Չկարդացվողը մենակ անծանոթ լեզվով գրված տեքստն ա։
LisBeth (27.04.2015), Sambitbaba (29.04.2015)
Բակտերիաների վնասը կարդում ու մտածում եմ` տեսնես մարմինը ժեշտերի վրա ո՞նց են մշակում:
SWTS
Արէա (27.04.2015)
Մաշում, սխալ եմ գրել: Սա լուրջ հարց ա կխնդրեի հեղինակին վերջում բացատրի ինձ էս պահը, ես յոգայից, ջիմից, դոնաթներից ու նման բաներից ութ վերստ հեռու մարդ եմ:
Տարբերակի մասին. Սենց թեթևի մեջ` գլխեռադ համար երկու: Աբսուրդ, որ հավեսով կարդում ես ու մտածում, լավն ա, բայց քվեի չի ձգում: Անարդար ա, երբ ավելի լուրջ աշխատանք կա տարածքում` այո, խոսքը սալոնայինի մասին ա: Անթերի չի, բայց ախր ինչպիսի ուշադրություն դետալներին: Ավելի մանրամասն հետո կասեմ:
Վերջին խմբագրող՝ LisBeth: 27.04.2015, 23:02:
SWTS
Sambitbaba (29.04.2015)
Ի դեպ Ռուբի ճիշտ ես նկատել, ֆոբիան հեչ համոզիչ չի: Սովորաբար ինքը ավելի ինտենսիվ արտահայտում ա ունենում, նման մարդիկ դռան ռուչկեն էլ անձեռոցիկով են բռնում, կամ սրբում նոր են բռնում, ավելի հավանական ա, որ ինքը ուղղակի տուն գնար քան ուրիշի գորգի վրա յոգա աներ:
SWTS
Ուզում եմ մի հատ մտածենք՝ որն էր էս նախագծի նպատակը կամ իմաստը: Երևի էն, որ պիտի կարողանայինք մեր տեսածն էնքան վերլուծել, որ դրանից պատմություն կառուցվեր:
Հիմա նայենք պատմվածքներին: Ինձ համար մենակ «Սալոնայինն» է, որ էս նախագծի փուլերով անցել է ու հասել նշանակետին: Մնացածներն իրենց դիտարկման իննսուն տոկոսը դուրս են գցել, կենտրոնացել մի կետի վրա կամ եղած-չեղածը առանց վերլուծելու քոփի փեյսթ արել:
Նորից վերադառնանք Սոլանայինին: Բացում ենք դիտարկումը, նայում ենք քննարկումներին, անցնում պատմվածքին: Հեղինակն իր դիտարկած փոքրիկ տեսարանի բոլոր անդամներին փորձել է «բացահայտել», մտածել է ամեն մեկի մասին, կերպար ստեղծել: Ու որ հետևենք դիտարկմանը, կտեսնենք, որ ահագին լավ են բացված կերպարները: Անգամ եթե էդ մարդիկ իրականում ուրիշ կյանքով են ապրում, իրենց էս լույսի տակ ներկայացնելը հավատ է ներշնչում: Օդից վերցրած չի ամբողջ պատկերը. լրիվ տրամաբանորեն գալիս է դիտարկումից: Էս չէ՞ր նախագծի նպատակը: Բա ինչո՞ւ դա չկա մյուս գործերում:
LisBeth (28.04.2015), Sambitbaba (29.04.2015), Tiger29 (28.04.2015), Արէա (28.04.2015)
Ես տենց չեմ հասկացել նախագծի նպատակը: Ես հասկացել եմ, որ ամեն հեղինակ ինքն ա ընտրում, թե ինչ անի կուտակված-բացահայտված նյութի հետ: Իսկ էդպես լիքը բաներ կարելի ա անել. մնալ դիտարկման տարածքում ու բացահայտել կերպարներին, վերցնել դիտարկման տարածքից մի փոքր մաս, կենտրոնանալ դրա վրա ու շարունակել տարածքից դուրս (կամ սկսել տարածքից դուրս, հետո գալ դիտարկման տարածք), մաքրել ավելորդ մասերից ու տեսնել՝ տակը ինչ կմնա, ուրիշ տարածքից ուրիշ մտքերով գալ, մտնել դիտարկման տարածք և այլն: Հազար ու մի մոտեցում կարելի ա ցուցաբերել, բայց ոնց հասկանում եմ՝ սկզբում հատուկ չի ասվել, որ մրցույթի պահանջը տարածքում մնալն ու կերպարներին բացահայտելն ա:
մարիօ (28.04.2015)
Հիմա ուզում եմ «Չծախվող պոեզիայի» մասին գրել:
Հիշո՞ւմ եք երկրորդ դիտարկման էս հատվածը.
Պատմվածքի հերուսուհին՝ Կարմենը, հենց էս կտորից է վերցված: Փաստորեն, միջին տարիքի կին:Քառակուսու երրորդ կողմում միջին տարիքի երկու կանայք են նստած: Մեկը կծում է սենդվիչը, մյուսն ինչ-որ բան է ասում: Կողքները նաև մի շիշ ջուր կա: Սենդվիչ ուտող կինը ձեռքերն է մաքրում անձեռոցիկով: Քիթը կարմրած է: Տեսավ, որ դիտարկողն իրեն է նայում, ժպտաց, հայացքը թեքեց ու սկսեց նայել անորոշ ուղղությամբ:
Պատմվածքում ես, ավաղ, միջին տարիքի կին չգտա: Կերպարն ավելի շուտ քսանների մեջ, ջահել մեկն է: Դեպրեսված, խճճված, խառը ու ջահել:
Ու եթե կտրվենք դիտարկումից, նայենք էս կերպարին՝ որպես ջահել մեկը, ով շատ վաղ տարիքում երեխա է ունեցել՝ առանց պատրաստ լինելու դրան, ով դեռ բացարձակ չի կողմնորոշվում իր կյանքում, ով շատ մենակ է ու անծանոթ մարդ է ներս թողնում տուն, երբ հագին միայն կեղտոտ գիշերանոց է, ով իր մտերիմ ընկերուհու մոտ ախմախ տեսակի սուիցիդալ մտքեր է բստրում, ապա ահագին էլ կարդացվող պատմվածք է: Բայց միջին տարիքի կին, ով դիտարկման մեջ էր, չկա էստեղ:
LisBeth (28.04.2015), Sambitbaba (29.04.2015)
Սալոնայինը շատ լավն ա։
Սալոնայինի դիտարկումը ամենաքիչն էր դուրս եկել, չեմ սիրում էդ կենցաղային անիմաստ, անվերջ բլբլոցները, հիմնականում անդեմ, կլոնային մարդկանց կատարմամբ, բայց.
Հեղինակը ականջիցս բռնել ա, ու թե. էս մարդի՞կ են անդեմ, դե արի։
Ու սկսում ա բացել վարագույրը, որտեղ հեչ էլ անդեմ մարդիկ չեն, որոնք ուղղակի մի պահ հավաքվել էին մի կետում ու էլի ցրվելու են, գնան ամեն մեկն իր ոչ մանր հոգսերով ու պատմությամբ։
Լավն ա։
ivy (28.04.2015), LisBeth (28.04.2015), Sambitbaba (29.04.2015), Tiger29 (28.04.2015)
Իհարկե կարելի էր մի քիչ աջ ու ձախ գնալ մոտեցումների հարցում, բայց կարծում եմ, հասկանալի էր, որ եթե նախապես դիտարկում ես անում, դա դնում քննարկման, պատմությունդ էլ պիտի էդ դիտարկումն ու քննարկումները ի մի բերի:
Եթե դու ամբողջ դիտարկումից մի կետ ես վերցնում ու քեզուքեզ բաներ հորինում դրա վերաբերյալ, որոնք ոչ դիտարկումից ելնելով են հավատ ներշնչում, ոչ քննարկումների ժամանակ են բերել էդ մտքին, ապա ինչքանո՞վ է սա նախագծի սահմաններում: Կամ ինչի համար էր էդ դիտարկումն ընդհանրապես:
Լրիվ իմ ուզած բաները գրել ա Արէան: Շատ մեծ խնամքով ա հեղինակը մոտեցել գործին: Վերջերս ես շատ եմ սիրում սենց մանրամասներով բաներ կարդալ, նյութեղեն մարդկանց մասին, իրական: Միակ բանը, որ ուզում եմ ասեմ հեղինակին, դա մի երկու տեղում նկատած ավելորդ բացատրություններն են: Առաջինը, երբ Նոնան մի քանի անգամ կարդում ա նամակը, "էլի ցավում է" ռեպլիկը, մեկ էլ Ռաֆի ու Նելլի հարաբերությունների բացատրությունը: Չգիտեմ կարող ա սա իմ բզիկներն ա, հեղինակը երևի կասի էլի սա էկավ, բայց իմ համար առանց էդ պահերի շարժվելու տեղ ա մնում, չի ծամում դնում բերանս, որ կուլ տամ... սենց մի բան: Շնորհակալություն հեղինակին :-)
SWTS
ivy (28.04.2015), Sambitbaba (29.04.2015)
Նայենք «Պակասող մարդկանց»: Էդքան քրքրվեց ու քննարկվեց էս դիտարկումը, որ ամեն կողմից ավելի լավ երևա: Ու մեկ էլ գալիս է պատմվածք, որն էդ քննարկման հետ կապ չունի: Ու ընդհանրապես, սկի դիտարկման հետ էլ առանձնապես կապ չունի:
Լրիվ հիասթափություն էր էս պատմվածքը: Էն էլ էդքան քննարկելուց հետո...
Իմ կարծիքով, դիտարկումն ուղղակի ստեղծագործական ստիմուլի համար էր: Ի՞նչ գիտես, թե քննարկման արդյունքում չի հեղինակը եկել, հասել դրան ու էդքան դուրս եկել տարածքից: Ստեղծագործական պրոցեսը շատ բարդ ու բազմազան պրոցես ա: Չի բացառվում, որ լրիվ անկապ մեկի ասած ինչ-որ բառից գնացել, թռել ա եսիմ ուր: Իսկ եթե պետք էր մնալ խիստ սահմանների մեջ, ապա լավ կլիներ՝ հենց սկզբից էլ ասվեր, թե՝ ժողովուրդ, էս քո դիտարկումն ա, էս քննարկումն ա, չես կարա կերպարիդ տարիքը, շորի գույնն ու մնացած բաները փոխես, չես կարա ներկա գտնվող երկու կերպարներին միացնես մեկի մեջ, չես կարա քեզ ծանոթ մեկին վերցնես, ավելացնես մեջը և այլն:
ivy (28.04.2015)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ