Դու երբ ես վատ բաները մեղմ գրել, որ հիմա ես ուզում. քո դեպքում ոչինչ չգրելն ա ամենամեղմ տարբերակըMephistopheles-ի խոսքերից
Դու երբ ես վատ բաները մեղմ գրել, որ հիմա ես ուզում. քո դեպքում ոչինչ չգրելն ա ամենամեղմ տարբերակը
Չգրավեց,էնքան էլ չհավանեցի:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Դե ոչինչ, Սմոքի: Ես չեմ կարող էնպես գրել, որ բոլորին դուր գա, ու դա, կարծում եմ, հեչ վատ չի:
Ճիշտ ես Այվի ջան: Ես նոր չեմ համոզվում, որ դու տաղանդավոր գրող ես
Եթե դուրս չի եկել, դա միայն իմ խնդիրն է`հատկապես այս պարագայում:Այդ ե՛ս չեմ սիրում նման թեմաներ ու նմանատիպ պատմվածքներ ու կարծում եմ ես մենակ չեմ:
Հարգանքներս
Վերջին խմբագրող՝ Վոլտերա: 15.07.2015, 22:14:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Սմոքի ջան, ինձ բարձրացնող ու քեզ նվաստացնող բաներ հաստատ պետք չի գրել:Ճիշտ ես Այվի ջան: Ես նոր չեմ համոզվում, որ դու տաղանդավոր գրող ես
Եթե դուրս չի եկել, դա միայն իմ խնդիրն է`հատկապես այս պարագայում:
Սիրում եմ գրել, իմ տարերքն է, էդքան բան:
Կոնկրետ այս դեպքում հաստատ միտք չունեի նվաստանալու Այվի ջան:Ուղղակի ոնց ասեցի՝ չեմ հավանել, որովհետև չեմ սիրում նման թեմաներ, ինչի իրավունքն ունեմ:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
ivy (16.07.2015)
վերջապես ժամանակ գտա…
պատկերացրեք որ բավականին հետաքրքիր բան ա ստացվել… ինչքան ես եմ հասկացել սա մարդու երկու եսի՝ դուալիզմի հարց ա առաջ քաշում, բայց ոչ էդքան տրադիցիոն ձևով… հոգեբանական հետաքրքիր ինտրիգ ա… սովորաբար ամեն մարդ էլ ըստ էության երկու ես ա ունենում բայց ստեղ երկրորդ եսի սեռն ա որ առաջ ա եկել… կուզենայի որ ավելի խորը մտներ ու քրքրեր էդ հարցը և որ ավելի հետահքրքիր ինտրիգ ա մտցնում դա երկրորդ եսի տղամարդ ու օտար լինելն ա… հերոսուհին հայ՝ գերմանիայում, բայց երկրորդ եսը տղամարդ որին "կարելի է նույնիսկ օծանելիքի գովազդի համար առաջադրել"… գուցեև երկվություն չի այլ "inperfect ideal"-ն ա ու ես սխալ եմ հասկացել, բայց պատմվածքի ընթացքում երբեմն բացահայտ նույնացումներ են լինում Յուրգենի ու հերոսուհու միջև… նորից նշեմ որ հատկապես ինձ գրավեց "երկրորդ ես"-ի արական սեռը որը հավելյալ գույն, չափողականություն ու ինտրիգ ա ավելացնում պատմվածքին… brlother/lover հակասություն ինտրիգը որը ես հայկական հոգեբանության մեջ եմ նկատել… սխալ չհասկանաք նույնացում չի այլ եղբայրը որպես չափանիշ ա՝ համեմատություն կամ օրինակ զուգընկերոջ ընտրության մեջ… մեզ հայերիս դա հատուկ ա ու ստեղ ես էդ կոնֆլիկտը նկատեցի… մյուս կողմից երբ Յուրգենն ասում ա "-Ուզում ես մամայիս հետ ծանոթանա՞լ,- հաստատ ժպտում է,- հարցդ ենթագիտակցաբար էդ ցանկությունն է արտահայտում:"… ես չգիտես ինչի միշտ հիշում էի որ հերոսուհին ա ասում՝ մորն ուզում ա բերել իր երկրորդ եսի հետ "ծանոթացնել" ու կարծես մի քիչ էլ զգուշավորությամբ և նույնիսկ մի բան որ կարա մտքովդ անցնի բայց հասկանաս դրա անհնարիթյունը…
սա իհարկե հիմնված ա զուտ իմ հասկացածի վրա, շատ հնարավոր ա որ Այվին սկի դա էլ նկայտի չի ունեցել, բայց ինչ որ ձևով reveal ա եղել պատմվածքի մեջ…
բայց պատմվածքը իմ կարծիքով աշախատելու շատ տեղ ունի… ինքը կարծես հոգեբանական ա, բայց շատ հաճախ սիմվոլիկ էլեմենտներ են գալիս, կամ սիմվոլիզմի կողմն ա տանում որը ինձ դնում ա մի վիճակի մեջ որ եթե սիմվոլը չհասկաման, կարամ պատմվածքը չհասկանամ կամ սխալ հասկանամ… ես էտի համարում եմ թերություն…օրինակ վերջում որ Յուրգենի նկարն ա տեսնում փարթիին նկարված նկարում… էսի սիմվոլիկա ա՞ թե ոնց… պտի հասկանա՞մ ինչ ա դա նշանակում թե՞ սա հեգեբանական քայլ ա… հետո շատ տեղերում իրական/անիրական անցմումները շատ կոպիտ ու ափաշքյարա ա արված… տառացի դնում ասում ա "լարող ա՞" Յուրգենը գոյություն չունի… իմ կարծիքով էդ հարցը պտի չառաջանա… հեղինակը քանի որ առաջին դեմքով ա գրում, երևի լավ կլիներ որ էդ ինտրիգը մնար…
Հումորը հաջողված չի, հեչ… կատակի ու հումորի արանքում ինչ որ բան ա որ երկուսն էլ տուժում են… ազդում ա ընդհանուր ստրուկտուրայի վրա ոնց որ հոգեբանական/սիմվոլիկա անորոշությունն ա ազդում…
ivy (15.07.2015)
երկու տեղ կա երբ Յուրգենի գոյւթյունը պայմանավորվում ա երրորդ կողմով մեկը էս ա …մեկն էլ էն նկարի մոմենտն ա… մնացած բոլոր էպիզոդներում Յուրգենի գոյությունը բացառապես պայմանավորված ա հերոսուհու հետ շփումներով… ես չգիտեմ սա դու դիտմամբ ես արել թե ստացվել ա տենց, բայց էդ պահը ինձ անհասկանալի ա… ես նույնիսկ համոզված չեմ թե ճիշտ եմ հասկացել ու մի նախորդ գրածը ինչքանով ա valid…Օրվա ընթացքում իրար հետևից երկար նամակներ են գալիս: Յուրգենի գրավոր խոսքը մութ ջրհոր է՝ մեջը վխտացող կանաչ գորտերով: Բանավորն էլ: Նստած կարդում եմ ամբողջ օրը. աշխատել չի ստացվում: Խորը ինտելեկտուալ մտքերը տեղ-տեղ ցնորք են հիշեցնում: Ու լիքը հարցեր ունի: Ուզում է իմանալ՝ վերջին երեսունհինգ տարում ինձ քանի հոգի է կպել: Էնպես չի, որ կպնել էլ կա, կպնել էլ: Չէ, իր համար ամեն ինչն էլ հաշիվ է՝ ձեռք բռնելուց սկսած: Բարոյականության չափիչը միացրել է:
Քանի՞ հոգի է ձեռքս բռնել: Չեմ հիշում: Եվ սա կա-չկա շատ անբարո պատասխան է:
Պառկած ենք խոտերին. երկնքին եմ նայում, բայց ոնց որ տեղը առաստաղ լինի:
եթե երրորդ կողմի միջոցով ա Յուրգենը reveal լինում սա արդեն էդ կերպարը դարձնում ա ավելի "հողեղեն"՝ իրական կերպար… ստեղ արդեն ես սկսում եմ հետ դառնալ նախորդ էպիզոդներին որտեղ կարող ա բաներ եմ բաց թողել… բայց մյուս կողմից էլ թուրքուհին բան չտեսավ ու Յուրգենն էլ շատ identical ա հերոսուհու կերպարի հետ չնայած կարծես հերոսուհու էն մասն ա որ երբեք որպես ֆասադ չի ներկայանում հերոսուհու համար, ասինքն հերոսուհին իր մեջ ա պահում էդ "եսին"…
ivy (15.07.2015)
Իմփրեշընն էլ էր գրել հումորի մասին: Էն ժամանակ չգրեցի, բայց հիմա ասեմ:
Ճիշտն ասած, ես էստեղ հումոր չեմ ներառել, ոչ էլ կատակներ:
Բայց դե որ տեսել եք, տեսել եք:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ