Ակումբում զգացմունքայնության ընկալումը որպես «ղզիկություն»

**Արշակ** · 12.10.2015, 22:22

Հա, զգացմունքներ արտահայտելը ինքն իրանով ղզիկություն չի, ու ոնց որ StrangeLittleGirl–ն ասեց՝ հաճախ ուժեղ մարդուն բնորոշ դրսևորում ա‎։
Բայց ամեն ինչ կախված ա զգացմունքների որակից․ ասենք սաղ օրը նվնվալը կամ աբիժնիկությունը ղզիկություն ա․ ուզում ա արտահայտես, ուզում ա մեջդ պահես ‎

**Smokie** · 27.10.2015, 21:30

John-ի խոսքերից

Սամ ջան(հույս ունեմ՝ թույլատրելի տարբերակ է իմ կողմից քեզ դիմելու), Բեթմենի կինոն էի նայում էն օրը, ասում ա «Կարևոր չէ, թե դու ինչպիսին ես հոգուդ խորքում, կարևոր է, թե ինչպես ես քեզ դրսևորում»։ Ու ընդհանրապես, ի՞նչ է նշանակում «լինել այնպիսին, ինչպիսին կամ»։ Իսկ ո՞վ կարող է որոշել, թե ինչպիսին եմ ես։ Ես՝ չեմ կարող

Որտև ես ինձ լավ չեմ ճանաչում։ Ու իրականում ես այնպիսին եմ՝՝ ինչպիսին որ ինձ ցույց եմ տալիս։ Իսկ թե ինչպիսին ցույց տամ՝ էլի ես եմ որոշում: Քանի հլը դիմացինի կողմից իմ մասին ստեղծված կարծիքին հակասող քայլ չեմ արել՝ իրա համար ես «այդպիսին եմ»։ Իսկ թե ինչ կարծիք ունի դիմացինն իմ մասին՝ ինքն է որոշում, իմ ուղղորդմամբ իհարկե։ Ու էնքան խառն ա էդ ամեն ինչը, որ ես գերադասում եմ լինել այնպիսին, ինչպիսին ինձ հարմար է։ Ու չեմ բողոքում։

Sambitbaba-ի խոսքերից

Սա այլ հարց է: Եվ դրանով դու ոչ ոգուց չես տարբերվում:
Մենք բոլորս այս աշխարհ ենք գալիս հենց մեզ, այլ ոչ թե մեկ ուրիշին ճանաչելու համար, էնպես որ քեզ լավ չճանաչելով, դու ոչ ոգու չես զարմացնի:
Ասեմ, որ ես ավելի հեշտությամբ կարող եմ քեզ ճանաչել, քան դու: Պատճառը քո հետևյալ տողերն են.

Սրանով ես արդեն "ճանաչում եմ" քեզ, իսկ դու` դեռ քո ճանաչման պրոցեսում ես, համաձա՞յն ես:

Այսինքն, ոչ թե ինքն է որոշում, թե որպես ով և ինչ քեզ ճանաչի, այլ դու:
Ու ոնց էլ գցում-բռնում ես, այդ հանգամանքը քիչ թե շատ օգնում է քեզ` ինքդ քեզ ճանաչել:

Որոշեցի ղզիկությունից մի քիչ շեղելով թեման՝ չհամաձայնվել ձեր հետ:

Ես վստահ եմ, որ յուրաքանչյուր մարդու ոչ-ոք ավելի լավ չի ճանաչում, քան հենց ինքն իրեն: Ամեն մարդ շա՜տ բաներ գիտի իր իսկ մասին՝ ինչ ուրիշները չգիտեն: Ջոնն ասում ա՝ «գերադասում եմ լինել այնպիսին, ինչպիսին ինձ հարմար է», իսկ եթե ինքը как минимум հասկանում ա, թե ո՞նց ա իրան հարմար, ուրեմն հաստատ մյուսներից շատ բան գիտի իր մասին:
Այ ուրիշ հարց ա, որ մարդն ինքն ա որոշում թե ինչպիսի՞նն իրեն ցույց տա շրջապատի մոտ ու ո՞ր հատկանիշները ցույց չտա, ինչի՞ մասին չխոսա: Ամեն դեպքերում ես կարծում եմ, որ եթե անգամ իրեն ու բոլորին թվա, թե էլ ոչ մի բաց տեղ չի մնացել ու բոլորն իր մասին ամեն ինչ գիտեն, մեկ ա հետագայում կպարզվի, որ էդպես չի:

Գուցեև որոշ հատկանիշներ հետագայում ավելանան, կամ փոխվեն իր մտածելակերպի հետ:

**Smokie** · 27.10.2015, 21:43

Իսկ հիմա վերադառնանք մեր ոչխարներին

Ես շատ քիչ եմ ուշադրություն դարձնում հանդիպածս «շատ ղզիկացա», «կներեք ղզիկությանս համար» արտահայտություններին՝ ես կարդում եմ ընդհանուր գրառումը իր բուն իմաստով ու այն հիմնականում ինձ դուր է գալիս:

Թող լինի ղզիկություն, թող գրողն էդպես անվանի, բայց եթե «համարձակություն ա հավաքել՝ որոշել ա» արտահայտվել ու խոսել, էդ արդեն շատ լավ ա,

ինձ համար կարևորը էդ ա է՛լի:

Մնացածը թող ինքը որոշի: Մենակ մի բան կասեմ՝ մարդ չի կարող զգացմունքային չլինել, որովհետև ռոբոտ չի: Բոլորի մեջ կան զգացմունքներ ու ինչքան շատ իրենց մեջ պահեն, էդքան ավելի ու ավելի «ղզիկանալու» պահանջ կզգան:

**Յոհաննես** · 05.11.2015, 03:48

Ա դե էդ բառը օգտագործում են,որ իբր ցույց տան իրականում իրանք սառը մարդ են,իսկ հիմա եղանակները տաքացել են:
իսկ վաբշե տը ոնց ես եմ ջոգել,եթե ակումբում մեկը շատ զգացմունքային բաներա գրում,օբշակի կարծիքով իրան ղզիկ են ճանաչում ու 2 րոպե անց սուչիտ անում: Լրիվ բանակի գաղափարներով էլի