Պատանեկան գրական նախագիծ 2

[ivy]

Կարդալուց շունչս կտրվեց: Էս ինչ էր? Հալալ ա հեղինակին: Էս տարիքում սենց վստահ գրել: Վատ չի: Գաղափարը իմը չի, բարդ են նախադասությունները, բայց բառակույտ չի: Երևում ա, որ ինքը հասկացել ա ինչ ա գրում, երևում ա, որ ապրել ա էն ինչ գրել ա: Բայց էն չի , ինչ կուզենայի լիներ: Նման փիլիսոփայական մտքերի տեղ չէր էս մրցույթը: Շարունակիր գրել, լավ ես գրում, հանգիստ ես ստեղծում նախադասություններդ, բայց մի քիչ պարզ գրի, մեր նման ընթերցողների համար հասկանալի:
Ամեն դեպքում ապրես, հասուն ձեռագիր ունես` տարիքդ չեմ նայել:

Իմ կարծիքով, չարժի հեղինակին ասել, որ ինքը պիտի ավելի «պարզ» գրի, որ մենք հասկանանք: Գրածը հասկանալ-չհասկանալը էդքան էլ հեղինակի խնդիրը չի: Մենք իհարկե կարող ենք ասել, որ չհավանեցինք, որովհետև չհասկացանք կամ մերը չէր, ու էդ մեր իրավունքն է: Բայց դրա պատճառով չարժի իրեն ուղղություն տալ դեպի «պարզը»:
Սա իհարկե զուտ իմ տեսակետն է: