Անմոռուկամանիա

[Աթեիստ]

Բա եթե գուգլից պահանջում ենք ծիծեռնակաբերդի նկարով դուդլ սարքել, ուրեմն տոնում ենք, բա ինչ ե՞նք անում։
Ոնց որ գրել էին Ուեսթի համերգից հետո, «էս տարի եղեռնը ահագին ուրախ ա անցնում»։

[StrangeLittleGirl]

Գիդեք ո՞նց ա: Մտնում եմ ակումբ ու զգում, որ գերակշիռ մասը հավանություն չի տալիս ոչ անմոռուկներին, ոչ էս միջոցառումներին, ոչ երգերին: Հա պարզ ա, որ կան մարդիկ ովքեր նորմալ են վերաբերվում կամ թքած ունեն, բայց ես մենակ տեսնում եմ էն մարդկանց ովքեր վատ են վերաբերվում, քննադատում են: Հետո մտնում եմ ֆեյսբուք, եթե ակումբցի ընկեր չէ՝ ուրեմն լավ է վերաբերվում: Բոլորը Եվրոտեսիլի կամ SLG-ի քցած երգը հավանել են ու կիսվել, իրանց պրոֆայները, զարդերը, բաժակները անմոռուկներով են ողողված: Մարդ կա առնում ա էդ անմոռուկով բաժակը ու ՖԲ տեղադրում նկարը բաժակի ու հպարտանում իր արարքով՝ <<իսկական հայ եմ>> ստատուս ստանալուվ: Հետո դուրս եմ գալիս փողոց՝ հարևանների պատուհաներին ու մեքենաներին տարբեր ձևի ու չափսի անմոռուկներ են, բոլորի մոտ կրծքանշաներ են անմոռուկներով, խանութների ու դպրողների վրա հիշում և պահանջում ա գրած և այլն: Էն որ մեծ մասի համար (ըստ իս) էս ամենը դուրեկան ա՝ ճիշտ ա, լավ ա, գեղեցիկ ա, նորմալ ա, հանճարեղ ա, տաղանդավոր ա: Այսինքն ստացվում ա, որ մեր ազգը արժանի ա էն ամենին ինչ հետը կատարվում ա: Ասենք, ո՞ր մի սթափ ուղեղով մարդը իրա տունը անմոռուկներով կզարդարի:
Կարո՞ղ ա իրականում էդքան վատ չի, բայց մեզ ա թվում, որ վատ ա: Ինձ հետաքրքիր ա արտասահմանցիները, որ էս <<պահանջները>> տեսնում են՝ ի՞նչ են ընկալում: Ես ոնց հասկացել եմ իրանց թվում ա, որ մենք ցեղասպանություն ենք տոնում:

Լիզ, որ սենց սկսում ենք խոսել, տատս մի հատ հետաքրքիր բան ա ասում: Ասում ա՝ թուրքերը, հետո էլ Ստալինը հայ ազգի սաղ մտավորական զանգվածի գլուխը կերավ: Էդ թափթփուկները մնացին ու բազմացան: Մենք էլ, որ պիտի էսօր երկիր կառուցողներ լինեինք, պիտի երկրի ապագան մեզ վրա հենված լիներ, էնքան քիչ ենք, որ քաշվել ենք մի կողմ ու զարմացած նայում ենք՝ ինչ ա կատարվում: Ու էդպես էլ զարմացած մնալու ենք մինչև կյանքներիս վերջ:

[GriFFin]

Լիզ, որ սենց սկսում ենք խոսել, տատս մի հատ հետաքրքիր բան ա ասում: Ասում ա՝ թուրքերը, հետո էլ Ստալինը հայ ազգի սաղ մտավորական զանգվածի գլուխը կերավ: Էդ թափթփուկները մնացին ու բազմացան: Մենք էլ, որ պիտի էսօր երկիր կառուցողներ լինեինք, պիտի երկրի ապագան մեզ վրա հենված լիներ, էնքան քիչ ենք, որ քաշվել ենք մի կողմ ու զարմացած նայում ենք՝ ինչ ա կատարվում: Ու էդպես էլ զարմացած մնալու ենք մինչև կյանքներիս վերջ:

Հա, մերոնք էլ էին էդ ասում: Ասենք, իրանք Հունաստանից ու Բուլղարիայից եկել էին էն մտքով, որ հայրենիք են վերադարձել: Էն էլ հասկացան, որ երբ իրանք եկան-տեղավորվեցին բոլորը սկսեցին փախնել: Ես հա մտածում եմ, որ էլ տեղ չկա հիասթափվելու, բայց արի ու տես, որ քանի գնում ավելի ա վատանում: Ոնց որ ասեց գինեկի ամբյոնի վարիչը.<< 4 օր տոներին տուն եք, վայելեք ու դաս արեք>>: Տոներին, հասկանու՞մ եք:

[Արէա]

Լիզա ջան, ցանկացած երկրում քսան տարի կիրառի էն ինչ հայաստանի իշխանություններն են անում, ու կունենաս նույն ժողովուրդը։
Մարդիկ ամեն տեղ էլ նույնն են, ուղղակի մի տեղ մտավորականներն են ղեկավարում մարդկանց, մի այլ տեղ հանցագործները։
Կանցնի կարծում եմ։ Շուտ չէ, բայց կանցնի։

[Շինարար]

Բա եթե գուգլից պահանջում ենք ծիծեռնակաբերդի նկարով դուդլ սարքել, ուրեմն տոնում ենք, բա ինչ ե՞նք անում։
Ոնց որ գրել էին Ուեսթի համերգից հետո, «էս տարի եղեռնը ահագին ուրախ ա անցնում»։

Արտ, մի քիչ շատ եք ծանրացնում, հանրությունը ամենքը իր գրագիտության, ճաշակի, հասկացողության չափով ա ոգեկոչում, հիշում, լրիվ նորմալ ա, ու եթե մեկի ճաշակը անմոռուկով բաժակն ա, դա չի նշանակում, որ էդ մարդը անկեղծորեն չի ոգեկոչում, ասած ասողը անմոռուկը սիմվոլ դարձրնողներին ա պետք ուղղել հարցերը, մնացածը՝ մարդիկ տարբեր են լինում՝ տարիքով, կրթությամբ, մաթեմատիկայի իմացությամբ, ճաշակով և այլն:

Ես լինեի որոշողը՝ էդ ջանքներն ու գումարները կուղղեի եզդիներին Հայաստանում պատսպարելուն:


Բայց նույն գուգլի պահով, կներեք, գրագիտությունս չի հերիքել, որ իմանամ, որ Գուգլը մենակ տոների դեպքում ա ցույց տալիս, ու մտածել եմ, որ դա տեղեկատվության համար շատ օգտակար կարող ա լինի ու ստորագրել եմ, ու լիքը ինձնից էլ, քեզնից էլ գրագետ մարդիկ են ստորագրել իմ ֆեյսբուքյան ընկերներից: Ընդհանրապես էդ դուդլը ծաղիկներով փողոցները զարդարելու հետ համեմատելի երևույթ չի, որ տոնել ցույց տա:


Էստեղ որ ասել եմ, որ ես մտածում եմ՝ լավ կլիներ փոխարենը եզդիներին ընդունեին Հայաստանում, մարդիկ հիմնավորումս ճիշտ են համարել, բայց ընդհանուր սաղ էլ, ում հետ զրուցելու առիթ եղել ա, որովհետև հարցնում են, հետաքրքրվում, ասում են, որ ճանաչումը շատ կարևոր ա, մերժումը՝ վիրավորական:

Մի խոսքով, չեմ զգացել, որ որևէ մեկը խնդա էս թեմայով մեր մոտեցման վրա, հակառակը՝ էն օրը սեմինարի էի, հայագիտական, հայ չկար բացի ինձնից, ելույթ ունեցողը սկսեց ցեղասպանության հարյուրամյակից, Պապի պատարագից, անդրադարձավ Էրդողանի պատասխանին, ինչի վրա բոլորը խնդացին, հետո անցավ իր բուն ելույթին, որը ցեղասպանության հետ կապ չուներ:


Հա, էս գրեցի գուգլի համար ստորագրելս արդարացնելու համար, ինձ մոտ տենց ա, որ մի բան զգում եմ ինձ էլ ա դիպչում, ուզում եմ պատասխանեմ Ու չեմ փոշմանել: Վատ էլ չեմ զգում, մեծ սխալմունք կամ շփոթություն չէր:

[StrangeLittleGirl]

Լիզա ջան, ցանկացած երկրում քսան տարի կիրառի էն ինչ հայաստանի իշխանություններն են անում, ու կունենաս նույն ժողովուրդը։
Մարդիկ ամեն տեղ էլ նույնն են, ուղղակի մի տեղ մտավորականներն են ղեկավարում մարդկանց, մի այլ տեղ հանցագործները։
Կանցնի կարծում եմ։ Շուտ չէ, բայց կանցնի։

Արէա, Րաֆֆու Կայծերը կարդացե՞լ ես: Հարյուր հիսուն տարի առաջ նույն զիբիլն են էղել: Էս հիմիկվա վիճակը բացատրում են նաև նրանով, որ ցեղասպանված, կոմպլեքսավորված, բլաբլաբլա ազգ ենք: Բայց լրիվ նույն բանը հարյուր հիսուն տարի առաջ են եղել: Իսկ էդ նույն իշխանությունները նույն ժողովրդի մեջից դուրս էկած մարդիկ են: Ուղղակի մենք մեր անկյունում իրար գտած մեզ համար երջանիկ ապրում ենք, մեզ թվում ա՝ մենք շատ ենք: Մենք ահավոր քիչ ենք: Ու ի վերջո, եթե իշխանություններից լիներ, մենք էլ իրանց նման կլինեինք:

[StrangeLittleGirl]

Գիդեք ո՞նց ա: Մտնում եմ ակումբ ու զգում, որ գերակշիռ մասը հավանություն չի տալիս ոչ անմոռուկներին, ոչ էս միջոցառումներին, ոչ երգերին: Հա պարզ ա, որ կան մարդիկ ովքեր նորմալ են վերաբերվում կամ թքած ունեն, բայց ես մենակ տեսնում եմ էն մարդկանց ովքեր վատ են վերաբերվում, քննադատում են: Հետո մտնում եմ ֆեյսբուք, եթե ակումբցի ընկեր չէ՝ ուրեմն լավ է վերաբերվում: Բոլորը Եվրոտեսիլի կամ SLG-ի քցած երգը հավանել են ու կիսվել, իրանց պրոֆայները, զարդերը, բաժակները անմոռուկներով են ողողված: Մարդ կա առնում ա էդ անմոռուկով բաժակը ու ՖԲ տեղադրում նկարը բաժակի ու հպարտանում իր արարքով՝ <<իսկական հայ եմ>> ստատուս ստանալուվ: Հետո դուրս եմ գալիս փողոց՝ հարևանների պատուհաներին ու մեքենաներին տարբեր ձևի ու չափսի անմոռուկներ են, բոլորի մոտ կրծքանշաներ են անմոռուկներով, խանութների ու դպրողների վրա հիշում և պահանջում ա գրած և այլն: Էն որ մեծ մասի համար (ըստ իս) էս ամենը դուրեկան ա՝ ճիշտ ա, լավ ա, գեղեցիկ ա, նորմալ ա, հանճարեղ ա, տաղանդավոր ա: Այսինքն ստացվում ա, որ մեր ազգը արժանի ա էն ամենին ինչ հետը կատարվում ա: Ասենք, ո՞ր մի սթափ ուղեղով մարդը իրա տունը անմոռուկներով կզարդարի:
Կարո՞ղ ա իրականում էդքան վատ չի, բայց մեզ ա թվում, որ վատ ա: Ինձ հետաքրքիր ա արտասահմանցիները, որ էս <<պահանջները>> տեսնում են՝ ի՞նչ են ընկալում: Ես ոնց հասկացել եմ իրանց թվում ա, որ մենք ցեղասպանություն ենք տոնում:

Լիզա ջան, ցանկացած երկրում քսան տարի կիրառի էն ինչ հայաստանի իշխանություններն են անում, ու կունենաս նույն ժողովուրդը։
Մարդիկ ամեն տեղ էլ նույնն են, ուղղակի մի տեղ մտավորականներն են ղեկավարում մարդկանց, մի այլ տեղ հանցագործները։
Կանցնի կարծում եմ։ Շուտ չէ, բայց կանցնի։

Արտ, մի քիչ շատ եք ծանրացնում, հանրությունը ամենքը իր գրագիտության, ճաշակի, հասկացողության չափով ա ոգեկոչում, հիշում, լրիվ նորմալ ա, ու եթե մեկի ճաշակը անմոռուկով բաժակն ա, դա չի նշանակում, որ էդ մարդը անկեղծորեն չի ոգեկոչում, ասած ասողը անմոռուկը սիմվոլ դարձրնողներին ա պետք ուղղել հարցերը, մնացածը՝ մարդիկ տարբեր են լինում՝ տարիքով, կրթությամբ, մաթեմատիկայի իմացությամբ, ճաշակով և այլն:

Ես լինեի որոշողը՝ էդ ջանքներն ու գումարները կուղղեի եզդիներին Հայաստանում պատսպարելուն:


Բայց նույն գուգլի պահով, կներեք, գրագիտությունս չի հերիքել, որ իմանամ, որ Գուգլը մենակ տոների դեպքում ա ցույց տալիս, ու մտածել եմ, որ դա տեղեկատվության համար շատ օգտակար կարող ա լինի ու ստորագրել եմ, ու լիքը ինձնից էլ, քեզնից էլ գրագետ մարդիկ են ստորագրել իմ ֆեյսբուքյան ընկերներից: Ընդհանրապես էդ դուդլը ծաղիկներով փողոցները զարդարելու հետ համեմատելի երևույթ չի, որ տոնել ցույց տա:


Էստեղ որ ասել եմ, որ ես մտածում եմ՝ լավ կլիներ փոխարենը եզդիներին ընդունեին Հայաստանում, մարդիկ հիմնավորումս ճիշտ են համարել, բայց ընդհանուր սաղ էլ, ում հետ զրուցելու առիթ եղել ա, որովհետև հարցնում են, հետաքրքրվում, ասում են, որ ճանաչումը շատ կարևոր ա, մերժումը՝ վիրավորական:

Մի խոսքով, չեմ զգացել, որ որևէ մեկը խնդա էս թեմայով մեր մոտեցման վրա, հակառակը՝ էն օրը սեմինարի էի, հայագիտական, հայ չկար բացի ինձնից, ելույթ ունեցողը սկսեց ցեղասպանության հարյուրամյակից, Պապի պատարագից, անդրադարձավ Էրդողանի պատասխանին, ինչի վրա բոլորը խնդացին, հետո անցավ իր բուն ելույթին, որը ցեղասպանության հետ կապ չուներ:


Հա, էս գրեցի գուգլի համար ստորագրելս արդարացնելու համար, ինձ մոտ տենց ա, որ մի բան զգում եմ ինձ էլ ա դիպչում, ուզում եմ պատասխանեմ Ու չեմ փոշմանել: Վատ էլ չեմ զգում, մեծ սխալմունք կամ շփոթություն չէր:

Շին, բայց ստեղ հարց ա՝ մեր մոտեցումը որն ա: Մեր մոտեցումը վայնասուն դնե՞լն ա, թե մեզ կոտորե՜լ են, խղճացե՜ք, ճանաչե՜ք, անմոռուկներով զարդարվե՞լն ա, թե՞ նորմալ մարդավարի բացատրելը՝ ինչ ա էղել: Անձամբ ես ո՛չ որևէ բան ստորագրում եմ, ո՛չ համայնքի միջոցառումներին եմ գնում, ո՛չ Ծիծեռնակաբերդ եմ գնում երբևէ, ո՛չ էլ սկսում եմ խղճահարություն առաջացնել: Բայց երբ խոսք ա բացվում (իսկ վերջերս հաճախ ա խոսք բացվում, մանավանդ որ հենց քաղաքի ներսում էլ հուշարձանի հետ կապված սկանդալ էղավ), հանգիստ բացատրում եմ, թե կոնկրետ ինձ համար որպես հայի ինչ ազդեցություն հետևանք ունի Ցեղասպանությունը, ոնց ա դա փոխում իմ ինքնությունը ու ինչքանով ա կարևոր ճանաչումը:

Ու հենց էս տարի էլ չգիտեմ համայնքը ստեղ ինչեր ա անելու, բայց ես ինքնաթիռում եմ լինելու: Ու հենց տուն հասնեմ, մոմ եմ վառելու, դնեմ պատուհանի գոգին: Ես ամեն տարի էլ տենց եմ անում, որտեղ էլ լինեմ:

[GriFFin]

Լիզա ջան, ցանկացած երկրում քսան տարի կիրառի էն ինչ հայաստանի իշխանություններն են անում, ու կունենաս նույն ժողովուրդը։
Մարդիկ ամեն տեղ էլ նույնն են, ուղղակի մի տեղ մտավորականներն են ղեկավարում մարդկանց, մի այլ տեղ հանցագործները։
Կանցնի կարծում եմ։ Շուտ չէ, բայց կանցնի։

Հա, գիդեմ էդքանը: Ուղղակի ուրիշ տեղեր ձգտում են, որ մտավորականները կառավարեն, իսկ մեր ձգտում են, որ ռաբիզ-փսիխոպատները լինեն իշխանության գլուխ:

[StrangeLittleGirl]

Հա, գիդեմ էդքանը: Ուղղակի ուրիշ տեղեր ձգտում են, որ մտավորականները կառավարեն, իսկ մեր ձգտում են, որ ռաբիզ-փսիխոպատները լինեն իշխանության գլուխ:

Թեմայից դուրսում գրեցի, ստեղ էլ գրեմ: Հարցը մտավորականությունը չի: Աշոտյանի մտավորականության վրա բացարձակապես չեմ կասկածում, բայց ինքը ուրիշ որակի մարդ ա: Ինքը հարմար ա հասարակության էն մի շերտի համար, իմ ու քո համար հարմար չի:

[Արէա]

աշոտյանը մտավորական չի, Բյուր։
Էն ինչ աշոտյանն ա անում իր ընկերների հետ միասին, հանցագործություն ա կոչվում։
Մտավորական լինելը շատ գիրք կարդալու ու կարդալը հիշելու ունակությունը չի։

[Chuk]

[Ռուֆուս]

Արտ, մի քիչ շատ եք ծանրացնում, հանրությունը ամենքը իր գրագիտության, ճաշակի, հասկացողության չափով ա ոգեկոչում, հիշում, լրիվ նորմալ ա, ու եթե մեկի ճաշակը անմոռուկով բաժակն ա, դա չի նշանակում, որ էդ մարդը անկեղծորեն չի ոգեկոչում, ասած ասողը անմոռուկը սիմվոլ դարձրնողներին ա պետք ուղղել հարցերը, մնացածը՝ մարդիկ տարբեր են լինում՝ տարիքով, կրթությամբ, մաթեմատիկայի իմացությամբ, ճաշակով և այլն:

Ես լինեի որոշողը՝ էդ ջանքներն ու գումարները կուղղեի եզդիներին Հայաստանում պատսպարելուն:


Բայց նույն գուգլի պահով, կներեք, գրագիտությունս չի հերիքել, որ իմանամ, որ Գուգլը մենակ տոների դեպքում ա ցույց տալիս, ու մտածել եմ, որ դա տեղեկատվության համար շատ օգտակար կարող ա լինի ու ստորագրել եմ, ու լիքը ինձնից էլ, քեզնից էլ գրագետ մարդիկ են ստորագրել իմ ֆեյսբուքյան ընկերներից: Ընդհանրապես էդ դուդլը ծաղիկներով փողոցները զարդարելու հետ համեմատելի երևույթ չի, որ տոնել ցույց տա:


Էստեղ որ ասել եմ, որ ես մտածում եմ՝ լավ կլիներ փոխարենը եզդիներին ընդունեին Հայաստանում, մարդիկ հիմնավորումս ճիշտ են համարել, բայց ընդհանուր սաղ էլ, ում հետ զրուցելու առիթ եղել ա, որովհետև հարցնում են, հետաքրքրվում, ասում են, որ ճանաչումը շատ կարևոր ա, մերժումը՝ վիրավորական:

Մի խոսքով, չեմ զգացել, որ որևէ մեկը խնդա էս թեմայով մեր մոտեցման վրա, հակառակը՝ էն օրը սեմինարի էի, հայագիտական, հայ չկար բացի ինձնից, ելույթ ունեցողը սկսեց ցեղասպանության հարյուրամյակից, Պապի պատարագից, անդրադարձավ Էրդողանի պատասխանին, ինչի վրա բոլորը խնդացին, հետո անցավ իր բուն ելույթին, որը ցեղասպանության հետ կապ չուներ:


Հա, էս գրեցի գուգլի համար ստորագրելս արդարացնելու համար, ինձ մոտ տենց ա, որ մի բան զգում եմ ինձ էլ ա դիպչում, ուզում եմ պատասխանեմ Ու չեմ փոշմանել: Վատ էլ չեմ զգում, մեծ սխալմունք կամ շփոթություն չէր:

Ինչ լավ ա, հազիվ հարմար առիթ եղավ էդ Գուգլի դուդլի մասին մի երկու բան ասեմ: Թե չէ, քանի ամիս ա մեջս լցվել էր, չէի կարողանում արտահայտվել:

Նախ doodle-ը անգլերենից թարգմանած նշանակում է խզբզոց, այսինքն ազգովի խնդրում ենք, որ Գուգլը ապրիլի 24-ին ցեղասպանությանը նվիրված խզբզոց դնի սայթում:

Ու երկրորդ, մինչև հիմա բոլոր դուդլները ուրախ, պոզիտիվ են եղել, ասենք ինչ-որ հայտնի մարդու ծնունդ, հայտնագործություն, նորարություն, երկրի անկախություն (հիմնականում մենակ էդ երկրում կարան տեսնել), երաժիշտ, գրող, ֆիլմ, մուլտիկ, ապրիլի 1, եսիմ-ինչ մասնագիտության օր, ու դուդլները շատ կրեատիվ ու սիրուն բաներ են, սիրուն նկար, անիմացիա, վիդեո, խաղ, ինտերակտիվ ինչ-որ բան, որ առավոտ շուտ մարդն արթնանա, մտնի գուգլ, դա տեսնի ու ամբողջ օրը պոզիտիվի մեջ անցնի: Գուգլը ոչ հոլոքոստին նվիրված դուդլ է ունեցել, ոչ Ռուանդայի ցեղասպանությանը, ոչ էլ Կամբոջայինը, ոչ էլ ընդհանրապես տխուր առիթներով ասենք տեռոռիստական հարձակում, տարերային աղետներ, պատերազմ և այլն:

Ապրիլի 24-ին ցեղասպանությանը նվիրված դուդլը նույնն ա, ինչ Կոմիտասի երգերից մեկով Եվրատեսիլին հանդես գալը:

Ես Գուգլի տեղը լինեի, էդ դուդլը ապրիլի 24-ին անպայման կդնեի, բայց մենակ google.am-ի համար, որ ազգովի էդ օրը մտնեինք Գուգլ ու հասկանայինք, թե ինչ ցեղասպանված ու տառապած ազգ ենք: Լացելու ա իրոք:

[Chuk]

Ինչ լավ ա, հազիվ հարմար առիթ եղավ էդ Գուգլի դուդլի մասին մի երկու բան ասեմ: Թե չէ, քանի ամիս ա մեջս լցվել էր, չէի կարողանում արտահայտվել:

Նախ doodle-ը անգլերենից թարգմանած նշանակում է խզբզոց, այսինքն ազգովի խնդրում ենք, որ Գուգլը ապրիլի 24-ին ցեղասպանությանը նվիրված խզբզոց դնի սայթում:

Ու երկրորդ, մինչև հիմա բոլոր դուդլները ուրախ, պոզիտիվ են եղել, ասենք ինչ-որ հայտնի մարդու ծնունդ, հայտնագործություն, նորարություն, երկրի անկախություն (հիմնականում մենակ էդ երկրում կարան տեսնել), երաժիշտ, գրող, ֆիլմ, մուլտիկ, ապրիլի 1, եսիմ-ինչ մասնագիտության օր, ու դուդլները շատ կրեատիվ ու սիրուն բաներ են, սիրուն նկար, անիմացիա, վիդեո, խաղ, ինտերակտիվ ինչ-որ բան, որ առավոտ շուտ մարդն արթնանա, մտնի գուգլ, դա տեսնի ու ամբողջ օրը պոզիտիվի մեջ անցնի: Գուգլը ոչ հոլոքոստին նվիրված դուդլ է ունեցել, ոչ Ռուանդայի ցեղասպանությանը, ոչ էլ Կամբոջայինը, ոչ էլ ընդհանրապես տխուր առիթներով ասենք տեռոռիստական հարձակում, տարերային աղետներ, պատերազմ և այլն:

Ապրիլի 24-ին ցեղասպանությանը նվիրված դուդլը նույնն ա, ինչ Կոմիտասի երգերից մեկով Եվրատեսիլին հանդես գալը:

Ես Գուգլի տեղը լինեի, էդ դուդլը ապրիլի 24-ին անպայման կդնեի, բայց մենակ google.am-ի համար, որ ազգովի էդ օրը մտնեինք Գուգլ ու հասկանայինք, թե ինչ ցեղասպանված ու տառապած ազգ ենք: Լացելու ա իրոք:

Ռուֆ, ինչի՞ էիր մեջդ պահում, մտնեիր էս թեմայում գրեիր

[Chuk]

Էս դուդլի անընդհատ շեյր անելուց, տարածվելուց ներվայնացած, մի հատ լուրջ մարդու (իսկապես լուրջ մարդ ա) ասում եմ. «լսի, ախր գոնե մտածե՞լ ես, թե ո՞վ ա էդ ստորագրահավաքը կազմակերպել, ինչի՞ համար, գուգլ-ը երբևէ պրակտիկա ունեցե՞լ ա ստորագրահավաքին հետևելու, գուգլից ինչ-որ մեկին որևէ մեկը դիմե՞լ ա էս հարցով, որևէ պատասխան կա՞ գուգլից» ու սա լուրջ պատասխանում ա.

- Արտ ջան, ինձ ասել են, որ Գուգլը հայտարարել ա, որ եթե զոհվածների քանակով՝ 1.5 միլիոն ստորագրություն լինի, հաստատ կդնեն

[Ռուֆուս]

Ռուֆ, ինչի՞ էիր մեջդ պահում, մտնեիր էս թեմայում գրեիր

Ամիսներով Ակումբ չմտնելն էլ էս ա