Թատրոն այցելելու կուլտուրան

[keyboard]

Բաց նամակ ՀՀ արվեստի գործիչներին, արտիստներին, ռեժիսորներին ու այն մարդկանց, ովքեր որևէ առնչություն ունեն արվեստի և մշակույթի զարգացման գործում։
Մասնավորապես իմ շատ սիրելի դերասան/ռեժիսոր և ուղղակի լավ մարդ Նարեկ Դուրյանին։
Հարգելի պարոն Դուրյան, երեկ պատիվ ունեի ներկա գտնվելու Դոն Ժուանները Մարսելում աննկարագրելի ներկայացմանը, բառերով նկարագրել կամ ուղղակի թղթին հանձնել այն հաճույքը, որ բեմից դուք բոլորդ տալիս եք մարդկանց՝ ուղղակի անհնար է։
Սակայն ամեն դրականի մեջ, անպայման լինում է բացասական մի բան, որ հայերեն ասած հարամ է անում ողջ տպավուրությունն ու դրականը։
Հիմա ավելի հանգամանալից փորձեմ նկարագրել թատրոն այցելող հասարակության կերպարը։
Ինչպես գիտենք, ժամանակին, դեռ Ադոլֆ Հիտլերի կառավարման տարիներին, գերմանական գնացքներից մարդկանց ընթացքի ժամանա բառի բուն իմաստով շպրտում էին՝ անվճար երթևեկելու համար։
Սա հանդիսացավ նախադրյալ, որ մարդիկ գիտակցեն ու ամենակարևորը վախենան իրենց արածների համար պատասխանատվությունից, ինչը կարող է լինել ողբերգական։
Նախապատմությունս անում եմ այն մարդկանց համար, ովքեր թատրոն են գալիս 19։00-ից հետո, ինչը տոմսի վրա նշված ներկայացման հստակ սկիզբն է և անարգանք՝ առաջին հերթին Ձեր՝ դերասաններիդ հանդեպ, իսկ հետո՝ մեր, դահլիճում գտնվող այն մարդկանց, ովքեր թողնելով ամեն բանը քրտնակոլոր հասել են ներկայացման, որ կարողանան վայելել այն։
Հարգելի պարոն Դուրյան, ես կարծում եմ, որ մեր ժողովրդի համար պետք է կիրառել Հիտլերյան սկզբունքը, բնականաբար ավելի մեղմ, այսինքն՝ ուղղակի 19։00-ին փակել թատրոնի դռները և ներկաների համար սկսել ներկայացումը։
Սակայն սրանով չի սահմանափակվում իրենց չորքոտանինեներից չտարբերողների նկատմամբ իմ վրդովմունքը և ոչ միայն վրդովմունքը, այլ՝ իմ, Ձեր և դահլիճում ներկա մյուսների նկատմամ անարգանքը, երբ անգամ սարկազմաային հայտարարությունը՝ «չմոռանաք ներկայացման վերջում միացնել Ձեր բջջային հեռախոսները», չի սթափեցնում նրանց նեղություն կրելու և գոնե անձայն ռեժիմ դնեու իրենց հեռախոսները։
Ելնելով վերոգրյալից կարծում եմ, որ մեր հասարակության՝ թատրոն այցելող մեծամասնությունը դեռ չի հասունացել արվեստի այդ տեսակը բավականաչափ ընկալելու և հստակ պատկերացնելու, թե ուր են գնում և ինչ պիտի ստանան այդտեղից։
Հարգելի պարոն Դուրյան, խնդրում եմ, այս խնդիրների վրա հանգամանալից ուշադրություն հրավիրել և անգամ խայտառկ կերպով դահլիճից դուրս հրավիրել բոլոր նրանց, ովքեր չեն հագում մեզ բոլորիս և դահլիճում լսվում է նրանց հեռախոսի ուղեղ սղոցող ձայնը։
Շնորհակալ եմ ուշադրության և ցանկացած անդրադարձի համար։

Քննարկե՞նք

[StrangeLittleGirl]

Հով, ինձ թվում ա՝ ոչ թե պետք ա թատրոն այցելելու կուլտուրայից խոսել, այլ կուլտուրայից ընդհանրապես:
...որ հանդիպման գնալիս ուշանալ չի կարելի
...որ անկուլտուրական ա, երբ հեռախոսը զանգում ա, ասենք, երթուղայինում
...որ անկուլտուրական ա, երբ մեկի հետ նստած ես, հեռախոսդ զանգում ա, պատասխանում ես ու ժամերով խոսում
ու լիքը տենց բաներ

[Chuk]

...որ անկուլտուրական ա, երբ հեռախոսը զանգում ա, ասենք, երթուղայինում

Էս մեկը չհասկացա

[Լեո]

Էս մեկը չհասկացա

Ի՞նչ կա չհասկանալու:
Տվյալ պարագայում «անկուլտորականը» վերաբերում ա հեռախոսին, ոչ թե տիրոջը:

[StrangeLittleGirl]

Էս մեկը չհասկացա

Նկատի ունեմ՝ հեռախոսի զանգը հնչում ա:

[Chuk]

Նկատի ունեմ՝ հեռախոսի զանգը հնչում ա:

Այսինքն մարշրուտկա նստելուց, քո ասելով, պետք ա հեռախոսի ձենն անջատե՞լ:

[keyboard]

Հով, ինձ թվում ա՝ ոչ թե պետք ա թատրոն այցելելու կուլտուրայից խոսել, այլ կուլտուրայից ընդհանրապես:
...որ հանդիպման գնալիս ուշանալ չի կարելի
...որ անկուլտուրական ա, երբ հեռախոսը զանգում ա, ասենք, երթուղայինում
...որ անկուլտուրական ա, երբ մեկի հետ նստած ես, հեռախոսդ զանգում ա, պատասխանում ես ու ժամերով խոսում
ու լիքը տենց բաներ

բա ի՞նչ անենք

[StrangeLittleGirl]

բա ի՞նչ անենք

Հով, ես հույսս լրիվ կտրել եմ: Մեր ազգն անհույս ա: Վերջակետ: Իսկ եթե մի քիչ լավատեսական լինենք, շատ-շատ կասեմ՝ անքաղաքավարի չի, ուղղակի մեզ մոտ քաղաքավարության մասին այլ պատկերացումներ են:

[Աթեիստ]

Իրականում կա լուծում. թատրոններում գնել GSM սիգնալի խլացուցիչներ։

Բայց քանի որ մեր մոտ սկի մլիցեքը դուխ չունեն օրինազանցներին պատժելու, թատրոնների ղեկավարությունն էլ դուխ չունի կարգազանցներին կապից զրկելու, որտև վրով կանցնեն։

Իհարկե հասարակության մոտեցումը մեծ դեր ա խաղում. քանի դեռ նման դեպքերից հետևից բողոքում են, բայց էդ պահին սաղ դահլիճով չեն ծիծաղում վրեն, մարդիկ չեն ամաչելու։

Հիշում ե՞ք, ժամանակին պատմում էին, իբր լողավազաններում ինչ որ նյութ կա ջրի մեջ, որ մեզը ներկում ա կապույտ գույնի։ Դրա վաղից (ավելի ճիշտ ծիծաղի առարկա դառնալու վախից) մարդիկ լողավազանում չեն միզում։

Այ էդ կարգի միֆեր որ սաղ անքաղաքավարի արարքների համար ունենանք, էլ չեն անի։ Ստեղ օրենք ու կանոն չի գործում. միայն ծիծաղ, ձեռառնոցի։ Մաքսիմում քֆուր։
Ասենք թատրոնի սկսելուց առաջ ասեն, ում զանգի ձենը լսվավ, նրա մաման։ Հերիք ա, որ այլ պայմաններում չանջատող տղերքը արագ անջատեն։

Բլանդինկեքը կարող ա ոչ էլ անջատեն (կամ նույնիսկ ձենը բարձրացնեն). դե ասենք ինքը թատրոնից ա «հաճույք ստանում», թող իրա մերն էլ մի բանից օգտվի։

[GriFFin]

Ես, եթե անկեղծ, էսքան ժամանակ ա ավելի շատ բարկացել եմ ամեն րոպե ծափ տվողների վրա։ Ինձ թվում ա, բոլորնել գիտեն, որ պիտի անջատեն, բայց ոչ մեկ պարտադրված չի համարում, որ դա անի։ Կապ չունի թատրոն ա, կոնֆերանս ա, դասապրոցես ա։ Մենք բառադի ազգ ենք։

[Աթեիստ]

Լիզ, կարող ա մարդը քարե դարից ա, չի կարում անջատի կամ ձենը կտրի, բայց ախր մենակ անջատելը չի, է, զանգը գալուց հետո 2 րոպե իրա անտակ պայուսակում ման ա գալիս գտնում, հանում ու սկսում խոսել։
Էդ մարդը փաստորեն ոչ էլ գիտի, որ պտի չաղմկի։ Ես բանակից (Վանաձորից) վերադառնալուց հետո հասկացա, որ Երևանը մի հատ մեծ գեղ ա։ Ստեղ գեղցիներն ավելի շատ են, քան գյուղերում։

[GriFFin]

Լիզ, կարող ա մարդը քարե դարից ա, չի կարում անջատի կամ ձենը կտրի, բայց ախր մենակ անջատելը չի, է, զանգը գալուց հետո 2 րոպե իրա անտակ պայուսակում ման ա գալիս գտնում, հանում ու սկսում խոսել։
Էդ մարդը փաստորեն ոչ էլ գիտի, որ պտի չաղմկի։ Ես բանակից (Վանաձորից) վերադառնալուց հետո հասկացա, որ Երևանը մի հատ մեծ գեղ ա։ Ստեղ գեղցիներն ավելի շատ են, քան գյուղերում։

Հա, էդ պահը վերջն ա: Որ խառնվում են իրար, քրտնում են, բոլորը վրան նայում Հա, բայց ես մեկ ա չեմ հասկանում ո՞նց կարելի ա անել, որ մարդիկ իրանց ավելի քաղաքակիրթ փահեն: Երևի Գերմանիայի տարբերակով՝ մի լավ կպնել գրպանին: Ասենք, թատրոնում խոսալը տուգանվի 3000 դրամ: :Դ

[Մուշու]

Ես էլ եմ բողոքում ու պահանջում !! Ուզում եմ գնամ թատրոն ու վայելեմ ներկայացում , բայց ստացվում ա գնում եմ թատրոն և լսում եմ անդադար խոսացող հանդիսատեսի ձայնը և ծիծաղը երբ մյուզիքլի ժամանակ դերասանները երգում են (ես տենց էլ չհասկացա իրանք տոմս առնելուց չեն մտածում , որ մյուզիքլի ժամանակ երգելու են ու որ դա ներկայացման մի մասն ա ) լսում եմ ներկայացումը հարամող հեռախոսազանգերը ... Ուզում եմ , որ ներկայացմանը չգան սկսվելուց 30-40 րոպե հետո և խանգարեն բոլորին , ուզում եմ տոմսավաճառները տոմսերը վաճառեն մեկական ( դե եթե մենակ նստեն չեն խոսի և չեն խանգարի ) , ուզում եմ ներկայացման ավարտից 5 րոպե առաջ պատրաստ չկանգնեն առաջինը դուրս գալու համար : Երևի ուզածներիս ցանկում ամենաշատը ուզում եմ , որ տոմսը գնելուց գոնե ներկայացման անունը հարցնեն ու փորձեն ճիշտ հիշել ( հա ոնց որ անտրամաբանական ա երևում գրածս , բայց իմ գնացած բոլոր ներկայացումների ժամանա եղել են մարդիկ որոնք չեն իմացել ներկայացման անվանումը ) : Զգում եմ որ շատ բան եմ ուզում , գիտեմ որ ուզելը փողով չի , բայց բավարարվեմ այսքանով և հուսամ որ մի օր ամեն ինչ իդեալական կլինի ...

[Ներսես_AM]

Ես էլ եմ բողոքում ու պահանջում !! Ուզում եմ գնամ թատրոն ու վայելեմ ներկայացում , բայց ստացվում ա գնում եմ թատրոն և լսում եմ անդադար խոսացող հանդիսատեսի ձայնը և ծիծաղը երբ մյուզիքլի ժամանակ դերասանները երգում են (ես տենց էլ չհասկացա իրանք տոմս առնելուց չեն մտածում , որ մյուզիքլի ժամանակ երգելու են ու որ դա ներկայացման մի մասն ա ) լսում եմ ներկայացումը հարամող հեռախոսազանգերը ... Ուզում եմ , որ ներկայացմանը չգան սկսվելուց 30-40 րոպե հետո և խանգարեն բոլորին , ուզում եմ տոմսավաճառները տոմսերը վաճառեն մեկական ( դե եթե մենակ նստեն չեն խոսի և չեն խանգարի ) , ուզում եմ ներկայացման ավարտից 5 րոպե առաջ պատրաստ չկանգնեն առաջինը դուրս գալու համար : Երևի ուզածներիս ցանկում ամենաշատը ուզում եմ , որ տոմսը գնելուց գոնե ներկայացման անունը հարցնեն ու փորձեն ճիշտ հիշել ( հա ոնց որ անտրամաբանական ա երևում գրածս , բայց իմ գնացած բոլոր ներկայացումների ժամանա եղել են մարդիկ որոնք չեն իմացել ներկայացման անվանումը ) : Զգում եմ որ շատ բան եմ ուզում , գիտեմ որ ուզելը փողով չի , բայց բավարարվեմ այսքանով և հուսամ որ մի օր ամեն ինչ իդեալական կլինի ...

Էդ հեռախոսազանգերին Վարդան Պետրոսյանն էր լավ անում։ Դադարեցնում էր ներկայացումը ու ասում «հլը լսենք տեսնենք ինչ ա ասում» «չխանգարենք մարդը կարևոր զանգ ունի երևի» «այ մարդ մի հատ սուս մնացեք, տեսնենք ինչ ա խոսում» և այլն‎։ Էդ ընթացքում էլ լույսը գցում էին էդ մարդու վրա‎։ Դրանից հետո բոլորը շատ արագ իրենց հեռախոսի ձայնը կտրում էին ու էլ մինչև ներկայացման վերջ զանգ չէր գալիս