User Tag List

Էջ 9 23-ից ԱռաջինԱռաջին ... 567891011121319 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 121 համարից մինչև 135 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 345 հատից

Թեմա: Ունիվերսալ պորտալ

  1. #121
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ասում ա` մարդու ուղեղի մոտավորապես 80%֊ըկազմված է ջրից կամ նման ինչ֊որ բան։ Իմ ուղեղի 80%֊ը կազմված է չայից։ Նենց հավես ա որ գործի տեղը պահարանս բացում եմ ու տարբեր չայերի հոտերը լցնում են սենյակը, խառնվում վանիլի, մեխակի, դարչինի հոտերի հետ ու գժվեցնող ինչ֊որ բան դառնում ^֊֊^ Էսօր Արսենին, Գայանեին ու Հարութին իմ սև թեյից էի հյուրասիրել ու իրանք դրանից հետո տարօրինակ բարձր տրամադրություն ունեին, չեմ զարմանա եթե չայս իրա մեղքի բաժինը ունենա դրանում

    Էսօր նենց խառն էր ամեն ինչ։ Մանավանդ օրվա վերջում անեն ինչ խառնվել էր իրար։ Չգիտեմ ինչ էի անելու, ոնց էի ամեն ինչ հասցնելու եթե էրեխեքս ինձ չօգնեին։ Մարտինն ու Էրիկը իմ էսօրվա բացահայտումներն են։ Ինչքան ուժ ունեն, լավն են իրանք։ Էն որ արդեն ինձ ստիպելով եմ ոտքի վրա մնում ու Էրիկը աթոռ ա բերել ու համոզում ա, որ նստեմ։ Էն որ էրեխեքից մեկը հարց էր ունենում, Մարտինը առաջ էր ընկնում ինձանից որ ես տեղիցս վեր չկենամ։ Էն որ հենց հարթակի կողմերով ուրիշ մեկն էր անցնում, սաղ խելոք նստում էին իրանց տեղը, որ իմ վրա խոսակցություն չգա։ Էն որ Մարտինը կարմրում էր ամեն անգամ երբ Անին խոսում էր իր հետ։ Էն որ էն մյուս Անին ինձ նկարեց ու ասեց, որ ես հավես եմ ժպտում։ Էն որ երրորդ Անին դասընթացից դուրս էր էկել, որ գա, ինձ հիշեցնի` գնամ ընդմիջման (հալվել էի, երջանկությունից չգիտեի ինչ անեմ։ Ախր հասկանու՞մ եք, ինքը թողել էր իրա դասընթացը, էկել հասել էր իմ մոտ, որ ինձ հիշեցներ` գնամ հաց ուտեմ)։ Ու էնքան լավն էին բոլորը ^֊֊^ Էրեխեքից մեկը էսօր հարցրեց` սիրու՞մ եմ իմ գործը։ Էս պահին ես չեմ պատկերացնում ինձ ուրիշ աշխատանք անելիս, որը կսիրեմ էնքան, ինչքան էս եմ սիրում։ Ու աշխատանքս ինձ երջանկացնող բաներից մեկն ա։

  2. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Cassiopeia (18.03.2017), GriFFin (17.03.2017), Marcus (18.03.2017), Mr. Annoying (17.03.2017), reminilo (19.03.2017), Smokie (22.05.2017), մարիօ (17.03.2017), Մուշու (17.03.2017), Ուլուանա (18.03.2017)

  3. #122
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Նենց հավես օր էր էսօր։ Ծնունդ պետք ա գնայի, վերջին պահին որոշեցի որ չեմ գնում ու դրանից օրս մենակ ավելի հոյակապ դարձավ։ Սկզբում ազգային գրադարանում պառկած նայում էի առաստաղին, ես սիրում եմ գրադարանի առաստաղը։ Բարձր ա, չճնշող ու սիրուն։ Հետո քայլում էինք մինչև Թումանյանի այգի ամեն տեսակ տափակ բաներից խոսալով։ Հետո այգում գլուխս դրել էի ոտքերին, ոտքերս երկարացրել էի նստարանի վրա ու արևոտվում էի։ Հետո քայլում էինք երկար, երկար, երկար։ Հավես էր։

    Համարյա երկու ժամ պետք ա սպասեմ Անժելին։ Պանիր ու գինի առա, հետո կասկադում պառկած երկնքին էի նայում։ Սիրուն էր երկինքը էսօր։ Կապույտ֊կապույտ էր։ Նայում ու ինա թափանցիկ էի զգում։ Հետո երբ իջնում էի Կասկադից, Հայկոյին տեսա։ Ինքը իմ էրեխեքից ա, շատ լավն ա ինքը, մի օր կպատմեմ իրա մասին։ Մի քիչ քայլեցինք ու խոսեցինք հետո ինքը գնաց իրա գործերով, ես` Անժելենց տուն։
    Գինին լավն էր։ Խմելու ընթացքում ոչ մի բան չէիր զգում, ոնց որ համով սոկ լիներ, բայց հետո հասկանում էիր որ ոտերդ ու մնացած ամեն ինչը չես զգում։ Հավես էր։
    Էս վերջերս ամեն ինչ իրան֊իրան լավ ա դասավորվում։ Երանի ոչ մի բան չփչանա ու սենց շարունակվի։

  4. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Marcus (19.03.2017), Mr. Annoying (19.03.2017), Smokie (22.05.2017), Մուշու (24.03.2017)

  5. #123
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ***

    Առավոտ դասախոսս ասաց, թե ես կրեատիվ եմ։ Եսիմ, էդ պահին մի տեսակ շոյվեցի, որովհետև հատկապես էդ դասախոսից նման բան չէի սպասում։ Ինքը մաքսիմում կարա մտածի, որ ես դեբիլ եմ։

    Ես բացարձակապես ոչ մի բան չեմ անում դասերի համար ինչ սկսել եմ աշխատել ու մի տեսակ նեղվում եմ, որ տնային գրող, դաս պատասխանող էրեխեքից ավելի առաջ եմ ընկել, բայց իրանց գնահատականները ավելի բարձր են, որովհետև իրանք ախմախ տնայինները գրում են։ Գնահատականի համար կռիվ չեմ արել ու չեմ էլ անի, ուղղակի ջղայինանում եմ։ Ինչի՞, էլի։

    Մյուս շաբաթից քննությունները սկսվում են։ Ինձ թվում ա` լավ կհանձնեմ։

    ***

    Երեկ ինձ անընդհատ լիքը մարդիկ համով բաներ էին տալիս ու հավես էր։
    Հայկը կիտկատ էր բերել։ Տրամադրություն չուներ. պետք ա Լիանի հետ հանդիպեր էդ օրը, հանդիպել էր ու ամեն ինչ մեր ուզածի նման չէր ստացվել։ Ասում ա` մտածեցի` չկա` չկա, քեզ կիտկատ կտամ, կուրախանաս, ես էլ կուրախանամ։ Հետո Անին ինձ լիքը պանդաներ տվեց, Արմենը` իրա կոնֆետներից, Մարտինը` նեսքուիք։ Հավես էր։ Հետո ես համով ռուլետ ունեի ու m&m's։ Ես երջանիկ էի։ Չնայած հիմա էլ եմ երջանիկ։

    Աշխարհի բոլոր m&m's֊ները ինձ հիշեցնելու են ացտեկների նոր տարին։

    Կոլեգաներիս մեջ կան մարդիկ, որոնց սարսափելի շատ եմ սիրում։ Մենք թիմ ենք, իրոք ու էդ մենակ իրար հետ հաց ուտելով չի սահմանափակվում։ Հավես ա աշխատել էն մարդկանց հետ, ովքեր գիտես քեզ չեն "քաշի"։ Չէ, լավն են իրանք։

    Մյուս շաբաթվանից հանգստյան օրս ուրբաթն ա։ Կարող ա դա ստիպի ինձ չատել ուրբաթները։

    Նենց տարօրինակ ա` հիմա ամենաշատը ես ուզում եմ խելացի լինել։

  6. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Cassiopeia (29.03.2017), Marcus (29.03.2017), Mr. Annoying (29.03.2017), Smokie (04.06.2017), Աթեիստ (29.03.2017), Մուշու (04.04.2017)

  7. #124
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի տեսակ տխրում եմ մտածելուց, որ ինչ֊որ մեկը կարող ա ինչ֊որ մի օր, ինչ֊որ տեղից մեկընդմիշտ գնա։ Լացելու չափ տխուր միտք ա։

  8. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Marcus (30.03.2017), Mr. Annoying (29.03.2017), մարիօ (30.03.2017), Մուշու (04.04.2017)

  9. #125
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Անցած տարի էս օրը ազգային գրադարանում էի։ Դասերից հետո չեմ հիշում ինչ էի անում։ Ամենայն հավանականությամբ ոչ մի բան։ Երևի պառկել ու առաստաղին էի նայում։ Հետո հանդիպեցինք Թումանյանի ու Մաշտոցի խաչմերուկում, էն Մոմբլանի մոտ։ Իրա հետ մի հատ աղջիկ կար, շեկ մազերով, սիրունիկ։ Ծանոթացրեց բայց ես հիմա չեմ հիշում իրան։ Հետո սիրունիկը գնաց ու մենք սկսեցինք քայլել Թումանյանով մինչև Խանջյան, հետո Ռասիյա, հետո Կայարան ու ճանապարհին մի նստարանի վրա կերանք ծնունդիս տորթը։ Մութ էր արդեն էդ ժամանակ ու հավես էր խնձորի պիրոգ ուտելը միասին, չնայած որ Սասի պիրոգը առանձնապես համով չէր։

    ***
    Դասախոսներս ոնց որ դիտմամբ ազդեն վրաս։ Համալսարան գնալուց հետո ինձ ամենաքիչը 2 ժամ ա պետք լինում կարգին տրամադրություն վերագտնելու համար, որ ինչ֊որ բան ջարդել֊փշրելու, փչացնելու ցանկությունը միջիցս կորի։ Ու ինչ վատն են իմ գնահատականները։ Բայց ես դրա վրա արդեն թքած ունեմ։

    ***
    Էսօր վերջապես Նանեի ու Արմենի հետ նույն հարթակում էի։ Ես սիրում եմ իրանց։ Նենց լավն են իրանք։ Հավես ա իրանց հետ գործ անելը։ Արդեն ժամը 9֊ն էր, երբ պարզվեց որ Արմենը հաց ունի, Նանեն` մեղր, արդյունքում ես ունեցա մեղրով հացիկներ։ Հավես էր։
    Ընդհանրապես ես սիրում եմ երեքշաբթի օրն ու երեքշաբթի օրվա էրեխեքին։ Թոմասը, որ մի ամիս առաջ գալիս, մենակ խելոք նստում, հետո թողնում գնում էր, արդեն ընկերներ ունի ու հավես ա իրան ուրախ, երջանիկ, մի քիչ չարաճճի տեսնելը։ Նենց հավես ա ինքը ժպտում, որ ջղայինանալդ չի գալիս։ Էդուարդը էսօր իրա մահացած ծովախոզուկի մասին էր պատմում։ Տխուր էր։ Բայց համ էլ էնքան հավես էր, որ ինքը պատմում էր էդ ինձ։ Էրիկը արդեն 3֊րդ դասընթացին ա մասնակցում իրար հետևից ու ես իրան համարյա չեմ տեսնում ու կարոտում եմ մի տեսակ։ Նաէ, սիրուն անունով աղջիկ։ Նենց բարի ա ինքը։

    ***
    Չգիտեմ, ես Մի քիչ վախենում եմ, որ գործս սկսում ա չափազանց շատ տեղ զբաղեցնել իմ կյանքում։ Ավելի ճիշտ` ոչ թե գործս, այլ էրեխեքը։ Անգամ քնած ժամանակ մտածում եմ` ինչ անե՞լ, որ իրա համար լավ լինի, ո՞նց խոսամ էն մյուսի հետ, լավ, բարի իրա՞ն ոնց օգնեմ։ Գլխիս մեջ լիքը անուններ ու դեմքեր են հավաքվում ու մեկ֊մեկ թվում ա, թե ուր որ ա էդ անունների ու դեմքերի հսկայական բազմության մեջ կկորցնեմ իմ դեմքն ու անունը։ Ու եթե մոռանամ անունս, երբեք տուն չեմ կարողանա գնալ։ Էն որ քնելուց առաջ նայում եմ ինձ հայելու մեջ, որ դեմքս հիշեմ։

    ***
    Զարմանում եմ թես առաջ ո՞նց եմ առանց նկարելու ապրել։ Ո՞նց։ Ու էս վերջերս, ինչ սկսել եմ նկարել, անընդհատ մի բան եմ մտածում, որ գլխիցս դուրս չի գալիս։ Դպրոցում, երբ պետք էր լինում ինչ֊որ բան նկարել ու հարցնում էին, թե ով ա լավ նկարում, ես ու մի անգամ ձեռք չէի բարձրացնում, որովհետև իմ խորին համոզմամբ ես լավ չէի նկարում։ Բայց ձեռք էին բարձրացնում մարդիկ, ովքեր ինձանից լավ չէին նկարում, բայց որովհետև իրանք ձեռք էին բարձրացրել ու իրանք կարծում էին, ավելի ճիշտ` վստահ էին, որ իրանք լավ են նկարում, բոլորը սկսում էին տենց մտածել։ Արդյունքում մի օր ես էլ չնկարեցի։ Ինչի՞։ Իրոք։ Հիմա երբեք կարողություններս չեմ թերագնահատի։ Որովհետև իմ կարողությունների սահմանը որոշում եմ մենակ ես։ Ինչքան էլ ինքնահավան թվա, մեկ ա, չկա մի բան, որը ես իրոք ուզում եմ ու չեմ կարող անել։ Ուրիշ հարց ա, թե ինչքան դժվար կլինի էդ։ Ու հիմա որոշել եմ ամեն օր նկարել։ Թեկուզ 5 րոպե։ Էնքան մինչև մի օր կկարողանամ նկարել գլխիս մեջ էղած պատկերները ու գլխիս մեջ էղած գույները։ Թեկուզ էլ լինի 50 տարեկանում։

    ***
    Էսօր ես դարձա 5 տարեկան։ Մի տեսակ տխուր ուրախ եմ էսօր։ Ակումբում գրանցվելը անկախ ամեն ինչից իմաստուն որոշում էր

    Չգիտեմ ինչի որոշեցի որ էլի կայարան եմ գնալու։ Կարասի դիմաց կանգնել ու էն լուսացույցի գույների փոխվելուն էի նայում, էն որ անցումի մյուս կողմում Դավթի արձանն ա։ Ուղիղ մի տարի առաջ ես դիմացի մայթին էի կանգնած ու հիմա կանգնածս տեղից ոնց որ մի տարի հետ նայեի, էն ախմախ կինոների նման։ Նայում էի թե երեք անգամ ո՞նց են կարմիր ու կանաչ գույները իրար հաջորդում, հետո, երբ երրորդ կանաչի մնաց 14 վայրկյան ես անցա փողոցը։ Բայց էս անգամ ես էնտեղ էի, որտեղ պետք ա լինեի։ Լուսացույցի կանաչ լույսը ոչ մի բան չէր նշանակում ինձ համար ու երբ 14 վայրկյան էր մնացել երրորդ կանաչին, 46 համարի ավտոբուսի լույսերը չթողեցին մինչև վերջ տեսնել հիշողություններս։

    ***
    Տուն գնալիս ճանապարհին կարդացի նամակներս։ Երեք հոգի, ովքեր հավանաբար իրար չեն ճանաչում իրարից անկախ գրել էին որ սիրում են ինձ։ Ուղղակի ձմեռվա ֊30 աստիճան ցրտին հացի փուռ մտնելու պես ու դրանից էլ շատ հաճելի ա սատկած օրվա վերջում լսելը որ մարդիկ քեզ սիրում են։ Էն, որ ոչ մի հատուկ առիթ չկա, ուղղակի մարդիկ քեզ սիրում են։

  10. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Marcus (05.04.2017), reminilo (05.04.2017), Ruby Rue (07.04.2017), Smokie (04.06.2017), մարիօ (06.04.2017), Մուշու (08.04.2017), Ուլուանա (20.04.2017)

  11. #126
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ամռանը մնաց համարյա մի ամիս ու դա ինձ ուղղակի սարսափեցնում ա։ Ինչքան մոտենում ա ամառը էնքան կարոտում եմ ձմեռը, ձմռան վերջին շաբաթը, ցուրտ գիշերներն ու սենյակների մթության մեջ մեր բերանից դուրս էկող գոլորշին։ Անգամ անկապ, անհամ փլավներն եմ կարոտում։ Չեմ ուզում գա ամառը, որովհետև ինձ թվում ա` էս ամառվանից հետո ավելի եմ ատելու բոլոր ամառները։

    Էսօր թարմացրեցի փլեյլիստս։ Նենց ոգևորված էի, վաղուց էի ուզում անել էս ու ջնջել էի հեռախոսիս մեջ էղած համարյա բոլոր երգերը, որ լսելու բան չունենամ, ստիպված փոխեմ։ Ու հիմա ես ունեմ նոր երգեր... Ու իմ փլեյլիստը երբեք էսքան դեպրեսիվ չի էղել։ Գործից տուն գալիս լսում էի ու մեռնելս գալիս էր։ Բայց սիրուն են երգերս։ Մեռնելու չափ սիրուն։ Ընդհանրապես ինձ թվում ա ես հասկացել եմ թե ինչի են մարդիկ ծերանում ու մեռնում. կյանքի ընթացքում իրանք էնքան սիրուն բաներ են տեսնում, զգում, անում, մտածում, էնքան սիրունությունների են առնչվում, որ իրենց մահկանացու օրգանիզմը էդ ծանրաբեռնվածությանը չի դիմանում ու մի օր մեռնում ա։ Մենք մեռնում ենք որովհետև չափից շատ սիրունությունները տանել չենք կարողանում։

    Ասում ա` դու գիտես որ էդ ինձ պետք ա գալու, ես դեռ ունեմ դրա կարիքը, նենց որ սիրտս դիր տեղը։ Հետո ասում ա` դու էնքան գրողի տարած յուրահատուկ ես։ Հետո շվեդերենով արևի մասին ինչ֊որ բան ա ասում։ Հետո պատմում ա թռչող խոզերի մասին, որոնց չի կարողանում գտնել ու ես մտածում եմ, որ թռչող խոզերին երևի պետք ա մահճակալի տակ ման գալ։ Հետո ասում ա, որ ինձ մի օր վերցրել ու տեղը չեն դրել։

    Ես ինձ բանաստեղծություններով լցված եմ զգում։ Ուղղակի ես հանգեր չեմ գտնում։ Բայց կուզեի, շատ կուզեի կարողանալ հանգերով ինչ֊որ բան գրել։

    Ես էս վերջերս էնքան հաճախ եմ ինձ մոխրագույն փետուր զգում։ Երևի էս նոր մակարդակ ա։ Մի ժամանակ ընդամենը աթոռ էի առաստաղին նայող, հիմա` փետուր, հետն էլ մոխրագույն։ Ուղղակի չեմ հասկանում` էս հետընթա՞ց ա թե՞ առաջընթաց։

    Բայց մեկ ա վախենում եմ։ Ու էնքան շատ բաներից ու միաժամանակ։ Ես հիմա ավելի ինքնավստահ եմ, քան առաջ։ Ավելի համառ, նպատակասլաց, ավելի ուժեղ, ավելի քաջ, բայց ես հիմա ավելի շատ բաներից եմ վախենում։

    Բարձր գոռալու, բարձրաձայն լաց լինելու կարիք ունեմ։ Ինձ թվում ա` կպայթեմ, եթե շարունակեմ էմոցիաներս մեջս պահել։
    Վերջին խմբագրող՝ Նիկեա: 19.04.2017, 03:12:

  12. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    laro (19.04.2017), Marcus (20.04.2017), Mr. Annoying (19.04.2017), Smokie (06.06.2017), Ուլուանա (20.04.2017)

  13. #127
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    մի տեսակ տխրում եմ, երբ հասկանում եմ, որ որոշ մարդկանց համար ուղղակի կարևոր ա, որ ես ինչ֊որ ժամի լինեմ տանը, ոչ թե էն, թե ես ոնց կլինեմ, երբ տանը լինեմ։

    Վերջին մի ամսում ուրբաթ օրը գործի չէի էղել ու մտածում էի` ուրբաթ օրվա էրեխեքին մոռացած կլինեմ, իրանք էլ ինձ չեն հիշի, բայց էսօր գնացի ու լիքը մարդու էի հիշում, իրանք էլ ինձ էին հիշում ու հավես էր։ Հարցնում էին` ու՞ր էի կորել։ Իսկ հիմա ես եմ ինձ հարցնում` ու՞ր եմ կորել։

    Ես ատում եմ համալսարանը։ Կատարյալ երջանկության համար իմ կյանքում մի բան ավել ա` համալսարանը։ Էն օրը ձև տված դասախոսներիս մեկը ասում ա` էս ո՞նց ա էկել ես, մի ամիս ա դասի չէիր գալիս։ Ես էլ չդիմացա ու ասեցի, որ եթե ես ու ինքը սինխրոն դասի չգայինք, ես համարյա բացակա չէի ունենա։ Աշխարհում ամենաշատը զզվում եմ իրանց մեծ քաքի տեղ դրած մարդկանցից, իսկ համալսարանը լիքն ա իրանցով։ Ամեն անգամ, երբ աշխատավարձիցս տալիս եմ համալսարանի վարձս (ճիշտ ա ձեռքս չի գնում, բայց դե) ինձ մխիթարում եմ, թե ամեն ստրուկ պետք ա գնի իր ազատությունը ու ես հիմա մաս֊մաս իմ ազատությունն եմ գնում։ Բայց Ես ատում եմ էդ համալսարանը։ Ինչքան ուժ ունեմ ատում եմ։

    Վիլյամ Սարոյան։ Ես սիրում եմ իրան։ Մոռացել էի, թե ինչ հավես ա Սարոյան կարդալը։ Էն քիչ րոպեները, որ կարողանում եմ տրամադրել կարդալուն, օրվաս ամենահանգիստ ու ամենահանգստացնող պահերն են։

    Էսօր Javascript-ով մի հատ պարզ ծրագիր էի գրել, որը վիրավորանքներ էր գեներացնում։ Ամեն անգամ էջը թարմացնելիս նոր վիրավորանքով էր պատասխանում։ Նենց էի ուրախացել։ Հայկոն ասեց, որ մեկի համար, ով մի շաբաթ էլ չկա, ինչ Javascript ա բզբզում, մաքուր կոդ եմ գրել ու ես էլի երջանկացել էի։

    Մյուս շաբաթվանից երկու անգամ շատ գործ ունեմ անելու ու էդ ընթացքում պետք ա ժամանակ գտնել դասերը անելու, ինքնակրթվելու, համբալսարան գնալու, քննություններիս պատրաստվելու համար։ Պետք ա կարողանամ էդ ընթացքում էներգիա գտնեմ չմեռնել կարողանալու համար։ Մենեջերս ասում էր, որ ցածրից հետո միանգամից շատ բարձր նշաձող եմ սահմանում իմ համար, դրա համար էլ ճկռտվում եմ, բայց չեմ հասնում։ Բայց չէ, էս անգամ ես կհասցնեմ։ Ու որ մայիսի վերջին էլ դաս չունենամ, երկրորդ գործ եմ գտնելու։ Էդ նշաձողը բարձր չի իմ համար։

    Մարտինի հետ աշխատելուց գերագույն հաճույք եմ ստանում։ Հակոբը ասում էր, թե իբր ես պերֆեկցիոնիստ եմ։ Ինքը Մարտինին չի ճանաչում, դրա համար էլ տենց էր ասում։ Ինչքան շատ բան ունեմ ես իրանից սովորելու։

    Բայց Ես էսօր մեռած եմ։ Էնքան հոգնած եմ, որ մի ժամ կլինի ինչ տուն եմ էկել, բայց տեղիցս չեմ կարողանում վեր կենալ, գնալ հաց ուտել չնայած որ առավոտից սոված եմ։ Ու չեմ էլ կարողանում քնել։ Ասում ա` some dreams are better when they end ու ամեն անգամ էս լսելիս, մեռնելս գալիս ա։ Հա՞։ Հա՞ որ։ Եսիմ։

    Ես ամենաշատը կարոտում եմ ցերեկը այգում խոտերին պառկելուն ու ժամերով ազգային գրադարանի առաստաղին նայելուն։
    Վերջին խմբագրող՝ Նիկեա: 06.05.2017, 00:04:

  14. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (06.05.2017), laro (06.05.2017), Marcus (06.05.2017), Mr. Annoying (05.05.2017), Smokie (06.06.2017), Մուշու (13.05.2017), Ուլուանա (06.05.2017)

  15. #128
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հարևան, որ կուզեի ունենալ

    Կուզեի Pink Floyd լսող հարևան ունենալ ու որ տանս պատերը բարակ լինեին, որ ես էլ լսեի իրա լսած երգերը։ Նենց հավես կլիներ առավոտ աչքերը բացել ու լսել որ հարևանդ Dark side of the moon-ն ա լսում։ Հետն էլ քթի տակ երգում ա մեկ֊մեկ ու իրա հեչ պետքն էլ չի, որ իրա ձայնային տվյալները մեղմ ասած սարսափելի են։

    Պատշգամբում ինքը լիքը հող լցրած կլիներ ու տարբեր ծառեր, ծաղիկներ կաճեցներ։ Փոքր ջունգլի կունենար ինքը, ես էլ թաքուն կնախանձեի իրան։ Առավոտները ինքը իրա բույսերի համար ոտանավորներ կարտասաներ ու ծաղիկների մոտ չէր ծխի, որ վատ օրինակ չծառայեր։

    Ինքը իրա ծակ գուլպաները չէր թափի։ Կկարեր իրար ու երկար, գունավոր լվացքի պարան կստանար։

    Ես դիտմամբ իմ խոհանոցի պատուհանը բաց կթողնեի, որ իր խոհանոցի բույրերը իմ տուն էլ լցվեին։

    Իրիկունները ինքը թույն կինոներ կնայեր ու բարձր ձենով լաց կլիներ։ Գիշերը մահճակալից կընկներ ու ես իրա զմփոցից վեր կթռնեի ու կլսեի թե ինքը ոնց ա քֆրտում ախմախ մահճակալին։

    Բայց մենք իրար համարյա չէինք ճանաչի։ Մենք մենակ կբարևեինք իրար հազարից մեկ, երբ առավոտները գործի գնալիս պատահական կհանդիպեինք։

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mr. Annoying (10.05.2017), Smokie (06.06.2017), Արէա (10.05.2017), Մուշու (13.05.2017)

  17. #129
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կուզեի կապույտ ու փափուկ ինչ֊որ բան լինել։ Կուզեի իմ սիրած գրքերի էջերի արանքում փոքր փոշոհատիկ լինել. էդ գրքերի մեջ կապրեի։ Կուզեի թույն ձայն ունենալ ու հարվածային գործիքներ նվագել։ Կուզեի ձեռքերի վրա կանգնել ու քայլել կարողանայի, որ հենց ամեն ինչ գլխիվայր շուռ եկած լիներ ուղղակի ձեռքերիս վրա սկսեի քայլել ու ամեն ինչ իր տեղում ընկած տեսնեի։ Կուզեի որ ամեն անգամ երբ սուտ խոսեի, բերանիցս փրփրափուչիկներ դուրս գային։ Կուզեի հիշել էն ամենը, ինչ անում ու ասում եմ խմած ժամանակ։ Կուզեի հիշել էն ամենը, ինչ չեմ ուզում մոռանալ։ Կուզեի կարողանալ երազներս ինչ֊որ մեկի հետ տեսնել, էդ դեպքում երևի չէի ուզի երբևէ արթնանալ։ Կուզեի որ պաղպաղակը երբեք չվերջանար։ Աստղադիտակ կուզեի, իսկ ավելի շատ կուզեի որ ակնոցս աստղադիտակի ռեժիմ ունենար։ Կուզեի մի օր աշնանը այգում նստարանի վրա քնել ու որ երբ առավոտ արթնանայի, եղյամոտված լինեի ու էդ օրվանից իմ վրա նստած եղյամը չանցներ։ Կուզեի տանը նապաստակներ պահել, լիքը նապաստակներ, բայց որ իրանք բնական կարիքները բաղնիքում մարդավարի հոգային, վերջում էլ ջուրը քաշեին ու լվացվեին։ Կուզեի մի օր էնքան լավ բան լիներ, որ երջանկությունից կաթված ստանայի ու մեռնեի։ Կուզեի, որ մարդիկ ովքեր ինձ չէին ճանաչի, տխրեին որ ես մեռել եմ։ Կուզեի Ավելուկի երգերի անիմացիոն տարբերակները նկարել։ Կուզեի որ ծնունդիս լամպ, կապույտ չայ ու Տոտորոյի ձու նվիրեին, ու որ երբ ձուն կապույտ չայի մեջ դրած թողնեի լամպի տակ, ձվից Տոտորո դուրս գար։ Կուզեի մի օր նենց սիրուն բան ստեղծել, որ նայելիս մարդկանց շունչը կտրվեր։ Կուզեի ծով լինել։

  18. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Marcus (14.05.2017), Mr. Annoying (14.05.2017), Smokie (06.06.2017), Ուլուանա (16.05.2017)

  19. #130
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես ինձ իմ տեղում եմ զգում։ Ես էնտեղ եմ, որտեղ պետք ա լինեի։ Ես անում եմ էն, ինչ պետք ա անեի։ Իմ կյանքում էն մարդիկ են, որոնք պետք ա լինեին ու ես էլ էն մարդկանց կյանքում եմ, որ պետք ա լինեի։ Ամեն ինչ իր տեղում ա։ Ես իմ տեղում եմ։ Իմ օգտակար գործողության գործակից երբեք էսքան բարձր չէր էղել։ Հավես ա։ Էսօր մի տեսակ սիրում եմ ինձ։

  20. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (27.05.2017), Marcus (11.06.2017), Mr. Annoying (26.05.2017), Smokie (06.06.2017), Ուլուանա (27.05.2017)

  21. #131
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ թվում ա` ես ջնջվում եմ, ու դա սարսափելի ա։

  22. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Marcus (11.06.2017), Մուշու (24.06.2017)

  23. #132
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ***

    Stardust-ը նենց սիրուն էր, որ վերջացնելուց հետո չեմ կարողանում քնել։

    ***
    Ոնց որ թե մոտենում է այն երջանիկ պահը, որին այդքան երկար սպասում էինք

    ***

    Վերջին երկու շաբաթների ընթացքում ստրուկի ռեժիմով էի աշխատում ու հիմա մեռած եմ։ Բայց վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում նենց թույն դեմքերի եմ բացահայտել, որ մի անգամ էլ եմ պատրաստ մեռնել, մենակ թե իրանց ճանաչելու հնարավորությունը ձեռքիցս բաց չթողնեմ։

    ***

    Ես իրոք դեպրեսվել էի, երբ հասկացա, որ բոլոր էրեխեքը չէ, որ անմեղ, հրեշտակային, բարի դեմքեր են ու հիմա չեմ կարողանում համակերպվել էրեխեքի միջի չարության հետ։

    ***

    Ասում ա` որ խնդրեմ մի քիչ կամաց երազ կտեսնե՞ք, Ձեր երազները խանգարում են իմ երազներին։ Ախր, իրոք, շատ սիրուն ա ասում։

  24. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Marcus (26.06.2017), Smokie (25.06.2017), Աթեիստ (25.06.2017), Մուշու (28.06.2017), Ուլուանա (25.06.2017)

  25. #133
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ես փոքր ժամանակ լիքը անկապ վախեր ու ֆոբիաներ ունեի ու հիմա դրանցից շատերը հիշելիս ծիծաղս գալիս ա, բայց կան վախեր, որոնք անգամ հիմա ծիծաղելի չեն թվում։

    Լիքը էրեխեքի պես ես էլ եմ մահճակալի տակ ապրող հրեշից վախեցել։ Սպանեին մութ սենյակում անկողնուցս չէի իջնի կամ ձեռքս չէի երկարացնի, որ գետնին ընկած ինչ֊որ բան վերցնեմ։ Լույսը պետք ա պարտադիր վառված լիներ։ Ու անգամ էդ դեպքում վազելով ու ցատկելով էի մահճակալիս վրա բարձրանում։ Հետո էլ կապ չուներ ամառ էր թե ձմեռ, շոգ էր թե ցուրտ, ձեռքերս ու ոտքերս միշտ վերմակի տակ էի պահում, որովհետև նա, ով ապրում էր իմ մահճակալի տակ, կարար ինձ քաշեր֊տաներ չգիտեմ ուր։ Մաման, պապին միշտ ասում էին, որ եթե նայեմ մահճակալիս տակ, կհամոզվեմ որ ոչ մի բան էլ չկա, բայց ես ոչ մի անգամն գիշերով մահճակալիս տակ չեմ նայել։ Ցերեկները կարող ա մտնեի մահճակալի տակ, խաղայի, քնեի (իմ ամենասիրած տեղերից էր), բայց սպանեին նույնը գիշերով չէի անի։ Ու մի բան էլ. էդ հրեշը մենակ իմ մահճակալի տակ էր ապրում։ Եթե ես մի օր հանկարծ որոշեի մամայի ու պապայի մոտ քնել կամ ախպորս մահճակալի մեջ, ինքը իրանց մահճակալի տակ չէր գա, բայց եթե որոշեի ախպորս հետ տեղերով փոխվել, ինքը մի շաբաթ հետո կհասկանար ամեն ինչ ու էլի կգար հետևիցս։

    Էն օրը պառկած էի, քունս չէր տանում, մինչև առավոտվա 5֊ը նայում էի առաստաղին ու մտածում աշխարհի ամենատափակ բաների մասին` ընթացքում մազակալիս հետ խաղալով։ Բայց ինչ֊որ պահի ուժեղ ձգեցի ու ձեռքից թռավ, ընկավ գետնին, մահճակալիս կողքին։ Անտանելի շոգ էր մանավանդ թափված մազերով, պետք էր ընդամենը ձեռքը երկարացնել, շոշափել հատակը ու գտնել էդ անտեր ռեզինը, բայց ես հիշեցի մահճակալիս տակ ապրող հրեշին։ Չէ, սուտ կլինի եթե ասեմ` վախեցա կամ չգիտեմ էլ ինչ։ Գիտեի, որ մահճակալիս տակ ոչ մի բան չկա, որը կձգի, կքաշի ձեռքս, գիտեի, որ կարող եմ նայել ու ինքս համոզվել։ Բայց չարեցի։ Չգիտեմ ինչի։

    Շոգ էր, բայց ոտքերս ու ձեռքերս վերմակիս տակ դրած էի քնել։ Չեմ հիշում՝ քնած ժամանակ էի տենց մտել վերմակի տակ թե արթուն, բայց շոգ էր, երբ առավոտ արթնացա։

    Հիմա որ հիշում եմ թե ոնց եմ վախեցել փոքր ժամանակ սև գուլպաներից, որովհետև իրանք ինձ ինչ֊որ անհայտ միջատի էին հիշեցնում, ու տատիս սպիտակ մազերից (չգիտեմ էլ թե ինչի), չեմ կարողանում ինքս ինձ վրա չծիծաղել, բայց մեկ ա` անգամ հիմա մահճակալի տակ ապրող հրեշը ծիծաղելու չի։

  26. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (09.08.2017), GriFFin (09.08.2017), Mr. Annoying (09.08.2017), Smokie (20.08.2017), Վոլտերա (09.08.2017)

  27. #134
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մտքովս երբեք չէր անցնի, որ մի օր գործից հոգնած տուն կգամ ու աման լվանալու հեղուկի հոտը ինձ սենց կերջանկացնի։ Նենց հավես ա։ Խնձորի հոտ ա, որը հաճելի ա դարձնում ափսեները լվանալու գործընթացը։ Ու երբեք մտքովս չէր անցնի, որ լվացքի փոշու ընտրությունը իմ համար կյանքում ամենակարևոր ընտրություններից մեկը կդառնա ու նաև երբեք մտքովս չէր անցնի, որ մի օր խանութ կմտնեմ ու կնկատեմ աօրանքների գների տատանումները։ Ու նաև որ մի օր մաղադանոսն ու համեմը կտարբերեմ իրարից։ Ու էլի լիքը տան-կնիկ բաներ մտքովս չէր անցնի, որ կկարողանամ անել ու կանեմ, բայց արի ու տես, որ կարողանում եմ ու անում եմ։

    Նենց հավես ա, որ աշխարհում կա տեղ, որը դու տուն ես կոչում։ Ոչ թե մյուսները, հասարակությունը, հարևանները կամ չգիտեմ էլ ով, այլ դու։ Հավես ա տանը լինելու զգացողությունը։ Կապ չունի թե օրվա ընթացքում ինչքան եմ ներվայինանում ու էներգիա ծախսում, ինձ թվում ա օրը սկսվում ա էն պահին, երբ ես իրիկունը հոգած տուն եմ գալիս ու իմ սենյակ մտնում։ Սենց հավաքում եմ սենյակումս կուտակված էներգիան ու սկսում եմ դաս անել, գիրք կարդալ, կինո նայել, կոդ գրել, վերջերս արդեն նկարել։ Նենց հավես ա։

    Ես հասկացել եմ, որ օրվա մեջ գոնե մի անգամ պետք ա իմ համար ճաշ սարքեմ ու տանը հաց ուտեմ, էդ իդիալական երջանկության կարևորագույն բացադրիչներից ա։ Էն տպավորությունն ա, որ իմ համար ինչ-որ համով բան սարքելիս զգում եմ, որ ինձ սիրում եմ ու իմ կողմից սիրված լինելու զգացողությունը նպաստում ա լավ բաներ անելուն։

    Էս վերջերս մենեջերությունս համը հանում ա ու ես մեկ-մեկ ուղղակի կատաղում եմ, աշխատելու ցանկությունը կորում ա գրողի ծոցը, բայց էրեխեքս նենց լավն են, որ նայում եմ իրանց ու մտածում՝ լավ, ո՞նց կարելի ա չուզենալ աշխատել իրանց հետ ու դժբախտ են էն մարդիկ, ովքեր աշխատում են Թումոյում, բայց էրեխեքի հետ չեն աշխատում։ Իրանք չգիտեն թե ինչից են զրկվում։

    Համալսանից մի քիչ պատմեմ։ Աբսուրդ ա ուղղակի, որ լեզվաբանական համալսարանի լեզվաբանության ամբիոնում կուրսային ու դիպլոմային չես կարա գրես։ Զարմանալի չի, որ էդ ամբիոնում ջահել, նոր դասախոսներ չկան։ Աբսուրդ ա նաև էն, որ էդ նույն համալսարանում բուն մասնագիտական առարկաները անցնում են 3-րդ կուրսի 2-րդ սեմեստրում։

    Մի բան էլ նոր դասախոսներիս մասին։ Մի դասախոս ունենք, ինքը շատ լավն ա, իրանից իրոք լիքը բաներ կարաս սովորես, բայց ամենաբոցը էն ա, թե ինքը ոնց ա կուրսեցիներիս նվաստացնում։ Չգիտեմ, կարող ա աշխատանքային էթրիկայի խախտում ա, բայց մարդը ճիշտ ա ասում։ Բաց տեքստով դեբիլներին ասում ա, որ իրանք դեբիլ են, որ ինչ էլ ուզում ա անեն, իրանք մեկ ա դեբիլ են ու դեբիլ էլ կմնան, բայց ամենավատը էն ա որ իրանց դզում ա դեբիլ լինելը։ Ասում ա, որ չի զարմանում որ մեր համալսարանը քաքի մեջ ա, որովետև ստեղ գալիս են, որ ոչ թե սովորեն, հետո գիտություն անեն, իրանց հետևից ինչ-որ արժեքավոր բան թողնեն, այլ գալիս են որ ամուսնանան։ Ու ճիշտ ա ասում մարդը։

    Ես որեշել եմ շաբաթվա մեջ գոնե մի օր գրել ու դուրս հանել մեջս կուտակված ամեն ինչը։ Ամենայն հավանականությամբ էդ օրը ուրբաթը կլինի։ Սկզբում երևի օրագիր կգրեմ, հետո հուսանք ինչ-որ ուրիշ բաներ էլ։ Ես ինձ դատարկ եմ զգում, երբ չեմ գրում։

  28. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (30.09.2017), Cassiopeia (30.09.2017), John (30.09.2017), Mr. Annoying (30.09.2017), Smokie (30.09.2017), Աթեիստ (30.09.2017), Ուլուանա (03.10.2017)

  29. #135
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չորեքշաբթի օրը մեր մոտ ժողովների օրեր են, սովորաբար անկապ ժողովների, որոնք բացի ժամանակդ խլելուց ուրիշ ոչ մի գործնական բան չեն տալիս։ Էս անգամ արդեն չդիմացա ու մեջս կուտակված համարյա ամեն ինչը ասեցի։ Ասեցի, որ եթե արածդ ամեն ինչը դրոշակ չես դարձնում ու մյուսների աչքը մտցնում, չի նշանակում դու չես աշխատում ու վատ աշխատող ես։ Հետևանքը՝ էն մարդիկ, ովքեր մի շաբաթ առաջ ինձ վերևից էին նայում, էսօր հետս զգույշ են խոսում։ Երևի պետք ա շուշուտ մարդկանց դեմքին թռնել (ինչ կոպիտ ու զզվելի ա հնչում էս արտահայտությունը), որ քեզ մարդու տեղ դնեն, շահագործելուց գոնե քիչ շահագործեն։

    Ինչի՞ են մարդկանց գործի ընդունելուց նայում իրանց դիպլոմին։ Բա ու՞ր մնացին մարդկային որակները։ Թե՞ դրանք կարևոր չեն։ Արդյունքում լիքը դատարկագլուխներ լիքը կարևոր գործեր են սկսում անել, լիքը մարդիկ սկսում են գլխիդ լոլոներ կարդալ, լիքը մարդիկ սկսում են փչացնել աշխատանքային միջավայրդ ու դու սկսում ես կասկածել՝ արդյո՞ք ուզում ես շարունակել աշխատել ըտեղ, էդ մարդկանց հետ թե՞ չէ։

    Արձակուրդ եմ ուզում։ Ամեն ինչից, ինձնից էլ արձակուրդ, որ ինձնից թաքուն ինչ-որ տեղ գնամ, չիմանամ թե ուր ու չկարողանամ հետևիցս հասնել։ Ուզում եմ առաստաղին նայելու ու մտածելու ժամանակ ունենալ։ Ուզում եմ առանց պլանավորելու ու գրել-գծելու ապրել։ Արդեն հոգնել եմ էն բաներից, որ պետք ա անեմ ու էն բաներից էլ, որ ուզում եմ անել, որովհետև դրանք էլ են արդեն վաղուց պետքեների շարքը անցել։ Ուզում եմ գոնե մի քանի օր ապրել առանց ժամացույցին նայելու, քայլել առանց շտապելու, հասնել առանց ուշանալու։ Երևի էնքան էլ շատ բան չեմ ուզում։ Եսիմ։ Ուղղակի դրսում իմ ամենասիրած եղանական ա ու ես դրա ժամանակը չունեմ։

  30. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (07.10.2017), Cassiopeia (12.10.2017), Mr. Annoying (07.10.2017), Smokie (09.10.2017)

Էջ 9 23-ից ԱռաջինԱռաջին ... 567891011121319 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 5 հոգի. (0 անդամ և 5 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ucom (ունիվերսալ հեռահաղորդակցություն)
    Հեղինակ՝ aerosmith, բաժին` Հեռահաղորդակցություն
    Գրառումներ: 1409
    Վերջինը: 26.05.2017, 22:53
  2. www.hashvich.info - առցանց ունիվերսալ հաշվիչ
    Հեղինակ՝ ed2010, բաժին` Վեբ կայքերի քննարկում
    Գրառումներ: 16
    Վերջինը: 09.02.2011, 23:40
  3. Պորտալ ստեղծելու առաջարկ
    Հեղինակ՝ Gevorg, բաժին` Վեբ
    Գրառումներ: 48
    Վերջինը: 05.12.2010, 01:42
  4. Նոր աշխատանքային պորտալ
    Հեղինակ՝ panion, բաժին` Աշխատանք
    Գրառումներ: 1
    Վերջինը: 24.02.2009, 21:58
  5. Սոֆտ Պորտալ
    Հեղինակ՝ Արամ, բաժին` Վեբ կայքերի քննարկում
    Գրառումներ: 52
    Վերջինը: 08.03.2007, 14:26

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •