Ի դեպ, մի շատ կարևոր բան էլ ասեմ: Չնայած գիտեմ, որ Ուլուանան հաստատ էդպիսի բան չի անի, բայց ընդհանրապես լուրջ սխալ ա, որ շատ արտերկրում ապրող ծնողներ անում են: Երբեք չի կարելի էրեխեքի սխալները ծաղրել: Ուղղել՝ հա, բայց ծիծաղել, թե հայերենդ սենց չի, նենց ա, սենց չէ, նենց ես արտասանում և այլն, չի կարելի: Էս որևէ գիտական բան չեմ ասում, բայց շատ եմ նկատել իմ ազգականների մոտ, որ ձեռ են առնում իրենց էրեխեքին, արդյունքում՝ էրեխեքը թշնամաբար են տրամադրվում լեզվի նկատմամբ: Ու դրա ամենավառ օրինակներից մեկն իմ քեռու էրեխեքն են, որ Մոսկվայից տեղափոխվել են Երևան, եքա թինեյջերներ են, բայց հայերեն չեն խոսում էդ ձեռառնոցիների արդյունքում: Որ մորն ասեցի՝ աղջիկդ ինչու՞ հայերեն չի խոսում, ասեց՝ ախր որ խոսում ա, շատ խնդալու ա խոսում: Ու դա ասեց աղջկա ներկայությամբ:
Մեջբերել
Էջանիշներ