Ամեն ինչ ժամադրությունների մասին

[StrangeLittleGirl]

Չգիտեի՝ թեման ոնց վերնագրել: Ուղղակի ուզում էի ժամադրությունների հետ կապված զանազան բաների մասին խոսեինք:
Ինձ թվու՞մ ա, թե՞ արևմուտքում ժամադրություններն ավելի տարածված բան են, քան Հայաստանում: Համենայնդեպս, ինչ ինձ հիշում եմ Հայաստանում, մենակ երկու անգամ եմ ժամադրության գնացել, իսկ Դանիայում արդեն լիքը դեպքեր եղել են (մի քանի մերժածն էլ չհաշված): Հետաքրքիր ա, որ չնայած էստեղ սեռերի միջև հավասարություն-բան, տենց բաներ կան, բայց ժամադրության ժամանակ մեկ ա տղամարդն ա փակում հաշիվը: Իհարկե, էստեղ սովորաբար առաջին ժամադրությունը մի բաժակ սուրճի շուրջ ա լինում:

Ընդհանրապես, պարզվում ա՝ ժամադրությունը մի ամբողջ մշակույթ ա: Էստեղ ընկերուհի ունեմ, որն ասում ա, որ չգիտի՝ մարդիկ ինչ են անում ժամադրությունների ժամանակ, որովհետև կյանքում չի գնացել, չնայած երկու ընկեր ա ունեցել:

Մի խոսքով, էկեք ջրիկ-ջրիկ խոսենք էս թեմաներով:

Օրինակ, ձեր պատկերացմամբ մարդ ինչպե՞ս պիտի պահի իրեն առաջին ժամադրության ժամանակ: Ո՞վ պիտի հաշիվը փակի ընդհանրապես: Ինչքա՞ն է պետք ժամադրությունները շարունակել լուրջ հարաբերությունների սկսվելուց հետո: Ե՞րբ պետք է հասկանալ, որ բան չի ստացվելու ու դադարեցնել ժամադրությունները: Պե՞տք է արդյոք հարցաթերթիկ դեմ տալ: Ընդհանրապես, Հայաստանում ո՞նց են լինում ժամադրությունները, ես պատկերացում չունեմ:

[Ռուֆուս]

Կարող ա ես եմ շատ ցինիկ, բայց ժամադրություն բառն իմ համար վերին աստիճանի զվարճալի ու awkward բան ա ու առաջին ասոցիացիաներս միշտ կինոյի դրվագ ա հիշեցնում, երբ տղեն կաստյում գալստուկ ա հագնում, աղջկան ծաղկեփունջ ա նվիրում, տանում ա ռեստորան: Էնտեղ նստում, հաց են ուտում, որովհետև վերին աստիճանի awkward ա անընդհատ իրար երես նայելն ու չխոսելը ու որպեսզի սառույցը կոտրվի, տղեն աղջկան հարցնում ա.
- Իսկ ո՞ր գույնն ես ամենաշատը սիրում:
- Վարդագույն:
- Օհ, իրո՞ք, ես էլ, ես էլ:

Մի խոսքով ձևականություն ա ու չկա անմիջականություն, համ էլ նենց չի էլի որ դիմացինիդ սիրած գույնը, կենդանին ու դերասանին իմանալով հասկանում ես, թե սիրում ես իրեն, թե չէ, կամ ինչքան համապատասխան զույգ ես, թե չէ: Լիքը տարբեր ու ավելի հետաքրքիր կամ անկապ բաներ կարելի ա անել, դիմացինին ճանաչելու համար, քան դասական ժամադրության գնալը:

[StrangeLittleGirl]

Կարող ա ես եմ շատ ցինիկ, բայց ժամադրություն բառն իմ համար վերին աստիճանի զվարճալի ու awkward բան ա ու առաջին ասոցիացիաներս միշտ կինոյի դրվագ ա հիշեցնում, երբ տղեն կաստյում գալստուկ ա հագնում, աղջկան ծաղկեփունջ ա նվիրում, տանում ա ռեստորան: Էնտեղ նստում, հաց են ուտում, որովհետև վերին աստիճանի awkward ա անընդհատ իրար երես նայելն ու չխոսելը ու որպեսզի սառույցը կոտրվի, տղեն աղջկան հարցնում ա.
- Իսկ ո՞ր գույնն ես ամենաշատը սիրում:
- Վարդագույն:
- Օհ, իրո՞ք, ես էլ, ես էլ:

Մի խոսքով ձևականություն ա ու չկա անմիջականություն, համ էլ նենց չի էլի որ դիմացինիդ սիրած գույնը, կենդանին ու դերասանին իմանալով հասկանում ես, թե սիրում ես իրեն, թե չէ, կամ ինչքան համապատասխան զույգ ես, թե չէ: Լիքը տարբեր ու ավելի հետաքրքիր կամ անկապ բաներ կարելի ա անել, դիմացինին ճանաչելու համար, քան դասական ժամադրության գնալը:

Աաաա՜ Ռուֆ
Բայց հենց էդ ա ժամադրության (դեյթի) մեջ էդ տեսարանը չի մենակ: Հազար ու մի տարբերակ կա: Ճիշտ ա՝ ստեղ դասական տեսակը սուրճ խմելու գնալն ա, գոնե որպես առաջին ժամադրություն, բայց լիքը ուրիշ բաներ էլ են անում: Մեկը իմ դեպքում մեծ մասը սուրճ խմելով ա էղել, բայց ուրիշ ավելի հետաքրքիր տարբերակներ էլ են էղել (օրինակ՝ այգում պիցցայով նստել, թանգարան կամ անգամ ուրիշ քաղաք գնալ): Ու հետաքրքիր ա, որ էստեղ չեն զուգվում-զարդարվում ժամադրության գնալիս, այլ ներկայանում են նենց, ոնց որ կան: Թե՛ տղամարդիկ, թե՛ կանայք:

[boooooooom]

Կնոջս հետ առաջին ժամադրությունը անցել է հետևյալ կերպ: Հանդիպեցինք Թամանյանի մոտ, քայլելով գնացինք դեպի կասկադ, բարձրացանք այն ու վերևից մոտ 1 ժամ քաղաքին նայելով զրուցեցինք, հետո իջանք կասկադով ու մոտակա կանգառից ճանապարհեցի տուն: Մի հատ փոքրիկ ծաղկեփունջ էի գնել, որը իհարկե նվիրեցի և վերջ: Ինձ թվում էր, որ պարտադիր չի էդ օրը ինչ որ տեղ գնալ ու ինչ որ բան ուտել: Բայց կինս մինչև էսօր երեսով է տալիս, թե քձիբ մեռնում եմ, էդ ցրտին սկի մի տեղ էլ չհրավիրեցի (փետրվար ամիսն էր) ու որ ինքը սառուց էր դառել, բայց ցույց չէր տալիս...

[մարդագայլուկ]

Ես մենակ մի անգամ եմ փոշմանել, որ ժամո չեմ գնացել: Մեկը մի շաբաթ կպրշկվել էր, ես էլ ասեցի լավ կգամ: Բայց էն ամենավերջին պահին ցինիկությունս բռնեց, ասեցի ներող, հավես չկա: Էն էլ պարզվեց մարդը մի ամիս չարչարվել հատուկ ինձ համար աստղադիտակ էր գտել ու պատրաստվում էր ինձ քաղաքից դուրս մի հատ հարմար տեղ տանել, որտեղ ես էդ աստղադիտակով կբզբզեի (իրան չէ): Ու հաջորդ օրն էլ պիտի հետ վերադարձներ: Էհ էհ Տենց զրկվեցի աստղադիտակի հետ բացառիկ ժամոյից:

Թե չէ ընդհանուր լոմկա ու ձևական, նաև բավականին ձանձրալի ու կանխատեսելի երևույթ ա: Ոբշեմ Ռուֆի գրածը copy paste եմ անում ստեղ:

[Ռուֆուս]

Հա, իմ ու Մանուի առաջին «ժամադրության» ժամանակ (եթե իհարկե դա կարելի ա ժամո համարել, որովհետև սպոնտան բան էր ու ոչ մեկս էլ չէինք կանխատեսում, որ կարող ա վերջում տենց արդյունք ստացվի), դասական ժամադրության բոլոր ընդունված ու չընդունված կանոնները հերթով խախտել էինք Նույնիսկ էն գիրքը, որ Մանուին նվիրեցի, շոկի մեջ կգցեր ցանկացած նամուսահայուհու ու ի դերև կաներ հետագա ժամոների բոլոր հույսերս

[Գալաթեա]

Հա, ստեղ էդ dating կոչվածը տենց տարածված կուլտուրա չի։ Դրսում էդ մի տեսակ քարացած բան ա դառել, coffee and drinks կամ dinner and movie. Ու չգրված օրենքներ կան՝ քանի date-ից հետո ա սեքսն ընդունելի, դե աղջիկների համար, պարզ ա, տղերքն ինչ։
Sex and the city-ի մեջ ա լավ ասում․․․"Date is like a job interview with a cocktail".
Ու շատ նորմալ ա դրսի համար՝ ասենք մի շաբաթվա մեջ տարբեր մարդկանց հետ ժամադրություններ անելը։ Պարտավորեցում կամ մեծ սպասելիքներ բերող բան չի ստեղի պես․․․

Իմ առաջին ընկերոջ հետ առաջին ժամադրությունս Մոսկվա կինոթատրոնի բակում ա եղել, էն ժամանակ մի հատ կաֆե կար, որ հիմա չկա։ Կոֆե ենք խմել ու խաչբառ լուծել։
Ու երբ որ "Որն է Բոտսվանայի մայրաքաղաքը" հարցին ես առանց մտածելու գրեցի Գաբորոնե, էդ տղեն առաջարկեց գնալ զագս ու տուտժե ամուսնանալ

Հետո էլի են եղել ժամոներ։
Իսկ օրինակ Սասի հետ օֆիցիալ ժամո երբեք չենք եղել։
էդ լրիվ ուրիշ կայֆ էր։

[Rhayader]

Ես տենց ժամադրվելուց առանձնապես ռոմանտիկ-պրակտիկ նկատառումներ չեմ ունենում: Վերջերս Tinder-ն էի բզբզում, ամերիկացի կամավոր աղջկա հետ match տվեց, մի երկու օր գրվելուց հետո Հրապարակում հանդիպեցինք, իրար հետ կիթառ նվագեցինք, ճամփեցի Հեմինգուեյ՝ ընկերների մոտ, ու հիմա էլ գրվում ենք: Հետաքրքիր տիպ էր, հաճելի էր իր հետ շփվել: Էս շաբաթ օրը էլի երևի հանդիպենք, էլի կիթառ նվագենք: Աշնանը գնում ա Ամերիկա, իսկ ես курортный роман-ների սիրահար չեմ:

[StrangeLittleGirl]

Հա, ստեղ էդ dating կոչվածը տենց տարածված կուլտուրա չի։ Դրսում էդ մի տեսակ քարացած բան ա դառել, coffee and drinks կամ dinner and movie. Ու չգրված օրենքներ կան՝ քանի date-ից հետո ա սեքսն ընդունելի, դե աղջիկների համար, պարզ ա, տղերքն ինչ։
Sex and the city-ի մեջ ա լավ ասում․․․"Date is like a job interview with a cocktail".
Ու շատ նորմալ ա դրսի համար՝ ասենք մի շաբաթվա մեջ տարբեր մարդկանց հետ ժամադրություններ անելը։ Պարտավորեցում կամ մեծ սպասելիքներ բերող բան չի ստեղի պես․․․

Իմ առաջին ընկերոջ հետ առաջին ժամադրությունս Մոսկվա կինոթատրոնի բակում ա եղել, էն ժամանակ մի հատ կաֆե կար, որ հիմա չկա։ Կոֆե ենք խմել ու խաչբառ լուծել։
Ու երբ որ "Որն է Բոտսվանայի մայրաքաղաքը" հարցին ես առանց մտածելու գրեցի Գաբորոնե, էդ տղեն առաջարկեց գնալ զագս ու տուտժե ամուսնանալ

Հետո էլի են եղել ժամոներ։
Իսկ օրինակ Սասի հետ օֆիցիալ ժամո երբեք չենք եղել։
էդ լրիվ ուրիշ կայֆ էր։

Գալ, դրանք ավելի շատ ամերիկյան չգրված օրենքներն են Որ երրորդ ժամոն պիտի սեքսով վերջանա, որ եթե տղեն ասում ա՝ արի գնանք իմ տուն սուրճ խմելու, նշանակում ա կանչում ա սեքսի, որ աղջկերքը պիտի դզված-փչված գնան և այլն

Ստեղի չգրված օրենքներից մեկն էլ էն ա, որ առաջին ժամադրությունը կարա սեքսից հետո լինի, մոտավորապես սենց. «խմած ժամանակ լավ իրար ուզում էինք, հլը արի օյաղ հանդիպենք, տեսնենք իրար իսկականի՞ց էինք ուզում, թե՞ ալկոհոլն էր»:

[ivy]

Օֆիցիալ ժամադրություններ չեն լինում էն դեպքում, եթե ծանոթություններն էլ կոնկրետ «զույգավորվելու» մտադրությամբ չեն եղել: Ասենք, ընդհանուր ընկերական միջավայրում հա տեսել են իրար մարդիկ, ոնց որ օրինակ ակումբցիների մոտ է լինում: Բայց դե հիմա հո բոլորը ակումբի կամ նմանատիպ հանդիպումներին չեն գտնում իրենց պարտնյորին:
Հիմա քանի որ օնյալն ծանոթությունները շատ տարածված են, պարզ է, որ հաջորդ քայլը պիտի լինի իրար իրականում տեսնելը, դա էլ ինչ ուզում ես անվանի, դառնում է ժամադրություն: Տանել չեմ կարող էդ "blind-date"-երը (երբ հանդիպում են, առանց իրար ռեալում ճանաչելու), բայց դե էսօրվա դարում ահագին տարածված բան է:
Մի խոսքով, թեման քննարկելիս պիտի մի քայլ հետ գնանք ու նայենք, թե ծանոթությունը ոնց է եղել. տեղից էլ հիմնականում արդեն պարզ է դառնում՝ ոնց կլինի հետագա զարգացումը, հնարավոր է օֆիցիալ դեյթերից խուսափել, թե չէ:

[Գալաթեա]

Գալ, դրանք ավելի շատ ամերիկյան չգրված օրենքներն են Որ երրորդ ժամոն պիտի սեքսով վերջանա, որ եթե տղեն ասում ա՝ արի գնանք իմ տուն սուրճ խմելու, նշանակում ա կանչում ա սեքսի, որ աղջկերքը պիտի դզված-փչված գնան և այլն

Ստեղի չգրված օրենքներից մեկն էլ էն ա, որ առաջին ժամադրությունը կարա սեքսից հետո լինի, մոտավորապես սենց. «խմած ժամանակ լավ իրար ուզում էինք, հլը արի օյաղ հանդիպենք, տեսնենք իրար իսկականի՞ց էինք ուզում, թե՞ ալկոհոլն էր»:

Լավն ա էլի Եվրոպան

[StrangeLittleGirl]

Օֆիցիալ ժամադրություններ չեն լինում էն դեպքում, եթե ծանոթություններն էլ կոնկրետ «զույգավորվելու» մտադրությամբ չեն եղել: Ասենք, ընդհանուր ընկերական միջավայրում հա տեսել են իրար մարդիկ, ոնց որ օրինակ ակումբցիների մոտ է լինում: Բայց դե հիմա հո բոլորը ակումբի կամ նմանատիպ հանդիպումներին չեն գտնում իրենց պարտնյորին:
Հիմա քանի որ օնյալն ծանոթությունները շատ տարածված են, պարզ է, որ հաջորդ քայլը պիտի լինի իրար իրականում տեսնելը, դա էլ ինչ ուզում ես անվանի, դառնում է ժամադրություն: Տանել չեմ կարող էդ "blind-date"-երը (երբ հանդիպում են, առանց իրար ռեալում ճանաչելու), բայց դե էսօրվա դարում ահագին տարածված բան է:
Մի խոսքով, թեման քննարկելիս պիտի մի քայլ հետ գնանք ու նայենք, թե ծանոթությունը ոնց է եղել. տեղից էլ հիմնականում արդեն պարզ է դառնում՝ ոնց կլինի հետագա զարգացումը, հնարավոր է օֆիցիալ դեյթերից խուսափել, թե չէ:

Ռիփ, լինում են օֆիցիալ ժամադրություններ, նույնիսկ երբ մեկին նախապես ճանաչում ես ինչ-որ կոնկրետ շրջապատից: Կոնկրետ իմ դեպքում էղել ա դեպք, երբ ընդհանուր շրջապատում ենք էղել ու ամիսը մեկ էդ խմբով հավաքվել ենք, մի յոթ ամիս անց մարդը առանձին ժամադրության ա կանչել: Ընդհանուր ընկերական շրջապատում մեկի հետ անընդհատ շփվելը մի բան ա, առանձին հանդիպելը՝ լրիվ ուրիշ: Ու էդ առանձին հանդիպելը դեյթ ա արդեն: Իհարկե, միշտ չէ, բայց ահավոր հեշտ ա ջոկելն էդ տղան ուղղակի ընկերական ա ասում հանդիպենք, սուրճ խմենք, թե ժամո ա անում:

Ինչ վերաբերում ա ինտերնետային ծանոթություններին, մինչև հիմա մենակ մի անգամ եմ տենց դեյթի գնացել, բայց սխալս էն էր, որ մինչև հանդիպելը նորմալ չէի գրվել հետը: Ընդհանրապես, օնլայն դեյթինգը շատ լավ բան ա: Մի հատ նախնական պատկերացում ես կազմում՝ էդ մարդու հետ հարաբերություն կստացվի: Ու դա կարաս անես տանը ճաշ էփելուն, գիրք կարդալուն, տուն մաքրելուն զուգահեռ: Կարիք չկա ժամանակ ծախսես, գնաս մի տեղ, նստես մեկի հետ ժամերով ու ձանձրանաս, չիմանաս ուր փախնես:

Հենց վերջերս տենց մի դեպք էղավ: Ամեն ինչով լավ տղա էր էրևում, ինձ ահագին հարմար: Բայց հենց երաժշտությունից խոսք բացեցի, հասկացա, որ էդ մարդու հետ չեմ կարա: Էլ ժամանակ չվատնեցի իրա վրա:

[Գալաթեա]

Ռիփ, լինում են օֆիցիալ ժամադրություններ, նույնիսկ երբ մեկին նախապես ճանաչում ես ինչ-որ կոնկրետ շրջապատից: Կոնկրետ իմ դեպքում էղել ա դեպք, երբ ընդհանուր շրջապատում ենք էղել ու ամիսը մեկ էդ խմբով հավաքվել ենք, մի յոթ ամիս անց մարդը առանձին ժամադրության ա կանչել: Ընդհանուր ընկերական շրջապատում մեկի հետ անընդհատ շփվելը մի բան ա, առանձին հանդիպելը՝ լրիվ ուրիշ: Ու էդ առանձին հանդիպելը դեյթ ա արդեն: Իհարկե, միշտ չէ, բայց ահավոր հեշտ ա ջոկելն էդ տղան ուղղակի ընկերական ա ասում հանդիպենք, սուրճ խմենք, թե ժամո ա անում:

Ինչ վերաբերում ա ինտերնետային ծանոթություններին, մինչև հիմա մենակ մի անգամ եմ տենց դեյթի գնացել, բայց սխալս էն էր, որ մինչև հանդիպելը նորմալ չէի գրվել հետը: Ընդհանրապես, օնլայն դեյթինգը շատ լավ բան ա: Մի հատ նախնական պատկերացում ես կազմում՝ էդ մարդու հետ հարաբերություն կստացվի: Ու դա կարաս անես տանը ճաշ էփելուն, գիրք կարդալուն, տուն մաքրելուն զուգահեռ: Կարիք չկա ժամանակ ծախսես, գնաս մի տեղ, նստես մեկի հետ ժամերով ու ձանձրանաս, չիմանաս ուր փախնես:

Հենց վերջերս տենց մի դեպք էղավ: Ամեն ինչով լավ տղա էր էրևում, ինձ ահագին հարմար: Բայց հենց երաժշտությունից խոսք բացեցի, հասկացա, որ էդ մարդու հետ չեմ կարա: Էլ ժամանակ չվատնեցի իրա վրա:

Ու ստեղ մի հատ ուրիշ issue ա բացվում
Ինչքանո՞վ ա ճիշտ մարդուն ռադարից ջնջելը, ինչ ա թե՝ ուրիշ, կամ քո չսիրած երաժշտությունն ա սիրում։

[StrangeLittleGirl]

Ու ստեղ մի հատ ուրիշ issue ա բացվում
Ինչքանո՞վ ա ճիշտ մարդուն ռադարից ջնջելը, ինչ ա թե՝ ուրիշ, կամ քո չսիրած երաժշտությունն ա սիրում։

Սպասում էի էդ հարցին Էս վերջերս ես ինձ համար հայտնագործություն եմ արել. կարևոր ա ոչ թե ինչ երաժշտություն ա մարդ լսում, այլ՝ ոնց ա լսում: Ինձ համար դա ֆունդամենտալ հարց ա, դա նենց բան ա, առանց որի հարաբերություններ չեն ստացվի: Բացատրեմ ինչու: Ես արթուն ժամանակ միշտ երաժշտություն եմ լսում: Հենց էս պահին էլ լսում եմ: Ու շատ եմ գնում կենդանի համերգների, սաղ փողերս դրանց վրա եմ ծախսում: Ու լինել մի մարդու հետ, որն էս ամենը չի հասկանում, ես ուղղակի չեմ պատկերացնում: Ու էդ տղան, փաստորեն, չէր հասկանում: Հետևաբար չարժեր իրա վրա ժամանակ ծախսել:

[Գալաթեա]

Սպասում էի էդ հարցին Էս վերջերս ես ինձ համար հայտնագործություն եմ արել. կարևոր ա ոչ թե ինչ երաժշտություն ա մարդ լսում, այլ՝ ոնց ա լսում: Ինձ համար դա ֆունդամենտալ հարց ա, դա նենց բան ա, առանց որի հարաբերություններ չեն ստացվի: Բացատրեմ ինչու: Ես արթուն ժամանակ միշտ երաժշտություն եմ լսում: Հենց էս պահին էլ լսում եմ: Ու շատ եմ գնում կենդանի համերգների, սաղ փողերս դրանց վրա եմ ծախսում: Ու լինել մի մարդու հետ, որն էս ամենը չի հասկանում, ես ուղղակի չեմ պատկերացնում: Ու էդ տղան, փաստորեն, չէր հասկանում: Հետևաբար չարժեր իրա վրա ժամանակ ծախսել:

Բյուր, գլուխը տնկած, անբեկանելի չէր հասկանու՞մ։
Կարող ա ուղղակի ոչ մեկ իրան դեռ չեր փորձել բացատրել, ցույց տալ, թե էդ ինչ հավես բան ա։
Գուցե եթե մի երկու անգամ ջանք դնեիր, մի անգամ հետդ համերգի տանեիր, մարդը հասկանա՞ր, թե ինչ լավ բանա բաց թողել։