Էս սպանության թեման ինձ միշտ ա հետաքրքրել: Ասենք՝ ի՞նչ հանգամանքներում ա մարդ ի վիճակի մարդ սպանել, ամեն մարդ կարա՞ հեշտ հանգիստ դիմացինին սպանել: Հնարավո՞ր ա, որ քեզ դիմացինը հեսա սպանում ա, իսկ դու՝ ջհանդամ, սպանում ես՝ սպանի, բայց ես մարդ չեմ սպանի հոգեբանություն: Էս ոստիկանության թեմայում էլ բա ոնց անես որ դրան չտաս տեղում սպանես տիպի գրառումներ եղան մարդկանցից, ում ոչ մի կերպ չեմ պատկերացնում ոչ միայն մարդ սպանելիս, այլ որևէ տեսակի բռնություն կիրառելիս, նույնիսկ եթե դա ինքնապաշտպանական նկատառումներով ա: Իմ ամենասիրած գրական ստեղծագործություններից մեկը պատմում ա էն մասին՝ ոնց ա պատանին սկսում եռալ մարդ սպանելու կրքով, գտնում ա փորձված մի մարդասպանի՝ սարերի ղաչաղ, որ իրան օգնի, սովորացնի մարդ սպանել: Գտնում են զոհին, բանտի ինչ-որ ղեկավարի կարգի մարդ, ով իր բանտարկյալներին տանում ա մի խուլ տեղ գյուլլում, որ հետո պետությունից նրանց համար ստացվող գումարները՝ սննդի և այլն, իրան պահի: Ասենք՝ նենց մարդ ա, որ ոչ մի կերպ դրան գյլուլլելուց քեզ հանցագործ պիտի չզգաս: Վերջը գալիս ա սպասված պահը: Դարանից հետևում են՝ տղան պիտի կրակի, տղայի փորձառու մարդասպան ղեկավարը զենքը պահում ա տղայի վրա, որ ձև չունենա փոշմանելու, չսպանես՝ ես եմ քեզ սպանում, ու նույնիսկ մահվան սպառնալիքի տակ էս սպանության մոլի ջատագովը չի կրակում՝ սպանիր ինձ, բայց ես մարդ չեմ սպանելու, թեկուզ իրանց թիրախի նման բտ-ի: Ինձ հետաքրքիր ա, որ տենց հեշտ ու հանգիստ մարդ սպանելու մասին խոսում եք, մի բան էլ դատապարտողից հիմքեր եք պահանջում, թե ոնց ես որոշում, որ էդ մարդուն պետք չէր սպանել, ասենք դուք անձամբ ի վիճակի՞ եք մարդու վրա կրակելու: Ու եթե հա, երբ և ինչ հանգամանքներով: Շնորհակալություն պատասխանների համար:
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
ivy-ի խոսքերից
Էջանիշներ