Ա՜խ, էս իմ դիսերտացիայի թեման աChuk-ի խոսքերից
Մեռածը մեռած չի, բայց մի քիչ ինձ բացատրի էլի: Նայի, ես ինչքան հասկանում եմ, զգայարանների մի մասը քնած ժամանակ թուլանում ա, ասենք լսողությունը, հոտառությունը: Թե՞ չի թուլանում, ուղղակի մենք ստացած ինֆորմացիան ուրիշ կերպ ենք մշակում: Բայց ասենք ինչ-որ զզվելի բան, որ մարդու շուրթերին կպնում ա, զզվում ա արթուն ժամանակ, լինում ա որ ընկերները քնած ժամանակ հումորի համար քսում են ընկերոջ շուրթերին ու սրա հեչ վեջն էլ չի: Ինձ թվում էր, որ նույն կերպ ասենք շոշափելու զգացողությունները պետք ա թուլանան: Ես ոչ մասնագիտական տերմիններով եմ խոսում, իմ ընկալման սահմանում, որ ինձ ավելի «գիտական» բացատրես, շնորհակալ կլինեմ
Նայի, զգալն էն ա, որ ես տեսնում եմ: Իսկ ընկալումը՝ ես գիտեմ, որ տեսնում եմ: Օրինակը տեսողության վրա եմ բերում, որովհետև ավելի հեշտ ա տեսողության վրա բացատրելը:
Հիմա օրինակով: Գոյություն ունի կույր տեսողություն կոչեցյալը: Սա մի էսպիսի բան ա, երբ ուղեղի վնասման արդյունքում անձի տեսադաշտի որևէ հատված կուրանում ա, էդ հատվածը չի տեսնում: Բայց հետո պարզվում ա, որ տեսնում ա, բայց չի ընկալում: Ու ո՞նց:
Էդ կույր տեսադաշտում առարկա են դնում, հարցնում՝ ինչ գույն ա: Հետազոտվողն ասում ա՝ բան չեմ տեսնում, չգիտեմ: Ասում են՝ գուշակի: Որ ստիպում են, ճիշտ գույնն ա ասում (ի դեպ, եթե հետաքրքրում ա, երեքշաբթի օրը սաղ հղումներով-բանով կդնեմ էս հետազոտությունները, բայց Dehaene & Naccache, 2003 հոդվածում սենց լիքը բաներ ռիվյու են արած): Այսինքն, դուրս ա գալիս, որ ինքը տեսնում ա, բայց չի գիտակցում, որ տեսնում ա:
Կամ՝ էն չաշխատող հեռուստաալիքի շարիկներն են ցույց տալիս, որտեղ շատ կարճ տևողությամբ օձի պատկեր ա երևում: Հետո չափում են հետազոտվողի պուլսը: Պուլսը արագացած ա լինում. օձից վախեցել ա, բայց ինքն օձը չի ընկալել: Ու սենց լիքը բաներ կան:
Նույնն էլ քնած ժամանակ ձեռք բռնելն ա: Անձը զգում ա ջերմությունը, շփումը ու մնացած բաները, որ մարմնից մարմին փոխանցվում ա ու համապատասխան մարմնական ռեակցիա տալիս, բայց չի ընկալում: Մաքսիմում կարող ա երազ տեսնի էդ թեմայով:
Մեջբերել
Էջանիշներ