Ինտրովերտի անկյուն

[Արէա]

Մի 9-10 տարի առաջ ինտերնետ կապեր կային, տնից զանգում, արտասահման էին խոսում։ Էս տեսուչ էի աշխատում, գնում տներից էդ խոսացած գումարն էի հավաքում։ Հիմնականում շատ լավ էին վերաբերվում մարդիկ, բայց էդ դռան առաջ կանգնած զգացողությունը, որ սպասում ես բացեն, չգիտես ով կբացի, մտքիդ մեջ կրկնում ես. «բարև ձեզ, ես ինտերնետ կապից եմ, բան» զզվելի մի բան էր իրոք )

[StrangeLittleGirl]

Մեկ էլ մի ինտրովերտային հատկանիշ եմ նկատել մոտս: Որպես ամբիվերտ, առանձնապես խնդիր չունեմ մարդաշատ վայրերում հայտնվելու: Փարթիներից էր հաճախ հաճույք ստանում եմ: Բայց նկատել եմ, թե ինչ տեսակի մարդաշատ վայրերից եմ վատանում: Էն որ գնում ես մի տեղ, որտեղ բոլորն իրար ճանաչում են, ու դու նորեկ ես: Վերջերս երկու էդպիսի դեպք էղավ: Մեկն ընկերոջս ընկերների հետ հանդիպումն էր: Ընկերս շշմել էր, ասում էր՝ քեզ տենց ամաչկոտ կյանքում չէի տեսել: Մեկն էլ դանիերենի նոր խումբս էր, որ մտա, պարզվեց՝ սաղ իրար ճանաչում են: Ու որ ծանոթացման ռաունդը սկսվեց, մեկ էլ էն եմ հիշում, որ սաղ վրա էին տվել ինձ, ու չգիտեի՝ ուր փախնեի իրանց հարցերից:

[Ուլուանա]

Բյուր, փարթիներից խոսեցիր, հիշեցի. ինտերնետում ինտրովերտների մասին նյութեր որոնելիս, սենց մի հատ վիդեոյի հանդիպեցի՝ հավաքույթներին դիմանալու ուղեցույց ինտրովերտների համար .

[StrangeLittleGirl]

Նայեցի էս վիդեոն ես պուճուր ժամանակ շատ սոցիալապես անընդունելի բան էի անում փարթիների ժամանակ: Գնում, մի անկյունում նստում, գիրք էի կարդում: Բայց դե ասում եմ. էն փարթիները, որտեղ մարդիկ իրար հավասարապես են ճանաչում կամ ընդհանրապես չեն ճանաչում, ինձ բացարձակապես չեն անհանգստացնում, շատ հեշտ սոցիալիզացվում եմ, small talk էլ եմ անում: Բայց այ նրանք, որտեղ սաղ իրար ճանաչում են, սարսափ ա:

Մեկ էլ էս վիդեոյի հոսթին օգնելու պահն ա ահավոր: Դա մի բան ա, որ փարթիների ժամանակ ոչ մի կերպ չեմ կարում անեմ: Նենց չի, որ ալարում եմ, բայց գնալ ու ասել՝ ինչով կարող եմ օգնել, վատանում եմ դրանից:

[Ուլուանա]

Մեկ էլ էս վիդեոյի հոսթին օգնելու պահն ա ահավոր: Դա մի բան ա, որ փարթիների ժամանակ ոչ մի կերպ չեմ կարում անեմ: Նենց չի, որ ալարում եմ, բայց գնալ ու ասել՝ ինչով կարող եմ օգնել, վատանում եմ դրանից:

Հա, էդ ասելու պահն ահագին հակաինտրովերտային ա, բայց երևի արժե էդ ծանր պահը հաղթահարել հանուն դրան հաջորդող կոմֆորտի ։

[Ուլուանա]

Եվրոպայի ու ԱՄՆ–ի փարթիները դեռ փառք են, մարդ էլի ինչ–որ ազատություն ա ունենում։ Իսկ Հայաստանի տաշի–տուշի քեֆերը լրիվ ինտրովերտի դժոխք են. կարելի ա ասել՝ պարտադրանքներն էնքան շատ են՝ ուտելուց սկսած, պարելով վերջացրած։ Ամենամեծ սարսափն էն ա, որ աղջիկներն թևներից քաշելով, բառիս բուն իմաստով զոռով տանում են պարացնելու ։ Մի հատ փորձեք պատկերացնել էդ իրավիճակը Եվրոպայում կամ ԱՄՆ–ում. ակնհայտ բռնություն կորակվեր, ու խեղճին տեղնուտեղը դատի կտային առնվազն բռնության կիրառման համար։

[StrangeLittleGirl]

Հա, էդ ասելու պահն ահագին հակաինտրովերտային ա, բայց երևի արժե էդ ծանր պահը հաղթահարել հանուն դրան հաջորդող կոմֆորտի ։

Եսի՞մ: Նայած իրավիճակ: Աման է, փարթիների սեզոնը սկսվում ա, պետք ա զգաստանալ:
Բայց դե նորից. քանի որ ստեղ սաղ ինտրովերտ են, էդքան խնդիր չի լինում: Մի երկու բաժակ գարեջրից հետո սաղ դզվում են

[ivy]

Ինձ անծանոթ մարդկանց հետ հանդիպելը էնքան տհաճ չի, ինչքան ծանոթ մարդկանց հետ փարթիները. էդ լրիվ կոշմար ա:
Մեր օֆիսի կորպորատիվ «քեֆերից» դեռ ոչ մեկին չեմ գնացել, մենակ պատկերացնելուց արդեն վատ եմ լինում: Իսկ այ Սոնյայի մանկապարտեզային տոներից հնարավոր չի «փախչել»

[StrangeLittleGirl]

Եվրոպայի ու ԱՄՆ–ի փարթիները դեռ փառք են, մարդ էլի ինչ–որ ազատություն ա ունենում։ Իսկ Հայաստանի տաշի–տուշի քեֆերը լրիվ ինտրովերտի դժոխք են. կարելի ա ասել՝ պարտադրանքներն էնքան շատ են՝ ուտելուց սկսած, պարելով վերջացրած։ Ամենամեծ սարսափն էն ա, որ աղջիկներն թևներից քաշելով, բառիս բուն իմաստով զոռով տանում են պարացնելու ։ Մի հատ փորձեք պատկերացնել էդ իրավիճակը Եվրոպայում կամ ԱՄՆ–ում. ակնհայտ բռնություն կորակվեր, ու խեղճին տեղնուտեղը դատի կտային առնվազն բռնության կիրառման համար։

Վայ, վայ, մի հիշացրու բայց ամռանը Երևանում մի հարսանիքի էի, նենց կայֆ էր: Ուրեմն սաղ ինտրովերտները լցվել էին բալկոն, էքստրավերտները ներսում պարում էին: Ես էլ մի հինգ րոպե պարում էի, գնում բալկոն, մյուսների հետ շփվում: Շատ լավ լուծում էր

[Ուլուանա]

Ինձ անծանոթ մարդկանց հետ հանդիպելը էնքան տհաճ չի, ինչքան ծանոթ մարդկանց հետ փարթիները. էդ լրիվ կոշմար ա:
Մեր օֆիսի կորպորատիվ «քեֆերից» դեռ ոչ մեկին չեմ գնացել, մենակ պատկերացնելուց արդեն վատ եմ լինում: Իսկ այ Սոնյայի մանկապարտեզային տոներից հնարավոր չի «փախչել»

Այսինքն՝ անծանոթ մարդկանց հետ քեֆերը նորմա՞լ են։

[ivy]

Այսինքն՝ անծանոթ մարդկանց հետ քեֆերը նորմա՞լ են։

Ծանոթություններն ու առաջին զրույցներն ինձ համար ավելի տանելի են:
Վերջին տարբերակով, կարող ես ոչ էլ շփվել:
Ծանոթների հետ նույն տարածքում լինելու դեպքում էդ տարբերակը չի անցնում:

[Ուլուանա]

Ծանոթություններն ու առաջին զրույցներն ինձ համար ավելի տանելի են:
Վերջին տարբերակով, կարող ես ոչ էլ շփվել:
Ծանոթների հետ նույն տարածքում լինելու դեպքում էդ տարբերակը չի անցնում:

Իսկ ինձ համար՝ հակառակը։ Անծանոթների հետ կապված ամեն ինչն ավելի անտանելի ա ընդհանրապես, փարթիների դեպքում էլ տարբեր չի։ Երևի էս դեպքում ամաչկոտությունն էլ ահագին դեր ունի։ Դե, ես բացի ինտրովերտ լինելուց, նաև ահագին ամաչկոտ եմ։

[ivy]

Իսկ ինձ համար՝ հակառակը։ Անծանոթների հետ կապված ամեն ինչն ավելի անտանելի ա ընդհանրապես, փարթիների դեպքում էլ տարբեր չի։ Երևի էս դեպքում ամաչկոտությունն էլ ահագին դեր ունի։ Դե, ես բացի ինտրովերտ լինելուց, նաև ահագին ամաչկոտ եմ։

Իսկ ինձ համար ծանոթանալն ընդհանրապես խնդիր չի, նույնիսկ ահագին սիրում եմ առաջին հանդիպումներ, ծանոթություններ: Իսկ այ ծանոթների հետ անկապ զրույցներ վարելուց վատանում եմ մի այլ կարգի: Մեկ էլ որ տրանսպորտում ես տենց մեկին հանդիպում, ու պիտի սաղ ճանապարհին մի բանից խոսեք, հո սուս չեք մնալու, մի անտանելի վիճակ:

[Ուլուանա]

Իսկ ինձ համար ծանոթանալն ընդհանրապես խնդիր չի, նույնիսկ ահագին սիրում եմ առաջին հանդիպումներ, ծանոթություններ: Իսկ այ ծանոթների հետ անկապ զրույցներ վարելուց վատանում եմ մի այլ կարգի: Մեկ էլ որ տրանսպորտում ես տենց մեկին հանդիպում, ու պիտի սաղ ճանապարհին մի բանից խոսեք, հո սուս չեք մնալու, մի անտանելի վիճակ:

Ես սիրում եմ միայն էն դեպքում, եթե վիրտուալով արդեն ճանաչում եմ մարդուն, այսինքն՝ երբ էնքան էլ անծանոթ չի, էլի։ Էդ դեպքում հաճելի ա ռեալում ծանոթանալը։ Բայց հակառակ դեպքում մենակ անծանոթ մարդու հետ հանդիպելու մտքից արդեն նենց դիսկոմֆորտ եմ զգում։ Ու ընդհանրապես չեմ սիրում նոր ծանոթություններ, քանի դեռ չեմ ծանոթացել ։

[StrangeLittleGirl]

Ուրեմն մի քանի օր առաջ տրանսպորտի քարտս կորցրել էի: Մի հատ աղջիկ ֆեյսբուքով գրեց, որ գտել ա, որ կարամ գնամ վերցնելու: Ժամերով նստած մտածում էի՝ գնամ, թե չգնամ, մեկ ա մի քանի օրից ժամկետը լրանում ա: Վերջը գնացի, բայց սաղ ճամփին մտածում էի՝ մի քանի վայրկյան բան ա էլի, վերցնելու եմ, գնամ, ոչ նորից տեսնելու եմ իրան, ոչ էլ: Տենց, վերջը տեղ հասա, ասեց՝ բարև, տվեց քարտն ու թռավ միանգամից առանց էրեսիս նայելու: Էս էլ ձեզ ինտրովերտ հասարակության մեջ ապրելու կայֆը

Էսօր էլ էս վիդեոն աչքովս ընկավ:



Ընդհանրապես, ԹԵԴ-ի ելույթները սովորաբար ավելի լավն են լինում, էս կինն էլ կարար ավելի հետաքրքիր ձևով մատուցել էս թեման, բայց վատը չի, նայեք: