10.2015), Ուլուանա (28.10.2015)

  9. #5
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Կասեի ամբողջ օրը տանը հայկական հեռուստաալիքներ ու սերիալներ միացրած թողեք, բայց էնքան անմակարդակ են դրանք, որ փոշմանեցի

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    anhush (29.10.2015)

  11. #6
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ի դեպ, մի բան էլ ասեմ: Տվյալ երկրի լեզվով տանը երեխայի հետ խոսելը, երբ ծնողները լեզվակիր չեն, ամենավատ բանն է, որ կարող են ծնողներն անել երեխային, որովհետև երեխան ծնողներից ստանում է սխալ input տվյալ երկրի լեզվով ու չի ստանում input ծնողների մայրենի լեզվով: Արդյունքում՝ ոչ մի լեզու կարգին չի իմանում:

  12. #7
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սոնյայի «լեզուների» մասին արդեն էնքան են հարցրել, ու ես էլ էնքան եմ պատմել, որ արդեն հավեսս մի քիչ կորել է դրա մասին խոսելու:
    Բայց դե որ նորից թեմա բացվեց, ես էլ գրեմ:

    Ինքը 4 ու կես տարեկան է: Խոսում է երեք լեզվով՝ հայերեն, հինդի, գերմաներեն. բոլոր երեք լեզուներն էլ մայրենի են իր համար:
    Ես միշտ հայերեն եմ հետը խոսել, հետո Հայաստան ենք գնում, մերոնք են էնտեղից գալիս: Նույնն էլ՝ պապան. ինքն էլ նույն ձևով միշտ հինդի է հետը խոսում, Հնդկաստան է տանում, էնտեղից են գալիս: Դե գերմաներենն էլ բնակականաբար էս երկրի լեզուն է, էսպես թե էնպես սովորելու էր: Ինքն էլ քանի որ մի տարեկանից մսուր էր գնում, հիմա էլ արդեն մանկապարտեզ, էդպես մյուս երկու լեզուների հետ զուգահեռ սովորել է:
    Լեզուները չի խառնում, ու երեք լեզվով էլ իր տարիքի համար շատ լավ խոսում է: Հիմա երբեմն ստացվում է, որ երբ գերմանացիների հետ ենք լինում, ասենք՝ իր ընկերների հետ, բոլորս միասին գերմաներեն ենք խոսում, ու դա չի խանգարում, որ երբ մենակ լինենք, իրար հետ նորից հայերեն խոսենք:
    Քանի որ ես ու իր պապան միասին միշտ անգլերեն ենք խոսել, ինքը նաև էդ լեզուն է անընդհատ լսել: Ու հիմա արդեն լրիվ հասկանում է, երբ ինչ-որ մեկի հետ անգլերեն եմ խոսում: Մի քանի բան էլ ինքն է փորձում ասել:
    Ընդհանրապես, շատ հետաքրքրված է լեզուներով: Ուզում է ռուսերեն էլ հասկանալ, քանի որ ինձ երբեմն լսում է էդ լեզվով խոսելիս կամ մուլտիկ է նայում ռուսերեն. ինչ-որ բառեր է կրկնում, հարցնում: Քուրիկիս մոտ էլ որ տանում եմ՝ Իսպանիա, սկսում է իսպաներենից հարցուփորձ անել: Վերջերս պաղպաղակի տաղավարում կողքներս իսպաներեն էին խոսում, հասկացավ, որ իսպաներեն էր, թեև ոչ մի բառ չգիտի, զուտ հնչողությամբ:
    Կարծում եմ, իր մոտ «կյանքի բերումով» շատ մեծ հետաքրքրություն կա լեզուների հանդեպ. մենք էլ կողքից զարգացնում ենք, ոնց կարող ենք:
    Հայերենի համար բացարձակ չեմ մտահոգվում. ավելի լավ է խոսում, քան Հայաստանում մեծացող իր տարեքի շատ երեխաներ: Հիմա էլ արդեն գրել-կարդալ ենք սովորում: Ու քանի որ ցանկությունն ու հետաքրքրությունը իրենից է գալիս, ես կասեի՝ դուրս հորդում, համոզված եմ, որ էդպես էլ կշարունակի յուրացնել էդ լեզուն:

    Ամեն դեպքում, եթե ծնողները երեխայի մոտ լավ ներդնում են իրենց մայրենի լեզուն, պիտի որ ամեն ինչ նորմալ լինի՝ անկախ երկրից: Անհանգստանալու պատճառ չկա:

  13. Գրառմանը 13 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anhush (29.10.2015), Cassiopeia (28.10.2015), Chuk (28.10.2015), impression (10.11.2015), Kita (03.04.2016), Աթեիստ (29.10.2015), Հարդ (31.10.2015), Ձայնալար (28.10.2015), մարդագայլուկ (29.10.2015), Նաիրուհի (29.10.2015), Շինարար (28.10.2015), Ուլուանա (28.10.2015), Տրիբուն (30.10.2015)

  14. #8
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սոնյայի «լեզուների» մասին արդեն էնքան են հարցրել, ու ես էլ էնքան եմ պատմել, որ արդեն հավեսս մի քիչ կորել է դրա մասին խոսելու:
    Բայց դե որ նորից թեմա բացվեց, ես էլ գրեմ:

    Ինքը 4 ու կես տարեկան է: Խոսում է երեք լեզվով՝ հայերեն, հինդի, գերմաներեն. բոլոր երեք լեզուներն էլ մայրենի են իր համար:
    Ես միշտ հայերեն եմ հետը խոսել, հետո Հայաստան ենք գնում, մերոնք են էնտեղից գալիս: Նույնն էլ՝ պապան. ինքն էլ նույն ձևով միշտ հինդի է հետը խոսում, Հնդկաստան է տանում, էնտեղից են գալիս: Դե գերմաներենն էլ բնակականաբար էս երկրի լեզուն է, էսպես թե էնպես սովորելու էր: Ինքն էլ քանի որ մի տարեկանից մսուր էր գնում, հիմա էլ արդեն մանկապարտեզ, էդպես մյուս երկու լեզուների հետ զուգահեռ սովորել է:
    Լեզուները չի խառնում, ու երեք լեզվով էլ իր տարիքի համար շատ լավ խոսում է: Հիմա երբեմն ստացվում է, որ երբ գերմանացիների հետ ենք լինում, ասենք՝ իր ընկերների հետ, բոլորս միասին գերմաներեն ենք խոսում, ու դա չի խանգարում, որ երբ մենակ լինենք, իրար հետ նորից հայերեն խոսենք:
    Քանի որ ես ու իր պապան միասին միշտ անգլերեն ենք խոսել, ինքը նաև էդ լեզուն է անընդհատ լսել: Ու հիմա արդեն լրիվ հասկանում է, երբ ինչ-որ մեկի հետ անգլերեն եմ խոսում: Մի քանի բան էլ ինքն է փորձում ասել:
    Ընդհանրապես, շատ հետաքրքրված է լեզուներով: Ուզում է ռուսերեն էլ հասկանալ, քանի որ ինձ երբեմն լսում է էդ լեզվով խոսելիս կամ մուլտիկ է նայում ռուսերեն. ինչ-որ բառեր է կրկնում, հարցնում: Քուրիկիս մոտ էլ որ տանում եմ՝ Իսպանիա, սկսում է իսպաներենից հարցուփորձ անել: Վերջերս պաղպաղակի տաղավարում կողքներս իսպաներեն էին խոսում, հասկացավ, որ իսպաներեն էր, թեև ոչ մի բառ չգիտի, զուտ հնչողությամբ:
    Կարծում եմ, իր մոտ «կյանքի բերումով» շատ մեծ հետաքրքրություն կա լեզուների հանդեպ. մենք էլ կողքից զարգացնում ենք, ոնց կարող ենք:
    Հայերենի համար բացարձակ չեմ մտահոգվում. ավելի լավ է խոսում, քան Հայաստանում մեծացող իր տարեքի շատ երեխաներ: Հիմա էլ արդեն գրել-կարդալ ենք սովորում: Ու քանի որ ցանկությունն ու հետաքրքրությունը իրենից է գալիս, ես կասեի՝ դուրս հորդում, համոզված եմ, որ էդպես էլ կշարունակի յուրացնել էդ լեզուն:

    Ամեն դեպքում, եթե ծնողները երեխայի մոտ լավ ներդնում են իրենց մայրենի լեզուն, պիտի որ ամեն ինչ նորմալ լինի՝ անկախ երկրից: Անհանգստանալու պատճառ չկա:
    իմ կասկածներիս հիմքը մի շատ հին /կարդացել եմ վաղուց/ ճապոնական հետազոտությանը ծանոթանալու է եկել:
    այնտեղ նրանք պնդում էին, որ երեխան մինչև 12 տարեկան ինչ լեզվով որ խուսում է, դա դառնում է իր մտածողության լեզուն: իսկ երբ որ լեզուները խառնվում են մինչ այդ տարիքը, ապա երեխայի մոտ մտածողական մասում տրավմա է առաջանում:
    Դա կարող է արտահայտվել ակընհայտ, կամ լինել թաքուն:

  15. #9
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anhush-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    իմ կասկածներիս հիմքը մի շատ հին /կարդացել եմ վաղուց/ ճապոնական հետազոտությանը ծանոթանալու է եկել:
    այնտեղ նրանք պնդում էին, որ երեխան մինչև 12 տարեկան ինչ լեզվով որ խուսում է, դա դառնում է իր մտածողության լեզուն: իսկ երբ որ լեզուները խառնվում են մինչ այդ տարիքը, ապա երեխայի մոտ մտածողական մասում տրավմա է առաջանում:
    Դա կարող է արտահայտվել ակընհայտ, կամ լինել թաքուն:
    Էդ շատ հին հետազոտությունը վաղուց հերքվել ա: Հիմա ասում են՝ երկլեզու էրեխեքն ավելի ճկուն մտածողություն ունեն, ավելի հեշտ են խնդիրներ լուծում:

    Խնդիրներ առաջանում են, երբ ծնողները տանը խոսում են ոչ իրենց մայրենի լեզվով:
    Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 29.10.2015, 11:08:

  16. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anhush (29.10.2015), Գաղթական (08.06.2016)

  17. #10
    .T.
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.10.2007
    Գրառումներ
    144
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի հարց տամ բոլոր նրանց ովքեր ուզում են իրենց երեխաներին արտերկրում հայերեն խոսել/գրել/կարդալ սովորեցնել՝ ինչո՞ւ եք ուզում որ ձեր երեխան(երը) հայերենին տիրապետեն։ Հարցս պրովոկատիվ չէ, չնայած որ կարող է այդպիսին թվալ․ պարզապես հետաքրքիր է պատճառները լսել, և միգուցե համեմատել՝ զանազանության դեպքում։

    Ինքս, արտերկրում մեծացող զավակների ծնող լինելով, երեխաների հայերենին տիրապետելու կապակցությամբ անհանգստության պատճառ չեմ տեսնում։ Ու կարծում եմ, որ տվածս հարցը կարող է բավականին ուղղորդող լինել այս կապակցությամբ իսկ ձեր անձնական պատասխանը՝ հանգստացնող։

  18. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anhush (29.10.2015), Արշակ (29.10.2015)

  19. #11
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում տեսիլք-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի հարց տամ բոլոր նրանց ովքեր ուզում են իրենց երեխաներին արտերկրում հայերեն խոսել/գրել/կարդալ սովորեցնել՝ ինչո՞ւ եք ուզում որ ձեր երեխան(երը) հայերենին տիրապետեն։ Հարցս պրովոկատիվ չէ, չնայած որ կարող է այդպիսին թվալ․ պարզապես հետաքրքիր է պատճառները լսել, և միգուցե համեմատել՝ զանազանության դեպքում։

    Ինքս, արտերկրում մեծացող զավակների ծնող լինելով, երեխաների հայերենին տիրապետելու կապակցությամբ անհանգստության պատճառ չեմ տեսնում։ Ու կարծում եմ, որ տվածս հարցը կարող է բավականին ուղղորդող լինել այս կապակցությամբ իսկ ձեր անձնական պատասխանը՝ հանգստացնող։
    Որպես պոտենցիալ արտերկրում երեխա մեծացնող ծնող ասեմ մի քանի պատճառ.
    1. Իմ մայրենի լեզուն հայերենն է, հետևաբար ես իմ երեխայի հետ չեմ պատրաստվում ուրիշ լեզվով խոսել, այսինքն՝ իմ սխալ, օտար անգլերենը/դանիերենը կամ ինչ լեզու էլ լինի փոքր տարիքից մտցնել ուղեղը
    2. Ինչու՞ երեխային զրկել երկլեզու/երկմշակույթ մեծանալու հրաշալի հնարավորությունից
    3. Ես ունեմ ընտանիք, որի հետ կուզեի իմ երեխաները կարողանային նորմալ շփվել: Հայերեն չիմանալու դեպքում էդ հարցը բավական բարդանում է

    Ու էստեղ հիշում եմ մորս մորաքրոջ թոռների տխուր փորձը. թոռներից մեկը Հոլանդիայում է ծնվել-մեծացել, մյուսը՝ Ռուսաստանում, երկուսն էլ կարգին հայերեն չգիտեն: Լավ, ասենք երբ մենք չենք կարողանում հետները շփվել, էլի ոչինչ. հեռու ազգական ենք: Բայց երկու աղջիկներն իրար զարմուհի են, ընդհանուր լեզու չունեն: Իսկ Հոլանդիայում մեծացած թոռը տատիկի հետ էլ չի կարողանում շփվել, որովհետև ընդհանուր լեզու չունեն: Չգիտեմ՝ ում համար ոնց, բայց ինձ համար իմ ընտանեկան կապերը շատ կարևոր են ու շատ կարևոր է, որ իմ երեխաներն իմ ընտանիքի հետ կապը չկորցնեն:

  20. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Kita (03.04.2016), Աթեիստ (29.10.2015), Գաղթական (08.06.2016), Լուսաբեր (29.10.2015), Նաիրուհի (29.10.2015), Ուլուանա (29.10.2015)

  21. #12
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում տեսիլք-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի հարց տամ բոլոր նրանց ովքեր ուզում են իրենց երեխաներին արտերկրում հայերեն խոսել/գրել/կարդալ սովորեցնել՝ ինչո՞ւ եք ուզում որ ձեր երեխան(երը) հայերենին տիրապետեն։ Հարցս պրովոկատիվ չէ, չնայած որ կարող է այդպիսին թվալ․ պարզապես հետաքրքիր է պատճառները լսել, և միգուցե համեմատել՝ զանազանության դեպքում։
    Հասկանում եմ հարցի ենթատեքստը ու եթե ազնիվ լինեմ, ապա իմ տրամաբանությունն էլ նույնն հարցն է տալիս "ինչու՞"- համարելով ապացուցված փաստ, որ մեկ է, անգլիախոս, կամ կաթոլիկ երկրներում 90 տոկոս և ավելի դեպքում երրորդ սերունդից հետո ձուլված են:
    Չկա երևացող մոտիվացիա պահպանել քո ուժը: իսկ ձուլման, կամ մինիմում ապազգային դարձնող տեխնալոգիաները աշխատում են հիանալի:
    Ծնողների արածը նման է այն ձկան թփրտոցին, երբ արդեն իրենց բռնել են ցանցի մեջ:

    Իսկ ենթագիտակցկան-զգայական մակարդակով լրիվ ուրիշ է:

  22. #13
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anhush-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հասկանում եմ հարցի ենթատեքստը ու եթե ազնիվ լինեմ, ապա իմ տրամաբանությունն էլ նույնն հարցն է տալիս "ինչու՞"- համարելով ապացուցված փաստ, որ մեկ է, անգլիախոս, կամ կաթոլիկ երկրներում 90 տոկոս և ավելի դեպքում երրորդ սերունդից հետո ձուլված են:
    Չկա երևացող մոտիվացիա պահպանել քո ուժը: իսկ ձուլման, կամ մինիմում ապազգային դարձնող տեխնալոգիաները աշխատում են հիանալի:
    Ծնողների արածը նման է այն ձկան թփրտոցին, երբ արդեն իրենց բռնել են ցանցի մեջ:

    Իսկ ենթագիտակցկան-զգայական մակարդակով լրիվ ուրիշ է:
    Էստեղ ես մի քիչ համաձայն չեմ: Էկեք վերանանք հայերենից, վերցնենք ընդհանրապես ծնողների ոչ մայրենի լեզվով միջավայրում մեծացող երեխաներին: Անկախ նրանից, թե որն է ծնողի մայրենի լեզուն, շատ ողջունելի է, երբ էդ լեզուն փոխանցում է երեխային, որովհետև երեխան ձրի, անջանք գիտելիք է ստանում, ձրի նոր հմտություն է ձեռք բերում, ինչը երբեք չես կարող ասել, թե կյանքում ինչին պետք կգա: Ինձ թվում ա՝ պետք չի մայրենի լեզուն փոխանցելը նմանացնել ձկան թպրտոցի: Պետք չի մտածել, թե ինչ-որ վեհ բան ենք անում հանուն մեր ազգի մեր երեխաներին հայ մեծացնելով: Դա պետք ա լինի բնական, պետք ա հարցը հակառակը լինի. իսկ ինչու՞ չսովորեցնեմ որ: Ի վերջո, դրանից երեխան մենակ շահում ա: Հետագայում թե ինքն ինչ կանի, հետ կգնա Հայաստան, թե կորոշի ինքն էլ Զիմբաբվեում կյանքը շարունակել, կամուսնանա հայի, թե ճապոնացու հետ, արդեն իրա գործն ա ու մեր իրավասությունների սահմաններում չի:

  23. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anhush (29.10.2015), Kita (03.04.2016), Նաիրուհի (31.10.2015)

  24. #14
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սոնյայի «լեզուների» մասին արդեն էնքան են հարցրել, ու ես էլ էնքան եմ պատմել, որ արդեն հավեսս մի քիչ կորել է դրա մասին խոսելու:
    Բայց դե որ նորից թեմա բացվեց, ես էլ գրեմ:

    Ինքը 4 ու կես տարեկան է: Խոսում է երեք լեզվով՝ հայերեն, հինդի, գերմաներեն. բոլոր երեք լեզուներն էլ մայրենի են իր համար:
    Ես միշտ հայերեն եմ հետը խոսել, հետո Հայաստան ենք գնում, մերոնք են էնտեղից գալիս: Նույնն էլ՝ պապան. ինքն էլ նույն ձևով միշտ հինդի է հետը խոսում, Հնդկաստան է տանում, էնտեղից են գալիս: Դե գերմաներենն էլ բնակականաբար էս երկրի լեզուն է, էսպես թե էնպես սովորելու էր: Ինքն էլ քանի որ մի տարեկանից մսուր էր գնում, հիմա էլ արդեն մանկապարտեզ, էդպես մյուս երկու լեզուների հետ զուգահեռ սովորել է:
    Լեզուները չի խառնում, ու երեք լեզվով էլ իր տարիքի համար շատ լավ խոսում է: Հիմա երբեմն ստացվում է, որ երբ գերմանացիների հետ ենք լինում, ասենք՝ իր ընկերների հետ, բոլորս միասին գերմաներեն ենք խոսում, ու դա չի խանգարում, որ երբ մենակ լինենք, իրար հետ նորից հայերեն խոսենք:
    Քանի որ ես ու իր պապան միասին միշտ անգլերեն ենք խոսել, ինքը նաև էդ լեզուն է անընդհատ լսել: Ու հիմա արդեն լրիվ հասկանում է, երբ ինչ-որ մեկի հետ անգլերեն եմ խոսում: Մի քանի բան էլ ինքն է փորձում ասել:
    Ընդհանրապես, շատ հետաքրքրված է լեզուներով: Ուզում է ռուսերեն էլ հասկանալ, քանի որ ինձ երբեմն լսում է էդ լեզվով խոսելիս կամ մուլտիկ է նայում ռուսերեն. ինչ-որ բառեր է կրկնում, հարցնում: Քուրիկիս մոտ էլ որ տանում եմ՝ Իսպանիա, սկսում է իսպաներենից հարցուփորձ անել: Վերջերս պաղպաղակի տաղավարում կողքներս իսպաներեն էին խոսում, հասկացավ, որ իսպաներեն էր, թեև ոչ մի բառ չգիտի, զուտ հնչողությամբ:
    Կարծում եմ, իր մոտ «կյանքի բերումով» շատ մեծ հետաքրքրություն կա լեզուների հանդեպ. մենք էլ կողքից զարգացնում ենք, ոնց կարող ենք:
    Հայերենի համար բացարձակ չեմ մտահոգվում. ավելի լավ է խոսում, քան Հայաստանում մեծացող իր տարեքի շատ երեխաներ: Հիմա էլ արդեն գրել-կարդալ ենք սովորում: Ու քանի որ ցանկությունն ու հետաքրքրությունը իրենից է գալիս, ես կասեի՝ դուրս հորդում, համոզված եմ, որ էդպես էլ կշարունակի յուրացնել էդ լեզուն:

    Ամեն դեպքում, եթե ծնողները երեխայի մոտ լավ ներդնում են իրենց մայրենի լեզուն, պիտի որ ամեն ինչ նորմալ լինի՝ անկախ երկրից: Անհանգստանալու պատճառ չկա:
    Ռիփ, շատ լավ ա, իհարկե, որ Սոնյայի դեպքում ամեն ինչ տենց իդեալական ա ստացվել (սա հեգնելով չեմ ասում, էդ իրոք իդեալական ա, հատկապես նման բազմալեզվության պայմաններում), բայց դե իրա դեպքն, իմ կարծիքով, բացառություն ա, ոչ թե օրինաչափություն։ Եթե մենակ հետը հայերեն խոսելով էդ խնդիրը տենց հեշտ լուծվեր, ոնց որ դու ես ներկայացնում, իմ շրջապատում էդքան լիքը մարդիկ չէին լինի, ովքեր չնայած իրենց երեխաների հետ տանը միշտ միայն հայերեն են խոսել (համենայնդեպս, իրենց ասելով), բայց, մեկ ա, երեխաները քիչ–քիչ անցել են անգլերենի, ու հայերենը դարձել ա լավագույն դեպքում ինչ–որ լեզու, որին մի քիչ տիրապետում են, հա, լսելիս հասկանում են, բայց նորմալ չեն խոսում։ Տես, Սոնյայի դեպքում նույնիսկ Բյուրի ասած՝ տարբեր լեզուների՝ նորմա համարվող սկզբնական խառնելը չի եղել, ինչը ևս հուշում ա, որ դեպքը սովորական ու օրինաչափ չի։ Նենց որ պետք չի ներկայացնել, որ, իբր, խնդիրն իրականում գոյություն չունի, ես եմ հորինել։ Համենայնդեպս, բազմաթիվ մարդկանց փորձը ցույց ա տվել, որ երեխայի հետ միայն հայերեն խոսելը դեռ բավական չի. դա անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման ա։ Ու լավ կլիներ, որ մնացած անհրաժեշտ կամ ցանկալի պայմաններն ու մեթոդներն էլ քննարկեինք էս թեմայում։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    anhush (29.10.2015)

  26. #15
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էստեղ ես մի քիչ համաձայն չեմ: Էկեք վերանանք հայերենից, վերցնենք ընդհանրապես ծնողների ոչ մայրենի լեզվով միջավայրում մեծացող երեխաներին: Անկախ նրանից, թե որն է ծնողի մայրենի լեզուն, շատ ողջունելի է, երբ էդ լեզուն փոխանցում է երեխային, որովհետև երեխան ձրի, անջանք գիտելիք է ստանում, ձրի նոր հմտություն է ձեռք բերում, ինչը երբեք չես կարող ասել, թե կյանքում ինչին պետք կգա: Ինձ թվում ա՝ պետք չի մայրենի լեզուն փոխանցելը նմանացնել ձկան թպրտոցի: Պետք չի մտածել, թե ինչ-որ վեհ բան ենք անում հանուն մեր ազգի մեր երեխաներին հայ մեծացնելով: Դա պետք ա լինի բնական, պետք ա հարցը հակառակը լինի. իսկ ինչու՞ չսովորեցնեմ որ: Ի վերջո, դրանից երեխան մենակ շահում ա: Հետագայում թե ինքն ինչ կանի, հետ կգնա Հայաստան, թե կորոշի ինքն էլ Զիմբաբվեում կյանքը շարունակել, կամուսնանա հայի, թե ճապոնացու հետ, արդեն իրա գործն ա ու մեր իրավասությունների սահմաններում չի:
    չեն կարող Չհամաձայնել: Սա հաստատ շատ ավելի առողջ տրամաբանություն-բանականություն է:

    մենակ Թւումանյանի հեքիաթները խորությամբ հասկանալու համար 100 տոկոս արժի որ հայի մայրենին լինի հայերենը :
    Վերջին խմբագրող՝ anhush: 29.10.2015, 19:46:

Էջ 1 15-ից 1234511 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Փոքրիկ.am. Ամեն ինչ երեխաների համար ու երեխաների մասին
    Հեղինակ՝ Cassiopeia, բաժին` Վեբ կայքերի քննարկում
    Գրառումներ: 89
    Վերջինը: 18.06.2015, 22:42
  2. Արտերկրում ապրող ակումբցիներ
    Հեղինակ՝ Ուլուանա, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 33
    Վերջինը: 31.08.2013, 19:54
  3. կամավորական աշխատանքներ արտերկրում
    Հեղինակ՝ Դարք, բաժին` Կրթություն
    Գրառումներ: 21
    Վերջինը: 13.01.2011, 18:02
  4. Գրառումներ: 34
    Վերջինը: 21.09.2009, 18:06
  5. Հայերենի ենթալեզուները
    Հեղինակ՝ Adam, բաժին` Հայերեն
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 03.08.2008, 22:16

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •