Էս թեման բացելու առիթ դարձավ Ռուբիի ֆեյսբուքյան ստատուսը, որտեղ բողոքում էր, որ մատուցողը հաշիվը բերել, տղամարդու դիմաց էր դրել (ու ճիշտ էլ անում էր, որ բողոքում էր): Չեմ ուզում, որ սա շփոթվի արդեն գոյություն ունեցող այս թեմայի հետ:
Ինքս ինձ ֆեմինիստ եմ համարում ու գտնում եմ, որ տղամարդիկ ու կանայք պիտի հավասար իրավունքներ ու հնարավորություններ ունենան: Բայց ինձ թվում ա՝ ներկայիս հասարակությունն արդեն ուրիշ ծայրահեղության մեջ ա ընկնում (հատկապես Սկանդինավիայում դա շատ ուժեղ ա աչք ծակում): Կանայք դառնում են դոմինանտ, իսկ տղամարդիկ՝ փալաս: Կանայք չեն թողնում տղամարդը տղամարդ զգա իրեն (հենց թեկուզ էնպիսի փոքր բաներում, ինչպիսին հաշիվ փակելն ա), տղամարդիկ էլ վախենում են մի բան էնպես չանեն, հանկարծ սեքսիստ դուրս չգան:
Կամ մի ուրիշ աբսուրդ օրինակ. համալսարանում երբ որևէ աշխատատեղի հայտարարություն ա լինում, մրցույթը չի կայանում, մինչև իքս քանակությամբ կանայք չեն դիմում: Ասենք, ֆիզիկայի ամբիոնում պրոֆեսորի հաստիք ա: Էդքան կին որտեղի՞ց են ճարելու, որ դիմի, եթե փաստացիորեն ուղղակի չկա էդքան թվով կին ֆիզիկոս:
Մի խոսքով, էս թեմայում ուզում եմ քննարկենք, թե որտեղ ա վերջանում առողջ ֆեմինիզմն ու որտեղ ա սկսվում հիստերիկությունն ու պոզիտիվ դիսկրիմինացիան:
Մեջբերել
Էջանիշներ