Կարդացի Արտ: Անկեղծ ասած, հեչ դուրս չեկավ: Ահագին պրիմիտիվ, ստերեոտիպների մակարդակից չանցնող, փախստականների/իմիգրանտների մասին մենակ ինտերնետից տեղեկություններով մի բան էր: Մահմեդական երկրներից էկածները տենց պրիմիտիվ չեն, մշակույթների բախումն էլ տենց պրիմիտիվ չի: Մասնավորապես, ես չեմ կարծում, թե մահմեդականներն ամեն գլխաբաց կնոջ շլյուխա են անվանում (Շինը թող հաստատի): Ու պլյուս եթե հեղինակն էդքան կպնում ա կերպարի՝ իրա հին մշակույթից պոկ չգալուց, մոռանում ա (կամ ավելի շուտ չգիտի), որ մահմեդականներն ալկոհոլ էլ չեն գործածում: Իհարկե չի բացառվում, որ Եվրոպա ընկած մահմեդականը կգործածի, բայց էստեղ դա էնքան հանգիստ ա նշվում, էնքան սովորական, որ ասես հեչ բացատրության կարիք չունի:
Մի խոսքով, եթե իրոք ուզում ես Եվրոպայում մահմեդական իմիգրանտների մասին կարդալ, Ֆուադ Լարուիի գործերը կարդա: Իրանից լավ ոչ ոք էդ թեմային չի անդրադառնում: Ինքը մարոկացի ա, մեծացել ա մահմեդական ընտանիքում, բայց ֆրանսիական լիցեյ ա գնացել, հետո էլ տեղափոխվել ա Եվրոպա ու կարիերա արել: Մի խոսքով, էդ աշխարհին ներսից ծանոթ ա, ու դա միանգամից էրևում ա իրա գործերում:
Էջանիշներ