Պիես. քննարկումներ և քվեարկություն

[Գալաթեա]

ունենք, նենց ունենք դաժե որ երկու իրար համարյա կողքի գյուղերում տարբեր ձևի են խոսում, հնչյունաբանությունը, ինտոնացիան էլ ա տարբեր,էլ չասեմ բառերի մասին: Ինչ խոսք, օրինաչափություն չկա իրա խոսելու մեջ, բայց դա չի բացատրում ինչի սաղ արհամարհելով, այն է՝ և լիքը այլ բաներ, ինքը միանգամից դրվում ա արևմտահայ ռամկի մեջ ու էդ տեսանկյունից քննադատվում:

Լավ, դե արի փորձնք հասկանալ, թե գոնե մոտավոր, ինչ բարբառ ա որ կարա իր մեջ ներառի "Սոչի մեկնանք" ձևը, որն ի դեպ գրեթե բացառապես հատուկ ա պարսկահայերին, "ինձմե"-ն, "մտեր էի"-ն, "գրելուն համար չին ստեղծած", "Զիս նման" արտահայտությունները:
Տարբերակներ ունե՞ս:

[Շինարար]

Բյուրն ասում ա՝ ռիսկով, պնդի Ես սովոր չեմ, երբեք չեմ պնդել, ասում եմ՝ ում պետք ա՝ կընդունի, ում պետք չի չի ընդունի, ու հիմա էնտեղ, որտեղ գտնվում եմ, հեչ ընդունված չի պնդելը, մարդիկ գտնում են ինչ-որ համաձայնության եզր, ու սկսում դրանից, վերջում նրբորեն ակնարկում իրենց մոտեցումը՝ էնպես, ինչպես ես եմ սիրում:

Հիմա էս արևմտահայերենի պահով: Հեղինակը գիտի ինձնից լավ, թե որքանով ա ինքը տիրապետում արևմտահայերենին, եթե ես սխալ եմ եղել, պնդեմ, չպնդեմ՝ ասելու ա՝ էս ով ա, մեր բարբառում հենց էդպես էլ խոսում են, եթե ճիշտ եմ, գլուխը կքորի ու եզրակացություն կանի: Ինձ թվում ա՝ տեղին չի կարծիք հայտնողներին ասել, թե իսկ ով ասաց՝ ձեր իմացած արևմտահայերենը ճիշտ ա, կարող ա հենց դա ձեզ մի անհայտ բարբառ ա. շատ բան կարող ա, վերջում կպարզվի. եթե ձեզ համար համոզիչ ա եղել էդ արևմտահայերենը, ձեզ չի խանգարել, դուք էլ ասեք, որ ձեզ համար համոզիչ ա եղել, ձեզ չի խանգարել, դուք էլ քննարկեք ստեղծագործությունը, ոչ թե կարծիքները, որ չլինի կարծիքների քննարկում, ինչը բողոքի տեղիք ա տալիս՝ արդարացիորեն երևի:
Մի խոսքով, պնդում եմ՝ պիտի գրես էն լեզվով, որով կարողանում ես մտածել, ու պարզ ա՝ գրականության մեջ երբեմն կարող ես կարիք զգալ որևէ այլ լեզվի օգտագործման, բայց էս դեպքում, եթե էդ արևմտահայերենը քեզ մոտ բավականին եփված չի, ամոթ բան չկա, որ մի հատ լեզվակրի տաս, անցնի վրայով, հղկի: Ինձ շատ ծանոթ ա ոչ քո լեզվով գրելու դժվարությունը, դրա մեջ եմ, երեք մարդ խմբագրում ա գրածս, էլի չեմ կարողանում ստանամ էն, ինչը հայերենով ուզում էի ասել, բա գեղարվեստական գրականության մեջ ինչքա՜ն բարդ կլինի դա:

[LisBeth]

Լավ, դե արի փորձնք հասկանալ, թե գոնե մոտավոր, ինչ բարբառ ա որ կարա իր մեջ ներառի "Սոչի մեկնանք" ձևը, որն ի դեպ գրեթե բացառապես հատուկ ա պարսկահայերին, "ինձմե"-ն, "մտեր էի"-ն, "գրելուն համար չին ստեղծած", "Զիս նման" արտահայտությունները:
Տարբերակներ ունե՞ս:

Մոտ ա պարսկահայերենին, ու շփոթացնող ա, հասկացա, յու գաթ փոինթ: Բայց կարծում եմ ճիշտ կլինի որ հեղինակը պատասխանի էս հարցին, երբ բացվեն անունները: Եթե գլուխը քորելուց չի ծակել էլի:

[ivy]

Ես անկեղծ հավատում եմ, որ Գողը գողացավի հեղինակը էդ լեզուն չի հորինել, այլ մեկ առ մեկ վերարտադրել է իր լսածը, ինչպես որ հավատում եմ՝ եղել է իր կյանքում մեկը, ով հենց էդպես է խոսել:

Եթե ես իմ պապի խոսացած հայերենից որոշ դրվագներ էստեղ շարադրեմ, մարդ կլինի, սկի չի էլ հավատա, որ դա հայերենի հետ ինչ-որ կապ ունի: Բայց մարդն էդպես էր խոսում՝ հազար բարբառ, օտար լեզուներ ու հորինած բառեր իրար խառնած:

Ամբողջ հարցն էն է, արդյո՞ք արժեր էդ «լեզուն» բերել մրցույթի ստեղծագործության մեջ, որտեղ (եկեք անկեղծ լինենք) քննարկողների մեծ մասը լուպայով նստած թերություն է փնտրում գործի մեջ: Ու սա լավ կպնելու տեղ էր: Դե արի ու համոզի, որ հա, հենց էդպես խոսող մարդ կա:
Ինձ որ լսեք, սենց բացարձակ բնական «լսածը վերարտադրած» լեզուն միայն առավելություն է ու կենդանություն է տալիս կերպարին: Բայց դե նորից եմ ասում, սա մրցույթ է, ու հավանաբար լավագույն տեղը չի էսպիսի վիճելի գործոն առաջ բերելու համար...

[LisBeth]

Ես անկեղծ հավատում եմ, որ Գողը գողացավի հեղինակը էդ լեզուն չի հորինել, այլ մեկ առ մեկ վերարտադրել է իր լսածը, ինչպես որ հավատում եմ՝ եղել է իր կյանքում մեկը, ով հենց էդպես է խոսել:

Եթե ես իմ պապի խոսացած հայերենից որոշ դրվագներ էստեղ շարադրեմ, մարդ կլինի, սկի չի էլ հավատա, որ դա հայերենի հետ ինչ-որ կապ ունի: Բայց մարդն էդպես էր խոսում՝ հազար բարբառ, օտար լեզուներ ու հորինած բառեր իրար խառնած:

Ամբողջ հարցն էն է, արդյո՞ք արժեր էդ «լեզուն» բերել մրցույթի ստեղծագործության մեջ, որտեղ (եկեք անկեղծ լինենք) քննարկողների մեծ մասը լուպայով նստած թերություն է փնտրում գործի մեջ: Ու սա լավ կպնելու տեղ էր: Դե արի ու համոզի, որ հա, հենց էդպես խոսող մարդ կա:
Ինձ որ լսեք, սենց բացարձակ բնական «լսածը վերարտադրած» լեզուն միայն առավելություն է ու կենդանություն է տալիս կերպարին: Բայց դե նորից եմ ասում, սա մրցույթ է, ու հավանաբար լավագույն տեղը չի էսպիսի վիճելի գործոն առաջ բերելու համար...

Այվ, կարար մենակ չոր ու կոնկրետ բարբառ լիներ, կամ գրական, հասկանալի, առաջարկում եմ հեղինակին փորձել, երկուսն էլ... մտածված չի էդ պահը, ինձ հետ էլ մեկ մեկ// շատ ա լինում որ ասենք գրում ես տարված, ոնց զգում, հիշում մտաբերում գրում գնում ես: Պետք ա մտածել, արժի արդյոք: Ի դեպ իմ պապին էլ ա տենց խոսում: Ալազ բարնակ, իմ նման, որ բառը ձեռի տակ ընկնի էտ պահին ասում ա, չի մտածում որ ինքը դիցուկ պարսկահայ ա ու չի կարա դիցուկ պարալիչ բառը իրա լեքսիկոնի մեջ լինի: Ֆակտը կա, դժվար ա կարդացվում ու վսյո:

[Շինարար]

Այվ, կարար մենակ չոր ու կոնկրետ բարբառ լիներ, կամ գրական, հասկանալի, առաջարկում եմ հեղինակին փորձել, երկուսն էլ... մտածված չի էդ պահը, ինձ հետ էլ մեկ մեկ// շատ ա լինում որ ասենք գրում ես տարված, ոնց զգում, հիշում մտաբերում գրում գնում ես: Պետք ա մտածել, արժի արդյոք: Ի դեպ իմ պապին էլ ա տենց խոսում: Ալազ բարնակ, իմ նման, որ բառը ձեռի տակ ընկնի էտ պահին ասում ա, չի մտածում որ ինքը դիցուկ պարսկահայ ա ու չի կարա դիցուկ պարալիչ բառը իրա լեքսիկոնի մեջ լինի: Ֆակտը կա, դժվար ա կարդացվում ու վսյո:

Լիզ, ես փաստորեն իրոք գործը չկարողացա կարդամ, բայց ախր նույնիսկ եթե բարբառները խառնվում են, էլի ինչ-որ առանձնահատկություններ ա ունենում խոսքը, որը ստիպում ա, որ կարդալիս սահի, հոսի: Իմ լիբանանահայ պապն էլ լիքը ռուսերեն բառեր էր օգտագործում, բայց սչոտչիկը դառնում էր ուշչոտշիկ, սպիչկան դառնում էր իսպիշկա, էդ ռուսերեն բառերն ախպարիֆիկացման էին ենթարկվում, ու ասենք նման լեզվական երևությները կերպարի խոսքում շեշտելով հեղինակը կարող էր ընդգծել, որ կերպարը Արաբական երկրներից Սովետ ներգաղթած սերնդի ներկայացուցիչ ա. իմաստ կունենար էդ բարբառը էդ կերպարին տալը, մի խոսքով՝ հեղինակը թերացել է համոզիչ ներկայացնել կերպարի խոսքը

[LisBeth]

Լիզ, ես փաստորեն իրոք գործը չկարողացա կարդամ, բայց ախր նույնիսկ եթե բարբառները խառնվում են, էլի ինչ-որ առանձնահատկություններ ա ունենում խոսքը, որը ստիպում ա, որ կարդալիս սահի, հոսի: Իմ լիբանանահայ պապն էլ լիքը ռուսերեն բառեր էր օգտագործում, բայց սչոտչիկը դառնում էր ուշչոտշիկ, սպիչկան դառնում էր իսպիշկա, էդ ռուսերեն բառերն ախպարիֆիկացման էին ենթարկվում, ու ասենք նման լեզվական երևությները կերպարի խոսքում շեշտելով հեղինակը կարող էր ընդգծել, որ կերպարը Արաբական երկրներից Սովետ ներգաղթած սերնդի ներկայացուցիչ ա. իմաստ կունենար էդ բարբառը էդ կերպարին տալը, մի խոսքով՝ հեղինակը թերացել է համոզիչ ներկայացնել կերպարի խոսքը

Անկասկած Շին, թերացել ա, էն էլ ոնց: Հուսով ենք կուղղի իր սխալը, ի վերջո էս քննարկումները դրա համար են:

[Շինարար]

Անկասկած Շին, թերացել ա, էն էլ ոնց: Հուսով ենք կուղղի իր սխալը, ի վերջո էս քննարկումները դրա համար են:

Ասել են ռիսկով, ռիսկով պնդում եմ