Ինտրովերտի անկյուն

[StrangeLittleGirl]

Եսիմ, ես չէի ասի, թե ԱՄՆ–ը տենց տիպիկ էքստրավերտ հասարակություն ա, բայց հաստատ ինտրովերտ էլ չի։ Ասենք, Հայաստանի համեմատ ինտրովերտ ա, Սկանդինավյան երկրների համեմատ՝ էքստրավերտ ։ Բայց, այ, small talk–ը, որ տիպիկ ամերիկյան երևույթ կարելի ա համարել, ահագին համը հանում ա ։ Ուղղակի էստեղ սենց մի պահ կա. ԱՄՆ–ում էդ small talk–ը, կարելի ա ասել, զուտ քաղաքավարական ժեստ ա, իսկ, օրինակ, Հայաստանում՝ ինքնաբուխ ու բնական պահանջ։ Ուրիշ բան, որ ԱՄՆ–ի ու Հայաստանի small talk–երն էլ են իրարից ահագին տարբերվում։ ԱՄՆ–ում մարդիկ լրիվ առանց հետաքրքրության ու պատասխանի ակնկալիքի ամեն պատահած ծանոթ ու անծանոթի կարող են ասել՝ Hi, how are you?, ու դրանից ավել չխորանալ, իսկ Հայաստանում ցանկացած small talk "big talk"–ի վերածվելու միտում ունի ։

Ես հատկապես փարթիների small talk-երից եմ վատանում։ Էն որ Վիշապի ասած դաստիարակված ամերիկացիները սկսում են զանազան հարցեր տալ, որ գիտես՝ պատասխանն իրանց չի հետաքրքրում, հետո էլ դու ես իրանց հարցեր տալիս, գիտես՝ պատասխանը քեզ չի հետաքրքրում, բայց մեկ ա պիտի անես, որտև տենց ա «քաղաքավարին»։ Դրա համար փարթիների ժամանակ ուղղակի հեռու եմ փախնում ամերիկացիներից։

[Վիշապ]

small talk-ը մենակ ամերիկացիներին չի հատուկ, դա անծանոթ մարդկանց միմյանց հետ հարաբերվելու քաղաքակիրթ միջոց է, որը Հայաստանում էլ կա դաստիարակված մարդկանց շրջանում :Ճ
Եթե ուզում ես, wiki-ն շատ լավ բացատրում է դրա իմաստը:
Ու եթե ուզենաս, ապա կանոններ էլ կգտնես:

Ու ինչի՞ց ես ենթադրում, որ մարդկանց հարցերի պատասխանները չի հետաքրքրում, պատասխանելուց հետո խմել կամ պարել չե՞ն առաջարկում, ռոմանտիկ ճանապարհորդության չե՞ն հրավիրում, կամ ամուսնության առաջարկ չե՞ն անում, թե ինչ:

Հ.Գ. Մեռա բացատրելով, որ «hi, how are you?»-ն նույն բարևն ա, «բարև» բառը բարին կամենալու իմաստ ունի, որ հայերս իրար բարևում ենք, դրանով նկատի չունենք, չէ՞ որ իսկապես անկեղծորեն բարին ենք ցանկանում միմյանց, կամ իսկապես անհանգստանում ենք միմյանց բարօրության համար: Եվրոպաներում թրև եկող ամերկացի տղերքին չսիրելդ բերում է մի ողջ ժողովդրի նկատմամբ ոչ դրական վերաբերմունքի :Ճ

[StrangeLittleGirl]

small talk-ը մենակ ամերիկացիներին չի հատուկ, դա անծանոթ մարդկանց միմյանց հետ հարաբերվելու քաղաքակիրթ միջոց է, որը Հայաստանում էլ կա դաստիարակված մարդկանց շրջանում :Ճ
Եթե ուզում ես, wiki-ն շատ լավ բացատրում է դրա իմաստը:
Ու եթե ուզենաս, ապա կանոններ էլ կգտնես:

Small talk-ը մենակ ամերիկացիներին չի հատուկ, հատուկ ա էքստրավերտ հասարակություններին, որոնց թվում են նաև Հայաստանը, Հնդկաստանը, Իսպանիան, Իռլանդիան։ Ես էլ, բոլոր ինտրովերտներն էլ շատ լավ գիտեն, թե ոնց small talk անեն, բայց դա չի նշանակում, որ հաճելի ա: Ինտրովերտներն անծանոթ մարդկանց հետ հարաբերվելու ուրիշ մեթոդներ ունեն, որոնք քաղաքավարի են համարվում ինտրովերտ հասարակություններում: Էդ մեթոդների մեջ մտնում ա նաև չհարաբերվելը, երբ դրա կարիքը չկա:

Ու ինչի՞ց ես ենթադրում, որ մարդկանց հարցերի պատասխանները չի հետաքրքրում, պատասխանելուց հետո խմել կամ պարել չե՞ն առաջարկում, ռոմանտիկ ճանապարհորդության չե՞ն հրավիրում, կամ ամուսնության առաջարկ չե՞ն անում, թե ինչ:

Պատասխանները չի հետաքրքրում, որովհետև տիպիկ էքստրավերտները սովորաբար մոտենում են հնարավորինս շատ մարդկանց ու ծանոթանում հնարավորինս շատ մարդկանց հետ փարթիի ժամանակ, մինչդեռ տիպիկ ինտրովերտը կա՛մ սուսուփուս անկյունում կանգնած ա, կա՛մ ծանոթ մարդկանցից հեռու չի գնում, կա՛մ ծանոթանում ա մի երկու հոգու հետ ու ամբողջ երեկո իրանց հետ ա շփվում (խոսքն էստեղ բացարձակապես ռոմանտիկ ծանոթությունների մասին չի: Մեկը ես իմ մի քանի շատ մոտիկ ընկեր-ընկերուհիների հետ հենց էդպիսի փարթիների ժամանակ եմ ծանոթացել):

Հ.Գ. Մեռա բացատրելով, որ «hi, how are you?»-ն նույն բարևն ա, «բարև» բառը բարին կամենալու իմաստ ունի, որ հայերս իրար բարևում ենք, դրանով նկատի չունենք, չէ՞ որ իսկապես անկեղծորեն բարին ենք ցանկանում միմյանց, կամ իսկապես անհանգստանում ենք միմյանց բարօրության համար: Եվրոպաներում թրև եկող ամերկացի տղերքին չսիրելդ բերում է մի ողջ ժողովդրի նկատմամբ ոչ դրական վերաբերմունքի :Ճ

Նույն Հայաստանում «ո՞նց ես» հարցն էլ ա որպես բարևի մաս տրվում։ Չե՞ս նկատել, որ առանց պատասխանի սպասելու կամ առանց լսելու մեխանիկորեն պատասխանում են «լավ եմ» ու անցնում առաջ։ Դանիայում դու չես կարա մարդուն հարցնես «ո՞նց ես» ու պատասխանը չլսես։

Եվրոպաներում թրև եկող ամերիկացի տղաներից ու աղջիկներից շատերն իմ հրաշալի ընկերներն են, որոնք լինելով ինտրովերտ, հեռացել են ԱՄՆ-ից ու էկել Ֆինլանդիա կամ Դանիա կամ Գերմանիա։ Ու որևէ հասարակություն էքստրավերտ անվանելը չի նշանակում հասարակության նկատմամբ ոչ դրական վերաբերմունք ունենալ։ Մեռա ասելով. հասարակությունները լինում են էքստրավերտ ու ինտրովերտ, ոչ թե լավ ու վատ։ Ինտրովերտի համար դժվար ա էքստրավերտ հասարակության մեջ ապրելը, էքստրավերտի համար՝ ինտրովերտ հասարակության մեջ։ Ինչու՞ չես ընդունում, որ կարան աշխարհում լինեն մարդիկ, որոնք ԱՄՆ-ում չեն ուզում ապրել, իրենց տեղը չեն համարում։

[anslov]

Իրար բարևելն ու ժպտալը ԱՄՆ ում քաղաքավարության ժեստ է ու ամենևին չի նշանակում, որ բոլոր ամերիկացիք սիրում են շփվել, որովհետև բարև-ոնց ես-ից այն կողմ մեծամասամբ խոսակցությունը չի շարունակվում: Ընդհանրապես նման է, որ դու ամերիկացիներին լավ չես ճանաչում, նրանք բազմազան են և բազմաբնույթ:

Ոչ բոլոր ամերիկացիների մոտ է սենց միանշանակ- բարևելը ու ժպտալը:
Մեծ կապ ունի, թե ինչ երկրից է եկել էմիգրանտը ու դրա հետ նաև բերում է իր կուլտուրան:
Արևմտաեվրոպական էմիգրանտների սերունդները շատ են տարբերվում ասիականից, ու պոստսովետականից ... մանավանդ արևելա-ասիականից:
Ասիականը բավականին կոպիտ է ու բռի, չնայած որպես կուլտուրական մարդին, չեմ ասի ու կուլտուրա չունեն:
Մասնավորապե Շատ քիչ մարդիկ են հանդիպել չինացիքից, էլ չեմ ասում վետնամացիների ու կորեացիների մասին, ովքեր "միանշանակ- բարևելը ու ժպտալը" -ով են ման գալիս փողոցում: Անգամ չինական ռեստոնան չեմ գնում, չնայած սիրում են իրենց պիլմենիները ու նուդլները. որովհետև շատ բռի են:

Հայերս ինչ որ միջին դիրքերում ենք բարեհամբյուրության տեսակետից, ու անգամ կիրթ մասսայի մոտ շատ ավելի /90 տոկոս/ թեքված չինական բռիության կողմ:

[Վիշապ]

Small talk-ը մենակ ամերիկացիներին չի հատուկ, հատուկ ա էքստրավերտ հասարակություններին, որոնց թվում են նաև Հայաստանը, Հնդկաստանը, Իսպանիան, Իռլանդիան։
...
Ինտրովերտի համար դժվար ա էքստրավերտ հասարակության մեջ ապրելը, էքստրավերտի համար՝ ինտրովերտ հասարակության մեջ։ Ինչու՞ չես ընդունում, որ կարան աշխարհում լինեն մարդիկ, որոնք ԱՄՆ-ում չեն ուզում ապրել, իրենց տեղը չեն համարում։

Համեմատել ամերիկացիների ու հնդիկների Small talk-ը ոնց որ վիսկին համեմատես պեպսիի հետ Ամերիկացիք մաքսիմում կարող են հարցնել՝ ինչո՞վ ես զբաղվել/զբաղված/զբաղվում, հնդիկները ամեն ինչ կհարցնեն տոհմածառիցդ սկսած, վերջացրած աշխատավարձով:
Դու մշակույթները խառնում ես մարդկային խառնվածքների հետ, սարքելով աջափ-սանդալ։
Ինձ թվում է, թե հնդիկների թե ամերիկացների մեջ շփվել սիրող ու շփվել չսիրող մարդկանց տոկոսայնությունը մոտավորապես նույնն է։

Ու բուլշիթ ա, որ ԱՄՆ-ում մարդիկ չեն ուզում ապրել մարդկանց «էքստրավերտության» պատճառով, ես կհավատայի, եթե ասեիր` մենակության պատճառով։ Եթե էստեղ շփվել չսիրեցիր, շանսերը մոտ են 0-ի, որ դու երբեվիցե ծանոթ կունենաս, կամ կգան քեզ կչամռվեն հարցերով, մանավանդ եթե դու որևէ բանով չես ընդգծվում, ասենք հագուկապով, սանրվածքով, տուտուզով, և այլն։ Իմ ծանոթ մարդիկ, որոնք ԱՄՆ-ն իրենց տեղը չեն համարել ու վերադարձել են Հայաստան, հիմնական պատճառը շփվելու քիչ հնարավորություններն են։

[StrangeLittleGirl]

Համեմատել ամերիկացիների ու հնդիկների Small talk-ը ոնց որ վիսկին համեմատես պեպսիի հետ Ամերիկացիք մաքսիմում կարող են հարցնել՝ ինչո՞վ ես զբաղվել/զբաղված/զբաղվում, հնդիկները ամեն ինչ կհարցնեն տոհմածառիցդ սկսած, վերջացրած աշխատավարձով:
Դու մշակույթները խառնում ես մարդկային խառնվածքների հետ, սարքելով աջափ-սանդալ։
Ինձ թվում է, թե հնդիկների թե ամերիկացների մեջ շփվել սիրող ու շփվել չսիրող մարդկանց տոկոսայնությունը մոտավորապես նույնն է։

Պարզ ա, տարբեր գործոններով պայմանավորված ամերիկացիների ու հնդիկների Small talk-ը կարա տարբեր լինի՝ սկսած նրանից, որ հնդիկներն ընդհանուր առմամբ ամերիկացիներից է՛լ ավելի էքստրավերտ են, վերջացրած զանազան մշակութային գործոններով։

Ու բուլշիթ ա, որ ԱՄՆ-ում մարդիկ չեն ուզում ապրել մարդկանց «էքստրավերտության» պատճառով, ես կհավատայի, եթե ասեիր` մենակության պատճառով։ Եթե էստեղ շփվել չսիրեցիր, շանսերը մոտ են 0-ի, որ դու երբեվիցե ծանոթ կունենաս, կամ կգան քեզ կչամռվեն հարցերով, մանավանդ եթե դու որևէ բանով չես ընդգծվում, ասենք հագուկապով, սանրվածքով, տուտուզով, և այլն։ Իմ ծանոթ մարդիկ, որոնք ԱՄՆ-ն իրենց տեղը չեն համարել ու վերադարձել են Հայաստան, հիմնական պատճառը շփվելու քիչ հնարավորություններն են։

Ախր ինչու՞ ես դու ուրիշ մարդկանց փոխարեն որոշում։ Նախ, իհարկե էքստրավերտությունը միշտ չի, որ միակ կամ գլխավոր պատճառն ա, որ մարդիկ չեն ուզում ԱՄՆ-ում ապրել։ Կոնկրետ իմ դեպքում ավելի կարևոր ու առաջնային պատճառներ կան, թե ինչու հենց ԱՄՆ-ում չէի ապրի, բայց ասենք Իռլանդիայում կարող ա համոզեին, որ ապրեի, չնայած երկուսն էլ էքստրավերտ հասարակություններ են։ Բայց ասում եմ՝ անձամբ ճանաչում եմ կոնկրետ ամերիկացու, որի համար ԱՄՆ-ից հեռանալու հիմնական ու առաջնային պատճառը հենց էքստրավերտությանը չհարմարվելն էր։ Ճանաչում եմ նաև մարդկանց, որոնց համար դա գործոն ա էղել, բայց ոչ որոշիչ։ Ու ոչ մի պատճառ չունեմ չհավատալու կամ ասելու, որ դա «բուլշիթ» ա։ Կոնկրետ ինձ համար Հայաստանի էքստրավերտ լինելը հեռանալու պատճառներից երևի ամենավերջին տեղում էր, բայց Դանիայում մնալու ցանկությունը պայմանավորված ա առաջին հերթին հասարակության ինտրովերտությամբ։

Խնդրեմ, դու ինքդ էլ ես ասում, որ եթե շփվել չսիրեցիր (=էքստրավերտ վարք չցուցաբերեցիր), ծանոթ չես ունենա։ Սկանդինավիայում ճիշտ հակառակն ա. ինչքան շատ էքստրավերտ վարք ցուցաբերես, էնքան ընկերներ ձեռք բերելու հավանականությունը կփոքրանա:

[Վիշապ]

Ոչ բոլոր ամերիկացիների մոտ է սենց միանշանակ- բարևելը ու ժպտալը:
Մեծ կապ ունի, թե ինչ երկրից է եկել էմիգրանտը ու դրա հետ նաև բերում է իր կուլտուրան:
Արևմտաեվրոպական էմիգրանտների սերունդները շատ են տարբերվում ասիականից, ու պոստսովետականից ... մանավանդ արևելա-ասիականից:
Ասիականը բավականին կոպիտ է ու բռի, չնայած որպես կուլտուրական մարդին, չեմ ասի ու կուլտուրա չունեն:
Մասնավորապե Շատ քիչ մարդիկ են հանդիպել չինացիքից, էլ չեմ ասում վետնամացիների ու կորեացիների մասին, ովքեր "միանշանակ- բարևելը ու ժպտալը" -ով են ման գալիս փողոցում: Անգամ չինական ռեստոնան չեմ գնում, չնայած սիրում են իրենց պիլմենիները ու նուդլները. որովհետև շատ բռի են:

Հայերս ինչ որ միջին դիրքերում ենք բարեհամբյուրության տեսակետից, ու անգամ կիրթ մասսայի մոտ շատ ավելի /90 տոկոս/ թեքված չինական բռիության կողմ:

ՓոքրիկՏարօրինակԱղջիկը նկատի ունի բռի, էքստրավերտ սպիտակամորթ, դեղնամորուս (կամ սևամորթ, բարի դեմքով, Տարանտինոյի կինոյից դուրս պրծած) ամերիկացիներին, որ հենց քեզ տեսնում են հեռվից, անմիջապես ժպտում, բղավում են՝ թե ինչ գեղեցիկ շապիկ է հագիդ, և ինչպիսի հրաշալի եղանակ է այսօր։ Դրանից որոշ մարդատյաց ինտրովերտներ ուզում են ինքնասպան լինել ։Ճ
Կարելի է կածել, թե Նահանգներում (բացառությամբ բազմազգ Կալիֆորնիայի) բոլորը այդպիսին են, կարծում եմ սխալ է, ոչ բոլորը, լիքը խոժոռադեմ ամերիկացիներ էլ կան։
Մենք չենք խոսում Կալիֆորնիայի թարախ ասիացիներից, չնայած այդ նույն էքստրավերտ ամերիկացիները իրենց նաև հրաշալի են զգում ասիացիների հետ։
Մի չորս էջ ա, փորձում եմ համոզել, որ անծանոթներին ժպտալ-բարև-բարլուս-ոնցես-ինչկա-ները դա մշակույթ է, որը մասնավորապես հայերիս համար տաօրինակ կարող է թվալ անկախ նրանից շփվել սիրում ենք, թե չէ, ու այս մշակույթի տարրերը հնարավոր է, որ սխալ օրինակներ են իմ նման հաստագլխին բացատրելու, թե ինչ բան են էքստրավերտությունն ու ինտրովերտությունը։ Մի խոսքով դատարկաբանում ենք ոչնչի շուրջ, small-talk ենք անում ։Ճ

[StrangeLittleGirl]

ՓոքրիկՏարօրինակԱղջիկը նկատի ունի բռի, էքստրավերտ սպիտակամորթ, դեղնամորուս (կամ սևամորթ, բարի դեմքով, Տարանտինոյի կինոյից դուրս պրծած) ամերիկացիներին, որ հենց քեզ տեսնում են հեռվից, անմիջապես ժպտում, բղավում են՝ թե ինչ գեղեցիկ շապիկ է հագիդ, և ինչպիսի հրաշալի եղանակ է այսօր։ Դրանից որոշ մարդատյաց ինտրովերտներ ուզում են ինքնասպան լինել
Կարելի է կածել, թե Նահանգներում (բացառությամբ բազմազգ Կալիֆորնիայի) բոլորը այդպիսին են, կարծում եմ սխալ է, ոչ բոլորը, լիքը խոժոռադեմ ամերիկացիներ էլ կան։
Մենք չենք խոսում Կալիֆորնիայի թարախ ասիացիներից, չնայած այդ նույն էքստրավերտ ամերիկացիները իրենց նաև հրաշալի են զգում ասիացիների հետ։
Մի չորս էջ ա, փորձում եմ համոզել, որ անծանոթներին ժպտալ-բարև-բարլուս-ոնցես-ինչկա-ները դա մշակույթ է, որը մասնավորապես հայերիս համար տաօրինակ կարող է թվալ անկախ նրանից շփվել սիրում ենք, թե չէ, ու այս մշակույթի տարրերը հնարավոր է, որ սխալ օրինակներ են իմ նման հաստագլխին բացատրելու, թե ինչ բան են էստրավերտությունն ու ինտրովերտությունը։ Մի խոսքով դատարկաբանում ենք ոչնչի շուրջ, small-talk ենք անում ։Ճ

Ախ-ախ, ինչու՞ չես ուզում հասկանալ, թե ինչ եմ ասում:
Ես ասե՞լ եմ, որ ինտրովերտներ ԱՄՆ-ում չկան: Իհարկե կան, բայց քաղաքավարության ու այլ նորմեր էքստրավերտներն են թելադրում, որտև իրանք են մեծամասնություն:
Ես ասե՞լ եմ, որ ժպտալ-բարև-բարլուսը մշակույթ չի: Իհարկե մշակույթ ա, բայց մշակույթ ա պայմանավորված հենց էքստրավերտների թելադրանքով: Ու էդ բարև-բարլուսն ինձ համար խորթ ա ոչ թե որպես հայ, որովհետև ինչ հիշում եմ, Հայաստանում էլ են մարդիկ իրար տեսնելիս բարևում ու մի երկու բառ փոխանակում, ու ինչ հիշում եմ, ես էլ եմ դա արել ու անում, այլ որպես ինտրովերտ:

Բարև-բարլուսից ու small talk-ից բացի լիքը ուրիշ օրինակներ էլ կան էս թեմայում թե՛ գրառումների տեսքով, թե՛ վիդեոներով ու լինքերով թե՛ հասարակության մակարդակով, թե՛ առանձին անձանց: Ինչքան ուզում ես, կարդա, փորձի հասկանալ: Բայց պետք չի ասել, թե ինտրովերտներ չկան

[Վիշապ]

Կարդացել եմ: Սաղ հակասական ու սուբյեկտիվ բաներ են, ոնց որ քո պնդումները: Ասենք դրուիդների հորոսկոպը ավելի օբյեկտիվ է թվում, քան թե էս էքստրավերտ/ինտրովերտ պրիմիտիվ բաժանումը:
Օրինակ ես հավաքույթներ, նոր ծանոթություններ երկու ընտանիքից ավել հյուրեր ընդունել, հյուր գնալ չեմ սիրում, բայց սիրում եմ արկածներ, իրադարձություններ, հագեցած կյանք, փողոցում սկայպով երկար վիդեոչատ կանեմ առանց պրոբլեմ, մարդաշատ վայրերից շատ չեմ նեղվում, միևնույն ժամանակ մենակ հեծանիվ քշելը ավելի է դուր գալիս, քան թե խմբով, ամիսներով մարդկանց հետ չեմ շփվի՝ առանց վատ զգալու, և այլն: Էդ տեստը վապշե ապուշություն ա: Մեկ մեկ դժվար եմ մարդկանց հետ ծանոթանում, մեկ մեկ շատ հեշտ, մեկ մեկ ճանապարհորդությունը նախապես շատ լավ պլանավորում եմ, մեկ մեկ էլ թողնում եմ վերջին վայրկեանին ու նույն կերպ հարցերի մեծամասնության պատախանները կգրեի՝ նայած :
Հիմա ես չգիտեմ ինչ-ավետ եմ: Օգնեք ինձ, կորել-օլորվել եմ: Հա՜, «հնարամիտ գիտնականները» ելքը գտել են՝ իմ նման ամբարտավանները կարող ա ամբիվերտ են :Ճ Էլի նայած:
Ես կարծում եմ, որ մարդկանց վերցնելը ու բաժանելը մասերի հիմնվելով այնպիսի վարքագծերի վրա, որոնք կախված են կոմպլեքս հանգամանքներից՝ եղանակից, գործերից, սեռական կյանքից, հորմոնների շատ ու քիչ լինելուց, ապրելակերպից, սննդի որակից, անցյալից, դաստիարակությունից, աշխարհայացքից, ինֆորմացվածությունից, մտահորիզոնից և այլն, հավայի է, և աննպատակ: Ես կասեի ավելին՝ ռասիզմ է և խտրականություն :Ճ

[StrangeLittleGirl]

Կարդացել եմ: Սաղ հակասական ու սուբյեկտիվ բաներ են, ոնց որ քո պնդումները: Ասենք դրուիդների հորոսկոպը ավելի օբյեկտիվ է թվում, քան թե էս էքստրավերտ/ինտրովերտ պրիմիտիվ բաժանումը:
Օրինակ ես հավաքույթներ, նոր ծանոթություններ երկու ընտանիքից ավել հյուրեր ընդունել, հյուր գնալ չեմ սիրում, բայց սիրում եմ արկածներ, իրադարձություններ, հագեցած կյանք, փողոցում սկայպով երկար վիդեոչատ կանեմ առանց պրոբլեմ, մարդաշատ վայրերից շատ չեմ նեղվում, միևնույն ժամանակ մենակ հեծանիվ քշելը ավելի է դուր գալիս, քան թե խմբով, ամիսներով մարդկանց հետ չեմ շփվի՝ առանց վատ զգալու, և այլն: Էդ տեստը վապշե ապուշություն ա: Մեկ մեկ դժվար եմ մարդկանց հետ ծանոթանում, մեկ մեկ շատ հեշտ, մեկ մեկ ճանապարհորդությունը նախապես շատ լավ պլանավորում եմ, մեկ մեկ էլ թողնում եմ վերջին վայրկեանին ու նույն կերպ հարցերի մեծամասնության պատախանները կգրեի՝ նայած :
Հիմա ես չգիտեմ ինչ-ավետ եմ: Օգնեք ինձ, կորել-օլորվել եմ: Հա՜, «հնարամիտ գիտնականները» ելքը գտել են՝ իմ նման ամբարտավանները կարող ա ամբիվերտ են :Ճ Էլի նայած:
Ես կարծում եմ, որ մարդկանց վերցնելը ու բաժանելը մասերի հիմնվելով այնպիսի վարքագծերի վրա, որոնք կախված են կոմպլեքս հանգամանքներից՝ եղանակից, գործերից, սեռական կյանքից, հորմոնների շատ ու քիչ լինելուց, ապրելակերպից, սննդի որակից, անցյալից, դաստիարակությունից, աշխարհայացքից, ինֆորմացվածությունից, մտահորիզոնից և այլն, հավայի է, և աննպատակ: Ես կասեի ավելին՝ ռասիզմ է և խտրականություն :Ճ

Բաժանելը երկու խմբի խտրականություն չի, բայց այ կոնկրետ խմբի վատ վերաբերվելը անկախ նրանից էդ խումբն անուն ունի, թե չէ, խտրականություն ա: Ու հիմա ինչ ուզում ես, անունը դիր, բայց որոշ հասարակություններում էս թեմայի մարդիկ արժանանում են խտրական վերաբերմունքի, ու էդ փաստ ա: Մենք ուզում ենք, որ չարժանան:

[anslov]

Ես կարծում եմ, որ մարդկանց վերցնելը ու բաժանելը մասերի հիմնվելով այնպիսի վարքագծերի վրա, որոնք կախված են կոմպլեքս հանգամանքներից՝ եղանակից, գործերից, սեռական կյանքից, հորմոնների շատ ու քիչ լինելուց, ապրելակերպից, սննդի որակից, անցյալից, դաստիարակությունից, աշխարհայացքից, ինֆորմացվածությունից, մտահորիզոնից և այլն, հավայի է, և աննպատակ: Ես կասեի ավելին՝ ռասիզմ է և խտրականություն :Ճ

Ավելի շատ "պարապ վախտվա խաղալիք": Էտ "խաղալիքը" Աբովյանի վախտից շատ ա փոխվել: Հիմա էլ "թեսթեր" են լրացնում ՖԲ-ում :

Իմ համոզմամբ- ցանկացած մարդ/կենդանի էլ Արտաքին աշխարհի հետ Բաց է- հաղորդակցվող, շփվող, շոշափվող: Ու ինչքան, կախված է իր էներգետիկ վիճակից:
Ու դա տևում է այնքան ժամանակ, քանի դեռ չի հանդիպում ինչ որ էտ Բացության վնասի, որը հաղթահարել չի կարողանում: Այդ վնասից հետո շատերը չեն կարողանում գտնել ուրիշ ճանապարհ, քան էտ ներքին "շլագբաունը" փակել ու պրծ:
Ու եթե մանավանդ երեխա տարիքում այդ անպաշպան տիրույթ հարվածները շատ են, մարդ դառնում է էսպես ասած "ինտրովերտ":

Բոլորս էլ ունենք ինտրովերտ Տիրույթներ, քանզի ոչ մեկն էլ ալմազից չի, ու վախ թե ուշ կամ կոտրվածքներ է ունենում ավելի "ամուր մատրերյալից" :

Հիմա, ինչու՞ է ԱՄՆ-ը և ընդանրապես հյուսաիսային ամերիկյան այդքան "բաց": Որովհետև հասարակությունն է իր բնույթով Բաց ու շատ կարևևոր է Պաշպանված: Պաշպանված է նախ հասարակության նորմերով, ու հետո շատ խիստ ձև Պետական պաշպնական ապարատով: Պաշպանված է նախ և առաջ մանկապարտեզում ու դպրոցում, որը ամենակարևոր, բազիսային էտապներն են մարդու կյանքի: Շատ ավելի պաշպանված, քան Եվրոպայում է, էլ չասեմ Ասիայի ու Լատինական Ամերիկայի մասին:
Էսպես ասեմ- Մարդ հնարավորություն ունի առանց հարվածներ ընդունելու բացվել, լինել "էքստրավերտ" ու ոչ մեկը իրեն առաջին հերթին ֆիզիկական ու բարոյական հարվածներ չի կարող հասցնել /չհաշված ռեալ կյանքում եղած բացառությունները /:

Էքստավերտությունը - դա ամբողջ օրը սրա նրա հետ խոսալը չի, այլ հոգին իր խորությամբ արտաքին աշխարհի առաջ բացելը:
Այո, ամերիկայում դրան կարող ես հանդիպել շատ հաճախ: Ինչ իմ հետ պատահեց հենց շաբաթ օրը, երբ մի շատ հեռու ծանոթ, նախկինում ավստրիացու-իտալացու-իսպանաց սերունդ, ով շատ հաջողակ միջին բիզնեմեն է հիմա, ֆիտնեսում մոտ ժամ ու կես բացեց իր հոգու պարունակությունը իմ առաջ: ՈՒ ճիշտն ասած չգիտեմ, թե ինչի դա արեց: Իսկ ես շատ ուշադիր իրեն լսում էի: Իսկապես հետաքրքիր էր լսել Նորմալ Մարդու կյանքի պատմությունները ու իրեն հուզող աշխարհի մասին ներիքն խմորումենրը ու մտորումները:

Ասեմ, որ սենց Բացություն երբևէ ոչ մի հայից լսած չկամ, անգամ իմ մոտիկ մարդկանցից:


Ըստ էս բնորոշման, իմ կարծիքով, հայերս բացարձակ ինտրավերտ ենք:

[StrangeLittleGirl]

Ավելի շատ "պարապ վախտվա խաղալիք": Էտ "խաղալիքը" Աբովյանի վախտից շատ ա փոխվել: Հիմա էլ "թեսթեր" են լրացնում ՖԲ-ում :

Իմ համոզմամբ- ցանկացած մարդ/կենդանի էլ Արտաքին աշխարհի հետ Բաց է- հաղորդակցվող, շփվող, շոշափվող: Ու ինչքան, կախված է իր էներգետիկ վիճակից:
Ու դա տևում է այնքան ժամանակ, քանի դեռ չի հանդիպում ինչ որ էտ Բացության վնասի, որը հաղթահարել չի կարողանում: Այդ վնասից հետո շատերը չեն կարողանում գտնել ուրիշ ճանապարհ, քան էտ ներքին "շլագբաունը" փակել ու պրծ:
Ու եթե մանավանդ երեխա տարիքում այդ անպաշպան տիրույթ հարվածները շատ են, մարդ դառնում է էսպես ասած "ինտրովերտ":

Բոլորս էլ ունենք ինտրովերտ Տիրույթներ, քանզի ոչ մեկն էլ ալմազից չի, ու վախ թե ուշ կամ կոտրվածքներ է ունենում ավելի "ամուր մատրերյալից" :

Հիմա, ինչու՞ է ԱՄՆ-ը և ընդանրապես հյուսաիսային ամերիկյան այդքան "բաց": Որովհետև հասարակությունն է իր բնույթով Բաց ու շատ կարևևոր է Պաշպանված: Պաշպանված է նախ հասարակության նորմերով, ու հետո շատ խիստ ձև Պետական պաշպնական ապարատով: Շատ ավելի պաշպանված, քան Եվրոպայում է, էլ չասեմ Ասիայի ու Լատինական Ամերիկայի մասին:
Էսպես ասեմ- Մարդ հնարավորություն ունի առանց հարվածներ ընդունելու բացվել, լինել "էքստրավերտ" ու ոչ մեկը իրեն առաջին հերթին ֆիզիկական ու բարոյական հարվածներ չի կարող հասցնել /չհաշված ռեալ կյանքում եղած բացառությունները /:

Էքստավերտությունը - դա ամբողջ օրը սրա նրա հետ խոսալը չի, այլ հոգին իր խորությամբ արտաքին աշխարհի առաջ բացելը:
Այո, ամերիկայում դրան կարող ես հանդիպել շատ հաճախ: Ինչ իմ հետ պատահեց հենց շաբաթ օրը, երբ մի շատ հեռու ծանոթ, նախկինում ավստրիացու-իտալացու-իսպանաց սերունդ, ով շատ հաջողակ միջին բիզնեմեն է հիմա, ֆիտնեսում մոտ ժամ ու կես բացեց իր հոգու պարունակությունը իմ առաջ: ՈՒ ճիշտն ասած չգիտեմ, թե ինչի դա արեց: Իսկ ես շատ ուշադիր իրեն լսում էի: Իսկապես հետաքրքիր էր լսել Նորմակ Մարդու կյանքի պատմությունները ու իրեն հուզող աշխարհի մասին ներիքն խմորումենրը ու մտորումները:

Ասեմ, որ սենց Բացություն երբևէ ոչ մի հայից լսած չկամ, անգամ իմ մոտիկ մարդկանցից:


Ըստ էս բնորոշման, իմ կարծիքով, հայերս բացարձակ ինտորվերտ ենք:

Ահամ, մեկ էլ Հայաստանն ա պաշտպանված պետություն կամ էլ Հնդկաստանը:

Իսկ Դանիան ԱՄՆ-ից շատ ավելի պաշտպանված ու անվտանգ ա:

Էքստրավերտներն էլ իրենց հոգին չեն բացում ուրիշների առաջ: Սաղ հարցը հենց էդ ա, որ տիպիկ էքստրավերտը շփվող ա, բայց խիստ մակերեսային: Իսկ ինտրովերտը շփվող չի, բայց ում հետ շփվում ա, մինչև վերջ բացվում ա:

Ինտրովերտությանն էլ պետք չի վերաբերվել որպես մի բանի, որ «սխալ» ա գնացել, դա էլ մարդ լինելու բնական ձև ա: Ի վերջո, եթե չլինեին ինտրովերտներ, չէր լինի գիտություն ու արվեստ, մարդկությունն էլ առաջ չէր գնա:

[anslov]

եթե չլինեին ինտրովերտներ, չէր լինի գիտություն ու արվեստ, մարդկությունն էլ առաջ չէր գնա:

??????????

[StrangeLittleGirl]

??????????

Որպես կանոն, մինչ էքստրավերտները դրսերում սոցիալիզացվում են, ինտրովերտները լաբորատորիաներում ու արվեստանոցներում գիշերներ են լուսացնում: Ուզում եմ ասել՝ հիմնականում ինտրովերտներն արվեստագետներ ու գիտնականներ են, էքստրավերտներն էլ ընտրում են էնպիսի մասնագիտություններ, որտեղ մարդկանց հետ շփվելու կարիք կա: Ու էլի. որպես կանոն, բայց էքստրավերտ գիտնականներ էլ են լինում, ինտրովերտ մանկապարտեզի դաստիարակներ էլ:

[Վիշապ]

Կարծում եմ, ավելի ճիշտ է մարդկանց բաժանել մեծամիտների, համեստների ու դրանց արանքում ընկածների :Ճ