Գիտահանրամատչելի շարքից
Դոկտոր Սյուզան Քեմփբելը հետազոտություններ անցկացնելով առանձնացրել ա հարաբերությունների հինգ փուլ:
1. Ռոմանտիկ փուլ - էս էն հորմոնալ-կենսաբանական փուլն ա, երբ վարդագույն ակնոցներով ես նայում դիմացինին, թերությունները չես նկատում: Կոպիտ ասած՝ բնությունը մեզ խաբում ա, նարկոտիկի տակ ա դնում, որ մեր բազմացման հարցերով զբաղվենք:
2. Իշխանության պայքարի փուլ - նկատե՞լ եք, որ շատ հարաբերություններ երեք-չորս տարի սահմանակետը խփելուն պես քանդվում են: Այ էս ժամանակ ա, երբ նարկոտիկ-բան անցնում ա, սկսում ենք դիմացինի թերությունները տեսնել: Սա շատ կարևոր, դժվար փուլ ա: Եթե հաղթահարվեց, կարելի ա հարաբերությունը փրկված համարել: Բայց սիրող մարդիկ կարողանում են ներքին ինքնավարություն հաստատելով մնալ միասին:
3. Կայունության փուլ - գզվռտոցը հաղթահարելու դեպքում զույգերը մտնում են էս փուլ, որտեղ նորից սկսում են իրար սիրել առաջին փուլի պես, բայց արդեն ավելի հասուն ու խորը սիրով:
4. Նվիրվելու փուլ - երբ հասկանում եք, որ երկուսդ էլ մարդ եք՝ թերություններով-բանով, ու որ իրար հետ մնում եք գիտակցաբար, որովհետև էդպես եք ընտրել, ոչ թե դիմացինի կարիքն ունեք:
5. Համաստեղծագործականության փուլ - էս էն պահն ա, երբ հասկանում եք, որ իրար հետ շարունակում եք կյանքը, իրար հետ աշխատում եք պրոյեկտների վրա, աշխարհին օգուտ եք տալիս:
Այ էս հինգերորդ կետին եմ ես ուզում հասնել՝ բոլոր տեսակի դժվարություններով-բանով: Էս հինգերորդ կետում գիտական հոդվածներ են կին-ամուսին համահեղինակներով, երաժիշտներ են, բիզնեսմեն-վումեններ են և այլն:
StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Գիտահանրամատչելի շարքից
Մեջբերել
։ Չգիտեմ, իմ շրջապատում, փառք աստծո, դպրոցից հետո տենց աղջիկներ չեն եղել, ինչքան հիշում եմ։ Ու համարյա համոզված եմ, որ գոնե Ակումբում ոչ մեկի պատկերացումները սիրո մասին (անկախ տարիքից) հիմնված չեն մի փունջ կարմիր վարդերի ու ռաֆաելլոյի վրա։ Ուղղակի մտածում եմ, որ գոնե Ակումբում քննարկելիս կարող ենք հանգիստ խղճով շրջանցել էդ մակարդակի պատկերացումները։
Ու հա, դեպրեսիան միֆ ա:
Էջանիշներ