Դրամահավաքների հակառակ կողմը

[StrangeLittleGirl]

Իհարկե, մի կողմից ինֆորմացիայի հավաստիությունը, բուժելիությունն ա հարց առաջացնում, բայց Շինարարը այլ հանգամանք էլ նշեց, որն ինձ էլ ա մտահոգում։ Լիքը կարիքավորներ կան մեր հասարակությունում, հաճախ նույն պրոբլեմով տառապող բազմաթիվ մարդիկ կան, բայց որոշ դեպքերում հաջողվում ա ավելի լսելի դառնալ, ավելի էմոցիոնալ ներկայացնել ու մարդիկ փող են հավաքում ու էդ դեպքում խնդիրը լուծում ու խիղճը հանգստացնում, որ փոքր լումա ներդրեցին մարդկանց օգնելու համար։
Բայց արդյո՞ք նման մասնավոր սելեկտիվ լուծումը արդար ա մյուսների նկատմամբ։ Բա մյուսների հետ ի՞նչ ա լինելու։
Չգիտեմ որն ա ճիշտ, բայց ինձ հավաստիության ու էս նշածս հարցերը հետ են պահում դրամավաքներին մասնակցելուց, չնայած ամեն անգամ նման հայտարարություն տեսնելուց ինքս ինձ հետ կռիվ եմ տալիս։ Ի վերջո չեմ կարա բոլոր նման հայտարարություններին արձագանքեմ, բայց ի՞նչ սկզբունքով ընտրեմ մեկը, բայց ոչ մյուսը․ գուցե պետք ա ռեսուրսները ներդնել ավելի համակարգայի՞ն լուծումների վրա։

Հա, սրա մասին ես էլ եմ մտածել: Մասնավորապես, վերջերս մի էդպիսի դեպք եղավ: Ուրիշների համար ամենաակտիվ դրամահավաք կազմակերպողներից մեկի ընտանիքի անդամը լուրջ խնդիր ունի, ու դրա մասին ոչ մի կերպ չի բարձրաձայնում: Նենց մի տեսակ եմ լինում դրանից:

Ու համակարգային լուծումն էլ ա տարբերակ: Օրինակ, քայլել չկարողացողների բոլոր փողերը որ հավաքվեն, կարելի ա էդ մարդկանց շրջակայքն ավելի հարմարավետ դարձնել զանազան վերելակներով, թեքհարթակներով, հարմարեցված հասարակական տրանսպորտով և այլն: Մի ուրիշ ոչ էդքան համակարգային, բայց ոչ անձնավորված լուծում ծանոթներիցս մեկն էր կազմակերպել: Հիմնադրամ էին ստեղծել, ուղղակի փողերը կուտակում էին, երբ ինչ-որ մեկը դիմում էր բուժման համար, համապատասխան փաստաթղթերը ստուգելուց հետո գումար տրամադրում էին կամ չէ: Բայց չգիտեմ՝ էդ հիմնադրամին ինչ էղավ:

Կամ ուրիշ շատ ավելի համակարգային լուծման օրինակ ա նորմալ հիվանդանոցներ կառուցելն ու նորմալ սարքավորումներ առնելը, նորմալ աշխատավարձներ տալը, որ լավ բժիշկները ոչ թե փախնեն, այլ իրանց ոտով գան Հայաստան: