դրա համար էլ ասում եմ դետալները կարևոր են…
ես կարծում եմ որ ամեն ինչի մեջ մեսսեջ կա, ամեն ինչի հետևում կա պատմություն ու էդ պատմությունն ու մեսեջը ինչ որ ձևով երևում ա, այ էդ տեսնելն ա… հագած կապածը շատ բան ա ասում մարդու մասին, շարժուձևը, սանրվածքը… ինչ բառեր ա օգտագործում… ոնց ա ուտում, ինչ ա ուտում… everything counts…
երկրորդը նայել ա, բայց չի տեսել, շատ… չնայած եթե իրա հիշողությունը ստիմյուլեյթ անի, կարա լրացնի…
boooooooom (30.03.2015)
Ինձ թվում ա՝ առաջինի տեմպն ավելի դանդաղ ա, հեղինակը հասցրել ա ավելի շատ դետալներ նկատել ու ֆիքսել, իսկ երկրորդում տեմպն արագ ա. երգերը փոխվում են, մարդիկ գնում-գալիս են, դժվարանում ա կոնկրետ բաներ նկատելը: Ոնց որ առաջինը միկրոսկոպով լինի, երկրորդը՝ խոշոր պլանով, որտեղ դետալներ չեն երևում:
Իսկ ինչ վերաբերում ա պատմության գծագրվելուն, ինձ թվում ա՝ ավելի ճիշտ ա, որ մենակ չոր դիտարկումներ լինեն, առանց ենթադրությունների: Էդ մնացած բաները երկրորդ փուլում պիտի նկատվեն:
Մեֆ, բայց ինձ թվում ա՝ դու դետալների հետևից շատ ես ընկնում: Շորեր-տարիք-բան, դրանք կարևոր չեն: Ավելի շուտ, կարևոր են, որ հեղինակն ինքն իմանա, բայց պարտադիր չի, որ տեքստ մտնեն:
դրա համար էլ օգտագործում եմ "ստիմյուլեյթ" բառը… այսինքն հիշողությունը ստիմյուլեյթ անել…
ուղղակի եթե տեքստի մեջ չկա, մենք ո՞նց իմանանք ինքը տեսել ա թե չէ ու ի՞նչ իմանանք հետագայում էդ կերպարնեմրն ինչքանով են դիտարկման արդյունք… ու հետո կարծում եմ որ քննարկման իմաստն էն ա որ իրան ֆիդբաք տանք… եթե ինքը չգրի ինչ ա տեսել, ֆիդբաք չենք կարա տանք, չէ՞… դիտարկման իմաստն էն ա որ ինչ որ տեսնում ա դնի թղթի վրա որ մենք էլ տեսնենք… եթե ինքն իրա համար ա անում՝ խնդիր չի կարա մի երկու բառով գրի, բայց ստեղ հենց իմաստն էն ա որ մենք էլ տեսնենք…
Հա, համաձայն եմ հիշողություն ստիմուլեյթ անելու հետ: Բայց էնտեղ բաներ կան, որ գուցե էական չե՞ն: Օրինակ էն առաջինում շատ էիր հագուստի վրա ֆիքսվել, բայց փաստորեն հեղինակն ինքն էլ չի ֆիքսել հասկանալի պատճառներով (չնայած որ խորանանք, կարար դուրս գար, գնար, նայեր ավտոյի հետևը), ու ոնց որ գրկախառնվող զույգի պատկերը բավական ամբողջական ա անկախ իրանց հագածից:
որտեղից գիտես որ էական չեն, Բյուր… եթե պատմվածք չկա ո՞նց իմանաս ինչն ա էական ու ինչը չէ… հետո դու ես ասում որ չոր փաստեր են պետք առանց պատմության… էդ դեպքում դետալներն էական են… էն դետալը որ էական չի, պտմվածքի մեջ արդեն չի մտնի… երբ մենք իմանանք կերպարին, ապա դետալը կարա չլինի… բացի դրանից իրանք հիմա դիտարկման ֆեյզի մեջ են ու կառուցում են իրանց պերսոնաժներին հիմնվելով տեսողականի և լսողականի վրա…
ավելին, էս առաջադրանքի մեջ ոչ միայն էական ա իրանց համար ինֆո հավաքելը, այլ նաև էդ ինֆոն մեր հետ քոմյունիքեյթ անելը… իրանք պտի կարողանան նենց հավաքեն ինֆոն ու հանձնեն թղթին որ մենք առանց իրանց կարողանանք պատկերը, պերսոնաժները տեսնել…
տես դու ասում ես "գրկախառնվող զույգերի պատկերը"… լավ օրինակ ա… դու արդեն պատմություն ես տեսնում էդտեղ… ճիշտ ա, բայց տղամարդը թուխ ա, տարիքով ավելի մեծ ա կնոջից ու կինը շեկ ա… օքեյ… շորերը կարա շատ բան ասի տղամարդու մասին… կարա կոստյում հագած լինի… կարա թիշըրթով լինի ու ջինսով… կարա սպարծիվկով լինի… բայց հագել ա կոժից կուրտկա… միգուցե էդ զույգի մեջ էթնիկ տարբերություն կա կամ գուցե չկա… գուցե էթնիկ հողի վրա պրոբլեմ ունեն… խնդիրը սպեցիֆիկացնելն ա ոչ թե open ended թողնելը… կարծում եմ որ ճշգրտությունը կարևոր ա ստեղ… բառերի ճշգրտությունն ու նկարագրի ճշգրտությունը…
Ստեղ պետքա հիշեմ Այվիի ասածը որ մի մասնակցի դիտարկման վրա մեկ ուրիշը գրի… սա լավ բան կարա լինի որովհետև դու արդեն պետք ա լինես ավելի սպեցիֆիկ ու detail oriented… հակառակ դեպքում հաջորդ մասնակիցը ձեռնունայն ա մնում… բավարար չափով ինֆո չունի…
էն ինչ որ իրանց հիշողության մեջ կա, շատ լավ ա, ես կուզենայի դրանք տեսնել թղթի վրա…
…ես չգիտեմ իրանք ինչ գիտեն ու ինչ չգիտեն… ո՞նց քոմենթ անեմ…
Մեֆ, դու շատ ես վիզուալի վրա շեշտը դնում: Հասկանալի ա, ճարտարապետ ես, բայց գրականության մեջ մենակ վիզուալի վրա ֆիքսվելը տասնիններորդ դար ա:
Իհարկե հագուստն առանձնացնում ա մարդուն, կերպար ա սարքում, բայց եթե հեղինակը չի ֆիքսել, ուրեմն առանձնապես հետաքրքիր բան չկա հագուստի մեջ կամ բան չի ասում: Կամ էլ կարող ա ուշադրություն չի դարձրել, քո հարցերն օգնում են, որ ուշադրություն դարձնի: Կամ էլ կարող ա չի նկատել, հազար ու մի բան կա: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ վիզուալի վրա շատ ես ֆիքսվում: Օրինակ առաջին դիտարկման դեպքում ինձ հետաքրքիր ա՝ դրսում ինչ եղանակ էր: Հավանաբար քամի էր, եթե ջարդած հովանոց կար:
Կոժից կուրտկան կաֆեի ներսի մարդը չէ՞ր:
Sambitbaba (31.03.2015), Շինարար (31.03.2015)
Բյուր, լրիվ ճիշտ ես, ասենք՝ հաստատ չեմ հիշում Գոդոյում ոնց էր, բայց ոնց որ նույնիսկ տարիքները, արտաքինները որևէ կերպ հետաքրքիր չեն, Կերպարանափոխությունում՝ մինչև ուտիճ դառնալը, և այլն: Բայց քննարկման իմաստն էն չի՞, որ ամենքդ ձեր հետաքրքրող պահն ասեք, հետո հեղինակը որոշի՝ ինչ ա իրան պետք, ինչ չի պետք:
Անհնարին բան ասեմ՝, բայց հեղինակին բացահայտելու առումով ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ դիտարկողը չիմանար, որ ինքը դիտարկում ա, հետո գար, ասենք՝ նույն տեղից նույն խումբը գար, ու ամենքը իր տեսածը նկարագրեր Բայց դե դա գրական խաղ չէր լինի, այլ ասենք հոգեբանության ոլորտի ինչ-որ գիտափորձ
Sambitbaba (31.03.2015)
Sambitbaba (31.03.2015), Շինարար (31.03.2015)
Ես էլ այս երկրորդից առանձնապես հաճույք չստացա: Այդ առումով առաջինն, ինձ թվում է ավելի հաջող է ստացվել: Այստեղ ավելի շուտ չոր փաստերի նկարագրություն է, ընդ որում, հեղինակն ասես թե ոչ թե ինքը գնացել-նստել-դիտարկել է, ինչը, կարծես թե, առաջադրանքի հիմնական պայմանն էր, այլ տանը նստել-հնարել է մի չոր իրավիճակ, որպեսզի բավարարի Մեֆի դրած խնդրին (Մեֆ ջան, դու այստեղ կապ չունես): Մի տեսակ շատ է չոր, շենքի արմատուրայի պես, չնայած, չեմ կարծում, Մեֆը գրած լինի...
Հա, շատ հնարավոր է, որ պրոֆեսիոնալ գրականությունը հենց այսպես է ստեղծվում, չգիտեմ: Բայց ինչպես էլ ստեղծվի, այն ստեղծվում է ոչ թե ընթերցողների ներկայությամբ: Մենք այստեղ, ինձ թվում է, պետք է հաշվի առնենք այդ հանգամանքը: Թե չէ գիտե՞ք, թե ինչի է նման... Գնացել ես համերգ, նստած ես դահլիճում, սպասում ես համերգի սկզբին: Երաժիշտներն էլ հերթով դուրս են գալիս բեմ ու սկսում են լարել իրենց գործիքները: Հինգ րոպե լարում են: Դու սպասում ես: Տաս րոպե: Քսան րոպե: Դու սպասում ես, սպասում ես... Իսկ նրանք լարում են, կես ժամ, մի ժամ... Վերջիվերջո օրկեստրն սկսում է նվագել մի հոյակապ սիմֆոնիա: Ցավալին այն է, որ դու, հոգնելով սպասելուց, արդեն վաղուց, քո տանը, հեռուստացույցի առջև նստած, թեյ ես խմում...
Հ.Գ. Ես առայժմ չեմ հանդիպել որևէ մոլ, որ ժամը հինգին փակվի...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Աթեիստ (31.03.2015)
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Sambitbaba (31.03.2015)
Բայց ո՞ւր ա դրա տրամաբանությունը. փակվել էն ժամին, երբ մարդիկ նոր գործը պրծել են, կարան գնան խանութում ֆռֆռան։
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
boooooooom (31.03.2015)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ