Կարճամետրաժ ֆիլմ՝ թղթե արձանիկներով։
Ֆիլմ արվեստի և ընդհանրապես՝ այսօրվա աշխարհի մասին։
Նայեք, քանի դեռ օնլայն կա։
Ռեժիսոր՝ Կարեն Սարգսյան
Արձանիկներ՝ Կարեն Սարգսյան
Սցենարի հեղինակ, երաժշտություն՝ Վահրամ Սահակյան
Կարճամետրաժ ֆիլմ՝ թղթե արձանիկներով։
Ֆիլմ արվեստի և ընդհանրապես՝ այսօրվա աշխարհի մասին։
Նայեք, քանի դեռ օնլայն կա։
Ռեժիսոր՝ Կարեն Սարգսյան
Արձանիկներ՝ Կարեն Սարգսյան
Սցենարի հեղինակ, երաժշտություն՝ Վահրամ Սահակյան
էս Վահրամին ոչ մի ձև չեմ կարում սիրեմ… ինչ անում եմ չի լինիում…
Շինարար (18.07.2015)
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ես ճիշտն ասած չեմ հասկացել թե սա ինչու ա "կինո" տեքստը վիզուալի հետ չի կապվում նենց որ ձգի կինոյի… գործողությունները քիչ են… եթե առանց ձայնի նայես գուցե չիմանաս որ տեքստ կա, այսինքն քո մոտ տեքստի պահանջ չի առաջանում… ընդորում շատ տեքստեր կարա սրա տակ գնա… տիկնիկները վատը չեն բայց դիսկոնեկտը մեծ ա տեքստից… նայել եմ առանց ձենի ու լսել եմ առանց պատկերների… իսկ միասին… մմմ եսի՞մ, ինչի՞ պտի նկարբեր հենց սենց…
Տեքստը լավը չի… գրողի դիրքորոշումը, որը կարծես պետք ա լիներ, բացակայում ա ու ոնց որ կատարյալ անտեղյակ լինի ինչ ա կատարվում շրջապատում ու աշխարհում… բառերի ու դարձվածքների "կույտը" քեզ դնում ա մի վիճակի մեջ որ հարց ես տալիս "ի՞նչ ես ուզում մտածեմ" "ի՞նչ պտի մտածեմ որ չեմ մտածում"… կարծես թե պարզ ա թե ինչին ա դեմ գրողը, ամեն ինչին, բայց դա բավարար չի… մի տեսակ դժգոհ-աբիժնիկ-հեգնականախառը մի հատ տեքստ ա, թափռտած՝ ցաքուցրիվ… ու արված ա շատ հին ոճով…
Բայց Ժառին մի հատ մեծ շնորհակալություն…
Chuk (19.07.2015), Sambitbaba (18.07.2015)
Jarre (18.07.2015), Mr. Annoying (18.07.2015), Արէա (18.07.2015)
Ես հավանեցի։ Տիկտիկներն էլ շատ լավն էին։
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Jarre (18.07.2015)
Ինձ դուր չեկավ։
Ձանձրալի, ինչ-որ օդից վերցրած պրոբլեմների մասին երկար ու ոչ սրամիտ տեքստ էր։
Chuk (19.07.2015)
Ես սկզբում, որ Վահրամ Սահակյանի անունը տեսա, մտածեցի, որ հաստատ չեմ հավանի: Բայց իրականում բավականին լավն ա: Լավ ա, որ արվեստի հետ զուգահեռ գիտության հետ կապված պահն էլ են ներկայացրել: Տեքստն էլ էր լավը՝ չորացող կակտուսների ֆոնդ կամ, որ սերիական մարդասպաններին թողնեն հասարակություն, որովհետև իրանց փսիխիկան պիտի կարգավորվի ու տենց պահեր: Մի քքիիիիչիկ թույլ էր, կարելի էր ավելի սուր ու ցինիկ անել: Էն <<հուզված համեստ>>ի կերպարը տեղին էր: Տիկնիկներից ամենաշատը հավանեցի չսիրող աղջկան ու էս շեֆի բոթազները, հավես էր սարքած: Հա, մեկ էլ էս նկարելու պահը: Տիկնիկները չեն շարժվում, բերան բացել փակել չկա ու տենց բաներով հանդերձ չես ձանձրանում նայելուց: Ընդհանուր լավն էր:
Վերջին խմբագրող՝ GriFFin: 18.07.2015, 10:57:
Vitam regit fortuna, non sapientia.
Jarre (18.07.2015)
Հայկական դրամատուրգիան ի սկզբանե շատ թույլ ա, Սունդուկյանը վկա, դժվար չի ի սկզբանե էդ ֆոնին լավագույնը լինել, բայց կպնդեի, որ լավագույնը չեն, լիքը սրամտություններ կան, դիպուկ պահեր, բայց որպես ամբողջություն, եսիմ: Բայց էս ամենով ինձ թվում ա շատ հաջող կոմերցիոն պրոյեկտներ են երկուսն էլ, ու Վահրամ Սահակյանն էլ շատ հաջող տեքստագիր ա երկուսի դեպքում էլ, ընդ որում Մեա Կուլպան մի քիչ ավելի հաջող ա:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ