տատիս մասին ամենավառ հիշողությունը էն ա, թե ոնց ա ճշմարտության հետ աղերսներ չունեցող բաներ ասում մենակ պապիս ընդիմանալու համար։ ու թե ոնց էր ամեն անգամ հորս պաշտպանում, երբ պապս բարկանում էր հորս վրա։ հերս իր համար միշտ իդեալական, օրինակելի, սուրբ զավակ ա էղել, հպարտության առարկա, ազգի պարծանք։ (ու ես սաղ ջոկել եմ, էս սաղ հորս քայլվածքից էր գալիս։ մինչև 2014-ի վիրահատությունը սենց շատ հպարտ էր քայլում, գլուխտ բարձր, խրոխտ հայացքը դեպի պայծառ ապագան ու նայելիս կթվար թե մենք՝ նվաստ մահկանացուներս հավիտյանս հավիտենից պարտական ենք իրեն։ իսկ ես միշտ մեջքս ծռած եմ քայլել, ոտքերս թեք դնելով, առանց շուրջս նայելու ու հայացքս բոլորից փախցնելով։ դրա համար էլ ես խեղճ եմ, հերս՝ զոռբա։)
պապիս մահից հետո հերս էլի սուրբ էր, բայց հրեշը արդեն մերս էր։ ես իրոք, ամբողջ հոգով տխրում եմ մորս համար։ մորս երբեմն պաշտպանողը պապս ա էղել, իսկ իր հարազատ ծնողները նախընտրում էին չխառնվել իրանց աղջկա ընտանեկան գործերին, դե հո չէին դժբախտացնելու աղջկան ու թոռներին։ թող կռվեն էլ, բարիշեն էլ, ժամանակի ընթացքում կամաց-կամաց կհասկանան իրար։
պապիս մահից հետո մերս էդ պաշտպանողն էլ չուներ։ դե կասեք՝ բա դու՞ք։ 2 յեքա էրեխա էիք, չէի՞ք ֆայմում ինչ-որ բան անել։ բայց ֆայմելը կապ չունի, որովհետև մորս դաստիարակածով անկախ էն ամենից ինչ կաներ հերս, թե ոնց կվարվեր մորս հետ, երբեք չէր դադարի մեր հերը լինել ու մենք պետք ա հարգեինք ու սիրեինք իրեն։ մերս մեզ հավատացրել էր, թե ինքն իրեն կարա պաշտպանի ու դրա համար մեր կարիքը չունի։ ու ամեն անգամ, երբ հերս մորս հետ կռվում էր, բոլոր իմաստներով հողին հավասարեցնում ու գնում լակած շնթռկելու, գալիս էր տատս ու շարունակում հորս գործը։ ասում, ու մի քանի անգամ, որ էն վիճակը, որում հիմա մենք ենք, սաղ մորս մեղքով ա։ այո, որովհետև նա լավ կին չի ամուսնու, իր թառլան տղու համար։ այո, իհարկե, մերս լավ կին չէր, որովհետև ամեն անգամ երբ կարար թքեր տղուդ վրա, գնար ու մի բան էլ դատի տար, չի արել։ լավ կին չէր, որովհետև տարիներ շարունակ սաղ ընտանիքիդ անդամների կողմից անվերջանալի վիրավորանքներ ա կուլ տվել։ լավ կին չէր, որովհետև էդ ամենով հանդերձ, երբ անգամ դու սևացնում էիր էդ թառլան տղայիդ անունը, ինքն էր միակ պաշտպանողը ու ձեզ պարզերես անողը։ այո, մերս լավ կին չէր։ մերս մինչև հիմա լավ կին չի։ իսկ այ տատս։ տատս հեքիաթ ա։
հիմա երբ ծերացել ա, վերջապես իմաստություն ա իջել աչքերին։ վերջապես տեսնում ա, որ իր տղան այլևս սուրբ չի։ չնայած խիստ կասկածում եմ, թե եթե հերս պարտքերի տակ չճռռար ու առաջվա նման փող աշխատեր, տատիս հասներ էդ իմաստությունը։
տատս կռված ա հորս հետ։ էս 2 շաբաթ ա չեն խոսում։ ու նա գիտի որ իմ ու հորս հարաբերությունները լարված են ու ամեն օր զանգում ա։ իրեն սկսել ա հանկարծ հետաքրքրել թե ոնց եմ ես, ի՞նչ եմ անում, ի՞նչ եմ կերել, լա՞վ եմ։ հետո երբ ստանում ա իր հարցերի պատասխանները, սկսում ա ընտանեկան տրավմաներիս վրա աղ լցնելով մանիպուլացնել ինձ, որ ես էլ հորս հետ չխոսամ, որ մարդու տեղ չդնեմ, որ դառնամ հորս հետ պատերազմում իր դաշնակից։
տատս չգիտի, որ հորս մարդու տեղ դնելու միակ պատճառը մերս ա։ որովհետև մերս կնեղվի եթե հորս չբարևեմ։ կնեղվի ու կնեղանա ինձնից։ տատս չի ջոկել, բայց ես ջոկել եմ, որ մերս շաաաաաաատ վաղուց մեր ու ամուսնու մեջ ընտրություն կատարելիս ամուսնուն ա ընտրել ու իր ընտրությունը հարգելը իր հետ կապը պահելու միակ ձևն ա։ իսկ ես մորս անտանելի շատ եմ սիրում մեր՝ թեկուզ քիչ շփումը կորցնելու համար։ ու կապ չունի որ մենք ընկերներ չենք ու երբեք չենք լինի։
տատս դեռ չի ջոկել, որ 30-40 տարի ուշացել ա։ չի ջոկել նաև, որ իր տղային մեծամասամբ ինքն ա սենց սարքել՝ դաստիարակելու փոխարեն սրբացնելով։ որ լիքը վատ սերմեր ա դրել մեջը որոնք հետո բարենպաստ պայմաններում սկսել են ծլել-ծաղկել ու դե բույսերը աճում են ամբողջ կյանքի ընթացքում, դրա համար էլ հերս երբեք ավելի լավը չի դառնա, այլ հակառակը։
տատս չի ջոկում թե ինձ ինչքան տհաճ ու զզվելի ա հորս հետ շփվելը։ ինքը երբեք չի հասկանա թե ինչ եմ զգում ես, երբ զանգում եմ մորս ու մեկ էլ հեռախոսը ինքն ա վերցնում ու էդ պահին ես սկսում եմ աղոթել, որ երբեք, ոչ մի պարագայում հերս մորիցս երկար չապրի, որովհետև էդ դեպքում ամեն օր ա հեռախոսը ինքը վերցնելու ու ամեն օր եմ իր հետ խոսելու։ տատս երբեք չի ջոկի, որ ամեն անգամ հորս հետ խոսելուց հետո ուզում եմ մաշկս վրայիցս քերեմ, որովհետև չեմ ասել թե ինչքան եմ զզվում իրենից, որովհետև կեղծել եմ ինձ ու կշարունակեմ կեղծել քանի ինքը ողջ ա։ ու տատս նաև չի ջոկում, որ ինձ մի քանի անգամ ավելի զզվելի են իր էժան մանիպուլացիաները։ որ դրանցով կորցնում եմ իր նկատմամբ մնացած հարգանքի վերջին, ամենավերջին կաթիլները։
Էջանիշներ