Երեկ ես քայքայեցի էնքան նյարդեր ինչքան չէի քայքայել երբևէ։ Երեկ ես վճռական էի էնքան, ինչքան չէի էղել նախկինում երբեք։ Երեկ ես պատրաստ էի պայթեցնել աշխարհը, եթե համարձակվեր կանգնել ճանապարհիս, խանգարել ինձ։ Գիշերը քնեցի 3 ժամ։ Արդյունքում վերջացրեցի կիսատ գրքերիցս 2-ը։ Առավոտ արթնացա ուռած աչքերով, որ թվում էր հիմա դուրս կգան ակնագնդերից, պայթող գլխով ու մինուս անվերջություն ձգվող տրամադրությամբ։ Առավոտ արթնացա ու որոշեցի որ ես պետք ա գերազանց ստանամ վերջին քննությունս, որ ոչինչ չի կարող խանգարել ինձ։ 20 րոպե ուշացած մտա լսարան, 20 րոպե հետո բոլորից շուտ վերջացրած դուրս էկա ու հետո իմացա որ 100 եմ ստացել։ Հետո որոշեցի, որ ես հիստերիկ չեմ։ Մի քանի րոպե քայլեցի ձյուների միջով, տեղը տեղին սառեցի ու անցավ հիստերիկությունս։ Հետո ամեն ինչ հոյակապ էր։ Դե պետք չի տաք գլխով որոշումներ կայացնել էլի, հո զոռով չի։ Մեր մեջ քնած տեռորիստը պետք ա միշտ քնած մնա, թե չէ մեզ էլ հետը կպայթեցնի։ Մի տեսակ լավն են գործի տեղի էրեխեքը։ Արևոտ են։ Իրիկունը տուն էի գալիս ու ավտոբուսում 2 երեխա ապակու վրա X, O էին խաղում։ Փոքր էին, 7֊8 տարեկան երևի հազիվ։ Հետո էլ կռվում էին, թե ով ա հաղթել։ Նենց լավն էին։ Հավես ա։ Իրոք։ Շատ։ Էս տարվա վերջին շաբաթը ոնց որ էս տարվա խտապատկերը լիներ։ Ամեն ինչ էնքան խառն էր, էնքան հակասական։ Մեկ նյարդային էի, մեկ հանգիստ, մեկ լիքը խառը բաներ էի զգում, մեկ էլ բացարձակապես չէի զգում։ Մեկ ամեն ինչ հոյակապ էր ու հաջորդ վայրկյանին երկինքը գլխիդ փուլ էր գալիս, մեկ էլ հանկարծ նույն անակնկալ կերպով էլի արևաշող էր դառնում ամեն ինչ։ Կարևորը` հիմա ամեն ինչ լավ ա ու մինչև տարվա վերջ երևի ամեն ինչ սենց լավ էլ կմնա։ Չէի պատկերացնում, որ գործից հոգնած տուն գալը կարա էսքան հանգստացնող լինի։
Մեջբերել
իրանք երկվորյակներ են, մի օր առանձին կպատմեմ ես իրանց մասին։ Բայց ինչ լավն են իրանք ^^ Ու մենակ իրանք չէ։ Չորեքշաբթի օրը Էրիկն ա գալիս, ինքը ոնց որ Հարի Փոթերը լինի, էն Հարին ում պատկերը ծնվել ա գլխումս գրքերից։ Սամվելն ա իրա բանդայի հետ գալիս էդ օրը: Թոմասի ու Արմինեի մասին էլ ոչ մի բան չեմ ասում։ Շատ լավն են իրանք։ Իրանք մարդկանց էն տեսակին են պատկանում, որ հնանալիս ոչ թե փչանում, այլ ավելի լավն են դառնում։ Մի խոսքով ես սիրում եմ իրանց բոլորին։ Ու, չէի պատկերացնի որ նման բան կասեմ, բայց սարսափելի հաճելի ա լինել մեկը, ում էրեխեքը ուզում են նմանվել։ Էդ ստիպում ա ինձ մտածել որ ես լավն եմ։ Էդ ինձ ավելի առաջ ա հրում, որ էրեխեքիս ավելի հեռուն տանեմ ^^ Բայց ավելի հաճելի ա լիքը փոքր ընկերներ ունենալը, էն որ քեզ սկսում են ինչ֊որ մանր բաներ վստահել, էն որ սկսում ես իրանց ժեստերից, հայացքներից հասկանալ իրենց։ Չէ, հավես ա աշխատելը, երբ սիրում ես աշխատանքդ։
Էջանիշներ