Վերջին խմբագրող՝ Վոլտերա: 15.07.2015, 22:14:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
երկու տեղ կա երբ Յուրգենի գոյւթյունը պայմանավորվում ա երրորդ կողմով մեկը էս ա …մեկն էլ էն նկարի մոմենտն ա… մնացած բոլոր էպիզոդներում Յուրգենի գոյությունը բացառապես պայմանավորված ա հերոսուհու հետ շփումներով… ես չգիտեմ սա դու դիտմամբ ես արել թե ստացվել ա տենց, բայց էդ պահը ինձ անհասկանալի ա… ես նույնիսկ համոզված չեմ թե ճիշտ եմ հասկացել ու մի նախորդ գրածը ինչքանով ա valid…Օրվա ընթացքում իրար հետևից երկար նամակներ են գալիս: Յուրգենի գրավոր խոսքը մութ ջրհոր է՝ մեջը վխտացող կանաչ գորտերով: Բանավորն էլ: Նստած կարդում եմ ամբողջ օրը. աշխատել չի ստացվում: Խորը ինտելեկտուալ մտքերը տեղ-տեղ ցնորք են հիշեցնում: Ու լիքը հարցեր ունի: Ուզում է իմանալ՝ վերջին երեսունհինգ տարում ինձ քանի հոգի է կպել: Էնպես չի, որ կպնել էլ կա, կպնել էլ: Չէ, իր համար ամեն ինչն էլ հաշիվ է՝ ձեռք բռնելուց սկսած: Բարոյականության չափիչը միացրել է:
Քանի՞ հոգի է ձեռքս բռնել: Չեմ հիշում: Եվ սա կա-չկա շատ անբարո պատասխան է:
Պառկած ենք խոտերին. երկնքին եմ նայում, բայց ոնց որ տեղը առաստաղ լինի:
եթե երրորդ կողմի միջոցով ա Յուրգենը reveal լինում սա արդեն էդ կերպարը դարձնում ա ավելի "հողեղեն"՝ իրական կերպար… ստեղ արդեն ես սկսում եմ հետ դառնալ նախորդ էպիզոդներին որտեղ կարող ա բաներ եմ բաց թողել… բայց մյուս կողմից էլ թուրքուհին բան չտեսավ ու Յուրգենն էլ շատ identical ա հերոսուհու կերպարի հետ չնայած կարծես հերոսուհու էն մասն ա որ երբեք որպես ֆասադ չի ներկայանում հերոսուհու համար, ասինքն հերոսուհին իր մեջ ա պահում էդ "եսին"…
ivy (15.07.2015)
ivy (16.07.2015)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ