Միլան Կունդերա

[StrangeLittleGirl]

Ասում-ասում եմ, տենց էլ չեմ բացում էս թեման, ու ամեն անգամ զարմանում եմ, թե ինչու սենց թեմա չկա ակումբում:

Մեկ էլ ամեն տարի զարմանում եմ, որ գրականության Նոբելյանը Կունդերային չեն տալիս:

Ազգությամբ չեխ գրող, որն իր կյանքի մեծ մասն ապրել ու ստեղծագործել ա Ֆրանսիայում: Գրում ա չեխերեն ու ֆրանսերեն: Իմ ամենասիրելի գրողներից մեկն ա, իսկ օբյեկտիվորեն՝ քսաներորդ դարի լավագույններից:

Կունդերան շատ լավ ա փորում մարդու ներաշխարհը ու շատ սիրուն ա էդ ներաշխարհը տեղադրում կոնկրետ աշխարհաքաղաքական կոնտեքստում:

Ի՞նչ եք կարդացել Կունդերայից, ի՞նչ կարծիքի եք: Ես դեռ չորս գիրք եմ կարդացել, բայց արդեն «Կատակի» պահը հասունացել ա: Էն օրը մի հատ ռիվյու կարդացի դրա մասին:

[մարդագայլուկ]

Դեռ Կունդերա չեմ կարդացել: Բայց էս տարի ուզում եմ անպայման էդ սխալն ուղղել: Ինչի՞ց սկսեմ:

[StrangeLittleGirl]

Դեռ Կունդերա չեմ կարդացել: Բայց էս տարի ուզում եմ անպայման էդ սխալն ուղղել: Ինչի՞ց սկսեմ:

Եթե գժանոց սիրային պատմություն ես ուզում կոմունիստական ռեժիմի տակ եղած Չեխիայում, «Էության անտանելի թեթևությունից» սկսի: Էդ գիրքը չորս տարի առաջ եմ կարդացել, բայց մինչև հիմա ուղեղս բռնաբարում ա
Հենց արտագաղթես, «Անտեղյակությունը» կարդա:
Իսկ մնացածները ոնց ուզես Ասում եմ՝ մոտ ժամանակներս «Կատակն» եմ կարդալու: Թե հավես ունես, դրան միացի, բայց զգուշացնեմ՝ դա իրա ամենաքաղաքական գործերից ա:

«Կատակը» էն մասին ա, թե ոնց են զանազան համակարգեր վերաբերվում հումորին: Ու ինչքան շատ ա հումորն արգելված, էնքան ավելի տոտալիտար ա համակարգը: Շատ հետաքրքիր դիտարկում ա, իրոք ճշմարտություն կա դրա մեջ:

[Ռուֆուս]

«Էության անտանելի թեթևությունը» փորձեցի կարդալ, սկիզբը լավն էր, հետո սկսեցի ձանձրանալ ու մոտ 50%-ը կարդալուց հետո թողեցի ու դժվար թե երբևէ Կունդերա կարդամ: Իմը չի:

[StrangeLittleGirl]

«Էության անտանելի թեթևությունը» փորձեցի կարդալ, սկիզբը լավն էր, հետո սկսեցի ձանձրանալ ու մոտ 50%-ը կարդալուց հետո թողեցի ու դժվար թե երբևէ Կունդերա կարդամ: Իմը չի:

«Անտեղյակությունը» փորձի: Դա յուրաքանչյուր արտա- ու ներգաղթող մարդու համար պարտադիր ընթերցանության ցանկից ա:

[Ռուֆուս]

«Անտեղյակությունը» փորձի: Դա յուրաքանչյուր արտա- ու ներգաղթող մարդու համար պարտադիր ընթերցանության ցանկից ա:

Ախ, կներես, հենց Ignorance-ն էի կարդում, ոչ թե էն մյուսը: Ու դուրս չեկավ

[StrangeLittleGirl]

Ախ, կներես, հենց Ignorance-ն էի կարդում, ոչ թե էն մյուսը: Ու դուրս չեկավ

Ուրեմն կարգին սփյուռքահայ չէիր դարձել

[մարիօ]

Բյուր, մերսի թեմայի համար
Կունդերայից միաժամանակ սկսեցի երկու բան կարդալ` «Էության անտանելի թեթևություն»–ը ու էսսեների հավաքածու էր մի հատ տարբեր թեմաներով։ Էսսեներն ավելի արագ էի կարդում, բայց դուրս մի տեսակ չեկան, մտածում եմ, որ ավելի լավ կանի էսսեներ չգրի Կունդերան, որովհետև սրանց հետ համեմատած «Էության անտանելի թեթևություն»–ը շա՜տ լավն էր ու շատ դուրս եկավ, դանդաղ էի կարդում, որ ուշ վերջանա։ Շատ զգացմունքային գիրք էր, սիրուն էր գրված ու հավես ոճով, պատկերացնում եմ, թե բնօրինակն ինչքան սիրուն կլինի։ Հետո ժամանակ ու հերթ հասնի Կունդերային էլի անպայման կկարդամ։
Մեկ էլ` Կունդերան երևի վերնագրեր ընտրելու վարպետ ա, ուրիշ ոչ մի գրողի մոտ էսքան սիրուն վերնագրեր չեմ տեսել, սրտին կպնող վերնագրեր են, որ միանգամից հետաքրքրություն են առաջացնում, ուզում ես անպայման կարդաս։ Ապրի ինքը

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, մերսի թեմայի համար
Կունդերայից միաժամանակ սկսեցի երկու բան կարդալ` «Էության անտանելի թեթևություն»–ը ու էսսեների հավաքածու էր մի հատ տարբեր թեմաներով։ Էսսեներն ավելի արագ էի կարդում, բայց դուրս մի տեսակ չեկան, մտածում եմ, որ ավելի լավ կանի էսսեներ չգրի Կունդերան, որովհետև սրանց հետ համեմատած «Էության անտանելի թեթևություն»–ը շա՜տ լավն էր ու շատ դուրս եկավ, դանդաղ էի կարդում, որ ուշ վերջանա։ Շատ զգացմունքային գիրք էր, սիրուն էր գրված ու հավես ոճով, պատկերացնում եմ, թե բնօրինակն ինչքան սիրուն կլինի։ Հետո ժամանակ ու հերթ հասնի Կունդերային էլի անպայման կկարդամ։
Մեկ էլ` Կունդերան երևի վերնագրեր ընտրելու վարպետ ա, ուրիշ ոչ մի գրողի մոտ էսքան սիրուն վերնագրեր չեմ տեսել, սրտին կպնող վերնագրեր են, որ միանգամից հետաքրքրություն են առաջացնում, ուզում ես անպայման կարդաս։ Ապրի ինքը

Չգիտեմ՝ նկատել ես, թե չէ, բայց իրա գեղարվեստական գործերն էլ ոնց որ էսսեների հավաքածու լինեն: Մեկ էլ դնում ա, սկսում ա մի բառի անատոմիան լրիվ բացատրել: Օրինակ, «Անտեղյակության» մեջ «նոստալգիա» բառն ա կտոր-կտոր անում: Ու նենց ա անում, որ լրիվ մտնում ես պատմության մեջ: Իսկ «Անմահության» մեջ Գյոթեի ու Բետինայի հարաբերություններն ա վերլուծում:

[ivy]

«Էության անտանելի թեթևությունը» փորձեցի կարդալ, սկիզբը լավն էր, հետո սկսեցի ձանձրանալ ու մոտ 50%-ը կարդալուց հետո թողեցի ու դժվար թե երբևէ Կունդերա կարդամ: Իմը չի:

Ես էլ եմ մենակ դա կարդացել ու հենց սկզբից էլ դուր չեկավ, բայց մինչև վերջ հասցրեցի: Ինձ իր շարադրանքի ձևը դուր չի գալիս: Հատկապես էն, որ անընդհատ սյուժեից շեղվելով իր փիլիսոփայական մտքերն էր շարադրում:
Դրանից հետո Կունդերայի ոչ մի գիրք հաստատ չեմ բացի:

[մարիօ]

Չգիտեմ՝ նկատել ես, թե չէ, բայց իրա գեղարվեստական գործերն էլ ոնց որ էսսեների հավաքածու լինեն: Մեկ էլ դնում ա, սկսում ա մի բառի անատոմիան լրիվ բացատրել: Օրինակ, «Անտեղյակության» մեջ «նոստալգիա» բառն ա կտոր-կտոր անում: Ու նենց ա անում, որ լրիվ մտնում ես պատմության մեջ: Իսկ «Անմահության» մեջ Գյոթեի ու Բետինայի հարաբերություններն ա վերլուծում:

Քանի քիչ բան եմ կարդացել իրենից, հստակ չեմ կողմնորոշվում, պատմության մեջ կարողա հետաքրքիր են էդ բացատրությունները, բայց էսսեները չէ։ Էլի կարդամ, էս թեմայում կգրեմ։

[StrangeLittleGirl]

Քանի քիչ բան եմ կարդացել իրենից, հստակ չեմ կողմնորոշվում, պատմության մեջ կարողա հետաքրքիր են էդ բացատրությունները, բայց էսսեները չէ։ Էլի կարդամ, էս թեմայում կգրեմ։

Ի դեպ, նոր նայեցի: Ունի-չունի, տասը վեպ ունի, որոնցից վերջինն անցյալ տարվա վերջին ա դուրս էկել, նենց որ մի քանի գիրք կարդացած լինելը հեչ էլ քիչ չի Բայց Կունդերան էն գրողներից ա, որ արժե դնել ու սաղ բիբլիոգրաֆիան կարդալ: Նենց որ թե էլի կարդալու լինես, ասա որն ես կարդում, միասին փորփրենք:

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ եմ մենակ դա կարդացել ու հենց սկզբից էլ դուր չեկավ, բայց մինչև վերջ հասցրեցի: Ինձ իր շարադրանքի ձևը դուր չի գալիս: Հատկապես էն, որ անընդհատ սյուժեից շեղվելով իր փիլիսոփայական մտքերն էր շարադրում:
Դրանից հետո Կունդերայի ոչ մի գիրք հաստատ չեմ բացի:

Բայց ախր շատ հավես ա իրա փիլիսոփայական մտքերը շարադրում: Ու էդ գիրքը լրիվ էկզիստենցիալիստական կայֆերով ա գրած:

[Ռուֆուս]

Ես էլ եմ մենակ դա կարդացել ու հենց սկզբից էլ դուր չեկավ, բայց մինչև վերջ հասցրեցի: Ինձ իր շարադրանքի ձևը դուր չի գալիս: Հատկապես էն, որ անընդհատ սյուժեից շեղվելով իր փիլիսոփայական մտքերն էր շարադրում:
Դրանից հետո Կունդերայի ոչ մի գիրք հաստատ չեմ բացի:

Ինձ էլ էին էդ փիլիսոփայական շեղումները նյարդացնում, եթե դրանք չլինեին, կարող ա Ignorance-ը կարդայի վերջացնեի։ Ու նենց չի, որ «սփյուռքահայ» չէի դարձել, դրա համար գիրքը դուր չեկավ, ընդհակառակը, լիքը բաներ ու զգացողություններ ինձ շատ հարազատ էին, բայց Կունդերայի լեզվին տենց էլ չկարողացա ընտելանալ։

[Yevuk]

Դեռ մի գործ եմ կարդացել՝ "Հրաժեշտի վալսը", ու պատրաստվում եմ էլի կարդալ:

Մի գործով իհարկե չեն դատում, բայց ինձ դուր եկավ իր գրելու թեթևությունը ու մարդկանց հարաբերությունների ճիշտ նկարագրությունը: