Էս թեման գնալով ավելի շատ ա ինձ տանում: Որոշել եմ, որ բոլոր հեղինակներին մինչև կյանքիս վերջ պիտի կարդամ: Ու դա ավելի ա բարդանում, որովհետև ամեն տարի մի նոր հեղինակ ա ավելանում:
Նոբելյանակիր գրողների կայֆն էն ա, որ բոլորն էլ լավ գրականություն են ստեղծողներ են: Դեռ չի էղել, որ նենց բան կարդամ, ասեմ՝ ապուշ գրող ա: Ուրիշ հարց ա, որ գործերից շատերը դուրս չեն գալիս, բայց էստեղ արդեն ճաշակի հարց ա:
Հետաքրքիր ա նաև որոշակի օրինաչափություններ կամ ստատիստիկա հավաքելը: Օրինակ, նոբելյանակիր գրողներից շատերն այն երկրի քաղաքացի չեն, որտեղ ծնվել են: Կամ՝ մոտավորապես այս սկզբունքով է լինում. մի տարի անգլագիր, մի տարի ուրիշլեզվագիր: Քանի որ անցյալ տարի Մոդիանոն էր, էս տարի էլի պիտի սպասենք անգլագրի:
Անցյալ տարի նույնիսկ հետևում էի բուքմեյքերների կանխատեսումներին, թե ով կստանա: Ու չնայած ահավոր ուզում էի, որ Կունդերան լինի, հավանական հիսունյակից ընտրեցի Մոդիանոյին, ու ինքն էլ էղավ:
Մեկ-մեկ նմանություններ են հանդիպում նոբելյանակիր գրողների միջև: Օրինակ, Մոդիանոն ու էն չինացի Գաո չգիտեմինչը ֆրագմենտավորված հիշողությունների տեխնիկա են օգտագործում: Կամ՝ Փամուկը ու էլի նույն Գաո չգիտեմինչը քաղաքական անցուդարձն առաջին պլանում են պահում:
Տենց, արտահայտվեք նոբելյանակիրների մասին: Եթե հետաքրքիր ստատիստիկա ունեք, դա էլ տեղադրեք:
Էստեղ կարող եք գրել նաև, թե քանիսին և ում եք կարդացել, ով է ամենաշատը դուր եկել, ով՝ ամենաքիչը:
Մեջբերել
StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
) ու Այան ՄաքԷվան:
Էջանիշներ