Մի անգամ, երբ ընկերներիցս մեկը հարցրեց, թե ինչի՞ Stranger Things-ը չեմ նայում, ասացի, որ հենց սերիալի սկզբում տեսնում եմ կարմիրով գրված Netflix-ը, վատանում եմ: Չգիտեմ ինչով ա պայմանավորված, բայց ես Netflix-ի նկատմամբ հակակրանք ունեմ: Էս զուտ ինֆորմացիա։
Քանի որ անցած տարվա անկազմակերպվածությանս պատճառով չհասցրեցի ոչ կարգին կինո, սերիալ նայել, ոչ կարգին գիրք կարդալ, էս տարի կազմել եմ ցուցակներ ու նպատակս տարվա վերջում էդ ցուցակների սաղ անունները ջնջելն ա։ Ու քանի որ հիմա արձակուրդ ա, ես որոշեցի նայել էդ ցուցակի հերթական սերիալներից մեկը։ Mindhunter: Ինչի՞ որոշեցի հենց էս նայել։ Որովհետև ընկերներիցս ոչ դեռ մեկը չէր նայել ու ոչ ոք խորհուրդ չէր տվել նայել։ Հետո, որովհետև ընդամենը մեկ սեզոն էր, 10 սերիա։ Արդեն երրորդ օրն ա, ինչ նայում եմ ու ձեռքս չի գնում արագ-արագ նայեմ վերջացնեմ։ Սարսափելի սիրուն ա։
Ես մի ձեռքիս մատների վրա կարող եմ հաշվել էն բոլոր ռեժիսորների անունները, որոնց գիտեմ։ Ես կինոման չեմ ու ինձ համար կինո, սերիալ նայելը հանգստանալու ամենահավես միջոցներից ա, ընդամենը։ Բայց առաջին սերիայի սկզբում որ կարդացի Դեյվիդ Ֆինչերի անունը, արդեն խոստումնալից թվաց։ Հիմա էլ չեմ էլ նկատում սերիաների սկզբում հայտնվող Netflix-ին ու չնայած, որ էս իմ սիրած ժանրի սերիալներից չի, նայելուց բավականություն եմ ստանում։ Ու մի քանի սիրուն կադրեր էդ սերիալից։
Հա, մի երկու բառ էլ սերիալից։ 1970-ականներ։ ԱՄՆ։ FBI-ի երկու գործակալ սկսում են բանտերով շրջել, խոսել հանցագործների հետ, որ ավելի լավ հասկանան դեռ ազատության մեջ գտնվող հանցագործներին։ Էդ բանտային հանդիպումների տեսարանները շատ թույն են։
Վերջ, էսքանը։ Գնամ հերթական սերիան նայեմ։
Մեջբերել
Էջանիշներ