User Tag List

Էջ 2 15-ից ԱռաջինԱռաջին 12345612 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 219 հատից

Թեմա: Արտերկրում մեծացող երեխաների հայերենի պահպանման հարցը

  1. #16
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում տեսիլք-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի հարց տամ բոլոր նրանց ովքեր ուզում են իրենց երեխաներին արտերկրում հայերեն խոսել/գրել/կարդալ սովորեցնել՝ ինչո՞ւ եք ուզում որ ձեր երեխան(երը) հայերենին տիրապետեն։ Հարցս պրովոկատիվ չէ, չնայած որ կարող է այդպիսին թվալ․ պարզապես հետաքրքիր է պատճառները լսել, և միգուցե համեմատել՝ զանազանության դեպքում։

    Ինքս, արտերկրում մեծացող զավակների ծնող լինելով, երեխաների հայերենին տիրապետելու կապակցությամբ անհանգստության պատճառ չեմ տեսնում։ Ու կարծում եմ, որ տվածս հարցը կարող է բավականին ուղղորդող լինել այս կապակցությամբ իսկ ձեր անձնական պատասխանը՝ հանգստացնող։
    Նենց չի, որ ես մինչև հիմա էդ հարցն ինձ չէի տվել։ Բյուրը շատ լավ թվարկել ա էն պատճառները, որոնք ինքս կգրեի, բայց մի պատճառ էլ ես ավելացնեմ թվարկվածին. ինձ համար նաև կարևոր ա, որ երեխան տիրապետի էն ազգի լեզվին, որին պատկանում ա (հա, ինձ համար կապ չունի, որ իր անձնագրում գրված ա ԱՄՆ քաղաքացի, ու ոչ մի ազգ նշված չի)։ Ճիշտ ա, ոչ մեկս էլ չգիտենք, թե վաղն ինչ կլինի, ինչքանով ինքը կպահպանի մեր տվածը ու կփոխանցի իր երեխաներին, եթե մնանք ԱՄՆ–ում, բայց ես ինձնից կախված ամեն ինչ ուզում եմ անել պահպանելու համար։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. #17
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ռիփ, շատ լավ ա, իհարկե, որ Սոնյայի դեպքում ամեն ինչ տենց իդեալական ա ստացվել (սա հեգնելով չեմ ասում, էդ իրոք իդեալական ա, հատկապես նման բազմալեզվության պայմաններում), բայց դե իրա դեպքն, իմ կարծիքով, բացառություն ա, ոչ թե օրինաչափություն։ Եթե մենակ հետը հայերեն խոսելով էդ խնդիրը տենց հեշտ լուծվեր, ոնց որ դու ես ներկայացնում, իմ շրջապատում էդքան լիքը մարդիկ չէին լինի, ովքեր չնայած իրենց երեխաների հետ տանը միշտ միայն հայերեն են խոսել (համենայնդեպս, իրենց ասելով), բայց, մեկ ա, երեխաները քիչ–քիչ անցել են անգլերենի, ու հայերենը դարձել ա լավագույն դեպքում ինչ–որ լեզու, որին մի քիչ տիրապետում են, հա, լսելիս հասկանում են, բայց նորմալ չեն խոսում։ Տես, Սոնյայի դեպքում նույնիսկ Բյուրի ասած՝ տարբեր լեզուների՝ նորմա համարվող սկզբնական խառնելը չի եղել, ինչը ևս հուշում ա, որ դեպքը սովորական ու օրինաչափ չի։ Նենց որ պետք չի ներկայացնել, որ, իբր, խնդիրն իրականում գոյություն չունի, ես եմ հորինել։ Համենայնդեպս, բազմաթիվ մարդկանց փորձը ցույց ա տվել, որ երեխայի հետ միայն հայերեն խոսելը դեռ բավական չի. դա անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման ա։ Ու լավ կլիներ, որ մնացած անհրաժեշտ կամ ցանկալի պայմաններն ու մեթոդներն էլ քննարկեինք էս թեմայում։
    Ան, բայց հավատացնում եմ, իրոք էդ բոլոր մարդիկ մի քիչ սխալ են ներկայացնում իրավիճակը: Տենց դեպքերում հետաքրքիր ա էդ ընտանիքների էրեխեքի հետ խոսելը, իրենք ավելի ճիշտ են ասում: Օրինակ մի քանի տարի առաջ մի ութ տարեկանում Գերմանիա տեղափոխված հայի հետ հայերեն էի պարապում: Պատկերացրու, ութ տարեկան, արդեն եքա երեխա, Հայաստանում էլ երկու տարի դպրոց գնացած, հետևաբար հայերենը պահպանելն ընդհանրապես պիտի խնդիր չլիներ, բայց խայտառակ վատ էր խոսում: Որ հարցնում էի՝ ախր ոնց է, ասում էր, որ հենց սկսեց գերմաներեն խոսել, մամային արդեն գերմաներեն էր պատասխանում, մաման էլ տեղի էր տալիս, ինքն էլ էր անցնում գերմաներենի: Բայց պապան երբեք հետը գերմաներեն չէր խոսում: Ուղղակի էստեղ խնդիրն էն էր, որ մաման ու պապան բաժանվեցին, հոր հետ շփումը քչացավ, հետևաբար քչացավ նաև հայերեն խոսելը: Չգիտեմ՝ էդ տղայի մամային եթե հարցնես, ինչ կպատմի:

    Ընդհանրապես, էս հարցերով Հրաչ Մարտիրոսյանին էլ կարող ես դիմել, ինքը շատ հաջող օրինակի պապա ա ու ինքն էլ ա նույնն ասում, որ ծնողները չափազանցնում են: Մի օրինակ էլ պատմեմ, հայերենի հետ չի կապված, բայց էլի նույն խնդիրն ա: Էս ֆրանսիացի կոլեգաս որ տեղափոխվեց Դանիա (ամուսինը դանիացի ա), տղան ընդհանրապես դանիերեն չգիտեր, մենակ ֆրանսերեն: Շատ արագ սովորեց դանիերեն ու մի քանի ամիս հետո հրաժարվեց մոր հետ ֆրանսերեն խոսել: Կոլեգաս հա գալիս, ասում էր՝ տղաս հետս ֆրանսերեն չի խոսում, ստիպված անցել եմ դանիերենի: Էդ դեպքից մի տարի ա անցել արդեն: Պարզվում ա՝ տղան շատ էլ լավ ֆրանսերեն խոսում ա տատիկ-պապիկի հետ, բայց մոր հետ չէ, որովհետև մայրը հետը դանիերեն ա խոսում:

  3. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Kita (03.04.2016), Գաղթական (08.06.2016), Ուլուանա (30.10.2015)

  4. #18
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ի դեպ, մի շատ կարևոր բան էլ ասեմ: Չնայած գիտեմ, որ Ուլուանան հաստատ էդպիսի բան չի անի, բայց ընդհանրապես լուրջ սխալ ա, որ շատ արտերկրում ապրող ծնողներ անում են: Երբեք չի կարելի էրեխեքի սխալները ծաղրել: Ուղղել՝ հա, բայց ծիծաղել, թե հայերենդ սենց չի, նենց ա, սենց չէ, նենց ես արտասանում և այլն, չի կարելի: Էս որևէ գիտական բան չեմ ասում, բայց շատ եմ նկատել իմ ազգականների մոտ, որ ձեռ են առնում իրենց էրեխեքին, արդյունքում՝ էրեխեքը թշնամաբար են տրամադրվում լեզվի նկատմամբ: Ու դրա ամենավառ օրինակներից մեկն իմ քեռու էրեխեքն են, որ Մոսկվայից տեղափոխվել են Երևան, եքա թինեյջերներ են, բայց հայերեն չեն խոսում էդ ձեռառնոցիների արդյունքում: Որ մորն ասեցի՝ աղջիկդ ինչու՞ հայերեն չի խոսում, ասեց՝ ախր որ խոսում ա, շատ խնդալու ա խոսում: Ու դա ասեց աղջկա ներկայությամբ:

  5. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anhush (29.10.2015), Kita (03.04.2016), Արշակ (29.10.2015), Գաղթական (08.06.2016)

  6. #19
    .T.
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.10.2007
    Գրառումներ
    144
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    1. Իմ մայրենի լեզուն հայերենն է, հետևաբար ես իմ երեխայի հետ չեմ պատրաստվում ուրիշ լեզվով խոսել, այսինքն՝ իմ սխալ, օտար անգլերենը/դանիերենը կամ ինչ լեզու էլ լինի փոքր տարիքից մտցնել ուղեղը
    2. Ինչու՞ երեխային զրկել երկլեզու/երկմշակույթ մեծանալու հրաշալի հնարավորությունից
    3. Ես ունեմ ընտանիք, որի հետ կուզեի իմ երեխաները կարողանային նորմալ շփվել: Հայերեն չիմանալու դեպքում էդ հարցը բավական բարդանում է
    1. և 3․ կետերի համար երևիթե միջին խոսակցական մակարդակի իմացությունը հերիք է, արդյոք սա բավակա՞ն է։

    2. առումով․ զրկել պետք չէ իհարկե, բայց սրա համար պայքարելը դժվար է։ Ինչ-որ չափով երկմշակույթ կարող է լինել և առանց լեզվին տիրապետելու, իսկ երկլեզվայնությունը՝ նորից, մայրենիին միջին խոսակցական մակարդակի տիրապետելն էլ է կարելի համարել երկլեզվայնություն։ Ես կլինիկական լեզվաբան չեմ, բայց երեխաներին մի քիչ դժվար է մոտիվացնել լեզու սովորել միայն լեզու սովորելու համար։

    Պրակտիկ տեսանկյունից վերևը գրածներիդ բոլորի հետ համաձայն եմ, բայց ծնողներն էլ պիտի ուժեղ մոտիվացիա ունենան, որպեսզի երկար տարիների ընթացքում շարունակ սատարեն երեխաների հավասարակշռված երկլեզվայնության կազմավորմանն ու ամրապնդմանը։ Եվ տվածս հարցի շուրջ պարբերաբար մտածելը կարող է այդպիսի մոտիվացիայի անմար կրակ հանդիսանալ։

  7. #20
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anhush-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ընկերոջս երեխան 6 տարեկան է, ու քո նկարագրած վիճակն է: Տանը Միայն հայերեն են խոսում բոլորն էլ, իսկ երեխան արդեն անկախ իրենից դպրոցից տուն է բերում անգլերենը: Երբ որ արագ ինչ որ բան է ուզում ասել առանց մտածելու, մեջը անգլերեն բառեր է կոխում, մի տեսակ հայերեն բառը ինքը պետք է արհեստականորեն հիշի նոր ասի: Ասենք երբ ասում էր որ "խնձոր եմ ուզում" խնձոի տեղը օգտագործում էր անգլերենը:
    Չէ, իմ տղան տենց վիճակում չի. թու–թու–թու, դեռ չեմ նկատել, որ հայերեն բառերն արհեստականորեն գտնելու խնդիր ունենա։ Հատկապես առանց մտածելու հաստատ հայերենը կասի, ուղղակի նկատել եմ, որ եթե տվյալ բառի/երևույթի հետ վերջերս շատ ա առիթ ունեցած լինում առնչվելու մանկապարտեզում, նման դեպքերում ա անգլերեն բառը մեջ գցում հայերենի փոխարեն, թե չէ՝ ընդհանրապես չեմ նկատել, որ որևէ բան անգլերենով ավելի հեշտ ու արագ ասի։

    Ընդանրապես արևմտահայերի 99 տոկոսը շատ լավ հայերեն գիտի: Լինեն պարսկահայ թե սիրահայ:
    Մի բան հաստատ գիտեմ, որ իրենց գերակշիռ մասը երեխաներին տալիս է հայկական դպրոց:
    Այսեղ մի շատ լավ/ուժեղ դպրոց ունենք Կիլիկյայի թեմի եկեղեցուն կից: Անգամ օտարներն են այնտեղ հաճախում, այնքան լավն է այդ դպրոցի անունը: վատը այն է, որ պետությունը ոչ մի կոպեկով չի օգնում, ու լրիվ համայքի ու եկեղեուց ուսերին է դպրոցը:

    բայց էլի հետաքրքիր է որ հայաստանցու երեխան այնտեղ հաճախելով էլի հայերենից կաղում է, իսկ արևմտահային ոչ: ի՞նչ ֆենոմեն է չեն կարողանում հասկանամ:
    Դիվի, չգիտեմ՝ ինչից ես ենթադրել, որ բոլոր սփյուռքահայերի մոտ նշածդ վիճակն ա։ Սիրիահայերի ու պարսկահայերի հետ կապված չեմ կարող ասել, բայց ԱՄՆ—ի հայերի մասին կարող եմ ասել, որ հեչ էլ տենց չի։ Երրորդ սերունդն արդեն լուրջ խնդիրներ ունի հայերենի հետ, չորրորդի մասին էլ չասեմ... Պարզ օրինակներ բերեմ, որ պատկերացնես։

    Երբ նոր էինք տեղափոխվել Նյու Յորք, իմացանք, որ մեր փոքր քաղաքում հայկական եկեղեցի կա։ Մտածեցինք՝ լավ ա, ուրեմն ահագին հայեր կլինեն, գնանք, շփվենք։ Ես էլ էդ ժամանակ դեռ մշակութային շոկից լրիվ դուրս չեկած, հայի կարոտ վիճակում էի։ Գնացինք, ու նենց հիասթափվեցինք. ուրեմն արարողության ընթացքում մենակ մի պահ հայերենով հայր մերն ասեցին, մնացած ամեն ինչն անգլերեն էր, ավարտից հետո էլ որ արդեն մարդիկ իրար հետ շփվում էին, մենք էլ ուշադիր շուրջներս ուսումնասիրում ու ականջ էինք դնում, ու պատկերացրու, համարյա բոլորը խոսում էին ինչ–որ մարդկաց հետ, բայց էդ ամբողջ ընթացքում մի հատիկ հայերեն բառ չլսեցինք։ Ճիշտ ա, հետագայում, երբ ավելի մոտիկից շփումներ ունենալու առիթներ եղան, իմացանք, որ երկրորդ սերունդը նորմալ խոսում ա հայերեն, բայց, մեկ ա, մեծ մասամբ նախընտրում են անգլերեն շփվել իրար հետ, իսկ հաջորդ սերունդների վիճակն ուղղակի ահավոր ա։

    Մի քիչ էլ չորրորդ սերնդից պատմեմ։ Մեր կողքի քաղաքում էլ հայկական եկեղեցի կա, որտեղ ամռանը ճամբար ա լինում, տղաս էլ անցած երկու ամառները հաճախել ա էնտեղի ճամբարը։ Քանի որ Ակումբում շատերը գիտեն տղայիս տարիքը, մտքովս չէր անցել, որ երևի ճիշտ կլինի՝ էս թեմայում էլ նշեմ ամեն դեպքում, շուտով հինգ տարեկան կլինի։ Ուրեմն էդ ճամբար հաճախողները բոլորը հայ երեխաներ են։ Հանգամանքների բերումով անցած ամռանը ես մոտ մի շաբաթ ամբողջ ընթացքում ներկա եմ եղել իրենց դասերին։ Նախ ասեմ, որ դասատուները խոսում էին հիմնականում անգլերեն, հազվադեպ կարող ա ինչ–որ հայրերեն բաներ ասեին, դե, տղաս էլ էն ժամանակ անգլերեն չգիտեր ընդհանրապես, իր համար էլ դա խնդիր էր, ու դասատուներն էլ արդարանում էին, որ ստիպված են անգլերենով վարել դասերը, որովհետև երեխաներից շատերը չեն հասկանում հայերեն։ Հայ երեխաների մասին ա խոսքը։ Կոնկրետ տղայիս խմբում մոտ 15 երեխաներից ընդամենը երեք հոգուց եմ հայերեն խոսք լսել էդ ամբողջ մի շաբաթվա ընթացքում, որոնցից մենակ մեկն էր, որ հիմնականում հայերեն էր խոսում, մեկն էլ նենց հազարից մեկ կարող ա ինչ–որ հայերեն բան ասեր, բայց զգացվում էր, որ հայերենն իր համար առաջին լեզու չի, անգլերենով ավելի հարմարավետ ա զգում իրեն։ Այ էդ ա վիճակը։ Իսկ դու ասում ես՝ արևմտահայերի իննսուն տոկոսը շատ լավ հայերեն գիտի։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    anhush (29.10.2015)

  9. #21
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երբ նոր էինք տեղափոխվել Նյու Յորք, իմացանք, որ մեր փոքր քաղաքում հայկական եկեղեցի կա։
    Շատ լավ ուղղորդում տվեցիր ինձ: Հիմա ես էլ համեմատեցի մի փաստ:
    Մեր մոտ կան երկու կաթողիկոսություններից էլ եկեղեցի, ու ժողովուրդը խառը գնում է, ով որտեղ կարող է ու երբ որ ոնց հարմար է:
    Հիմա համեմատեցի: Մեր- էջմիածնակնանները շատ են անցնում անգլերենի:
    Իսկ կիլիկիայինը- երբեք չեմ լսել:
    Անգամ տամ մեր էջմիածնամկանի սայթը մտիր հայիր: Ուղղակի զայրացած եմ, բայց չեմ հայտնում բարցրաձայն, քանի որ մի քիչ քաշվում եմ, հայերենը հասցված է մինիմումի:
    https://www.facebook.com/dermyron?fref=ts
    ու ինչն է հետաքրիքր, որ այդ Տեր Հայրը, լինելով Բեյրութցի, ավարտել է Էջմիածնի ճեմարանը, կինը զտարյուն Էջմիածնեցի է, իսկ երեխաները ծնվել ու մեծացել են Գերմանաիյում ու հայերեն տառերը չգիտեն: Աղջիկը խոսում է անգլերեն ակցենտով շատ աղքատիկ հայերեն , իսկ փոքրը- տղան, շատ ավելի վատ վիճակում է: Որ իրեն հարցրեցի իր երեխաների մասին, ասաց որ շատ մեծ սխալ են արել որ հայերեն չեն սովորեացրել, բայց իրա վարքը որ տեսնում են, չեմ զգում որ դա ասում է Իրականում:
    Մեր մոտ նաև ջահելներին հավաքում են տարբեր հոգևոր հովիվներ, ու խոսում տարբերև հարցերից:
    Եղել եմ դրանցից մեկում- որտեղ եղած բոլոր ջահելներին ճանաչում էի ու վստահ եմ ու բավարար գիտեն հայերեն: Բայց էլի հոգևոր հովիվը խոսում էր անգլերեն:
    իսկ կլիլկիայի թեմում այդպես չէ: Միմիայն արևմտահայերեն:
    ...
    մի դիտարկում էլ:
    Ում որ ճանաչում եմ հայաստանցիներից:
    Ուրեմն- հերիք է որ խմբի մեջ լինի որևէ արևմտահայ, բորլոր հայաստանցիները անխտիր անցնում են արևմտահայերենի: Ինչքան որ կարողանում են: Ճիշտ ա, նկատել եմ, որ շատ երևանցիներ սկսում են խոսալ լենինակայան բառապաշարով, ավտոմատ ենթադրելով որ դա արևմտահայերեն է
    էլի սա մի ապացույց է, որ մեր հայաստանցիների մոտ սեփականը պահելու բնազդը շատ վատ է զարգացած, պայմանական ասած արևմտահայերի համեմատ: Իրանք էտ պահելու մեծ դպրոց են անցել, սփյուռքում, իսկ մեր մոտ դա բնական պատճառներով համարյա թե բացակայում է:
    Հ.Գ. ա ասում եմ Կանադայի համար: հնարավոր է որ Նյու-Յորքում մի քիչ ուրիշ լինի

  10. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mr. Annoying (29.10.2015), Արշակ (29.10.2015), Գաղթական (08.06.2016), Նաիրուհի (31.10.2015), Ուլուանա (30.10.2015)

  11. #22
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ի դեպ, մի շատ կարևոր բան էլ ասեմ: Չնայած գիտեմ, որ Ուլուանան հաստատ էդպիսի բան չի անի, բայց ընդհանրապես լուրջ սխալ ա, որ շատ արտերկրում ապրող ծնողներ անում են: Երբեք չի կարելի էրեխեքի սխալները ծաղրել: Ուղղել՝ հա, բայց ծիծաղել, թե հայերենդ սենց չի, նենց ա, սենց չէ, նենց ես արտասանում և այլն, չի կարելի: Էս որևէ գիտական բան չեմ ասում, բայց շատ եմ նկատել իմ ազգականների մոտ, որ ձեռ են առնում իրենց էրեխեքին, արդյունքում՝ էրեխեքը թշնամաբար են տրամադրվում լեզվի նկատմամբ: Ու դրա ամենավառ օրինակներից մեկն իմ քեռու էրեխեքն են, որ Մոսկվայից տեղափոխվել են Երևան, եքա թինեյջերներ են, բայց հայերեն չեն խոսում էդ ձեռառնոցիների արդյունքում: Որ մորն ասեցի՝ աղջիկդ ինչու՞ հայերեն չի խոսում, ասեց՝ ախր որ խոսում ա, շատ խնդալու ա խոսում: Ու դա ասեց աղջկա ներկայությամբ:
    հա, սա հաստատ: կինս ամաչում էր խոսալ հայերեն մի ժամանակ: Ես եմ իր "լեզուն բացել" ու հիմա հաստատ ինձանից ավելի մաքուր է խոսում ու գրում

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Գաղթական (08.06.2016)

  13. #23
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ան, հնարավոր է, որ լիքը մարդ կա, ով էդ խնդիրը ունի, բայց ես առավել քան համոզված եմ, որ կոնկրետ դու հաստատ Արեգի հայերենի համար անհանգստանալու բան չունես:
    Նայիր, ինքը անգլերեն ավելի ուշ է սկսել սովորել, կարելի է ասել՝ վերջերս, լրիվ նորմալ է, որ նոր լեզուն իր միտքը զբաղեցնում է, ու երբեմն էդ լեզվով բառեր են խառնվում հայերենին: Նույնիսկ մենք՝ մեծերս ենք երբեմն հայերեն հարմար բառ գտնելու փոխարեն առաջինը ուրիշ լեզվով հիշում էդ բառը, ասենք՝ ռուսերեն, անգլերեն, բայց դա հո չի նշանակում, թե հայերեն վատ գիտենք, կամ դրանից տուժում է մեր հայերենի իմացությունը:
    Նրանք պիտի անհանգստանան, ովքեր իրենց մայրենին լիովին չեն «տալիս» իրենց երեխաներին: Իսկ դու, համոզված եմ, էդ դեպքը չես:
    Մի ընկերուհի ունեմ ռուս, ամեն անգամ հիացմուքնով ու բարի նախանձով ասում է՝ ախր էդ ոնց ես անում, որ Սոնյան էդքան լավ հայերեն գիտի: Ու իր ասելով՝ ինքն էլ նույնն է անում, բայց արդյունք չկա: Իրականում էդպես չի: Ինչքան իրենց տեսել եմ, երեխու հետ միշտ գերմաներեն է խոսել կամ կիսագերմաներեն-կիսառուսերեն. բա էդ երեխեն որտեղից պիտի ռուսերեն սովորեր: Ասում է՝ շաբաթ օրերը ռուսական դպրոց եմ տանում, էլի օգուտ չկա: Հա, բա դպրոցը ինչ պիտի անի, եթե մամայից լեզուն չի գալիս կամ գալիս է՝ եսիմ ինչ խառնած վիճակում:
    Մի անհանգստացիր իզուր տեղը. դու էնքան ես Արեգի հետ զբաղվում, որ հնարավոր չի, հայերենը թույլ լինի մոտը: Նորից եմ ասում, էդ խնդիրը էն մարդիկ ունեն, ովքեր իերնց ասելով «ամեն ինչ անում են», բայց իրականում հեչ էլ չեն անում:

  14. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (30.10.2015)

  15. #24
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում տեսիլք-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի հարց տամ բոլոր նրանց ովքեր ուզում են իրենց երեխաներին արտերկրում հայերեն խոսել/գրել/կարդալ սովորեցնել՝ ինչո՞ւ եք ուզում որ ձեր երեխան(երը) հայերենին տիրապետեն։ Հարցս պրովոկատիվ չէ, չնայած որ կարող է այդպիսին թվալ․ պարզապես հետաքրքիր է պատճառները լսել, և միգուցե համեմատել՝ զանազանության դեպքում։

    Ինքս, արտերկրում մեծացող զավակների ծնող լինելով, երեխաների հայերենին տիրապետելու կապակցությամբ անհանգստության պատճառ չեմ տեսնում։ Ու կարծում եմ, որ տվածս հարցը կարող է բավականին ուղղորդող լինել այս կապակցությամբ իսկ ձեր անձնական պատասխանը՝ հանգստացնող։
    Տեսիլք, էդ հարցը քննարկելը կարող է ահագին հետաքրքիր լինել, եթե ուղղակի ուզում ենք տեսակետներ փոխանակել, տեսնել՝ ով ինչ կարծիք ունի, ինչու է ուզում լեզուն երեխային փոխանցել, ում համար էդ հարցն ինչ նշանակություն ունի:
    Բայց մի քիչ նաիվ է մտածել, որ էս հարցը նոր պիտի ինքներս մեզ տանք կամ էդ հարցը տալով նոր պիտի պարզենք, թե ինչ ենք ուզում: Դու լուրջ կարծո՞ւմ ես, որ դա նոր պիտի մտքներովս անցկացնենք ու պատասխանը նոր հայտնաբերենք ինքներս մեզ համա՞ր:

  16. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (30.10.2015)

  17. #25
    .T.
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.10.2007
    Գրառումներ
    144
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դու լուրջ կարծո՞ւմ ես, որ դա նոր պիտի մտքներովս անցկացնենք ու պատասխանը նոր հայտնաբերենք ինքներս մեզ համա՞ր:
    Նոր պիտի տրվի այդ հարցը թե չէ, կարևոր չէ։ Ըստ իս կարևոր է այդ հարցը նորից ու նորից ինքներս մեզ տանք։ Ու այո՛, այդ հարցի պատասխանը պիտի նոր ու նոր մեր և մեր երեխաների համար հայտնաբերենք։ Ու ինչո՞ւ ոչ, միգուցե այս զրույցի ընթացքում ուրիշերնի կարծիքները լսելով նաև այս հարցի մեր պատասխաններն էլ փոխվեն։

  18. #26
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես կարծես թե հասկացա, թե որտեղից է առաջանում խնդիրը: Իրականում StrangeLittleGirl -ի ասածն է պրոբլեմի հիմքը:
    Երբ ծնողները ինչ-ինչ պատճառով ամաչում են հայերն խոսալ, ասենք օտարների ներկայությամբ, մանավանդ այն դեպքերում, երբ օտար լեզվի անցնելու ոչ մի կարքի չկար:
    Ասենք - երկու հայ են և մի ռուս:
    Այդ երկու հայեից մեկոը մյուսից ջուր ուզելուց կարող է էլի օգտագործել ռուսերենը չնայած դրա կարիքը հեչ չկար ու էտ ռուսը սկի չի էլ նեղանա, իսկ եթե նեղանա, դա իր խնդիրն է:
    Դա շատ արագ ֆիքսում է երեխայի զգայուն ուղեղը ու նկատում, իսկ երեխայի ուղեղը շատ ռացիոնալ է մտածում:
    Ասածս էն է, որ մենակ անհրաժեշտության դեպքում պետք է անցնել օտար լեզվի: Ասենք եթե Անգլիայում ուզում ես անգլիացուն ինչ որ բան ասես: իսկ եթե Անգլիայում ուզում ես հայի հետ խոսաս, ապա պետք չի ձայնը իջացնել, խոսալ ինչ որ ճնշված ձայնով, այլ պետք է պահես քեզ անյպես, ինչպես կպահեիր ասենք Երևանում լեզվի առումով:
    Այսիքն երեխաների մոտ մայրենի լեզվի առումով վստահության խնդիր կա:

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Գաղթական (08.06.2016)

  20. #27
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ան, հնարավոր է, որ լիքը մարդ կա, ով էդ խնդիրը ունի, բայց ես առավել քան համոզված եմ, որ կոնկրետ դու հաստատ Արեգի հայերենի համար անհանգստանալու բան չունես:
    Նայիր, ինքը անգլերեն ավելի ուշ է սկսել սովորել, կարելի է ասել՝ վերջերս, լրիվ նորմալ է, որ նոր լեզուն իր միտքը զբաղեցնում է, ու երբեմն էդ լեզվով բառեր են խառնվում հայերենին: Նույնիսկ մենք՝ մեծերս ենք երբեմն հայերեն հարմար բառ գտնելու փոխարեն առաջինը ուրիշ լեզվով հիշում էդ բառը, ասենք՝ ռուսերեն, անգլերեն, բայց դա հո չի նշանակում, թե հայերեն վատ գիտենք, կամ դրանից տուժում է մեր հայերենի իմացությունը:
    Նրանք պիտի անհանգստանան, ովքեր իրենց մայրենին լիովին չեն «տալիս» իրենց երեխաներին: Իսկ դու, համոզված եմ, էդ դեպքը չես:
    Մի ընկերուհի ունեմ ռուս, ամեն անգամ հիացմուքնով ու բարի նախանձով ասում է՝ ախր էդ ոնց ես անում, որ Սոնյան էդքան լավ հայերեն գիտի: Ու իր ասելով՝ ինքն էլ նույնն է անում, բայց արդյունք չկա: Իրականում էդպես չի: Ինչքան իրենց տեսել եմ, երեխու հետ միշտ գերմաներեն է խոսել կամ կիսագերմաներեն-կիսառուսերեն. բա էդ երեխեն որտեղից պիտի ռուսերեն սովորեր: Ասում է՝ շաբաթ օրերը ռուսական դպրոց եմ տանում, էլի օգուտ չկա: Հա, բա դպրոցը ինչ պիտի անի, եթե մամայից լեզուն չի գալիս կամ գալիս է՝ եսիմ ինչ խառնած վիճակում:
    Մի անհանգստացիր իզուր տեղը. դու էնքան ես Արեգի հետ զբաղվում, որ հնարավոր չի, հայերենը թույլ լինի մոտը: Նորից եմ ասում, էդ խնդիրը էն մարդիկ ունեն, ովքեր իերնց ասելով «ամեն ինչ անում են», բայց իրականում հեչ էլ չեն անում:
    Հա, չեմ բացառում, որ գուցե մի քիչ սխալ են ներկայացնում իրավիճակը, ու իրականում միշտ հայերեն չեն խոսում երեխաների հետ։ Ամեն դեպքում նախատեսել էի, որ թեման ավելի ընդհանուր լիներ, հենց Արեգի հետ չկապվեր։ Կարծես թե Ակումբում շատ կան արտերկրում ապրող ծնողներ, բայց, չգիտես ինչի, չեն գրում։ Կարո՞ղ ա՝ մենակ խնդիր չունեցողներն են գրում էս թեմայում ։ Հետո մենակ խոսելու վրա չկենտրոնանանք, նաև գրենք, թե ինչ ենք անում կամ ինչ կարելի ա անել, որ երեխաները նաև հետաքրքրություն ցուցաբերեն հայերենով գրականություն կարդալու, գրելու, հայկական մշակույթին ծանոթանալու, թեկուզ հեռվից հնարավորինս Հայաստանին ինտեգրվելու։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  21. #28
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anhush-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հա, սա հաստատ: կինս ամաչում էր խոսալ հայերեն մի ժամանակ: Ես եմ իր "լեզուն բացել" ու հիմա հաստատ ինձանից ավելի մաքուր է խոսում ու գրում
    Էդ «գրում» բառը մի տեսակ կասկածելի ձևով շեշտեցիր։ Կարո՞ղ ա՝ կինդ էլ ա ակումբցի ։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  22. #29
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էդ «գրում» բառը մի տեսակ կասկածելի ձևով շեշտեցիր։ Կարո՞ղ ա՝ կինդ էլ ա ակումբցի ։
    չէէ.. ինքը անգամ ֆեյսբուքցի չի... անգամ ադնակլասնիկում չկա...
    ինքը պրակտիկ մարդ ա

    ես իմ գրելն էի ուզում շեշտել, որ կարծում եմ լիքը սխալներ եմ անում : անուշադրության սխալները չհաշված

  23. #30
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.10.2015
    Գրառումներ
    270
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, չեմ բացառում, որ գուցե մի քիչ սխալ են ներկայացնում իրավիճակը, ու իրականում միշտ հայերեն չեն խոսում երեխաների հետ։ Ամեն դեպքում նախատեսել էի, որ թեման ավելի ընդհանուր լիներ, հենց Արեգի հետ չկապվեր։ Կարծես թե Ակումբում շատ կան արտերկրում ապրող ծնողներ, բայց, չգիտես ինչի, չեն գրում։ Կարո՞ղ ա՝ մենակ խնդիր չունեցողներն են գրում էս թեմայում ։ Հետո մենակ խոսելու վրա չկենտրոնանանք, նաև գրենք, թե ինչ ենք անում կամ ինչ կարելի ա անել, որ երեխաները նաև հետաքրքրություն ցուցաբերեն հայերենով գրականություն կարդալու, գրելու, հայկական մշակույթին ծանոթանալու, թեկուզ հեռվից հնարավորինս Հայաստանին ինտեգրվելու։
    մի բան հաստատ կարող եմ ասել: Հայրենիքը երեխայի ուղեղում ասոցիացիվ մեծություն է: եթե մենք էտ մեծությունը ներկայացնենք "կեղտոտ" /կապ չունի, ռեալությունն է թե մենք սխալվում ենք/, ապա իրանց մոտ զզվանքից ու խղճահարությունից բացի այլ ան չի առաջանա:
    պետք ա խուսափել մանավանդ քաղ. "թեժ" քննարկումներից երեխաների ներկայությամբ, քանի որ այն միշտ ուղեկցվում է "գունավոր" եզրակացություններով:
    Իմ վրա օրինակ Մեծ տպավորություն էր թողնում իմ պապիս հորինած /էն ժամաանկ ես չգիտեի որ հորիած են/ հեքիաթնման պատմությունները հայոց թագավորների շարքից: շատ էի սիրում ու ստիպում էի իրեն որ անընդհատ նույն պատմությունները կրկնել, որոնք արդեն իրանցի լավ գիտեի ու իրանց ուղղում էի եթե խառնում էր

Էջ 2 15-ից ԱռաջինԱռաջին 12345612 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Փոքրիկ.am. Ամեն ինչ երեխաների համար ու երեխաների մասին
    Հեղինակ՝ Cassiopeia, բաժին` Վեբ կայքերի քննարկում
    Գրառումներ: 89
    Վերջինը: 18.06.2015, 22:42
  2. Արտերկրում ապրող ակումբցիներ
    Հեղինակ՝ Ուլուանա, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 33
    Վերջինը: 31.08.2013, 19:54
  3. կամավորական աշխատանքներ արտերկրում
    Հեղինակ՝ Դարք, բաժին` Կրթություն
    Գրառումներ: 21
    Վերջինը: 13.01.2011, 18:02
  4. Գրառումներ: 34
    Վերջինը: 21.09.2009, 18:06
  5. Հայերենի ենթալեզուները
    Հեղինակ՝ Adam, բաժին` Հայերեն
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 03.08.2008, 22:16

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •