Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Օֆիցիալ ժամադրություններ չեն լինում էն դեպքում, եթե ծանոթություններն էլ կոնկրետ «զույգավորվելու» մտադրությամբ չեն եղել: Ասենք, ընդհանուր ընկերական միջավայրում հա տեսել են իրար մարդիկ, ոնց որ օրինակ ակումբցիների մոտ է լինում: Բայց դե հիմա հո բոլորը ակումբի կամ նմանատիպ հանդիպումներին չեն գտնում իրենց պարտնյորին:
Հիմա քանի որ օնյալն ծանոթությունները շատ տարածված են, պարզ է, որ հաջորդ քայլը պիտի լինի իրար իրականում տեսնելը, դա էլ ինչ ուզում ես անվանի, դառնում է ժամադրություն: Տանել չեմ կարող էդ "blind-date"-երը (երբ հանդիպում են, առանց իրար ռեալում ճանաչելու), բայց դե էսօրվա դարում ահագին տարածված բան է:
Մի խոսքով, թեման քննարկելիս պիտի մի քայլ հետ գնանք ու նայենք, թե ծանոթությունը ոնց է եղել. տեղից էլ հիմնականում արդեն պարզ է դառնում՝ ոնց կլինի հետագա զարգացումը, հնարավոր է օֆիցիալ դեյթերից խուսափել, թե չէ:
Ռիփ, լինում են օֆիցիալ ժամադրություններ, նույնիսկ երբ մեկին նախապես ճանաչում ես ինչ-որ կոնկրետ շրջապատից: Կոնկրետ իմ դեպքում էղել ա դեպք, երբ ընդհանուր շրջապատում ենք էղել ու ամիսը մեկ էդ խմբով հավաքվել ենք, մի յոթ ամիս անց մարդը առանձին ժամադրության ա կանչել: Ընդհանուր ընկերական շրջապատում մեկի հետ անընդհատ շփվելը մի բան ա, առանձին հանդիպելը՝ լրիվ ուրիշ: Ու էդ առանձին հանդիպելը դեյթ ա արդեն: Իհարկե, միշտ չէ, բայց ահավոր հեշտ ա ջոկելն էդ տղան ուղղակի ընկերական ա ասում հանդիպենք, սուրճ խմենք, թե ժամո ա անում:

Ինչ վերաբերում ա ինտերնետային ծանոթություններին, մինչև հիմա մենակ մի անգամ եմ տենց դեյթի գնացել, բայց սխալս էն էր, որ մինչև հանդիպելը նորմալ չէի գրվել հետը: Ընդհանրապես, օնլայն դեյթինգը շատ լավ բան ա: Մի հատ նախնական պատկերացում ես կազմում՝ էդ մարդու հետ հարաբերություն կստացվի: Ու դա կարաս անես տանը ճաշ էփելուն, գիրք կարդալուն, տուն մաքրելուն զուգահեռ: Կարիք չկա ժամանակ ծախսես, գնաս մի տեղ, նստես մեկի հետ ժամերով ու ձանձրանաս, չիմանաս ուր փախնես:

Հենց վերջերս տենց մի դեպք էղավ: Ամեն ինչով լավ տղա էր էրևում, ինձ ահագին հարմար: Բայց հենց երաժշտությունից խոսք բացեցի, հասկացա, որ էդ մարդու հետ չեմ կարա: Էլ ժամանակ չվատնեցի իրա վրա: