Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Դե, էդ "անձնական կենսափորձի" մասին հեգնական պնդումդ չի համապատասխանում իրականությանը․ իմ համոզմունքը ծնվել է ավելի լայն տարածքի դիտարկման արդյունքում։ Իսկ դուք ուղղակի նայեք ձեր շուրջը․ քանի՞ հայ գիտեք արտերկրում ծնված կամ փոքր տարիքում տեղափոխված, որ հայերենը ԻՍԿԱՊԵՍ տիրապետում է մայրենիի մակարդակով։ Թեման փակված է։
Ես մենակ երևույթի մասին գիտական հոդվածներ գիտեմ: Իսկ շուրջս նայելով էլ լիքը հայ էրեխեքի գիտեմ, որոնց մայրենիներից մեկը հայերենն ա, որովհետև ծնողները հետները հայերեն են խոսել:

Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Եթե առաջ է գալիս դոմինանտության-ոչ դոմինանտության հարցը, երևի սկսենք "մայրենիի" բնորոշումը տալուց։ Հակառակ դեպքում ես համարում եմ պարզապես մեկ այլ լեզվի իմացություն՝ այս կամ այն չափով, բայց ոչ մայրենիի խորությամբ ու ըմբռնողությամբ։
Մարդիկ լրիվ տարբեր մեխանիզմներով են սովորում լեզուն մինչև հինգ տարեկան (ըստ որոշ աղբյուրների, մինչև ութ կամ տասը) և դրանից հետո: Ըստ սահմանման, մայրենին հենց մինչև հինգ տարեկան յուրացված լեզուն է: Պարզապես մեկ այլ լեզվի իմացությունն էդ տարիքից հետո սովորածն է, ինչքան էլ լավ տիրապետեն լեզվին: Խորություն ու ըմբռնողականություն ասելով ի՞նչ ես հասկանում: Քերականությու՞ն, հնչյունաբանությու՞ն, բառապաշա՞ր, պրագմատիկա՞: Գիտությունը ցույց ա տալիս, որ մինչև հինգ տարեկան լեզու սովորելիս էս ամենում խնդիր չի լինում, բացի բառապաշարից, որովհետև մարդու բառապաշարն աճում ա տարիքի հետ: