Պառկեցի քնելու ու սկսեցի մտածել կայանքի մասին: Չգիտեմ ինչու հիշեցի դասարանցիներիս: Ինչ լավ կլիներ եթե բոլորով մի տան մեջ ապրեինք (միայն թե չասես դու չես մտածել քո ընկերոջ հետ մի տան մեջ ապրելու մասին): Միասին դասերը կսովորեինք ու վերջապես ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ կլիներնք: Պատկերացնում եմ հաջորդ օրը ամբողջ դպրոցը մեզնից կխոսի: Մտածում եմ ,բայց գիտեմ, որ այդպիսի բան անհնար է, ոչ թե չեն թողնի այլ մենք բոլորս էլ գիտենք, որ ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ չենք, բայց անգիր գիտենք մի ասացվածք՝ «գյուղ կանգնի, գերան կկոտրի» ու դրա իմաստն էլ գիտենք:
Մենք տղաներս դասարանում ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ ենք, աղջիկներն էն իրար արհամարհում:Եթե այսպես շարունակվի ընդանրապես Երկրի երեսից կանհետանա ՄԻԱՍՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ բառը…
Էջանիշներ