StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Շին, մշակութային տարբերություններ կան, ու դրանք արհամարհել պետք չի: Դա ոչ մեկի վեջը չի էնքան ժամանակ, քանի դեռ իրանք տեղյակ չեն էդ տարբերությունների առկայությունից, ու քո էս կամ էն վարքը կարող ա համարեն վիրավորական՝ չհասկանալով, որ դա ուղղակի քո մշակույթն ա: Ու ինչքան ավելի խորը, մտերիմ շփում ես ունենում մարդկանց հետ, էնքան էդ տարբերություններն ավելի են ի հայտ գալիս: Նայի, մի քանի օրինակ բերեմ, կհասկանաս.
1. Բրիտանացի մեկի հետ մտնում եմ խանութ քրուասան առնելու: Ինքն ինձ համարում ա անքաղաքավարի, որովհետև պատվերը տալիս վաճառողուհու աչքերի մեջ չեմ նայում:
2. Նույն էն ծննդյան տոնի հրավերի հատվածը, որ տեղադրել էի: Ես դանիացիներին լավ գիտեմ, ինձ բացել էր էդ: Բայց բանից անտեղյակ հային պատկերացրու, պատկերացրու ինչ վիրավորական ա հայի համար կարդալը, թե ինչ բերի ծնունդին: Կամ՝ էդ նույն հրավերների մեջ հաճախ ոչ միայն փարթիի սկզբի, այլև ավարտի ժամն ա գրված լինում, այսինքն՝ էսինչ ժամին դու պիտի գնաս: Էլի հայի համար դա շատ վիրավորական կհնչի:
3. Հյուրի նկատմամբ վերաբերմունքի թեման: Հայերը հյուրին ամենափափուկ, ամենահարմար անկողինն են տալիս, իսկ եվրոպացիները՝ էս քեզ փչովի մատրաս, էս քեզ՝ քնապարկ: Պատկերացրու, եվրոպացուն հյուր գնացած հայը ոնց կնեղվի:
4. Աղջիկ-տղա հարաբերությունները մի հսկայական առանձին թեմա են՝ սկսած ժամադրությունների մշակույթից, վերջացրած էնպիսի հարցերով, ինչպիսին ամուսնությունն ու էրեխա մեծացնելը: Հայ կինը տղամարդուն չի թողնում, որ իր խոհանոցային հարցերին խառնվի (տղամարդը չի էլ ուզում): Իսկ դանիացի տղամարդուն խոհանոցից վտարես, մի այլ կարգի կնեղանա:
5. Ռեստորանում հաց ուտելը: Եվրոպայում սպասում են մինչև բոլորի ուտելիքները բերեն, նոր սկսում են ուտել: Կամ եթե մեկինը շուտ են բերել, ումը որ չեն բերել, ասում ա՝ կարաս հանգիստ ուտես: Իսկ Հայաստանում հենց բերում են, ուտում ես: Պատկերացրու՝ հայը միանգամից սկսի ուտել: Եվրոպացին կվիրավորվի:
6. Ուշանալը: Հայերս արխային ուշանում ենք, հետո էլ դեմքներիս հիմար ժպիտ մի անկապ պատճառաբանություն ենք բերում, թե՝ Բաղրամյանում պրոպկա էր, թե՝ սենց-նենց: Դու փորձի գերմանացու հետ հանդիպման գնալիս ուշանալ, տես քեզ ինչ օրը կգցի:
7. Հեռախոսի զանգը: Երևանում լրիվ նորմալ ա, որ հեռախոսի զըըըռ ձայնը որտեղ պատահի, լսվի, որտեղ պատահի, վերցնես, պատասխանես: Դանիայում կյանքում հեռախոսի զանգ չես լսի, իսկ խոսելու համար մարդիկ առանձնանում են:
Ու սենց լիքը «մանրուքներ» կարամ թվարկեմ, որոնք իրականում մանրուք չեն ու շատ ուժեղ կարան խանգարեն ինտեգրմանն ու խորը միջանձնային հարաբերությունների ստեղծմանը, եթե փոխըմբռնում չլինի: Ու էս ցուցակը, որ տեղադրեցի, մի օրում չեմ սովորել: Տարիների փորձ ա:
Էջանիշներ