User Tag List

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 21 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 21 հատից

Թեմա: Մենակ մնացած ծնողներ

  1. #16
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ապեր… նայի ինչ ես անում… դուք տեղափոխվում եք Արմավիր… ձերոնց տեղափոխում ես ձեր տուն… տենց դու ամեն օր գօրծի կեթաս, լանչին ձերոնց կտենաս, կամ էլ գործի վերջում կմտնես մի հատ կոֆե կխմես… հեծանիվդ թողում ես ձերոնց տանը որ արմավիրից գասձերոնց ու ընդեղից հեծանիվով գնաս գործի… շատ եղավ գործը էդ օրը ձերոնց տանը մնա… երեխեքը կարա դպրոց գնան Երևանում, ձերոնց մոտ էլտնային աշխատանքներն անեն…

    Տատուն գյուլլում ենք…

    կամ էլ հանձնի ռեսայքլինգի…

  2. #17
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ապեր… նայի ինչ ես անում… դուք տեղափոխվում եք Արմավիր… ձերոնց տեղափոխում ես ձեր տուն… տենց դու ամեն օր գօրծի կեթաս, լանչին ձերոնց կտենաս, կամ էլ գործի վերջում կմտնես մի հատ կոֆե կխմես… հեծանիվդ թողում ես ձերոնց տանը որ արմավիրից գասձերոնց ու ընդեղից հեծանիվով գնաս գործի… շատ եղավ գործը էդ օրը ձերոնց տանը մնա… երեխեքը կարա դպրոց գնան Երևանում, ձերոնց մոտ էլտնային աշխատանքներն անեն…

    Տատուն գյուլլում ենք…

    կամ էլ հանձնի ռեսայքլինգի…
    կամ էլ փսիխոդելիկների վրա նստացնել, ինքը իրա գլյուկների հետ հանգիստ կապրի... երկնքից էլ կընկնի 3 խնձոր

    ինձ օրինակ հետաքրքիր ա մարդ ինչ կարա անի, որ թոռը իրա հանդեպ տենց ջերմ... չէ... բուռն զգացմունքներ ունենա, կարծում եմ դա խիստ անձնական ա, բայց մեկա ա հետաքրքրիր ա
    SWTS

  3. #18
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում LisBeth-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    կամ էլ փսիխոդելիկների վրա նստացնել, ինքը իրա գլյուկների հետ հանգիստ կապրի... երկնքից էլ կընկնի 3 խնձոր

    ինձ օրինակ հետաքրքիր ա մարդ ինչ կարա անի, որ թոռը իրա հանդեպ տենց ջերմ... չէ... բուռն զգացմունքներ ունենա, կարծում եմ դա խիստ անձնական ա, բայց մեկա ա հետաքրքրիր ա
    օքեյ, լավ… թող տան ձեզ, վրեն գիտական փորձեր արեք…

    ինչ իմանաս Լիզ, հլա ես որ սենց գրում եմ, մի տեսակ քաշվելով եմ գրում… հիմա շուն ա գել ա՝ տատ ա…

  4. #19
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իմ անհամեստ կարծիքով մենք, մասնավորապես հայերս, մեր կյանքի մի մասը ապրում ենք ծնողների, մյուսը՝ երեխաների համար:
    Մինչև ընտանիք կազմելը, մենք փորձում ենք հնարավորինս ուգաձիծ անել մեր ծնեղներին, որ նրանք մեր համար չամաչեն, շատ ժամանակ կրթություն և այլն մենք անում ենք էն բանի համար, որ մեր ծնողներն են դա ուզում, քանզի էդ տարիքում քչերն են մտածում ուսման ու ապագայի մասին, փորներս կուշտ լինի, տեղներս տաք, ընԳերուհուն խփենք թևներիս տակ ու ֆռֆռանք:
    Սակայն դրանով ինչքան էլ որ հակասական ա, մեր մեջ չի ձևաորվում ինքնուրույնություն, մենք միշտ կախված ենք լինում ծնողներից, ինչն էլ իր հերթին հասցնում ա ծնողների կախվածությունը մեզնից:
    Ես,որ պատրաստվում էի ընտանիք կազմելու, քննարկվում էր ծնողներից առանձին ապրելու տարբերակը, բայց դե հայկական մտածելակերպը միանգամից հետ մղեց էդ քննարկումը ու միանշանակ ընտրվեց ծնողների հետ ապրելու տարբերակը:
    Ճիշտ ա, փառք տիեզերքին ու ընդեղ եղող մեկին, որ մեր ընտանիքը հարևանների ու հասարակության համար փսփսալու ոչ մի առիթ չունեցող ընտանիք ա, տնեցիք իրար հետ էնքան լավ են, որ մեկ-մեկ հավատդ չի գալիս, որ դա իրական ա, բայց էսքանի հետ մեկտեղ ծնողների հետ ապրելը սխալ ա:
    Երբ մենք հետ մղեցինք առանձին ապրելու հնարավորությունն ու հեռանկարը, արդյունքում ունեցա էն, ինչը բավական բացասական ազդեց կոնկրետ իմ վրա: Առանձին ապրելու հիմնական դեմ արգումենը այն էր, որ էդ եքյա տունը թողած, մենք պիտի գնայինք ու վարձով ապրեինք, բա ամոթ չի՞, բա ի՞նչ կմտածեն հարևաններն ու բարեկամները, ծանոթներն ու ընկերները: Ինչ ստացվեց, ապրելով էդ տանը, իմ համար դարձավ երկրորդական, մեկ այլ բնակարան ունենալու հեռանկարը և ամենակարևորը ինքնուրույնությունը: Հա, ես աշխատում էի/եմ, վատ չեմ վաստակում, կուրսեցիս էլ աշխատում ա, էլի վատ չի վաստակում, փառք բարձրյալին, հասցնում ենք, սոված չենք, երբեմն նեղվում ենք, բայց դա էլ կուղղվի, էդպես չի մնա, բայց արի ու տես, որ հորս մահը, որ կյանքից հեռացավ 60 տարեկանում, ես մինչև հիմա չեմ կարում մարսեմ, քանի որ ես ուղղակի սովոր չէի, որ իմ տան մեջ ինքը չկա, ես ուղղակի սովոր չէի, որ ինքը իմ կողքին չի, հա, կարևոր չի, որ առանձին ապրեինք էլ, հորս կորուստը միանշանակ նույն կերպ էր ազդելու իմ վրա, բայց էն տարբերությամբ, որ ես ինքնուրույն կլինեի, իսկ հիմա կան բաներ, որոնց լուծումն ու որոշումը ես շատ դժվար եմ գտնում, քանի որ նախկինում դա հայրս անում էր, ու ես դրա մասին անգամ երևի չգիտեի էլ:
    Իմ կարծիքով ինչքան էլ դժվար լինի, պետք է առանձին ապրել ու ոչ միայն ինքնուրույնության, այլ հարմարության ու միմյանցից ՙչհոգնելու՚ համար:
    Կան հասրակ բաներ կենցաղում, որ ծնողների ներկայությունը ճնշում է կամ քո ներկայությունը կարող է ճնշել ծնողներին ու սենց շարունակ:
    Արտ, մասնավորապես քո դեպքի համար ասեմ, քո տատու պես մի պապ էլ ես ունեմ, ոնց բոլորդ գիտեք, որ իրա կյանքի գերնպատակն ա ուտելը, ուտելը, ուտելը, ուտելը, ուտելը, ուտելը... ինքը էնքան անհոգ ա ապրում, որ երկու զավակների կորուստը իրան անգամ չծերացրեց, կնոջ կորուստը իրա համար տառապանքներից ազատում էր, որտև տատս հիվանդ էր ու իրա համար բեռ:
    Նման մարդու հետ ապրելը դժոխք ա, միայն իրա բացասական էներգիան էնքան ա ազդում իմ վրա, որ ասել քեզ թե մի բան եղավ, առաջին կասկախյալը ես եմ:
    Ուղղակի իմ բախտը բերել ա, որ մեր տունը փոքր ինչ առանձին ա ու իրա ներկայությունը ես շատ չեմ զգում, բայց նույն տան մեջ իրա հետ ես միանշանակ չեմ ապրի, անգամ եթե ծնողներս ինձ դրա համար մեղադրեն:
    Ինձ թվում ա քո Արմավիր տեղափոխվելը սխալ ա, եթե ծնողներիդ համոզես բերես դա հաստատ ամենաօպտիմալ լուծումը կլինի, չնայած ես կարծում եմ իրենց էլ ա հանգիստ պետք ու մտածելակերպի փոփոխություն, որ իրանք միասին գտնեն հետաքրքրություններ, ոնց որ Արէան ասեց ու փորձեն համ իրենք վայելեն կյանքը, համ՝ օգնեն ձեզ, երեխաների ու մնացաց հարցերով:
    Ես իմ ծնողների համար ոչինչ չեմ խնայի, բայց որ փոխելու հնարավորություն ունենայի, իրանց հետ չէի ապրի ու սա ամենևին չի նշանակում, որ ես չեմ հարգում մեծերին կամ ծնողներիս, սա չի նշանակում, որ ես միայն իմ մասին եմ մտածում, սա ընդամենը նշանակում ա էն, որ ես ուզում եմ, որ իմ ծնողներն էլ ապրեն իրենց կյանքը, որ մայրս չմտածի իմ ու կուրսեցուս տուն գալուց հացը չի հասցրել սարքի, ինքն ա, մի կտոր հաց բրդուճ կանի, կնստի դիվանին կհանգստանա, դուրս կգա քայլելու, ընկերուհու տուն կգնա, մարդկանց հետ կշփվի, մեր տուն կգա երեխեքին կպահի, մենք թատրոն կամ կինո կգնանք ու սենց:
    Ու սա էն նյութական բաներն են, որ ես նշում եմ, բայց հոգեբանական էլ կա, որ իրոք հոգսն ու էդ ապրումները ծերացնում ու մահվան են տանում մարդկանց:
    Չգիտեմ ինչքանով պարզ գրեցի մտածելիքս, բայց քանի առանձին ապրելու հնարավորություն կա, պիտի օգտվես ի տոչկա…

  5. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (26.08.2016), Cassiopeia (10.03.2015), GriFFin (10.03.2015), kitty (27.08.2016), Աթեիստ (10.03.2015), Արէա (10.03.2015), Նաիրուհի (11.03.2015), Ուլուանա (10.03.2015), Տրիբուն (11.03.2015)

  6. #20
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    էս ակումբում ինչ կայֆ մարդիկ կան, կարդում ու հասկանում ես, թե ինչքան հասուն ու խելացի կարող է լինել սովորական մարդու տեսակետը:
    Հետաքրքիր ա, ոնց լուշվեց էս հարցը Աթեիստի համար, իր ներաշխարհի, համակերպվեց, որ ծնողները «մենակ» մնացին, թե դեռ տանջվում ա:

    Իսկ ես դեռ մի մակարդակում եմ, որ ցանկացած հարցի լուծում գտնում եմ ինքս ինձ այդ մարդկանց տեղը դնելով և առաջնորդվելով, իսկ ինչ կանեի ես-ով: Ես դեմ չէի լինի մենակ մնալ, հաստատ չէի ձանձրանա, վրեդնի կիսուրիս չէի նկատի տանը, մի ձև շփումը կհասցնեի մինիմալի՝ ուտելիք, բարև, բարի գիշեր:
    Որպես մենակ մնացող ծնողի զավակ, իրենց կհորդորեի կյանքի հաճույքները վայելել վերջապես, չնայած Արմավիրում չգիտեմ, երևի ոչ թատրոն ոչ համերգ ոչ կինո չկա, բայց կարելի ա ասենք համոզել, որ վերջապես սկսեն ծաղիկների՝ մանուշակների բազմացմամբ զբաղվել, նվիրել մարդկանց, ով չունի, կամ մի ուրիշ նման գործ, կարող ա նույնիսկ տնային կենդանի նվիրեի և խնդրեի պահել որ երեխեքը գան գոնե իրենց տանը կենդանու հետ առընչվեն: Դա իհարկե պատրվակներ կլինեին, բայց կհամոզեի ու դեռ կզանգեի ու կհարցնեի գործերը ոնց են գնում, մանուշակը նոր տերև տվել ա՞, իսկ շունիկը սովորել ա դրսում իրա գործերը անել և այլն:
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  7. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (26.08.2016), kitty (27.08.2016), Աթեիստ (27.08.2016)

  8. #21
    Երջանիկ մամա Cassiopeia-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.08.2006
    Հասցե
    Yerevan, Armenia, Armenia
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,756
    Բլոգի գրառումներ
    5
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վարդ ջան, էս պատմության մի էջը փակվել ա, մյուսն ա բացվել, բայց որը դեռ միայն անորոշ վիճակ ա։
    Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 26.08.2016, 23:49:

  9. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (27.08.2016), Մուշու (27.08.2016)

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ծնողներ և զավակներ
    Հեղինակ՝ ջուր, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 26
    Վերջինը: 04.09.2011, 10:13
  2. Ծնողներ զգուշացեք
    Հեղինակ՝ Ժունդիայի, բաժին` Տուն-տեղ, ընտանիք, երեխաներ
    Գրառումներ: 32
    Վերջինը: 23.04.2010, 19:04
  3. Ինչի՞ համար է ուղեղի մնացած 97%-ը
    Հեղինակ՝ hippy w.s, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 29
    Վերջինը: 26.09.2008, 15:49
  4. Մենակ ենք...
    Հեղինակ՝ impression, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 10
    Վերջինը: 27.07.2007, 23:23

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •