Փետրվարի ընթացքում էլի վերջացրեցի մի գիրք՝ Պալացիոյի "Հրաշքը", սկսեցի Կունդերա կարդալ ու սիրահարվեցի իր գրածին։
Stranger things-ը նայեցի, Dark-ից հետո մի քիչ սովորական էր թվում, բայց էլի լավն էր։ Game of Thrones-ի երկրորդ սեզոնը վերջացրեցի ու դեռ չեմ հասակցել թե էդ սերիալի ի՞նչն ա էդքան գրավում մարդկանց, սովորական քաղաքականացված ֆենթզի ա էլի Սկսեցի նայել Օսկարին նոմինացված կինոները ու ամեն հաջորդից ավելի շատ հիասթափվել, քան նախորդից։ Մինչև հիմա մենակ LOU-ն եմ հավանել, կարճամետրաժ անիմացիա ա։
Էս ամիս ես նաև սկսեցի խաղ խաղա, Life is Strange-ը։ Չնայած որ դեռ առաջին էպիզոդն եմ վերջացրել, ահագին հավես ա թվում։ Բայց արդեն վերջում կռահում եմ ինչ ա լինելու։ Փետրվարին առողջ եմ սնվել, կտրել եմ մազերս ու էլի ինչ-որ ուրիշ բաներ էլ եմ արել։
Սիրուն ամիս էր փետրվարը։ Ավելի սիրուն քան հունվարն էր։ Մարտը պետք ա որ փետրվարից ավելի սիրուն լինի։
Օգին ասում էր, որ բոլորը իրենց կյանքում գոնե մեկ անգամ պետք ա արժանանան հոտնկայս ծափահարությունների, որովհետև իրանք ամեն օր հաղթահարում են կյանքը։ Չգիտեմ, վերամբարձ կհնչի, բայց ես երբեք ինձ ավելի շատ կյանքը "հաղթահարելիս" չեմ զգացել։
Էջանիշներ