Պատանեկան գրական նախագիծ 2

[Tiger29]

2. Հողի պահապան զինվորը

Էս գործը մի տեսակ երկակի տպավորություն թողեց:
Առաջին անգամ որ դրված էր, մի տեսակ տհաճությամբ կարդացի: Նույնիսկ մտքին չէի կարողանում հասնել, որովհետև տառասխալները ու փնթի գրվածքը աչք էին ծակում: Հետո հեղինակը որոշեց խմբագրել ու հիմա կարդում ես` մի հիանալի պատմություն ա: Ոչ մի թերություն չեմ կարողանում գտնել: Ամեն մի տողը կարևոր ա, ամեն բառը ճիշտ տեղում ա դրված:
Մի հասուն գործ կարդացի, բայց մի տեսակ չեմ ընկալում, ոնց եղավ, որ նույն մարդը այդպես փոխվեց? Չտեսնեինք էլի սկզբի ուղարկածը:
Հիանալի, գեղեցիկ, իր ուրույն տեղն ունեցող` գործ:
Ապրես

[ivy]

Ես էլ գնահատեցի:

[John]

Բարի օր Ազգ։ Ոնց որ թե բոլոր պատմվածքները կարդացի, խառը հերթականությամբ էի կարդում, դժվար է հստակ ասել։ Ու չնայած ոչ մի տեղ չէի շտապում ու հանգիստ կարդում էի, որոշ դեպքերում չէի զգում, թե ինչպես ավարտվեց մի պատմվածքն ու սկսվեց մյուսը։ Էդ պատերազմական թեմաները․․․ 2. Հողի պահապան զինվորը պատերազմական-բանակային թեմայով միակ գործն էր, որ հաճույքով, կլանված կարդացի։ Անհարթություններ իհարկե կային երբեմն, ոչ ցանկալի ճոխացված-«խցկված» բառեր, բայց իրականում էդ էնքան էլ չխանգարեց։ Ու ընդհանուր առմամբ, կարծում եմ, հաջողված պատմվածք է։
4. Կուրսային աշխատանք No 007 կարդալու ընթացքում դեմքիս արտահայտությունը հաճախ փոխվում էր․ ժպիտ-քմծիծաղ-ժպիտ հերթականությամբ։ Լավն էր, հավանեցի շատ։
Մյուս պատմվածքները, ներեցեք իհարկե, բայց չտպավորվեցին։ Գուցե ես ուշադիր չեղա, կամ չընկալեցի ամբողջ խորությամբ, բայց նենց չի, որ էդ ամբողջությամբ իմ մեղքն է․ եթե ինչ-որ գործ ներկայացվում է հանրությանը, հեղինակը, մինչև էդ հրապարակելը, լավ կանի «կողմնակի աչքով» կարդա էդ գործը, հասկանալու համար, թե ինչքանո՞վ է ըմբռնելի էդ միջին վիճակագրական ընթերցողի համար (ինչպիսին ես ինձ համարում եմ)։ Որտև եթե դուք նույնիսկ շա՜տ ուժեղ գործ եք գրել ձեր կարծիքով, երբ որ էդ գրածը նենց եք «կոդավորում», որ միայն դուք եք հասկանալու, կամ շատ քչերը կարդացողներից, արժե՞ արդյոք էդ գործը հանրայնացնել։
Այ որ ես էլ պատանի լինեի, մասնակցեի, սենց մեծ-մեծ չէի խոսա էնքան թերություն բարձրաձայնած կլիներ Ազգը )))
4րդ պատմվածքի հեղինակի հետ արժի խմելու գնալ, հաստատ

[ivy]

Ժյուրիից արդեն 4 հոգի քվեարկել է: Նոր արդյունքներն էի նայում:
Ահագին տարբեր են քվեարկել: Ինչպես գիտեք, 1-12 միավորները ամեն մեկը բաժանում է 12 գործերի միջև: Ամենահավանածին՝ 12 բալ, հաջորդին՝ 11, ու էդպես նվազման կարգով, մինչև 1-ը: Ու ոչ ոք տեղյակ չի մյուսների քվեարկությունից (դե ինձ չհաշված):
Հետաքրքիրն էն է, որ մի գործ կա, որին ժյուրիի բոլոր անդամները նույն միավորն են տվել, առանց իմանալու դրա մասին: Մնացած բոլոր աշխատանքները շատ տարբեր են գնահատված:
Անհամբերությամբ սպասում եմ մյուսների քվեարկությանը

[Malxas]

5. Ազատամարտը շարունակվում է

Թույլ աշխատանք է, ունի դպրոցական շարադրության մակարդակ: Կերպարներ չկան, ոչ մի հերոսի հնարավոր չէ պատկերացնել կամ հիշել: Առկա է քրոնիկոն, որը ներկայացված է անհետաքրքիր ու հավանաբար ինչ որ մի տեղ գրված է: Շարադրանքը նույնպես կարելի է գնահատել միջինից ցածր: Այսպիսի ծեծված արտահայտությունները - «Նորայրը կյանքի ու մահու կռիվ էր տալիս, զենքը ձեռքից երբեք վայր չէր դնում , եւ բոլորին վստահեցնում էր, որ հաղթանակը մոտ է... » ընդունակ են մահու չափ ձանձրալի դարձնել յուրաքանչյուր ստեղծագործություն: Ավելի հասկանալի բացատրեմ միտքս. ոչ թե պետք էր գրել, թե Նորայրը ինչպես էր վարվում, այլ պետք էր համոզիչ ձևով ցույց տալ:

[Տրիբուն]

Շնորհակալություն բոլորին մասնակցության համար։

Մի քանի խորհուրդ եմ ուզում տալ մասնակիցներին։

Ես ավելի թեթև, ավելի պատանեկան, դպրոցական կյանքի, առաջին սիրահարվածության, ամառային արձակուրդներին ինչ-որ հետաքրքիր արկածի, միջադեպի, հայտնագործության (հորինված, կամ իրական, էական չի) մասին ստեղծագործություններ էի սպասում։ Վերջիվերջո պատանեկան մրցույթ էր։
Փոխարենը ստացանք մռայլ, ընկճված, տեղ-տեղ վերամբարձ, հարբեցող հոր, այրվող մանուկների, պատերազմի, դեպրեսիաների մասին պատմություններ։

Պատմվածքները կարդացի, հետո սկսեցի կարծիքները կարդալ ու մտածում է, տեսնես մեկը կլինի՞, որը իմ կարծիքին լինի։ Ու փառք հին ու նոր աստվածներին, հասա Արէա-ի գրածին։

Ժողովուրդ, դուք իրո՞ք կարծում եք, որ պետք ա խրախուսել էս գրողերին, եթե նույնիսկ մի քանիսը գրագետ էին գրված ու շարադրանքի քչից շատից լավ տեխնիկա ունեն գրողները։ Ազատ թեմա եք տվել, ու դավայ ռասվիդանյա, բոլոր սյուժեներում մռայլ գույներ, դեպրեսված ջահել՝ պոլերին քաշ էկող, արաղ, լիքը պաթոս, հայրենիք, օջախ, պատերազմ, գերեզմըններ․․․․ Ֆանտազիայի լիարժեք բացակայություն։ Մեր ջահելները մենակ էս թեմաներո՞վ են հուզվում ու ոգեշնչվում: Միակ թեթև բացառությունը չորրորդն ա՝ Կուրսային աշխատանք No 007-ը, էն էլ с натяжкой։ «11. Ամենալավ պատմվածքը»-ն էլ կուտվի, մի ձևի: Մնացածը վառել ․․

Ու յանի առաջին պատմվածքի տակ հանուն ի՞նչ էիք էտքան շնորհակալություն շարել, ինչո՞վ էր մնացածից առավել: Նոր ու հետաքրքիր բա՞ն էիք կարդացել ․․․․ խաղամոլ, ամեն ինչ տանուլ տված ալկոհլիկ հայրը պաժառ ա տալիս տունը ու սպիտակամաշ գեղանուն սեփական երեխեքի սոուսով խորովում ա ․․․․ հա հա հա ․․․

1. Հանուն ինչի


Լավը.
Գաղափարը լավն էր ․․․․

Ռուֆ, լուրջ չես կարա գրած լինես էս:

[Շինարար]

Պատմվածքները կարդացի, հետո սկսեցի կարծիքները կարդալ ու մտածում է, տեսնես մեկը կլինի՞, որը իմ կարծիքին լինի։ Ու փառք հին ու նոր աստվածներին, հասա Արէա-ի գրածին։

Ժողովուրդ, դուք իրո՞ք կարծում եք, որ պետք ա խրախուսել էս գրողերին, եթե նույնիսկ մի քանիսը գրագետ էին գրված ու շարադրանքի քչից շատից լավ տեխնիկա ունեն գրողները։ Ազատ թեմա եք տվել, ու դավայ ռասվիդանյա, բոլոր սյուժեներում մռայլ գույներ, դեպրեսված ջահել՝ պոլերին քաշ էկող, արաղ, լիքը պաթոս, հայրենիք, օջախ, պատերազմ, գերեզմըններ․․․․ Ֆանտազիայի լիարժեք բացակայություն։ Միակ թեթև բացառությունը չորրորդն ա՝ Կուրսային աշխատանք No 007-ը, էն էլ с натяжкой։ Մեր ջահելները մենակ էս թեմաներո՞վ են հուզվում ու ոգեշնչվում:

Ու յանի առաջին պատմվածքի տակ հանուն ի՞նչ էիք էտքան շնորհակալություն շարել, ինչո՞վ էր մնացածից առավել: Նոր ու հետաքրքիր բա՞ն էիք կարդացել ․․․․ խաղամոլ, ամեն ինչ տանուլ տված ալկոհլիկ հայրը պաժառ ա տալիս տունը ու սպիտակամաշ գեղանուն սեփական երեխեքի սոուսով խորովում ա ․․․․ հա հա հա ․․․


Ռուֆ, լուրջ չես կարա գրած լինես էս:

Տրիբուն, կարդացե՞լ ես՝ քանի տարեկան են գրողները:

[Տրիբուն]

Տրիբուն, կարդացե՞լ ես՝ քանի տարեկան են գրողները:

Կարդացել եմ ․․․ ու հենց դրանից էլ վատ եմ զգում: Ավելի լավ ա վատ գրեն, գրեն հաճելի ու ուրախ բաների մասին, քան լավ գրեն նրա մասին, ինչի մասին գրել են:

[GriFFin]

Կարդացել եմ ․․․ ու հենց դրանից էլ վատ եմ զգում: Ավելի լավ ա վատ գրեն, գրեն հաճելի ու ուրախ բաների մասին, քան լավ գրեն նրա մասին, ինչի մասին գրել են:

Դե մեկը ես ( 23 տարեկան եմ) առաջ էլ, հիմա էլ էս թեմաներով եմ գրում։ Ամառային արձակուրդիս մասին 10 տարեկանում եմ գրել))) իմ համար նորմալ ա, որ սենց են գրում։ Մենակ զինվորների հետ կապված թեմաների քանակի վրա զարմացա, իսկ մնացածը նորմալ ա։

[ivy]

Բայց ինչի՞ց գրեն Հայաստանում մեծացող երեխեքը: Դպրոցում իրենց շերեփով հայրենասիրություն են կերցնում, իրենք էլ կուլ են տալիս՝ առանց սկի համը զգալու: Ոնց որ դեղն են կուլ տալիս՝ աչքերը փակ, շունչը պահած, որ բան չզգան, շուտ անցնի գնա: Շուրջբոլորը մռայլ, քաղաքական թեմաներ, հեռուսատեսությունից ու հարևանների պատուհաններից ներս թափվող ընտանեկան գաղջ:
Ինչի՞ց գրեն:
Մի քիչ որ մեծանում են, սկսում են արդեն սիրային թեմաներով էլ գրել, մի քիչ էլ էդ ուղղությամբ տառապել:
Ուրիշ բան չկա ցավոք:
Ինչ միջավայրում որ ապրում են, էն էլ արտացոլում են:
Հայաստանի վիճակից է դա:
Մեղադրելու բան չկա:

[GriFFin]

Իմ հիշելով Ռուֆուսը անցած անգամվա մրցույթի համար էր ասել, որ շատ մռայլ են գրում))

[Տրիբուն]

Բայց ինչի՞ց գրեն Հայաստանում մեծացող երեխեքը: Դպրոցում իրենց շերեփով հայրենասիրություն են կերցնում, իրենք էլ կուլ են տալիս՝ առանց սկի համը զգալու: Ոնց որ դեղն են կուլ տալիս՝ աչքերը փակ, շունչը պահած, որ բան չզգան, շուտ անցնի գնա: Շուրջբոլորը մռայլ, քաղաքական թեմաներ, հեռուսատեսությունից ու հարևանների պատուհաններից ներս թափվող ընտանեկան գաղջ:
Ինչի՞ց գրեն:
Մի քիչ որ մեծանում են, սկսում են արդեն սիրային թեմաներով էլ գրել, մի քիչ էլ էդ ուղղությամբ տառապել:
Ուրիշ բան չկա ցավոք:
Ինչ միջավայրում որ ապրում են, էն էլ արտացոլում են:
Հայաստանի վիճակից է դա:
Մեղադրելու բան չկա:

Այվուշ, հենց մեղադրելու ա:

Երևի էս նախագծի իմաստն էլ էն ա, որ նոր բան խրախուսի, ոչ թե էն, ինչը դպրոցում սենց թե նենց անում են: Ով օջախի մասին չի գրում, զինվորի մասին ա գրում, եթե զինվորի մասին չի, լավագույն դեպքում դեպրեսված էմո ա:

Գույներ եմ ուզում, խառը, ջերմ, ուրախ, մի քիչ զավզակ, մի քիչ թեթև սոլիկ ․․․․ էն ինչ պիտի թինէյջերը լինի: Դեպրեսվել ու հայրենիքի հոգսերով տառապել դեռ կհասցնեն:

[Tiger29]

6. Կարոտ

Շատ լավ նկարագրած էր ամեն ինչ: Մեծ հաճույքով կարդացի: Գրված էր գրագետ ու շատ բնական: Ապրեցի իրանց հետ էդ վիճակները, ուղղակի շարունակություն չկար: Մի պահ զարմացա, որ արդեն ավարտին եմ մոտենում: Կարծես թե սա ընդամենը ինչ-որ մի գեղեցիկ պատմության նախաբան լիներ: Կարելի ա լավ գաղափար մտցնել գրածի մեջ ու նույն ոճով ու ոգով շարունակել:
Գրելը շատ լավ է ստացվում: Գեղեցիկ է ու համոզիչ, ուղղակի ֆանտազիան էլ պիտի գա էդ գեղեցկությունը լրացնելու:
Ամեն դեպքում ապրես: Տարիքդ հետո կկարդամ: Ընդհանուր նայել եմ, բայց էնպես չէ, որ տպավորվի:

Հ.Գ. խելագառվել էր-կարծում եմ վրիպակ է էս մեկը:

[ivy]

Այվուշ, հենց մեղադրելու ա:

Երևի էս նախագծի իմաստն էլ էն ա, որ նոր բան խրախուսի, ոչ թե էն, ինչը դպրոցում սենց թե նենց անում են: Ով օջախի մասին չի գրում, զինվորի մասին ա գրում, եթե զինվորի մասին չի, լավագույն դեպքում դեպրեսված էմո ա:

Գույներ եմ ուզում, խառը, ջերմ, ուրախ, մի քիչ զավզակ, մի քիչ թեթև սոլիկ ․․․․ էն ինչ պիտի թինէյջերը լինի: Դեպրեսվել ու հայրենիքի հոգսերով տառապել դեռ կհասցնեն:

Հա, մենք էլ ենք էդ ուզում: Ու հա էլ ասում ենք, որ իրենցը գրեն, բայց էդ «իրենցը» դեռ պիտի ստեղծվի: Եթե բան չկա էդ դարակում, էն ա գրվելեւ, ինչ գրվում ա:
Բայց դե դա էլ հաստատ կստեղծվի:
Մի քիչ ավելի մեծերը ուրիշ են գրում, արդեն դուրս են եկել, աշխարհ են տեսել, մտածելակերպն ա փոխվել:
Իսկ մատղաշները իրենցը դեռ չունեն, դրա համար էլ էս ա:

[GriFFin]

Ճիշտն ասած ես համաձայն չեմ, որ էդ Հայաստանից ա գալիս։ Էդ տարիք ա ու կապ չունի թե մարդ որտե՞ ղ ա մեծացել։ Ամենաուժեղ հորմոնալ դիսբալանսային շրջան ունեցող տարիքն ա։ Ու նաև հոգեբանական առումով՝ անձի փսիխոպատացած վիճակ ա, բազմաթիվ կոնֆլիկտներ կան։ Հայաստանը կապ չունի։