User Tag List

Նայել հարցման արդյունքները: Ո՞ր պատմվածք(ներ)ն եք հավանում.

Քվեարկողներ
13. Դուք չեք կարող մասնակցել այս հարցմանը
  • Սրճարանում

    1 7.69%
  • Չծախվող պոեզիա

    8 61.54%
  • Բակտերիաների վնասը

    0 0%
  • Սալոնային

    7 53.85%
  • Պակասող մարդիկ

    1 7.69%
Մի քանի ընտրության հնարավորությամբ հարցում
Էջ 12 12-ից ԱռաջինԱռաջին ... 289101112
Ցույց են տրվում 166 համարից մինչև 168 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 168 հատից

Թեմա: Տեսնել-վերլուծել-ստեղծագործել. քվեարկություն

  1. #166
    Ցինիկ Գալաթեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.01.2008
    Հասցե
    -
    Գրառումներ
    6,144
    Բլոգի գրառումներ
    12
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Օքեյ, վերջապես ժամանակ գտա գրելու…

    Սալոնային…

    դուրս եկավ, բավականին… որպես երկրորդ ստադիա բավականին հաջողված ա… առաջին ստայդիայում մի քիչ դետալներն էին քիչ բայց երկրորդ ստադիան իրան արդարացրել ա… դուրս եկավ որ պերսոնաժներին "դրսից բերել ա ներս"… չնայած արդեն օգտագործված տեխնոլոգիա ա, բայց էս դեպքում խելացի ա օգտագործված… կերպարները շատ կենդանի են, անգամ երբեմն չափից ավելի, բայց դա չի խանգարում (որպես երկրորդ ստադիա, իհարկե)… ոնց որ շատ պարզ ու դետալացված ձայնագրություն լինի… սա մի քիչ խանգարում ա ստրուկտուրայի պարզությանը, այսինքն երբեմն կորցնում ենք ստրուկտուրայի ուրվագիծը, բայց եթե երրորդստադիա լիներ դրանք կարելի էր մաքրել ու հստակեցնել…

    կառուցվածքը նենց ա որ ամեն կերպար իր անձնական տարածքից գալիս ա սալոն իր հետ բերելով անձնական խնդիրներ զգացումներ ու անգամ անձնականտարածքում գտնվող կերպարներն… այ ստեղ արդեն գալիս են պրոբլեմները… յուրաքանչյուր տարածք էնքան դետալային ա ու կերպարները էնքան ուժեղ են ու առաջնային որ չես կարողանում հասկանալ թե դրանցից որոնք են առաջնային և որոնք երկրորդական… օրինակ Ռաֆոյի հատվածում կարծես Նելին ա հիմնական առաջնայինը, բայց վերջում սալոնում ա հայտնվում Ռաֆոն… ստեղ ինչն ա պրոբլեմը. էն որ մենք Ռաֆոյի մասին իմանում ենք Նելիի "տեսանկյունից" չնայած հատվածը կարծես թե Նելիի տեսանկյունից չի գրված… սենց բաներ համարյա բոլոր կտորների մեջ կա որտեղ չես իմանում թե ով ա գլխավորը… շատ հաճախ սպոտլայթը երկրորդական կերպարի վրա ա ընկնում ու ֆոկուսը կորցնում ենք… վերջում պարզվում ա սխալ կերպարի վրա ենք կենտրոնացել…

    այսինքն բոլոր կերպարները առաջնային են ու "point of view"-ն կարծես հավասարապես բոլոր կերպարների տեսանկյունից ա… էսի շատ ա խառնում ստրուկտուրան, թելը կորցնում ենք ու դրան էլ գումարվում ա դիալոգին չափից ավելոի ուշադիր լինելու անհրաժեշտությունը որպեսզի պարզենք թե ով էր, ինչ էր ասում ու ինչ արեց. ով էր զգացողը ինչ էր զգում ու հետագայում ով էր գնալու սալոն (հենց սկզբից էլ պարզ էր որ սալոն են գնալու)… էսի կարա լինի,…կարան կերպարնեմրը նենց լինեն որ չիմանաս թե ով ա գնում սալոն, բայց պետք ա դա լինի կանխամտածվածու վերջում սալոնում պտի դա "արդարացվի"… ստեղ դա չկա՝ չի արդարացվում, հենց թեկուզ Ռաֆոյի կերպարում… դեմ չեմ անգամ որ Ռաֆոն Անուշի գործողություններով ներկայացվի, բայց ոչ տեսանկյունից… չնայած հիմա որ գրումեմ, գուցե տենց էլ ա հնարավոր, բայց պետք ա արվի կաննխամտածված ու լավ օրկեստրովկա արված… ես չգիտեմ դա ոնց ա հնարավոր անել, բայց հաստատ արժե փորձել…


    Կարենի հատվածը լավն էր… բալանսը լավն էր… մորը կերպարը շատ առաջ ու ցայտուն չէր, իսկ Կարենինը բավականին դետալոտ… մի քիչ չափից շատ… " Կարենը նստեց ու սուրճի բաժակը վերցրեց՝ մատները սովորության համաձայն բռնակի տակից անցկացնելով, թեև բաժակը տաք էր:"
    մեծպրոբլեմ եմ տեսնում դետալների առատաության մեջ, անտեղի դետալներ շատ կան ու անգամ անտեղի համեմատություններ ու երկրորդական դետալները ենց մնրամասնությամբ ա նկարագրած որ ստիպված մի քանի անգամ պտի վրով անցնես որ հանկարծ մի տեղ օգագործվի փախցրած չլինես, բայց վերջում պարզվլում ա որ ոչ մի բանի հետ էլ կապված չէր… տրամադրության նկարագրության համար մի քանի շտրիխը էս ստադիայում պտի որ լրիվ հերիք լիներ, բայց չի արված… դրան էլ գումարած բոլոր նկարագրությունների մեջ էլ նորից "point of view" խառնած ա… օրինակ "Ընթացքում լարված որսում էր դասական երաժշտությանը համընթաց հնչող անռիթմ, խուլ կտկտոցը:…(դուռը բաց թողեց, որից երաժշտության ձայնն ուժգնացավ. Բեթհովենի ջութակի կոնցերտն էր, եթե ճիշտ ճանաչեց)"… բացարձակապես անկարևոր, խառնած "լոճած" հատված ա… ընթերցողի ռիթմից բեսամթ քցում ա… ինչո՞վ ա էսի կարևոր… կամ ասենք "Հին, մի օվկիանոս ջուր տեսած խողովակը տնով մեկ աղիողորմ ճռնչաց՝ մի պահ լրիվ ծածկելով երաժշտությունը:"… how's that important?… մեր ինչի՞ն ա էսի պետք, ի՞նչ եմ անելու սրա հետ… բացի նրանից որ սաղ ֆոկուսը տանում ա սրա վրա… ու սենց շատ մասեր կան… նրբերշիկը, թավեն դրեց գազին, դուռը չրխկոցով փակեց և այլն… անտեղի համեմատություններն ու ավելորդ դետալները խցանում են main point-ը ու շեղում են մեզ… էս տեսակի դետալներ կարար առաջից ստադիայում լիներ, երկրորդում սրանք պտի մաքրվեին… ա

    հետո մի բան եմ նկատել… երբ որ առեղծվածային մի էլելեմենտ ա մտցրած, մտցրածա շատ ափաշքյարա… ոնց որ ասես "ես հիմա մի հատ առեղծվածային բան պտի մտցնեմ… էսի առեղծված ... red flag!!!" օրինակ "Նոնան աչքերը փակ ժպտաց:
    - Ընկերուհուս դիմեք: Ինքն ասում է, որ կանցնի:" you don't open upthat easy… մի քիչ իրականությունից շատ ա կտրված… մի անգամ ես մի հատ տեքստ էի գրել Մանրապատումում, Գարսիա Մարկեկսի փողոցը որոնող աղջկա մասին… չեմ ասում տենց պտի լինի, բայց երբ էդ աղջկան ասի "is there anything I canhelp you with?" ինքը մի անգամից զգաստացավ… չեմ ասում էս ա ձևը, no way… ուղղակի օրկեստրովկան overdone ա… մի մոմոնտ էլ կա. "- Ե՞վ,- մի վաֆլիի կեսն արդեն չկար:" unnecessary դրամա ա… կարծես կարենը հես ա կռակաձիլ ա դառնալու… սա իհարկե մանրուք ա, բայց հոգեբանական ազդեցություն ա կարդացողի վրա, մի բանի պատրաստում ա որը հետո չի լինելու…

    …ու տենց շատ դետալներ ու ավելորդ նկարագրություններ ու համեմատություններ որոնք կերպարների առաջնահերթությունները խառնում են ու պատմվածքը ռիթմից գցում… կարդալը դառնում ա դժվար… դրաման կորում ա դրա պատճառով

    կարծում եմ էսի կարա գնա երրորդ ու նույնիսկ երևի չորրորդ ստադիա կախված երրորդում ինչ կլինի… point of view-երը պտի ճշտվի…

    ընդհանուր էլի ասեմ… լավն էր, լավ պոտենցիալ կա… մտածելու տեղ կա որ ավելի հակիրճ ու դիպուկ լինի…

    գրկ…
    Մոտ օրերս հենց ժամանակ գտա՝ կանդրադառնամ վերլուծությանը։

  2. #167
    Ցինիկ Գալաթեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.01.2008
    Հասցե
    -
    Գրառումներ
    6,144
    Բլոգի գրառումներ
    12
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հա, ինչ էի ասելու։
    Մեֆ, ինչի՞ ես որոշել, որ պատմվածքի մեջ դետալներ չպետք ա լինեն։ Ու դա ինչի՞ց ելնելով ես որոշել, կոնկրետ էս փուլային ձի պատճառո՞վ։ Որ եթե առաջին փուլում դետալներ կային, երկրորդում չպետք ա լինե՞ն։

    Ես դրանք կարևոր եմ համարում։ Անկախ նրանից թե որ փուլն ա։
    Ինձ համար կարևոր էր, որ Աշոտը դասական երաժշտություն ա լսում։ Ու որ իրանց տունն էնքան խարխլված ա, որ խողովակները ճռնչում են։ Ու որ իրանք մեն-մենակ են մնացել կյանքում։ Դրա համար էլ Կարենի համար մայրն ա նախաճաշ սարքում, իսկ Անուշի ու Աշոտի համար՝ Անուշը։


    Ընկերուհուս դիմեք: Ինքն ասում է, որ կանցնի:" you don't open upthat easy
    Որտե՞ղ ես օփեն ափ տեսնում։ Նոնան ինչ-որ բան պատմե՞ց իրենից։ Ընկերուհու անունը տալը ինչո՞վ ա խնդիր։ Եթե Կարենը կարա էնքան bold լինի, որ վերցնի ու անծանոթ աղջկան, կլիենտին հարցնի՝ ինչ ա եղել,․ քուր, ինչի՞ ես տխուր, ուրեմն աղջիկն էլ կարա նույն ձևի համարձակ լինի, ի՞նչ խնդիր կա։

    Իսկ պետք էր, որ սեթինգները կինոյի պես մարդկանց աչքի առաջ գար։ Ես դա չէի կարա մենակ առաջին փուլում անեի, որոշհետև էնտեղ միայն սալոնն եմ նկարագրել։
    Էն որ մեկ-մեկ ուրիշ մարդկանց վրա եմ կենտրոնացել՝ կես պատահական ա ստացվել, կես դիտմամբ։ Հենց Նելլիի աչքերով էի ուզում Ռաֆոյին տեսնեին։ Որովհետև որքան էլ ինքը Նելլիին մոտ չթողներ՝ իր կյանքում էդ պահին Նելլիից լավ իրեն ոչ ոք չէր ճանաչում։

  3. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Mephistopheles (20.05.2015)

  4. #168
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գալաթեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, ինչ էի ասելու։
    Մեֆ, ինչի՞ ես որոշել, որ պատմվածքի մեջ դետալներ չպետք ա լինեն։ Ու դա ինչի՞ց ելնելով ես որոշել, կոնկրետ էս փուլային ձի պատճառո՞վ։ Որ եթե առաջին փուլում դետալներ կային, երկրորդում չպետք ա լինե՞ն։
    Չէ Գալ ջան, չեմ որոշել… որոշելով չի… երևում ա որ դետալները շատ են ու մի տեսակ խցանում են, երբեմն անգամ համեմատություններն են too much… ոչ թե պտի չլինեն, այլ եթե կա առաջին փուլ, ապա էդտեղ արդեն պտի լինեին դետալները, երկրորդում երբ անցնում ենք պատմվածքի փուլ արդեն մեր դետալները պետք ա լինեն ավելի դիպուկ… լավ դետալներ են, բայց պետք չեն… օրինակ՝

    Ամեն առավոտվա պես՝ Անուշը զարթնեց բջջայինի զարթուցիչի անդուր պզպզոցից: Քնելու ցանկությունը զսպելով՝ վեր կացավ, տան հագուստը գցեց վրան, հորանջելով գնաց լոգարան: Երբ դուրս էր գալիս, Աշոտի սենյակից լսեց երաժշտության թույլ ձայնը. զարթնել է: Քայլեց դեպի խոհանոց, սառնարանից հանեց երկու ձուն ու նրբերշիկի երկու կտորը: Կիսադատարկ լուցկու տուփից հանեց լուցկին ու վառեց գազի երկու աչքերը: Մեկի վրա դրեց ձվածեղի թավան, մյուսին՝ սրճեփը: Ընթացքում լարված որսում էր դասական երաժշտությանը համընթաց հնչող անռիթմ, խուլ կտկտոցը: Սենյակից դուրս եկավ, (դուռը բաց թողեց, որից երաժշտության ձայնն ուժգնացավ. Բեթհովենի ջութակի կոնցերտն էր, եթե ճիշտ ճանաչեց), մոտեցավ զուգարանի դռանը, բացեց, մտավ ներս: Կըտ-կըտ, կըտ-կըտ՝ սալիկների վրա: Սև սուրճը բարձրանում էր, երբ Աշոտը դուրս եկավ զուգարանից և մտավ լոգարան: Հին, մի օվկիանոս ջուր տեսած խողովակը տնով մեկ աղիողորմ ճռնչաց՝ մի պահ լրիվ ծածկելով երաժշտությունը:
    Նրբերշիկով ձվածեղը սեղանին էր դնում, երբ նա դանդաղ մտավ խոհանոց: Նստեց սեղանի մոտ, հենակները դեմ տվեց խունացած ներկով պատին ու միակ ոտքը զգույշ մտցրեց սեղանի տակ:
    սա կարելի ա շատ հանգիստ մի քանի նախադասությամբ նկարագրել, փոխարենը ամեն քայլը մանրակրկիտ նկարագրել ես… իսկ կոյուղու համեմատության վրա ահագին ծիծաղել եմ… էդքան չարժե դրամատիկացնել… մենք փորձում ենք ուշադիր կարդալ որ դետալները բաց չթողնենք, բայց վերջում պարզվում ա դրանք էական դեր չեն խաղում բացի նրանից նկարագրում են տեսարան ու տրամադրություն, իսկ դրան կարելի ա հասնել ավելի կարճ ու դիպուկ նախադասություններով… հոգնացնում ա ու կարևորն ու անկարևորը նույն ուժգնությունն ա ունենում… դրանից երբեմն նույնիսկ կարևոր դետալներ ենք բաց թողնում…

    Ես դրանք կարևոր եմ համարում։ Անկախ նրանից թե որ փուլն ա։
    Ինձ համար կարևոր էր, որ Աշոտը դասական երաժշտություն ա լսում։ Ու որ իրանց տունն էնքան խարխլված ա, որ խողովակները ճռնչում են։ Ու որ իրանք մեն-մենակ են մնացել կյանքում։ Դրա համար էլ Կարենի համար մայրն ա նախաճաշ սարքում, իսկ Անուշի ու Աշոտի համար՝ Անուշը։
    Again սրանք կարաս ավելի զուսպ ռեսուրսներով անես… ու իմ անձնական կարծիքով, դրամատիզմը պետք ա մի քիչ tone down անես… դրամատիզմը ավելի շատ ընթերցողի մեջ առաջանա, ոչ թե դու իրան ասես "տես ինչ դրամատիկ ա" այլ ընթերցողը մտածի "էս ինչ դրամատիկ ա"



    Որտե՞ղ ես օփեն ափ տեսնում։ Նոնան ինչ-որ բան պատմե՞ց իրենից։ Ընկերուհու անունը տալը ինչո՞վ ա խնդիր։ Եթե Կարենը կարա էնքան bold լինի, որ վերցնի ու անծանոթ աղջկան, կլիենտին հարցնի՝ ինչ ա եղել,․ քուր, ինչի՞ ես տխուր, ուրեմն աղջիկն էլ կարա նույն ձևի համարձակ լինի, ի՞նչ խնդիր կա։

    Իսկ պետք էր, որ սեթինգները կինոյի պես մարդկանց աչքի առաջ գար։ Ես դա չէի կարա մենակ առաջին փուլում անեի, որոշհետև էնտեղ միայն սալոնն եմ նկարագրել։
    Էն որ մեկ-մեկ ուրիշ մարդկանց վրա եմ կենտրոնացել՝ կես պատահական ա ստացվել, կես դիտմամբ։ Հենց Նելլիի աչքերով էի ուզում Ռաֆոյին տեսնեին։ Որովհետև որքան էլ ինքը Նելլիին մոտ չթողներ՝ իր կյանքում էդ պահին Նելլիից լավ իրեն ոչ ոք չէր ճանաչում։
    open up-ը պարտադիր չի որ լինի հենց բառացի պատմելով իրա անձնական պատմությունը… էս դեպքում ինքը ասում ա (ոչ բառացի իհարկե) "այո, ունեմ գաղտնիք ու պատմել եմ ընկերուհուս ընդեղ նստած"… ինքը էմոցիա ա ցույց տալիս… ինչի՞ էն մարկեսի փողոցի օրինակը բերեցի, էդ աղջկա մոտ մի մոմենտ կանտրոլից դուրս եկա ու ինքը մի անգամից հետ քաշեց ու shut down արեց ամեն ինչը… սովորաբար, իմ փորձից ելնելով եմ ասում, երբ որ մարդը կամովի էմոցիա ա ցույց տալիս, բացվում ա in a heart bit… դրա համար եմ ասում բացվել ա… ինքը բացվել ա, բայց դու իրան փակում ես…

    Ճիշտն ասած նկատել եմ որ կինոյի նաման ա եղել, բայց չգիտեի դիտմամբ ես արել թե չէ… ես շատ եմ սիրում տարբեր դիցիպլինաներից փոխառություններ ու չնայած էս մեկը համարում եմ չստացված, այնուամենայնիվ ավելի լավ ա մի բան անես չստացվի քան թե չանես…

    պրոբլեմը ստեղ նրանում ա որ մենք տարբեր գործիքներ ենք օգտագործում կինոյում ու գրված խոսքում… visual vs written… սենց մի հատ պարզ փորձ անենք… մի հատ սենյակի նկար կամ գրասեղանի (գրասեղան եմ ասում, որտև ակումբում տենց թեմա կա)… եթե նայում ես, էդ ինֆորմացիան ակնթարթորեն ա պրոցես արվում քո ուղեղում ու դու մի անգամից՝ ակնթարթորեն գաղափար ես կազմում եղածի մասին… բայց եթե նստաես ու մանրամասն նկարագրես էդ սեղանը ապա ընթերցողը ժամանակ ա դնելու կարդա ու պրոցես անի ուղեղում վիզուալի գրված տարբերակը… այսինքն եթե կարճ ասեմ ավելի շատ ժամանակ ու աշխատանք ա պահանջում քեզանից որ ստանաս նույն արդյունքը ինչ որ վիզուալում կարաս ստանաս… իսկ ժամանակը մարդու կենտրոնանալու կարողությունը թուլացնում ա… մանավանդ հիմա երբ մենք ունենք շատ քիչ ժամանակ, բայց հսկա background ինֆորմացիա…

    իմիջայլոց երբ որ դետալները տենց վառ են ու մանրակրկիտ–օրինակ ես, մտածում եմ որ մենակությունից բացի էլի բան կա որ պտի որսամ, հասկանամ ու պրոցես անեմ հետագայի համար… ու ստեղ ես ոչ թե լարվում եմ այլ ինձ արհեստականորեն եմ լարում որ բան բաց չթողնեմ ու դա ավելի ա հոգնացնում… մի բան ևս, երբ տեսնում ես որ դետալները քո սպասած "ծառայությունը" չեն մատուցկում, սկսում ես ավելի անփույթ վերաբերվել ու դետալները սկսում են արժեզրկվել…

    …բայց էլի ասեմ… որպես երկրորդ ստադիա շատ լավն ա ու դետալները նույնիսկ պետք են…

Էջ 12 12-ից ԱռաջինԱռաջին ... 289101112

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Տեսնել-վերլուծել-ստեղծագործել. 2-րդ փուլ
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 15
    Վերջինը: 26.04.2015, 10:45
  2. Տեսնել-վերլուծել-ստեղծագործել. 1-ին փուլ
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 66
    Վերջինը: 16.04.2015, 14:46
  3. Դիտարկում 3. Տեսնել-վերլուծել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 25
    Վերջինը: 14.04.2015, 19:48
  4. Դիտարկում 5. Տեսնել-վերլուծել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 28
    Վերջինը: 11.04.2015, 20:17
  5. Դիտարկում 4. Տեսնել-վերլուծել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 29
    Վերջինը: 07.04.2015, 23:03

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •