Շինարար (19.03.2015)
3րդ տարբերակ - առաջի հայացքից պարզ "ռուտին" գործ ա: Խոսող կենդանիների պահը դուրս չեկավ: Կարար կերպարները խաղացնելով բացահայտեր հերոսնեին ու իրանց կապը, ավելի հաջող կլիներ, սենց անհասկանալի ա մնում հակասություններն, լոկալ մասշտաբի ռոմեո-ջուլիետությունը ու թե ինչի մի քարը բարիշացրեց իրանց: Խոսում, խոսում են բայց բան պարզ չի դառնում: Հա վիճեցին, հա ինչ որ բան կա մեջտեղը/ի՞նչ/:
Քննարկեք, ընթացքում մեջ կընկնեմ:
SWTS
Բյուրն ասում ա՝ ռիսկով, պնդիԵս սովոր չեմ, երբեք չեմ պնդել, ասում եմ՝ ում պետք ա՝ կընդունի, ում պետք չի չի ընդունի, ու հիմա էնտեղ, որտեղ գտնվում եմ, հեչ ընդունված չի պնդելը, մարդիկ գտնում են ինչ-որ համաձայնության եզր, ու սկսում դրանից, վերջում նրբորեն ակնարկում իրենց մոտեցումը՝ էնպես, ինչպես ես եմ սիրում:
Հիմա էս արևմտահայերենի պահով: Հեղինակը գիտի ինձնից լավ, թե որքանով ա ինքը տիրապետում արևմտահայերենին, եթե ես սխալ եմ եղել, պնդեմ, չպնդեմ՝ ասելու ա՝ էս ով ա, մեր բարբառում հենց էդպես էլ խոսում են, եթե ճիշտ եմ, գլուխը կքորի ու եզրակացություն կանի: Ինձ թվում ա՝ տեղին չի կարծիք հայտնողներին ասել, թե իսկ ով ասաց՝ ձեր իմացած արևմտահայերենը ճիշտ ա, կարող ա հենց դա ձեզ մի անհայտ բարբառ ա. շատ բան կարող ա, վերջում կպարզվի. եթե ձեզ համար համոզիչ ա եղել էդ արևմտահայերենը, ձեզ չի խանգարել, դուք էլ ասեք, որ ձեզ համար համոզիչ ա եղել, ձեզ չի խանգարել, դուք էլ քննարկեք ստեղծագործությունը, ոչ թե կարծիքները, որ չլինի կարծիքների քննարկում, ինչը բողոքի տեղիք ա տալիս՝ արդարացիորեն երևի:
Մի խոսքով, պնդում եմ՝ պիտի գրես էն լեզվով, որով կարողանում ես մտածել, ու պարզ ա՝ գրականության մեջ երբեմն կարող ես կարիք զգալ որևէ այլ լեզվի օգտագործման, բայց էս դեպքում, եթե էդ արևմտահայերենը քեզ մոտ բավականին եփված չի, ամոթ բան չկա, որ մի հատ լեզվակրի տաս, անցնի վրայով, հղկի: Ինձ շատ ծանոթ ա ոչ քո լեզվով գրելու դժվարությունը, դրա մեջ եմ, երեք մարդ խմբագրում ա գրածս, էլի չեմ կարողանում ստանամ էն, ինչը հայերենով ուզում էի ասել, բա գեղարվեստական գրականության մեջ ինչքա՜ն բարդ կլինի դա:
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 19.03.2015, 18:59:
Շինարար (19.03.2015)
Ես անկեղծ հավատում եմ, որ Գողը գողացավի հեղինակը էդ լեզուն չի հորինել, այլ մեկ առ մեկ վերարտադրել է իր լսածը, ինչպես որ հավատում եմ՝ եղել է իր կյանքում մեկը, ով հենց էդպես է խոսել:
Եթե ես իմ պապի խոսացած հայերենից որոշ դրվագներ էստեղ շարադրեմ, մարդ կլինի, սկի չի էլ հավատա, որ դա հայերենի հետ ինչ-որ կապ ունի: Բայց մարդն էդպես էր խոսում՝ հազար բարբառ, օտար լեզուներ ու հորինած բառեր իրար խառնած:
Ամբողջ հարցն էն է, արդյո՞ք արժեր էդ «լեզուն» բերել մրցույթի ստեղծագործության մեջ, որտեղ (եկեք անկեղծ լինենք) քննարկողների մեծ մասը լուպայով նստած թերություն է փնտրում գործի մեջ: Ու սա լավ կպնելու տեղ էր: Դե արի ու համոզի, որ հա, հենց էդպես խոսող մարդ կա:
Ինձ որ լսեք, սենց բացարձակ բնական «լսածը վերարտադրած» լեզուն միայն առավելություն է ու կենդանություն է տալիս կերպարին: Բայց դե նորից եմ ասում, սա մրցույթ է, ու հավանաբար լավագույն տեղը չի էսպիսի վիճելի գործոն առաջ բերելու համար...
LisBeth (19.03.2015)
Այվ, կարար մենակ չոր ու կոնկրետ բարբառ լիներ, կամ գրական, հասկանալի, առաջարկում եմ հեղինակին փորձել, երկուսն էլ... մտածված չի էդ պահը, ինձ հետ էլ մեկ մեկ// շատ ա լինում որ ասենք գրում ես տարված, ոնց զգում, հիշում մտաբերում գրում գնում ես: Պետք ա մտածել, արժի արդյոք: Ի դեպ իմ պապին էլ ա տենց խոսում: Ալազ բարնակ, իմ նման, որ բառը ձեռի տակ ընկնի էտ պահին ասում ա, չի մտածում որ ինքը դիցուկ պարսկահայ ա ու չի կարա դիցուկ պարալիչ բառը իրա լեքսիկոնի մեջ լինի: Ֆակտը կա, դժվար ա կարդացվում ու վսյո:
SWTS
Մեֆ գործից խոսա, հերք գլուխ պահես
SWTS
Սօ… պարզեցի՞ք էդ ախպարն ով ա…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ