Մեջբերում John-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Բայց փորձը ցույց է տալիս, որ ոչ քրիստոնեական երկրներում լա՜վ էլ սերնդեսերունդ պահպանվում է հայերենը։ Սիրիահայերն ու լիբանանահայերը օրինակ։ Այ իսկ Եվրոպա-Ամերիկա-Ռուսաստաններում՝ շատ արագ է ընթանում էդ ձուլման պրոցեսը, շատ անգամ արդեն 2րդ սերունդը հայերեն 10-15 բառ գիտի միայն։
ճիշտա..
ու պատճառները մի քանիսը կարող են լինել..

բայց պարադոքսը նրանումա, որ, անգամ լեզուն կորցնելով ու մշակույթից փաստացի կտրվելով էլ՝ ազգային ինքնագիտակցությունը մեծ մասը չեն կորցնում, ակտիվ գործունեություն են ծավալում համայնքի ներսում ու ամենուր փառաբանում Հայաստան անունը...

այսինքն՝ բոլոր հիմքերը կան հույս ունենալու, որ եթե ինչ-որ հրաշքով վաղը Հայաստանը ասենք Իսրայելի պես երկիր դառնա, հայերն էլ՝ հրեաների պես, հետ կներգաղթեն պապերի հայրենիք...
էդ դեպքում լեզուն սովորելը մի մեծ պատմություն չի լինի...