Նոր ստեղծագործական մրցույթ: Քվեարկություն և քննարկում

[Freeman]

Էկա ասելու, որ էս արտահայտությունը հեչ չեմ սիրում: Շտապելով գրելն ինչ է: Եթե գրվում է, գրում ես: Արագ, թե դանդաղ, ընդհանրապես կապ չունի. ամեն մեկը գրելու իր տեմպն ունի, դրանով չի որոշվում ստեղծագործության որակը: Մեկ-մեկ լինում է, սկսում ես ու էլ չես էլ հասցնում շունչ քաշել, թափով մինչև վերջ գրվում է. չգիտեմ դա հիմա շտապելն է, թե չէ, բայց ինձ օրինակ էդ տեմպն ամենաշատն է դուր գալիս, ու դրանից գրածը հաստատ չի տուժում:

Գրելու արագությունը նկատի չունեմ, այլ արհեստականորեն արագ գրելը։
Որի պատճառով առաջանում են հաջորդ գրառմանդ մեջ առկա սխալներից։

[ivy]

Գրելու արագությունը նկատի չունեմ, այլ արհեստականորեն արագ գրելը։
Որի պատճառով առաջանում են հաջորդ գրառմանդ մեջ առկա սխալներից։

Տեխնիկական սխալները աղետ չեն: Երկրորդ տարբերակի մեջ լիքն են, բայց միևնույն է, լավ կարդացվում է:

[Freeman]

Տեխնիկական սխալները աղետ չեն: Երկրորդ տարբերակի մեջ լիքն են, բայց միևնույն է, լավ կարդացվում է:

էդ քո համար աղետ չի, ինձ ահավոր ներվայնացնում ա։
Ուղղակի միշտ զգացել եմ, որ գործը երկրորդ անգամ մշակելուց ավելի վատն ա դառնում։ Կամ ջնջվում ա)

[ivy]

Թե կառուցվածքով, թե շարադրանքով, թե սյուժեով ամենահաջողվածն ինձ համար «Արձակուրդի առավոտն» էր: Հերոսուհին էլ կամ Լիզա պիտի լիներ, կամ Մարիա, բա էլ ինչ
«Տակտուս»-ը օրիգինալ էր, լուրերից հետո եկող մեկնաբանությունները ստեղծագործության մաս դարձնելը շատ հավանեցի: Ու ընդհանրապես, ես սիրում եմ կարդալ էս հեղինակի գրածները: Պատկերավոր, մութ, դեպրեսիվ: Հա, կյանքն էսպիսին էլ է լինում: Ու ինքը հավես է գրում դրա մասին:
«Նրանք»-ը անծանոթ ձեռագիր էր: Հետաքրքրեց: Լավն էր տեքստը, վերջը շատ կտրուկ էր ու անսպասելի, բայց մենակ առաջին մասը հերիք էր, որ քվեարկեի:
Վերջին երկու տարբերակներն ինձ համար շատ թույլ էին:

[ivy]

Մեկ էլ մի բան ասեմ: Համարյա բոլոր հեղինակները նկարի մեջ պատկերված տարրերը բառացիորեն բերել էին տեքստի մեջ:
Երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ տեքստի մեջ ոչ խատուտիկ լիներ, ոչ կոտրված տիկնիկ, բայց կարդալիս նկարը զգայիր մեջը:

[Skeptic]

Կարելի ա, չէ՞, փորձել հեղինակներին գուշակել, առավել ևս, որ էս դեպքում դժվար գործ չի:

Նրանք - Զգացվում էր, որ հեղինակը շտապել ա, քանի որ վերջը կտրուկ էր, առանց սասփենսի: Ամեն դեպքում, լավն էր: ՌՔԿՊ համազգաստի (նույն ինքը՝ ОЗК, մի հատ մեծ յախք ) հիշատակումից կարելի ա եզրակացնել, որ հեղինակը բանակում ծառայել ա: Ենթադրում եմ՝ Աբելյան:
Տակտուս - Ամենահավանածս տարբերակը: Սրամիտ, սահուն, պատկերավոր: Քվեարկում եմ: Հեղինակը՝ LisBeth:
Արձակուրդի առավոտը - Ակումբում քչերը գրելու էսպիսի հղկված տեխնիկա ունեն: Թեթև ու հաճույքով կարդացվեց: Բայց վերջերս ինձ հաճախ եմ բռնացնում էն մտքի վրա, որ ժամանակի հետ սենտիմենտներս բթանում-կորում են: Գործի հեղինակը՝ StrangeLittleGirl:
Երազանման - Բանակում կենտրոնանալն ու ստեղծագործելը դժվար ա, սեփական փորձից եմ ասում, անգամ եթե դու կոմպյուտրշիկ ես կամ ֆելդշեռ: Նաև դժվար ա ստեղծագործությունդ ինտերնետով ուղարկելը, որովհետև քոփի-փեյսթերի հետևանքով տեքստի արտաքին տեսքը կարող ա աղավաղվի: Վանիտոլոգիական ավարտն էլ ա հուշում հեղինակի անունը: Բայց ապրի Freeman-ը, որ կարողացել ա էդ ամեն ինչից կտրվել ու մասնակցել մրցույթին:
Խատուտիկը - Չհավանեցի, Նիկեա կամ Այբ ջան, կներեք:



Շնորհակալություն մասնակիցներին ու Մարիին:

[LisBeth]

Մեկ էլ մի բան ասեմ: Համարյա բոլոր հեղինակները նկարի մեջ պատկերված տարրերը բառացիորեն բերել էին տեքստի մեջ:
Երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ տեքստի մեջ ոչ խատուտիկ լիներ, ոչ կոտրված տիկնիկ, բայց կարդալիս նկարը զգայիր մեջը:

այ սրանից ա՝

Չմոռանանք ստեղծագործությունները գնահատելիս առաջին հերթին հաշվի առնել, թե որքանով է տվյալ նկարը երևում պատմվածքի մեջ, արդյոք պատմվածքը կարդալիս կզգանք նկարի ու պատմվածքի միջև եղած կապը:

բոլորը ուզեցել են որ երևա նկարը

[LisBeth]

Արձակուրդի առավոտը - լավ շարադրված գործ ա, մենակ դոնաթը ինձ դուր չեկավ: Ինձ՝ պոստսովետական երկրներում փտողիս համար, որ երբեք Եվրոպայում կամ այլ զարգացած երկրներում չի բնակվել, պոնչիկը դոնաթ չի դառնում, առավել ևս եթե տեքստը հայերեն ա: Փքաբլիթն էլ ծիծաղելի ա մի քիչ ուֆ եսիմ, ասել Հոմմերին ղղղղղ դոնաթս: Ի դեպ տենց հանքային ջուր կա, փորը թուլացնող, դոնաթ հա ինչ էի ասում… էստեղ սենտիմենտները ավելի բնական են քան երազանմանում, ընթերցողի համար էլ տարածք կար ի տարբերություն Նրանց, թերասվածություն. բայց էդքան շատ չազդեց, որ ուզենամ քվեարկել: Ապրի հեղինակը, իրան պաչիկ, ինչպես Այվիի, կարծում եմ շատերի համար էլ սա ամենահաջող տարբերակն ա: