Չէ, բայց լավ օրինակ ես բերում, խնդիրն էն ա, որ քննարկման առարկա դրամատուրգը ոնց որ տենց կոնկրետ խոշոր դեմքերի սխրագործություններից չի, որ խոսում ա, հենց ինքը շատ ընդհանրացված ա խոսում, մի գոորշ ու միջակ զանգվածի մասին, որից ինքը իրան դուրս ա տեսնում, չեմ զգացել ես որ իր քննադատության օբյեկտը կոնկրետ մարդիկ են, իշխող վերնախավն ա, ռեժիմն ա, ոչ իր թիրախը ռեժիմին արժանի, ավելի խիստ ռեժիմի արժանի կարճ ձեռքերով, գորշ, միջակ զանգվածն ա, կարճ ձեռքերը իր բնորոշումն ա: Իսկ ազգ-բան, որ վերևի գրառման մեջ նշեցիր, դու նշեցիր, որովհետև էլի էս դրամատուրգը իր գործերում հենց ազգին ա անդրադառնում, նենց չի, որ ես ինչ-որ տեղ ասել եմ՝ աջ ու ձախ պետք ա ազգից խոսալ կամ եկեղեցուց, ես ինքս ահագին, հուսով եմ, հեռու եմ ազգայնականությունից, ուր մնաց ուրիշներից պահանջեմԱրէա-ի խոսքերից
Հետո գրեցի, ու մտածեցի, որ հա նաև կարելի ա միջակությունը քննադատել նենց, որ դա ազդեցիկ լինի, ու քեզ դրա մեջ չներգրավես, բայց դա պետք ա ուրեմն կարողանալ անել, համոզված եմ՝ օրինակներ կան, լիքը կլինեն, բայց ինքը չի էդ օրինակը՝ կոնկրետ ինձ համար: Հազարավոր այլ մարդիկ կարող են հիանալ ու տվայտվել, ինձ չի կպչում իր խոսքը, ու հա, հենց նրա համար, որ ինքը իրան վեր ա հանում զանգվածից, որից դուրս չի ինքը, իմ կարծիքով, իմ տեսնելով:
Հետո ասեմ, որ Մաթևոյսնաը բացառիկ օրինակ չի, նույն հայ գրականությունից կարամ նշեմ՝ Տերյան, Թումանյան, Զորյան, նշում եմ նրանց, ում հրապարակախոսությանը քիչ թե շատ ծանոթ եմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ