Պատանեկան գրական նախագիծ 2

[ivy]

Սկսում ենք «Պատանեկան գրական նախագիծ 2»-ը:
Նախագիծն անցկացվելու է մրցույթի տեսքով: Սահմանված են մրցանակներ:
Մասնակցել կարող են մինչև 22 տարեկան բոլոր երիտասարդ ստեղծագործողները: Ավելի կոնկրետ, մասնակիցների տարիքը չպետք է գերազանցի վերին սահմանը (22)՝ մինչ ստեղծագործություններն ուղարկելու վերջնաժամկետը:
Մասնակցության համար Ակումբում գրանցված լինելը պարտադիր պայման չէ:

Մրցույթին անհրաժեշտ է ներկայացնել արձակ ժանրի, հայերեն ստեղծագործություն՝ 700-7000 բառի սահմանում: Ուշադրություն դարձրեք, որ նախընտրելի է ուղարկել «պատմվածք», սակայն կընդունվեն նաև արձակ ժանրի այլ աշխատանքներ:
Յուրաքանչյուր մասնակից կարող է ներկայացնել միայն մեկ ստեղծագործություն: Այն պետք է լինի վերնագրված:
Ստեղծագործությունը չպետք է մինչ այդ որևէ տեղ հրապարակված լինի:
Այլ սահմանափակումներ չկան:

Պատրաստի աշխատանքը անհրաժեշտ է ներկայացնել մինչև հոկտեմբերի 3-ը, Երևանի ժամանակով 22:00՝ ուղարկելով այն iparika(at)gmail(dot)com էլեկտրոնային հասցեին: Չմոռանաք նշել ձեր անունն ու տարիքը:

Խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել, որ նախագիծը հենց պատանիների համար է: Ինչը նշանակում է, որ յուրաքանչյուր մասնակից պիտի ինքնուրույն գրի և խմբագրի իր աշխատանքը:
Արգելվում է դիմել որևէ մեկի օգնությանը, խորհրդին կամ խմբագրական աջակցությանը:
Ներկայացվելիք աշխատանքը չի կարելի դնել քննարկման՝ մինչև այն մրցույթին ներկայացնելը:
Ամեն մասնակից մրցույթին ներկայանալու է՝ նշելով իր իրական անուն-ազգանունը և իրական տարիքը: Անհրաժեշտության դեպքում, ներկայացված տվյալները ստուգվելու են:
Վերոհիշյալ պայմանները խախտելու դեպքում, ներկայացվելիք աշխատանքն անմիջապես կհեռացվի նախագծից, և կարգելվի տվյալ հեղինակի հետագա մասնակցությունը այսուհետև անցկացվելիք բոլոր գրական նախագծերում:

Նախագծին ուղարկված բոլոր ստեղծագործությունները հոկտեմբերի 4-ին դրվելու են Ակումբի համապատասխան թեմայում, և սկսվելու է քննարկումը: Քննարկմանը կարող են մասնակցել Ակումբում գրանցված բոլոր անդամները՝ արտահայտելով իրենց կարծիքը ներկայացված գործերի վերաբերյալ: Մեզ հետաքրքիր են բոլորի կարծիքները:
Աշխատանքները գնահատվելու են Ակումբի «ավագ սերնդի» ներկայացուցիչներից կազմված ժյուրիի կողմից:
Ժյուրիի անդամներն են.

1. Ռուֆուս
2. StrangeLittleGirl
3. Արէա
4. Աթեիստ
5. Ուլուանա
6. ivy
7. Tiger29
8. Հայկօ
9. Chuk
10. Malxas

Մրցույթի մասնակիցների անունները մնալու են գաղտնի (նաև ժյուրիի 9 անդամներից)՝ մինչև նախագծի ավարտը:
Մասնակիցների անունները կհրապարակվեն միայն վերջում, երբ հայտնի դառնան հաղթողները:
Խնդրում եմ հեղինակներին զերծ մնալ ինքնաբացահայտումներից:

Հաղթողների համար նախատեսված են հետևյալ խրախուսական պարգևատրությունները.

1-ին տեղ՝ 20.000 դրամ + գիրք
2-րդ տեղ՝ 15.000 դրամ
3-րդ տեղ՝ 10.000 դրամ

Անհամբերությամբ և մեծ հետաքրքրությամբ սպասում ենք ձեր մասնակցությանը:
Միայն չմոռանաք աշխատանքն ուղարկելուց առաջ համոզվել, որ այն համապատասխանում է մրցույթի պայմաններին:
Նաև հիշեք, որ վերջնաժամկետից հետո ուղարկված աշխատանքները չեն մասնակցելու նախագծին:
Հարցերի դեպքում կարող եք դիմել ինձ՝ վերոհիշյալ էլեկտրոնային հասցեով, կամ ժյուրիի այլ անդամներին՝ ակումբային նամակագրության միջոցով, կամ էլ գրել այս թեմայում:

Աշխատանքները կարող եք ուղարկել՝ այս պահից սկսած

[GriFFin]

Իմ հիշելով Ռուֆուսը անցած անգամվա մրցույթի համար էր ասել, որ շատ մռայլ են գրում))

[GriFFin]

Ճիշտն ասած ես համաձայն չեմ, որ էդ Հայաստանից ա գալիս։ Էդ տարիք ա ու կապ չունի թե մարդ որտե՞ ղ ա մեծացել։ Ամենաուժեղ հորմոնալ դիսբալանսային շրջան ունեցող տարիքն ա։ Ու նաև հոգեբանական առումով՝ անձի փսիխոպատացած վիճակ ա, բազմաթիվ կոնֆլիկտներ կան։ Հայաստանը կապ չունի։

[ivy]

Ճիշտն ասած ես համաձայն չեմ, որ էդ Հայաստանից ա գալիս։ Էդ տարիք ա ու կապ չունի թե մարդ որտե՞ ղ ա մեծացել։ Ամենաուժեղ հորմոնալ դիսբալանսային շրջան ունեցող տարիքն ա։ Ու նաև հոգեբանական առումով՝ անձի փսիխոպատացած վիճակ ա, բազմաթիվ կոնֆլիկտներ կան։ Հայաստանը կապ չունի։

Ունի
Ստեղի նույն տարիքի երեխեն հաստատ ուրիշ բաներից կգրի ու շատ ավելի գունավոր ու շատ ավելի «իրենը»:

[GriFFin]

Ունի
Ստեղի նույն տարիքի երեխեն հաստատ ուրիշ բաներից կգրի ու շատ ավելի գունավոր ու շատ ավելի «իրենը»:

Եսիմ ivy, ես USAային թիների օրինակ ունեմ ու էս մրցույթում գրածները շատ նուրբ են իրանցինի հետ համեմատած։ Իրանց 16-17 տարեկանները ավելի մռայլ են գրում։ Պլուս գրելուց ավելի հեշտ ա բացասականը գրել քան դրականը։ Իմ մոտ, որ տենց ա։

[Աթեիստ]

Ես էլ եմ կարծում, որ երկիրն ու ընդհանուր մթնոլորտն էդ ա թելադրում։
Հաջորդ մրցույթից ազատ թեմա չենք թողնի։ Կթելադրենք պոզիտիվը։

[GriFFin]

Ես էլ եմ կարծում, որ երկիրն ու ընդհանուր մթնոլորտն էդ ա թելադրում։
Հաջորդ մրցույթից ազատ թեմա չենք թողնի։ Կթելադրենք պոզիտիվը։

Ո՞ ր երկրի դեռահասներն են դրական ու ուրախ բաներից գրում։ Ավստրալիայի՞ ։

[Աթեիստ]

Ո՞ ր երկրի դեռահասներն են դրական ու ուրախ բաներից գրում։ Ավստրալիայի՞ ։

Որոնք օրեկան սահմանից զոհերի մասին չեն կարդում ու լսում։

[enna]

Գիտե՞ք ինչն ա ինձ զարմացնում, որ սկզբում եկել էի ակումբ, ոչ մեկը պաթոս ու սրտակեղեք զրույցները չէր խրախուսում:
Ես եկա ստեղ ու մի ուրիշ աշխարհ ընկա, զգացի, որ միշտ, որտեղ էլ լինես դու ինչ-ինչ մեծ-փոքր խնդիրներ կունենաս, վատ բաներ կտեսնես և այլն, բայց դա չի նշանակում, որ ամեն ինչ լացելու աստիճան վատ ա, ու որ պետք ա անտեսել մնացած լավ բաները: Ակումբը պաթոսին դեմ էր, սրտաճմլիկ, էժանագին զգացմունքներին էլ հետը, ինքը տալիս էր հնարավորություն տեսնելու, որ կյանքը մենակ ողբերգություն չի ու լիքը ուրիշ ասպեկտներ ունի, որ կարելի ա սեփական ուժերով գնալ Հայաստանից, բայց կարելի ա ստեղ էլ երջանիկ լինել:
Իսկ հիմա՞, մարդիկ դուրս են եկել պաթոսի հասարակությունից ու եկել են ակումբ, ու նույնը խրախուսվում ա ստեղ, ստեղ էլ ա նույն վիճակը, այսինքն ամեն տեղ ամեն ինչ շատ վատ ա, հույս չկա դուրս պրծնելու ու միակ ելքը բողոքն ա սիրտը հագստացնելու նպատակով:
Սենց նայում եմ ակումբը մենակ ինձ վրա չի, որ ազդել ա, ինքը ցանկացած դեռահասի վրա մեծ ազդեցություն ա թողնում ու ափսոսում եմ, որ հիմա ուրիշ սիրուն աշխարհի փոխարեն, նույն բլոգնյուզի մթնոլորտն ա:
Կներեք մի քիչ կոպիտ գրելուս համար, չդիմացա. պարզապես կարոտում եմ էն ակումբը, որ ինչքան էլ կոպիտ քլնգեր, ճիշտ ու տեղին էր քլնգում ու անիմաստ տեղը չէր շոյում:

[ivy]

Էննա ջան, դու ինչ ես խոսում, ես ընդհանրապես չեմ հասկանում։
Ով ա անտեղի ու ճոռոմ պաթոսը խրախուսում, որտեղ ես էդպիսի բան տեսել։
Համ էլ, վերջապես քեզ ինչ, թե ուրիշի գրածներին ինչ են ասում։
Էս երեխեքը գոնե էնքան քաջություն են ունեցել, որ գրել ուղարկել են անծանոթ մարդկանց ու լսում են իրենց գրածների մասին ով ինչ ունի ասելու։
Դու քո գրածը ոնց ուղարկեցիր, էնպես հետ վերցրեցիր։ Հիմա եկել ասում ես, բա ես իրենց թա՞յն եմ, ես բա սե՞նց եմ գրում, կարող ա ես էս երկրից չեմ կամ էս տարիքի չեմ։
Էդքան էլ կոռեկտ չի պահվածքդ, մեղմ ասած։
Մի քիչ համեստ եղեք։

[Malxas]

Իրոք, պաթոսը ոչ մեկը չի խրախուսել: Մի հատ բոբո ժյուրի կա, որոշ դեպքերում լավ էլ խիստ է արտահայտվել, թեկուզև անկեղծ է եղել: Բայց նույնիսկ նրանք, ովքեր աշխատել են նաև լավը տեսնել այն գործերի մեջ, որոնք այս անգամ այնքան էլ հաջող չեն ստացվել, նույնպես պաթոսը չեն խրախուսել:

[Chuk]

Մյուս խնդրահարույց բանը կարծես` <<մութ ու ցուրտ տարիներ>> արտահայտությունն էր : Բան չունեմ ասելու , միգուցե դժվարության հետ մեկտեղ հրաշալի բաներ էլ կային այդ տարիներում : Ես տեսած չլինելով այդ տարիները , չեմ կարող ասել դրանց լավ պահերը : Բայց ախր կարող եմ ասել դրա բացասական հետևանքները :
Լսում ու կարդում եմ գյուղիս պատմությունը , պարզվում է մինչև այդ տարիները ` իմ լեռների մեջ գտնվող գյուղը անտառների պակաս չի ունեցել , ավելի կոնկրետ վերը նշված լեռներն ամբողջությամբ անտառածածկ են եղել : Բայց այսօր , արի ու տես , որ այդ անտառներից մնացել է ընդամենը մեկ-երկու ծառ : Չմանրանամ այն հարցերում , որ մարդկանց կյանքը գլխիվայր փոխվեց , այնքան , որ նորից վերականգնվելու համար շա՛տ երկար ժամանակ էր հարկավոր , այնքան երկար , որ նույնիսկ իմ սերնդին էլ որոշ չափով բաժին է հասել: Ու այսքանից հետո երևի իրավունք ունեմ անրադառնալու <<մութ ու ցուրտ տարներ>>-ին :

Հնչեց նաև կարծիք , թե << Պատմվածքների մի մասը կարդալիս նենց տպավորություն է, որ գրողները ցուրտումութ տարիներից են: >> :

Ես իմ անունից այս կարծիքին կպատասխանեմ հնարավորինս կարճ.
ԱՅՈ ՀԱՐԳԵԼԻՍ ԵՍ ՑՈՒՐՏ ՈՒ ՄՈՒԹ ՏԱՐԻՆԵՐԻՑ ԵՄ : ԵԹԵ ՍՏԻՊՎԱԾ , ԱՅԴ ՏԱՐԻՆԵՐԻ << ՉՔՆԱՂ >> ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԻ ԺԱՌԱՆԳՈՐԴՆ ԵՄ , ԱՊԱ ԱՅՈ ԵՍ << ՑՈՒՐՏ ՈՒ ՄՈՒԹ ՏԱՐԻՆԵՐ>>-ԻՑ ԵՄ ….
Բնականաբար ամեն տեղ տարբեր է ամեն ինչ : Դրա համար կխնդրեի , որ եթե ձեզ մոտ ամեն ինչ լավ է , չկարծեք թե բոլորի մոտ է այդպես :

Հնչեցին կարծիքներ , որ կռվում հայերի քիչ լինելը, հակառակորդի հանդեպ ոչ մի հարգալից վերաբեմունքը ցույց չտալը , ծեծված երևույթներ են ստեղծագործություններում ու դուրեկան չեն : Նման կարծիքի տեր անձանց մի քանի հարց ունեմ :

Հավանական է, որ ես այս արձագանքին չանդրադառնայի, եթե այն լիներ մրցույթի ամփոփուփից հետո։ Իսկ հիմա կարձագանքեմ հեղինակին, կամ գուցե նրա ծնողին/ուսուցչին։

Որպես ժուրիի անդամ ես գնահատելու եմ ՅՈՒՐԱՔԱՆՉՅՈՒՐ ստեղծագործության գեղարվեստական արժեքը, իսկ որպես էս երկրի քաղաքացի ձեզ կոչ եմ անում մտածել ավելի բարձր արժեքների մասին։

Ձևականությունների հետևից չընկնենք։ Ես այս գրառման մեջ ակնարկված էի։ Լսե՛ք, սիրելիս, դուք գաղափար անգամ չունեք, թե ինչքան ծառ է հատվել այդ տարիներին, ինչի շնորհիվ երկիրն է կանգուն մնացել ու ազատագրվել է Արցախը։ Իհարկե մեզնից ամեն մեկը կուզեր բնությանը վնաս չհասցնել, բայց եթե կա մեկը, ով էդ տարիներին ապրել ա, ու հիմա ազատագրական թեմաներով գրում ա, կարծելով, որ առանց դրա հնարավոր էր, ես չգիտեմ իրան ինչ ասեմ։ Եթե չի ապրել, բայց տենց բան ա գրում, թող մի քիչ մտածի։

Յուրաքնչյուր պատերազմ իր հետևից բերում է բացասականը։ Կոնկրետ ես նույնքան բարդություններ եմ տեսել, ինչքան մեծամասնությունը՝ կամ էլ ավելի շատ, որտև ինձ սովորեցնում էին ծառ չկտրել, չգողանալ, ու լիքը ուրիշ բաներ։ Ու եղել ա,որ իմ հարևանի տանը «լևի» լույսով տաքացել են, իսկ ես ցրտից քնել չեմ կարողացել։

Բնությանը վնասելն անասունություն է։ Բայց եթե դուք ծառեր հատելով տաքանելով բնության հաշվին երկիր պահելը վատ բան եք համարում, ցուրտ ու մութ եք պիտակում, ապա բարի եղեք հայրենասիրական թեմաներով մի գրեք, որտև արդեն կեղծ ա ստացվում ստեղծագործությունը։

Ու, սիրելի հեղինակ, նորից խորհուրդս, գրիր այն, ինչ զգում ես, ոչ թե այն, ինչ ուսուցիչներդ կամ հարազատներն են հուշում։

[Fidayi]

Հավանական է, որ ես այս արձագանքին չանդրադառնայի, եթե այն լիներ մրցույթի ամփոփուփից հետո։ Իսկ հիմա կարձագանքեմ հեղինակին, կամ գուցե նրա ծնողին/ուսուցչին։

Որպես ժուրիի անդամ ես գնահատելու եմ ՅՈՒՐԱՔԱՆՉՅՈՒՐ ստեղծագործության գեղարվեստական արժեքը, իսկ որպես էս երկրի քաղաքացի ձեզ կոչ եմ անում մտածել ավելի բարձր արժեքների մասին։

Ձևականությունների հետևից չընկնենք։ Ես այս գրառման մեջ ակնարկված էի։ Լսե՛ք, սիրելիս, դուք գաղափար անգամ չունեք, թե ինչքան ծառ է հատվել այդ տարիներին, ինչի շնորհիվ երկիրն է կանգուն մնացել ու ազատագրվել է Արցախը։ Իհարկե մեզնից ամեն մեկը կուզեր բնությանը վնաս չհասցնել, բայց եթե կա մեկը, ով էդ տարիներին ապրել ա, ու հիմա ազատագրական թեմաներով գրում ա, կարծելով, որ առանց դրա հնարավոր էր, ես չգիտեմ իրան ինչ ասեմ։ Եթե չի ապրել, բայց տենց բան ա գրում, թող մի քիչ մտածի։

Յուրաքնչյուր պատերազմ իր հետևից բերում է բացասականը։ Կոնկրետ ես նույնքան բարդություններ եմ տեսել, ինչքան մեծամասնությունը՝ կամ էլ ավելի շատ, որտև ինձ սովորեցնում էին ծառ չկտրել, չգողանալ, ու լիքը ուրիշ բաներ։ Ու եղել ա,որ իմ հարևանի տանը «լևի» լույսով տաքացել են, իսկ ես ցրտից քնել չեմ կարողացել։

Բնությանը վնասելն անասունություն է։ Բայց եթե դուք ծառեր հատելով տաքանելով բնության հաշվին երկիր պահելը վատ բան եք համարում, ցուրտ ու մութ եք պիտակում, ապա բարի եղեք հայրենասիրական թեմաներով մի գրեք, որտև արդեն կեղծ ա ստացվում ստեղծագործությունը։

Ու, սիրելի հեղինակ, նորից խորհուրդս, գրիր այն, ինչ զգում ես, ոչ թե այն, ինչ ուսուցիչներդ կամ հարազատներն են հուշում։

Սկսեմ նրանից , որ թե' պատմվածքը , թե' իմ կարծիքները գրել եմ միայն ես : Ինձ չի հուշել ոչ հարազատներից մեկը , ոչ էլ ուսուցիչ :

Ես արդեն նշել եմ , որ ուղղակի ասում եմ այն ինչի հետ այնքան էլ համամիտ չեմ : Գնահատեք ինչպես կուզեք , ես չեմ գրել որպեսզի ավելի բարձր գնահատականի արժանանամ :

Ճիշտ եք գուցե այդ տարիներում ապրած մարդը ուրիշ կերպ կնայեր դրան , բայց քանի որ ես չեմ ապրել էդպես չեմ կարող : Գուցե ճիշտ չենք հասկացել միմյանց , բայց ես իմ կարծիքում չեմ փորձում քննադատել կամ պիտակավորել էդ տարիները , այլ խոսքս ստեղծագործության մեջ լինել-չլինելու մասին ա , բերել եմ օրինակ թե կոնկրետ ես ինչի եմ օգտագործել էդ տերմինը , որ ոչ թե ուղակի լսածի համար այլ զգացածի :
Իսկ Ձեր ասած պիտակավորումը էդ տարիներին կարծեմ տրվել ա շատ վաղուց , ու ես դրանում ոչ մի մեղք չունեմ :

Մի խնդրանք ունեմ : Մի պահ հետ նայեք էդ տարիներին ու անկեղծ , առանց հաշվի առնելու են ժամանակ տեղի ունեցող իրադարձությունները ասեք ` լա՞վ տարիներ էին :

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ անդրադառնամ էս հարցին։
Տատս ու պապս տեսել են 2-րդ համարաշխարհայինը, պապս մասնակցել ա։ Բայց նրանք էդ տարիները երբեք չանվանեցին ասենք սովի տարիներ։ Քեզ թվում է, նրանք կուշտ էին, տաք ու լուսավո՞ր։
Ես, ու ակումբից շատերը ապրել ենք քո լսած «մութ ու ցուրտ» տարիներին։ Բայց մենք դրանց այդպես չենք անվանում։ Որտև դրանք պատերազմի տարիներ էին։
Եթե մարդը չի գիտակցում, որ պատերազմը ենթադրում ա նաև մութ, ցուրտ, սով ու մահ, իմաստ չունի իրա հետ էդ թեմայով խոսալ։ Ուրիշ մարդ գտի, ով ավելի օբյեկտիվ կլինի։

Չգիտեմ լսե՞լ ես Ուկրաինայի գոլոդոմորի մասին։ Մարդիկ սովից իրար են կերել, մի կտոր հացի համար իրար են սպանել։ Բայց դրանք կոչվեցին ոչ թե կանիբալիզմի կամ սպանության տարիներ, այլ սովի տարիներ։ Կանիբալիզմը հետևանք էր։

2008 թ-ից հետո որոշակի քաղաքական նկատառումներով մեր առօրյայում վերականդանացրին էդ «ցուրտ ու մութ» արտահայտությունը։ Բայց եթե դու հայրենասիրական պատմվածք ես գրում, կուլ մի գնա քաղաքական խաղերին։

Արտ, կներես իհարկե, բայց ես դրանք անվանել եմ ու շարունակելու եմ անվանել մութուցուրտ տարիներ: Ես էդ թեմայով չեմ գրել, բայց մի օր գրելու եմ ու գրելու եմ մութուցուրտ, ոչ թե պատերազմի տարիների մասին: Ինձ համար էդ տարիները հույսի տարիներ չէին, այլ տարիներ էին, երբ մութն ընկնելուն պես տունն էլ էր մթնում, ու երեք հոգով նույն մահճակալի մեջ քնում էինք վերարկուներով, որ չսառցակալենք: Ինձ համար տարիներ էին, երբ մամաս բակից պոմիդորի տերև էր պոկում, խաշում, որ տանն ուտելու բան լինի: Կներեք ինձ, բայց հիմիկվանից հարյուր տարի էլ անցնի, ես դրանք որպես լուսավոր կամ պատերազմի տարիներ չեմ հիշելու:

Ես հասկանում եմ, որ սա ընդամենը քաղաքական կողմնորոշման հարց ա: Դու ու Չուկը Լևոնին ձայն տալիս եք ընտրություններին, ես չեմ տալիս: Ձեզ համար պատերազմի տարիներ են, ինձ համար՝ մութուցուրտ: Բայց քանի որ դա քաղաքական կողմնորոշում ա, ապա էկեք դա գրականությունից դուրս պահենք: Գրականության մեջ ցանկացած հեղինակ իրավունք ունի երևույթներին էն անունը տալու, ինչ ուզում ա: Ու եթե էս մրցույթի հեղինակները գործածել են մութուցուրտ տերմինն ու իրենց դիրքորոշումն ունեն էդ տարիների վերաբերյալ, էկեք հարգենք իրանց դիրքորոշումը ու չփորձենք մերը պարտադրել՝ օգտվելով առիթից, որ իրանցից երկու անգամ մեծ ենք:

[Աթեիստ]

Արտ, կներես իհարկե, բայց ես դրանք անվանել եմ ու շարունակելու եմ անվանել մութուցուրտ տարիներ: Ես էդ թեմայով չեմ գրել, բայց մի օր գրելու եմ ու գրելու եմ մութուցուրտ, ոչ թե պատերազմի տարիների մասին: Ինձ համար էդ տարիները հույսի տարիներ չէին, այլ տարիներ էին, երբ մութն ընկնելուն պես տունն էլ էր մթնում, ու երեք հոգով նույն մահճակալի մեջ քնում էինք վերարկուներով, որ չսառցակալենք: Ինձ համար տարիներ էին, երբ մամաս բակից պոմիդորի տերև էր պոկում, խաշում, որ տանն ուտելու բան լինի: Կներեք ինձ, բայց հիմիկվանից հարյուր տարի էլ անցնի, ես դրանք որպես լուսավոր կամ պատերազմի տարիներ չեմ հիշելու:

Ես հասկանում եմ, որ սա ընդամենը քաղաքական կողմնորոշման հարց ա: Դու ու Չուկը Լևոնին ձայն տալիս եք ընտրություններին, ես չեմ տալիս: Ձեզ համար պատերազմի տարիներ են, ինձ համար՝ մութուցուրտ: Բայց քանի որ դա քաղաքական կողմնորոշում ա, ապա էկեք դա գրականությունից դուրս պահենք: Գրականության մեջ ցանկացած հեղինակ իրավունք ունի երևույթներին էն անունը տալու, ինչ ուզում ա: Ու եթե էս մրցույթի հեղինակները գործածել են մութուցուրտ տերմինն ու իրենց դիրքորոշումն ունեն էդ տարիների վերաբերյալ, էկեք հարգենք իրանց դիրքորոշումը ու չփորձենք մերը պարտադրել՝ օգտվելով առիթից, որ իրանցից երկու անգամ մեծ ենք:

Բյուր, քո գրածն էլ վառ օրինակ ա, որ «մութուցուրտը» կապվում ա Լևոնի հետ։ Չկա՞ Լևովի անունը, չկան «մութուցուրտ»։ Դու էլ ես գրում, որ էդ տերմինի օգտագործումը քաղաքական կողմնորոշում ա։
Ո՞ր պատմվածքում դու տեսար քաղաքականության նշույլ։ Առանց քաղաքականության դրանք պատերազմի տարիներ էին։ Դու էդ սաղ զրկանքները սաղս էլ տեսել ենք։ Բայց իմ համար դրանք հույսի տարիներ էին։ Էդ տարիներին ես շատ ավելի մեծ հույսեր ունեի լավանալու, քան էսօր։ Ու ակնհայտ ա, որ հույսները հիմնավոր էին։