Արտերկրում մեծացող երեխաների հայերենի պահպանման հարցը

[Բարեկամ]

Անգլերենում կա մի բառ, որն լիովին արտահայտում է այս մոտեցումը՝ defeatism։ Չնայած՝ հիմա որ հայերեննով էլ մտածեմ, «պարտվողականություն» եզրն էլ վատ չի բնորոշում ամբողջ գրառումը։ Փաստա-տրամաբանական տեսանկյունից էլ այնքան բացեր կան դատողությունների մեջ, որ մանրամասնորեն մեկնաբանելն էլ մարդու չի գալիս։

Իրականում սա կոչվում է ռեալիզմ, կամ հայերենով՝ իրատեսություն։

«Պարտվողականությունն» այստեղ անտեղին է, քանի որ պայքարն անիմաստ է. ինչի՞ն է պետք արտերկրում ծնված ու ապրող երեխային հայերենն ունենալ որպես մայրենի (:դառը սարկազմ). ծնողները, կարծես, իր փոխարեն արդեն արել են ընտրությունը։

[տեսիլք]

Իրականում սա կոչվում է ռեալիզմ, կամ հայերենով՝ իրատեսություն։

«Պարտվողականությունն» այստեղ անտեղին է, քանի որ պայքարն անիմաստ է. ինչի՞ն է պետք արտերկրում ծնված ու ապրող երեխային հայերենն ունենալ որպես մայրենի (:դառը սարկազմ). ծնողները, կարծես, իր փոխարեն արդեն արել են ընտրությունը։

Սփյուռքի հայերի մեծամասնության համար այդ ընտրությունը առանց իրենց ներդրման էր արված։ Մյուսներից շատերն էլ այդ ընտրությունը չեն արել լեզվից օտարանալու մտադրությամբ։ Իսկ պետքության ինչությունը արդեն 4 էջ քննարկվել է։

[anhush]

Իրականում սա կոչվում է ռեալիզմ, կամ հայերենով՝ իրատեսություն։

«Պարտվողականությունն» այստեղ անտեղին է, քանի որ պայքարն անիմաստ է. ինչի՞ն է պետք արտերկրում ծնված ու ապրող երեխային հայերենն ունենալ որպես մայրենի (:դառը սարկազմ). ծնողները, կարծես, իր փոխարեն արդեն արել են ընտրությունը։

Բարեկամ, ողջույն բարեկամս
Նաև ողջունում եմ ռեալիստիկ գրառումդ: Իրականում, սա ինքանխաբեություն է: թփրտոց:

[Ուլուանա]

Բարեկամ, ողջույն բարեկամս
Նաև ողջունում եմ ռեալիստիկ գրառումդ: Իրականում, սա ինքանխաբեություն է: թփրտոց:

Իյա, տենց միանգամից համոզեց, հա՞։ Քանի կար՝ ոգևորված, հուսավառված գրում ու առաջարկներ էիր ակնկալում։ Այնինչ պարզվում ա՝ ընդամենը մեկ հոռետեսական գրառում, և ամբողջ ոգևորությունդ ակնթարթորեն հօդս ցնդեց...

[Բարեկամ]

Բարեկամ, ողջույն բարեկամս
Նաև ողջունում եմ ռեալիստիկ գրառումդ: Իրականում, սա ինքանխաբեություն է: թփրտոց:

Բարև հին բարեկամ
Իհարկե ինքնախաբեություն է /եթե ճիշտ եմ հասկանում, թե որը նկատի ունես/, ավելի ճիշտ՝ մոլորված վիճակ։

[Բարեկամ]

Իյա, տենց միանգամից համոզեց, հա՞։ Քանի կար՝ ոգևորված, հուսավառված գրում ու առաջարկներ էիր ակնկալում։ Այնինչ պարզվում ա՝ ընդամենը մեկ հոռետեսական գրառում, և ամբողջ ոգևորությունդ ակնթարթորեն հօդս ցնդեց...

Ոչ հաճելին, Ան, չի նշանակում հոռետեսական։

[Բարեկամ]

Մյուսներից շատերն էլ այդ ընտրությունը չեն արել լեզվից օտարանալու մտադրությամբ։

Իհարկե արել են. այլ մտադրությունների մեջ սա հետևանքային է՝ անկախ գիտակցել են, թե ոչ։

[ivy]

Բարեկամ, քո տեսակետը լիովին բացառում է երկլեզվության հնարավորությունը, ինչն արդեն իսկ աբսուրդ է։

[Բարեկամ]

Բարեկամ, քո տեսակետը լիովին բացառում է երկլեզվության հնարավորությունը, ինչն արդեն իսկ աբսուրդ է։

Երկլեզվությունը առանձնահատուկ շնորհ է, որոշակի տաղանդ, իսկ այստեղ խոսքը սովորական լեզվական ունակություններով էմիգրանտների մասին է։

[ivy]

Երկլեզվությունը առանձնահատուկ շնորհ է, որոշակի տաղանդ, իսկ այստեղ խոսքը սովորական լեզվական ունակություններով էմիգրանտների մասին է։

Ոչ միայն երկլեզվությունը, այլև եռլեզվությունը հատուկ տաղանդ չեն, ոչ էլ բնությունից տրված գերագույն շնորհ: Կարելի է ընդամենը բացել մի քանի հետազոտություն կարդալ, մինչև նմանատիպ համոզմունքին գալը:
Լեզուն հաջողությամբ փոխանցվում է երեխային լեզվակրից, եթե համապատասխան ջանքեր, ժամանակ ու էներգիա է ներդրվում:
Եթե անձնական օրինակը հակառակն է պնդում, ապա դա էլ չի կարելի ընդունել՝ որպես բացարձակ ճշմարտություն, և մյուսներին համոզել, թե «չլինող բան է», համակերպվեն:
Իրականությունը մի քիչ ավելի լայն տարածք է, քան անձնական կենսափորձի դաշտը:
Ու բազմալեզվությունն էլ աստծուց տրվող պարգև չի, այլ միանգամայն իրագործելի աշխատանքի արդյունք:

[StrangeLittleGirl]

Մայրենի լեզուն այն լեզուն է (կամ լեզուներն են), որոնք յուրացվում են մինչև հինգ տարեկան: Վերջակետ: Էստեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող:
Դոմինանտ լեզուն այն լեզուն է, որով առավել հեշտ է արտահայտվում խոսացողը: Մայրենի լեզուներից մեկը կարող է դոմինանտ լինել, մյուսը՝ ոչ: Դոմինանտ կարող է լինել նաև ոչ մայրենի լեզուն:
Երկու, երեք, չորս մայրենի լեզվով երեխա մեծացնելը միանգամայն ռեալ է, գիտականորեն բազմիցս ցույց տրված ու որևէ կասկածի տեղիք չի տալիս: Դոմինանտությունն է խնդիր, որովհետև սովորաբար կրթության ու միջավայրի լեզուն է դառնում դոմինանտ: Ու հազվագյուտ բալանսավորված երկլեզուները հանդիպում են միայն երկլեզու միջավայրերում, էն էլ ոչ միշտ (Կանադա, Շվեյցարիա, Բելգիա):

[ivy]

Երկու, երեք, չորս մայրենի լեզվով երեխա մեծացնելը միանգամայն ռեալ է, գիտականորեն բազմիցս ցույց տրված ու որևէ կասկածի տեղիք չի տալիս:

Ըհն

[Բարեկամ]

Ոչ միայն երկլեզվությունը, այլև եռլեզվությունը հատուկ տաղանդ չեն, ոչ էլ բնությունից տրված գերագույն շնորհ: Կարելի է ընդամենը բացել մի քանի հետազոտություն կարդալ, մինչև նմանատիպ համոզմունքին գալը:
Լեզուն հաջողությամբ փոխանցվում է երեխային լեզվակրից, եթե համապատասխան ջանքեր, ժամանակ ու էներգիա է ներդրվում:
Եթե անձնական օրինակը հակառակն է պնդում, ապա դա էլ չի կարելի ընդունել՝ որպես բացարձակ ճշմարտություն, և մյուսներին համոզել, թե «չլինող բան է», համակերպվեն:
Իրականությունը մի քիչ ավելի լայն տարածք է, քան անձնական կենսափորձի դաշտը:
Ու բազմալեզվությունն էլ աստծուց տրվող պարգև չի, այլ միանգամայն իրագործելի աշխատանքի արդյունք:

Դե, էդ "անձնական կենսափորձի" մասին հեգնական պնդումդ չի համապատասխանում իրականությանը․ իմ համոզմունքը ծնվել է ավելի լայն տարածքի դիտարկման արդյունքում։ Իսկ դուք ուղղակի նայեք ձեր շուրջը․ քանի՞ հայ գիտեք արտերկրում ծնված կամ փոքր տարիքում տեղափոխված, որ հայերենը ԻՍԿԱՊԵՍ տիրապետում է մայրենիի մակարդակով։ Թեման փակված է։

[Բարեկամ]

Մայրենի լեզուն այն լեզուն է (կամ լեզուներն են), որոնք յուրացվում են մինչև հինգ տարեկան: Վերջակետ: Էստեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող:
Դոմինանտ լեզուն այն լեզուն է, որով առավել հեշտ է արտահայտվում խոսացողը: Մայրենի լեզուներից մեկը կարող է դոմինանտ լինել, մյուսը՝ ոչ: Դոմինանտ կարող է լինել նաև ոչ մայրենի լեզուն:
Երկու, երեք, չորս մայրենի լեզվով երեխա մեծացնելը միանգամայն ռեալ է, գիտականորեն բազմիցս ցույց տրված ու որևէ կասկածի տեղիք չի տալիս: Դոմինանտությունն է խնդիր, որովհետև սովորաբար կրթության ու միջավայրի լեզուն է դառնում դոմինանտ: Ու հազվագյուտ բալանսավորված երկլեզուները հանդիպում են միայն երկլեզու միջավայրերում, էն էլ ոչ միշտ (Կանադա, Շվեյցարիա, Բելգիա):

Եթե առաջ է գալիս դոմինանտության-ոչ դոմինանտության հարցը, երևի սկսենք "մայրենիի" բնորոշումը տալուց։ Հակառակ դեպքում ես համարում եմ պարզապես մեկ այլ լեզվի իմացություն՝ այս կամ այն չափով, բայց ոչ մայրենիի խորությամբ ու ըմբռնողությամբ։
Ի դեպ, անգլերենում մայրենի - native՝ մյուս իմաստը բնիկն է, որը կապվում է բնակության տեղի ու միջավայրի հետ։ Ինչպես ասում են՝ I rest my case.

[ivy]

Դե, էդ "անձնական կենսափորձի" մասին հեգնական պնդումդ չի համապատասխանում իրականությանը․ իմ համոզմունքը ծնվել է ավելի լայն տարածքի դիտարկման արդյունքում։ Իսկ դուք ուղղակի նայեք ձեր շուրջը․ քանի՞ հայ գիտեք արտերկրում ծնված կամ փոքր տարիքում տեղափոխված, որ հայերենը ԻՍԿԱՊԵՍ տիրապետում է մայրենիի մակարդակով։ Թեման փակված է։

Ասածս հեգնական չէր, այլ լրիվ լուրջ:
Իսկ երկլեզու երեխաներ ճանաչելը բացարձակապես ֆանտաստիկայի ոլորտից չի. ու սա էլ եմ առանց հեգնանքի ասում: